دانشجویان افغانی مقیم ایران و مشکلات تحصیل -1
تاریخ انتشار: ۱۲ دی ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۲۲۰۹۷۱۸
تهران - ایرنا - دانشجویان افغانستانی شاغل به تحصیل در ایران در نشست «بررسی مشکلات پیشروی دانشجویان خارجی مقیم ایران» به بیان ابعاد مختلف مسائل و مشکلات تحصیل دانشجویان افغانستانی در ایران پرداختند.
به گزارش روز چهارشنبه خبرنگار گروه دانشگاه ایرنا ، تحصیل نزدیک به 38هزار دانشجوی غیرایرانی در دانشگاههای کشور، در کنار فراهم آوردن فرصتی کم نظیر برای تقویت دیپلماسی علمی ، چالشهایی را در زمینه تامین زیرساختهای علمی و رفاهی مناسب برای دانشجویان اتباع خارجی در کشور به وجود آورده و این موضوع خود سبب شده که در یک دهه گذشته مشکلات و مسائل دانشجویان اتباع خارجی بیش از پیش مورد توجه قرار بگیرد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
افغانستان با داشتن بیش از 19 هزار دانشