روایتهای هولناک دخترهای مدرسهای ژاپنی از آزار و اذیت جنسی/ هر کودک، یک قربانی جنسی
تاریخ انتشار: ۱۴ فروردین ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۲۷۹۳۱۱۷
جامعه>آسیبها - آزار و اذیت جنسی دختران مدرسهای ژاپنی در وسایل حمل و نقل عمومی در این کشور امری عادی تلقی میشود اما در حال حاضر این دختران بیشتر درباره چنین اتفاقی حرف میزنند.
صنم بیاناتی: سایت الجزیره گزارشی به تفصیل درباره آزار جنسی به دخترهای مدرسهای ژاپنی منتشر کرده است که از قرار معلوم این روزها جرات بیشتری برای بیان آنچه که در این زمینه اتفاق افتاده است پیدا کردهاند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
نکته: در این گزارش آزار جنسی موضوعی متفاوت از تجاوز به عنف محسوب میشود و انواع دیگر آزار و اذیتهای جنسی را هم دربر میگیرد
توکیو، ژاپن: تاماکا اوگاوا وقتی برای اولین بار مورد آزار جنسی قرار گرفت 10 ساله بود. در یک روز تعطیل رسمی ، اوگاوا سوار مترو بود. مردی که درست پشت سر او ایستاده بود ،این دختر 10 ساله را مورد آزار و اذیت جنسی قرار داد. آنچه که اوگاوا به یاد میآورد احساس شوک و بیمار گونهای بود که دچارش شد. وقتی به خانه بازگشت داخل دستشویی رفته و مرتب دست و صورتش را میشست. اوگاوا اینقدر در دستشویی معطل کرد که خانوادهاش متوجه شدند اتفاق غیر عادی افتاده است.
چند سال بعد که اوگاوا وارد دبیرستان شد ، چنین اتفاقی بارها و بارها تکرار شد و این در حالی بود که رفت و آمد وی صرفا در مسیر و با لباس مدرسه جریان داشت. هر بار که چنین مشکلی برای او پیش میآمد ، فرار میکرد و اصلا مطمئن نبود که باید دقیقا چکار کند.
اوگاوا میگوید:من به عنوان یک بچه درباره این موضوع فکر میکردم نمیتوانستم درک کنم چرا بزرگترها اینکار را میکنند.
این اتفاق میتوانست سبب ابراز خشم در برابر بزرگترها شود. در عین حال اوگاوا نگران این بود که جلب توجه کند و خب در کنار همه اینها ،والدین وی هیچوقت درباره این موضوع و اینکه چطور چنین اتفاقی را پشت سر بگذارد و از خود مراقبت کند با اوگاوا حرفی نزدند.
اوگاوا یکی از دفعاتی را که مورد آزار یک مرد قرار گرفت به خوبی به یاد میآورد. او ماجرا را اینطور تعریف میکند: "15 ساله بودم. در قطار و در مسیر بودم. مردی خودش را به من نزدیک کرد. اذیتم میکرد. وحشتزده و عصبانی در اولین ایستگاهی که قطار متوقف شد، پیاده شدم اما او دست از آزارش بر نمیداشت. در حال پیاده شدن به من گفت دنبالم بیا. من مطمئنم که همه مردمی که در قطار بودند همه چیز را دیدند اما هیچکس هیچ کمکی به من نکرد. احساس شرم میکردم. آنها تصور میکردند من با او همراهم. انگار آن مرد فکر میکرد من خودم به چنین رفتاری راضی بودم. وقتی من دبیرستان میرفتم هر دختر یک قربانی بود. ما فکر نمیکردیم که بتوانیم کاری در برابر این اتفاق انجام بدهیم."
اینروزها اوگاوا نویسنده و االبته یکی از موسسین سایت لابو است. یک شرکت کوچک تولید محتوای دیجیتالی واقع در شیموکیتازاوا _ یکی از شهرهای در همسایگی توکیو_ او در این سایت اغلب درباره نابرابریها و خشونتهای جنسیتی در ژاپن مینویسد.
اوگاوا در سال 2015 نوشتن درباره مشکل همیشگی دختران مدرسهای ژاپن که همان آزار جنسی بود را آغاز کرد. مشکلی که معمولا در وسایل حمل و نقل عمومی برای دخترهایی که با یونیفرم مدرسه رفت و آمد میکردند پیش میآمد. دخترانی که چنین اتفاقی را تجربه میکردند ،قربانیهایی بودند که بیشترشان سکوت میکردند و با هیچکس در جامعه درباره این موضوع حرف نمیزدند ، موضوعی که از نظر اجتماع با هر حسابی ،یک اتفاق طبیعی و بیاهمیت تلقی میشد.
با این حال وقتی در دوسال اخیر صحبت کردن درباره آزار جنسی در ژاپن آغاز شد،تغییرات هم همزمان کلید خورد.
واکنشها آغاز میشود...
یایویی ماتسوناگا یکی از همان افراد است.همانهایی که خود را ملزم به واکنش میدانست.
اواخر ژانویه بود که این بانوی 51 ساله با چمدانی از مدالها وارد کافی شاپی در منطقه شلوغ شیبویا شد.
مدالهای گرد و درخشان او نشان خاصی بر روی خود داشت. نشانی از دختران مدرسهای عصبانی. این مدالها حامل چنین پیغامی بودند: آزار و اذیت جنسی جرم است ،اینکار را انجام ندهید.
هر کدام از این مدالها همراه جزوه آموزشی بودند که ایستادگی ،اعتماد به نفس و هوشیاری را در برابر این اتفاق تعریف میکردند.
ماتسوناگا موسسه خود را با عنوان "مرکز جلوگیری از آزار و اذیت جنسی"در سال 2015 افتتاح کرد ، یعنی بعد از اینکه دختر یکی از دوستانش در مسیر رفت و آمد به مدرسه در قطار مورد تعرض واقع شد.
تاکاکو تونوکا ، اسم مستعار دختریست که در گزارش رونامه ژاپن تایمز استفاده شده است. او مادرش را قانع کرد تا هر دو به کمک هم راههای مختلفی را برای مبارزه با این آزار و اذیتها پیدا کنند. او حتی عروسکی خرید که وقتی آن را فشار میداد صدایی میگفت:"اینکار را انجام نده"
آنها با پلیس و ماموران ایستگاه قطار در این باره صحبت کردند. البته مسئولان ایستگاه قطار به آنها اینطور پاسخ دادند که اگر چنین چیزی اتفاق میافتاد نسبت به آن واکنش نشان میدادند اما هرگز چنین چیزی نبوده است!
ماتسوناگا درباره نصب پوسترهایی در قطارها میگوید که قربانیان چنین آزار و اذیتهای جنسی را تشویق میکند که شجاع باشند و در این باره حرف بزنند. تاکاکو برای جلوگیری از تکرار این اتفاق حرف زدن در برابر مهاجم را در خانه تمرین میکرد. او مقابله با افرادی که وی را مورد آزار جنسی قرار میدادند آغاز کرد. همین باعث شد که آنها در برابر اعتراض این دختر با عصبانیت از او فاصله بگیرند. با این حال کسانیکه در حال تماشای این اتفاقات بودند هیچ کمکی نمیکردند. در نهایت این دختر و مادرش برچسبی را تهیه و روی کیف مدرسه وی چسباندند که روی آن نوشته شده بود:"آزار جنسی یک جرم است ،من در برابر آن تسلیم نمیشوم" و همیچنین تصویر یک پلیس که در حال دستگیری یک مهاجم یا مزاحم است بر روی این برچسب حک شده بود. از قرار معلوم این راهکار جواب داد.
ماتسوناگا میگوید اگرچه برچسب تاکاکو برای او نوعی خودآگاهی محسوب میشد با این حال پسرها وی را مسخره میکردند.
به همین ترتیب بود که ماتسوناگا به این نتیجه رسید که تاکاکو نباید به تنهایی در این راه مبارزه کند.بنابراین تصمیم گرفت دیگران را هم با تولید این مدالها در مسیر مبارزه با آزار و اذیت جنسی دختران مدرسهای همراه و دخیل کند.
در نوامبر 2015 ماتسوناگا کمپینی را راهاندازی که با کمک 334 اهدا کننده مبلغ 2.12 میلیون ین جمع آوری کرده و با این پول مدالهایی همراه جزوههایی با محتوای آگاه کننده منتشر کرد.
دبیرستانهای عمومی ، دانشآموزان مدرسههای هنر و طراحان آزاد ،همگی به او اعتراف کردند این اولین باری بوده است که درباره این موضوع فکر کردهاند. در واقع از بین 441 طراحی ، ماتسوناگا ، 5 نمونه را انتخاب کرد.
او این مدالها را به طرق مختلف پخش میکرد. حتی در این زمینه با پلیس هم همکاریهای داشته و در نهایت این مدالها را به قیمت 410 ین به فروش گذاشت و فروشگاههای زیادی این مدال را عرضه کردند.
بعد از اینکه این مدالها بیش از پیش در دسترس قرار گرفت ،ماتسوناگا بیشتر راغب بود تا خود افراد مهاجم و مزاحم هم این مدالها را ببینند و درباره این موضوع فکر کنند: "دنیا در حال تغییر کردن است و برخی از مردم درباره این موضوع صحبت میکنند"
با مشارکت دختران دانش آموز در این کمپین ، ماتسوناگا آنها را تشویق میکند تا درباره این آزار و اذیتها از همان زمانی که هنوز خیلی جوان هستند حرف بزنند.
این مدالها تاثیر گذاری مستقیمی داشته است. بر اساس اطلاعات جمع آوری شده از 70 دانش آموز دختر دبیرستانی ،در منطقه سایتاما در شمال توکیو ،حدفاصل زمانی آوریل تا دسامبر 2016 ، 61.4 درصد از این دختران گفتهاند دیگر مورد آزار جنسی قرار نگرفتهاند مادامیکه 4.3 درصد میگویند اوضاع برایشان تغییری نکرده است.
ماتسوناگا میگوید: همچنین ادارههای پلیس با برگزاری کنفرانسهایی در دبیرستان ،دختران را ترغیب به صحبت کردن با اعتماد به نفس درباره این موضوع میکنند.
به نظر اوگاما _دختری که برای اولین بار در ده سالگی مورد آزار جنسی قرار گرفت_ این مدالها به هیچکس برچسب قربانی یا مهاجم بودن نمیزند بلکه گفتگو در این مورد را قوت میبخشد. اوگاما میگوید:" استفاده از این مدالها شجاعت میخواهد. آنها در عین حال که بامزه هستند ،پیام قدرتمندی را منتشر میکنند."
تعبیر مردم از آزار و اذیت جنسی در ژاپن چیست؟
آنچه که درباره رواج آزار و اذیتهای جنسی در ژاپن دردسر ساز شده است میتواند به تعبیر متفاوت مردم و قربانیان بازگردد.
هیروکو گوتو ، استاد حقوق جنایی در دانشگاه چیبا و معاون رییس جمهوری ژاپن در ان جی او حقوق بشر معتقد است خیلی از مردم آزار جنسی را به عنوان جرم نمیشناسند بلکه برای جامعه این موضوع یک "مشکل" تلقی میشود و این مسئله خود یک دوگانگی را در دید قربانیان و جامعه نسبت به چنین موضوعی ایجاد میکند.
به نظر اوگاما ،جامعه به این مشکل به عنوان چیزی که به هر حال اتفاق میافتد نگاه میکند. هیچ محاسبه دقیقی هم وجود ندارد که چند نفر از قربانیان چنین مسئلهای را گزارش میدهند.
با این حال پلیس باید تصمیم بگیرد که مورد گزارش شده شامل چه قسمتی از قانون میشود (در این مورد آزار و اذیت جنسی به معنای لمس کردن تلقی میشود) این نوع از خشونت جنسی در مواردی ، طبق ماده 176 قانون مجازات ژاپن ، حداکثر 10 سال زندان دارد. اما فقط تعداد معدودی از موارد گزارش شده شامل این قانون میشوند.در واقع در ماده 177 که مشمول تجاوز به عنف است ،مجازاتهای سنگینتری هم وجود دارد و تعریف بسیار جزئیتر و سختتری دارد و صرفا تجاوزی را که منجر به (مقاربت اجباری) میشود در بر میگیرد.
با همه این احوال جامعه ژاپن بیشتر بر روی آنچه که درباره مراقب از خود به زنان گفته میشود تمرکز میکند. اینکه چطور لباس بپوشند و در سفرهای درون شهری به واگنها مخصوص زنان بروند. واگنهایی که در طول ساعات ترافیک صبحگاهی در دسترس هستند.
با این حال اوگاوا میگوید:"جامعه سعی میکند به زنان بگوید چطور از خود مراقبت کنند و چطور لباس بپوشند اما هیچکس تلاش نمیکند به مردان بگوید زنان را اذیت جنسی نکنند!"
اوگاوا که مدتهاست درباره نابرابری و خشونت جنسی علیه زنان در ژاپن مینویسد درباره پوسترهایی هم که در این رابطه در متروها و قطارهای ژاپن نصب شده است حرفهای زیادی دارد:
"آنها با مزاحمان و عاملان چنین آزارهایی حرف نمیزنند.من آرزو داشتم روی این پوسترها نوشته بودند اگر شما میخواهید با نزدیک شدن به زنان آنها را اذیت جنسی کنید باید حتما خودتان را به دکتر نشان بدهید."
او به عنوان فردی که سالهاست در این مسیر مبارزه میکند و خودش یکی از همین قربانیهاست امیدوار است که متروها و قطارها دوربینهای بیشتری برای کنترل اوضاع داشته باشند.
اوگاوا عقیده دارد درک آنچه که در وسایل حمل و نقل عمومی برای دختران اتفاق میافتد ضروری و واضح است با این حال برای آنچه که واقعا پیش آمده است باید قربانیهای بیشتری لب به سخن باز کنند.
جامعه پدر سالار ژاپن
بسیاری از زنان ژاپنی میگویند زمانیکه دوره دبیرستان آنها تمام شد و دیگر یونیفرم مدرسه را نمیپوشیدند مورد آزار جنسی قرار نگرفتند.
کوتومی آراکی 20 ساله در همین مورد میگوید: "مشکل آزار و اذیت جنسی برای من از زمانیکه یونیفرم مدرسه را دیگر نپوشیدم هرگز اتفاق نیفتاد." او در حال حاضر دانشجوی رشته اقتصاد و پیشخدمت است. کسی که تجربه اذیتهای جنسی در متروها را از یاد نبرده است.
وقتی از آراکی تعریفی از دختر مدرسهای ژاپنی درخواست میشود ، او و سایرین الگوی قدیمی "لولیتا" را پیش میکشند.
بر اساس آنچه گوتو ، نماینده رییس جمهور ژاپن در ان جی او حقوق بشر میگوید ،این الگو از از نویسنده روسی ،امریکایی یعنی ولادیمیر ناباکوف گرفته شده است که معنای وسیع آن را میتوان در تصویر اطاعت و سرسپردگی دختران ژاپنی دید.
گوتو میگوید: "جامعه ژاپنی یک جامعه به شدت پدر سالار است. موضوعی که ریشه در ایدههای کنفسیوسی دارد و از چین سرچشمه میگیرد و پس از پایان دوران امپریالیستی میجی در سال 1912 رواج پیدا کرد. این باوریست قوی که میگوید مردها باید بر زنها برتری داشته باشند."
امیکو اوچیای ،روانشناس و مورخ میگوید در جامعه ژاپن زن بودن به عنوان یک "طبقه" اجتماعی محسوب میشود و شما نمیتوانید از این سرنوشت فرار کنید. اگر شما در تحصیلات و در شغل خود موفق هستید؛ پس باید حتما یک مرد باشید.
با این حال طبق نظر گوتو ،از سال 1970 به بعد که زنان ژاپنی حرکت رو به جلویی را آغاز کردند و طبق دستور کار نخست وزیر شینزو آبه که زنان حضور قویتری در مشاغل و پیشرفتهای اقتصادی داشتند ، قدرت مردان ژاپنی به چالش کشیده شد.
گوتو ،معاون رییس جمهور ژاپن در ان جی او حقوق بشر میگوید: یکی از دلایلی که مردان به چنین آزار اذیتهای جنسی نسبت به زنان رو میآورند نشان دادن قدرتشان به آنها و دخترهای جوانتر است.
زنانی که سکوت میکنند...
برای زنان مسنتر صحبت درباره آزار و اذیتهای جنسی که تجربه کردهاند سختتر است. سال گذشته وزارت کار ژاپن آماری را منشر کرد که نتیجه پاسخ 10 هزار زن ژاپنی در حد فاصل سنی 25 تا 44 سال بوده است ، تقریبا یک سوم این زنان گفتهاند در کار مورد آزار جنسی قرار گرفتهاند که از این بین کمتر از 40 درصد به این آزارها واکنش نشان دادهاند.
زن 52 ساله ژاپنی مدعی شده اخیرا در محل کار خود در توکیو مورد آزار جنسی قرر گرفته اما نتوانسته صورت این شخص را ببیند. وقتی که موضوع را به روسا اطلاع داده است آنها با او ابراز همدردی کردهاند اما مانع مراجعه وی به پلیس شدهاند. آنها از این خانم خواستهاند به وجهه کمپانی فکر کند و به همین دلیل بهتر است به پلیس شکایت نکند. این خانم معتقد است کمپانی که در آن کار میکرده خیلی راحت این مسئله را ندیده گرفته است.
با این حال حتی خود این خانم هم تمایلی به مراجعه به پلیس نداشته و البته حتی مایل نبوده با کسی در این باره صحبت کند. شاید دلیلش همانی باشد که پیشتر اشاره شد. این موضوع در ژاپن به یک اتفاق عادی تبدیل شده. اتفاقی که بسیاری مواقع تیر تقصیر را به سمت خود قربانیها نشانه میرود و از همین رو آنها ترجیح میدهند در این باره سکوت کنند تا مقصر شناخته نشوند. مشکلی که بدون شک ریشه در نگاه غلط جامعه ژاپن به این مقوله دارد و بسیاری از مردم این مسائل را به عنوان روایتهای ساختگی قلمداد میکنند و از کنارش رد میشوند.
شاید به همین دلیل است که فعالان در این زمینه از زنان ژاپنی میخواهند برای دفاع از حق خود در برابر آزار و اذیت جنسی ،سکوتشان را بشکنند و درباره این مسئله حرف بزنند.
کلید واژهها : خشونت جنسی علیه کودکان - رابطه جنسی - دختران - ژاپن -منبع: خبرآنلاین
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۲۷۹۳۱۱۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
با «کودک استرسی» چگونه برخورد کنیم؟
دوران کودکی تنها دوران بازی کردن و خوش گذرانیهای کودکی نیست. بلکه کودکان نیز میتوانند این دوران را با استرس و احساس نگرانی سپری کنند.
این استرس یا میتواند از جانب خانواده، دوستان و مدرسه باشد و یا از جانب خود. به عبارتی دیگر کودک نیز میتواند از خودش بیش از حد، انتظار داشته باشد و سپس زمانی که انتظاراتش از خود برآورده نشد احساس استرس کند.
نحوه کمک کردن به کودکان برای درمان اضطراب
شما بزرگسالان از راههای مختلف میتوانید به کودکان و خردسالان خود برای رفع استرس و اضطراب در آنها کمک کنید. در واقع در نحوه درمان استرس در کودکان باید بگوییم سه کار مهمی که شما میتوانید در این زمینه انجام دهید به شرح زیر است:
شما ابتدا باید سعی کنید، که استرس را از زندگی خود تا حد امکان دور نمایید. به این ترتیب استرس از کودکان شما نیز دور خواهد شد.
به کودکان و خردسالان خود مهارتهای مثبت مقابله با استرس را بیاموزید. در مورد ماهیت استرس با کودکان و خردسالان خود تا حد امکان صحبت کنید.
راهکارهای تشخیص استرس در کودکان
آشنایی با علائم بروز استرس در کودکان برای والدین آنها بسیار با اهمیت است. والدین میتواند با شناسایی استرس در کودک آن را تا حدودی کنترل کنند اما زمانی که کودک به این اختلال مبتلا میشود؛ احتیاج به یک روانشناس متخصص دارید تا راهکاریهای موثر در درمان استرس در کودکان را به شما آموزش دهد.
اضطراب در رفتارهای کودکان مشاهده میشود. نکته مهم این است که والدین این تغییر رفتار در کودک خود را متوجه شوند. پرخاشگری، دمدمی مزاج بودن و وابستگی از جمله نشانههای استرس در کودکان است. سطح تمرکز در کودکان مضطرب پایین آمده و از رفتن به مدرسه امتناع میکنند.
ما در جریان تغییرات شدیدی در جهان قرار گرفتهایم، و در عینحال رویدادهای بسیاری وجود دارند که میتواند منجر به استرس در کودکان شود؛ مانند وضعیتهای منفی در خانه، خشونت در مدرسه و یا امتحانات. یا حتی تغییرات مثبت مانند اسبابکشی به خانهای بزرگتر یا یافتن دوستان جدید.
شما به عنوان والدین میتوانید با بررسی علائم استرس بیش از حد در کودکان و حمایت از آنها، برای مدیریت این استرس کمک کنید.
استرس چیست؟
استرس یک احساس رایج است که وقتی تحت فشارش هستیم، مشکلات متعدد داریم یا نمیتوانیم با شرایط کنار بیاییم، دچار آن میشویم.
مقدار کم استرس میتواند مفید باشد و به ما انگیزه بدهد که به اهدافمان برسیم، مانند زمانی که امتحان داریم یا میخواهیم سخنرانی کنیم. اما اگر استرس بیش از حد باشد، به ویژه زمانی که احساس میکنیم از کنترل خارج شده، میتواند بر افکار و سلامت بدن و روان و همچنین روابطمان تاثیر منفی بگذارد.
دلایل استرس چیست؟
تجربه استرس در کودکان همیشه مانند بزرگسالان نیست. در بزرگسالان استرسهای کاری شایع است؛ در حالی که کودکان زمانی استرس را تجربه میکنند که نمیتوانند خود را با شرایط تهدید کننده، سخت یا دردآور تطبیق دهند. این شرایط میتواند شامل موارد زیر باشد:
افکار یا احساسات منفی درباره خودشان
تغییرات جسمانی مانند رسیدن به سن بلوغ
مطالبات درسی مانند امتحانات یا تکالیفی که با بزرگ شدن بچهها بیشتر میشود
مشکلات با دوستان در مدرسه و فرآیند اجتماعی شدن
تغییراتی مانند تغییر منزل، مدرسه یا جدایی والدین
بیماریهای مزمن، مشکلات مالی در خانواده یا مرگ یکی از اعضای خانواده
محیط ناامن در خانه یا محله
استرس در کودکان و نوجوانان
استرس در کودکان زمانی رخ میدهد که یک شرایط جدید یا غیرمنتظره را تجربه میکنند.
در کودکان، تنش در خانه مانند سوءرفتار، جدایی والدین یا مرگ یکی از عزیزان جزو عوامل شایع استرس است. مدرسه یکی دیگر از عوامل رایج است؛ یافتن دوستان جدید یا امتحان دادن میتواند کودکان را درگیر مشکلات کند.
هرچه کودکان بزرگتر میشوند، منابع استرس بیشتر میشود، زیرا آنها تغییرات بزرگتری را در زندگی تجربه میکنند: مانند یک گروه جدید دوستان، تکالیف بیشتر در مدرسه و دسترسی فزاینده به رسانههای اجتماعی و اخبار بیشتر درباره اوضاع کشور و جهان. بسیاری از نوجوانان در مواجهه با مسائل اجتماعی مانند تغییرات اقلیمی، مناقشات و ناآرامیهای سیاسی و تبعیض دچار استرس میشوند.
باید به یاد داشت که کودکان مانند «اسفنج» هستند و هر آنچه اطرافشان رخ میدهد را کامل جذب میکنند. آنها استرس والدین خود را مشاهده میکنند و به این وضعیت احساسی، هر آنچه که باشد، واکنش نشان خواهند داد.
کودکان و نوجوانان همیشه از هوش احساسی یا دایره لغات کافی برای بیان کامل احساساتشان برخوردار نیستند. از سوی دیگر، کودکان کم سنتر ممکن است به دلیل سن پایین و سطح رشد فکری نتوانند بفهمند که واقعا چه اتفاقی افتاده است. برای آنها یک وضعیت جدید یا متفاوت ممکن است صرفا متفاوت، ناراحت کننده، غیرقابل پیشبینی یا حتی ترسناک به نظر آید.
علائم و نشانههای استرس در کودکان
زمانی که بدن تحت استرس قرار دارد، هورمونهایی مانند آدرنالین و کورتیزول تولید میکند که ما را برای اقدام فوری آماده میکند این امر به عنوان واکنش «جنگ یا فرار» نیز شناخته میشود. این وضعیت میتواند اثرات بسیاری بر ذهن و بدن کودک داشته باشد، مانند:
نشانههای بدنی:
تنفس کمعمق، تعریق یا تپش قلب
سردرد، سرگیجه یا مشکلات خواب
حالت تهوع، سوءهاضمه یا مشکلات گوارشی
افزایش یا کاهش وزن ناشی از کمخوری یا پرخوری
بیمار شدن یا احساس درد بیش از قبل
احساسی و روانی:
آستانه تحریک بالا یا خشم که منجر به طغیان یا کنارهگیری از دوستان و خانواده میشود
نادیده گرفتن مسئولیتها، کارآیی پایین در کارها یا مشکل در تمرکز
پریشانی عاطفی مانند احساس مداوم اندوه یا گریه
منشاء استرس را شناسایی کنید
به کودکتان کمک کنید تا زمانهایی که احساس استرس میکند را شناسایی و ردیابی کند و در نحوه واکنش آنها به دنبال الگوها باشید. در آن زمان بخصوص چه اتفاقی افتاد؟ قبل از اینکه دچار استرس شوند، چه فکری میکردند، چه احساسی داشتند یا چه کاری انجام میدادند؟ وقتی کودکان سختیهایی را که احتمالا آنها را دچار استرس میکند شناسایی کردند، میتوانید با همدیگر و به سرعت روشهایی را برای جلوگیری از استرس یا مقابله با آن بیابید.
این علائم میتواند به استرس بیشتر منجر شود. مهم است که به کودکتان کمک کنید تا راههایی برای تطبیق با وضعیت جدید بیابد و بتواند در اسرع وقت با آنها کنار بیاید.
مانند بزرگسالان، به کودکان نیز باید یادآوری شود که با خود مهربان باشند.
روشهایی برای اینکه کودکان با استرس مقابله کنند
زمانی که کودکان احساس استرس میکنند، والدین میتوانند نقش مهمی در کمک به آنها برای مقابله با آن ایفا کنند.
با مهر پاسخ دهید: به کودکان عشق، زمان و توجه بیشتری اختصاص دهید. ببینید آیا استرس بر سلامت، رفتار، افکار و احساسات آنها اثر گذاشته یا خیر؟ به یاد داشته باشید که به آنها گوش کنید، با آنها با مهربانی سخن بگویید و به آنها اطمینان خاطر دهید.
الگو باشید: به کودکتان بگویید که شما چگونه با وضعیتهای استرسآمیز برخورد کردهاید. میتوانید با سهیم کردن تجربه خودتان، الهامبخش کودکتان باشید تا بتواند عادات مدیریت استرس مختص به خودش را بیابد.
تفکر مثبت را تشویق کنید: کودکان، بالاخص نوجوانان، به راحتی خود را دستکم میگیرند. اگر شنیدید که میگویند «من در هیچ چیز خوب نیستم»، «از خودم خوشم نمیآید»، یا «میترسم که بیرون بروم»، از آنها بپرسید که چرا اینگونه فکر میکنند و دستاوردهایی که داشتهاند و نحوه کسب آن را به آنها یادآوری کنید.
توانمندسازی مثبت از جانب شما به آنها نشان خواهد داد که درک میشوند و مطمئن خواهند شد که میتوانند بر وضعیتهای استرسزا فائق آیند.
عادات سالم را حمایت کنید: خواب و خوراک خوب از عوامل کلیدی رهایی از استرس است.
متخصصین توصیه میکنند که کودکان ۶ تا ۱۲ ساله، ۹ تا ۱۲ ساعت خواب شبانه داشته باشند. نوجوانان به ۸ تا ۱۰ ساعت خواب شبانه نیاز دارند.
برای مراقبت از خواب، استفاده از نمایشگر [موبایل، کامپیوتر، تلویزیون]را محدود کنید و از نگهداری تجهیزات دیجیتال در اتاق خواب جلوگیری کنید. هرچقدر کودک تغذیه و خواب خوب داشته باشد، توانایی وی برای مقابله با استرس بیشتر خواهد بود.
کودکتان را تشویق کنید که بیرون برود، با دوستانش وقت بگذراند و با آنها بازی کند. تمرینها و فعالیتهایی مانند مدیتیشن و تنفس عمیق میتواند در رهایی از استرس مفید باشند.
تنفس شکمی بسیار آرامشبخش است و میتواند به ما کمک کند اکسیژن به عمق ریههایمان نفوذ کند. یک روش سه مرحلهای ساده برای این کار عبارت است از: دستتان را روی شکمتان بگذارید.
پنج نفس عمیق بکشید، پنج ثانیه را صرف دم و پنج ثانیه را صرف بازدم کنید. هوا را از بینی داخل کشیده و از دهان بیرون دهید.
به کودکتان توضیح دهید که وقتی هوا را داخل میکشد، مثل این است که شکمش را به آرامی مانند یک بادکنک باد میکند و وقتی که هوا را بیرون میدهد باد از این بادکنک به آرامی خارج میشود.
مانند بزرگسالان، گاهی به کودکان نیز باید یادآوری شود که با خود مهربان باشند.
استرس یک تجربه انسانی است که با گذر زمان و استفاده از بعضی تکنیکهای ساده میتوان بر آن فائق آمد.
چه زمانی از متخصصین کمک بگیریم؟
اگر کنار آمدن با استرس برای کودکتان سخت است، میتوانید با یک متخصص آموزشدیده ملاقات کنید و از او کمک بگیرید. برای کسب مشورت با دکتر خانوادگی یا مشاور صحبت کنید.
آنها میتوانند درباره درمانهای موجود به شما مشورت دهند مانند ملاقات با یک روانشناس که به افراد کمک میکند استرس خود را مدیریت کرده و عادات مثبت برای سلامت روان خود خلق کنند.
از اینکه برای کودکتان به دنبال کمک کارشناسی بروید، واهمه نداشته باشید. اگر استرس بر زندگی کودک شما اثر میگذارد، مهم است که در اسرع وقت کمک لازم را دریافت کند تا بتواند احساس بهتری داشته باشد.
منبع: فارس
باشگاه خبرنگاران جوان وبگردی وبگردی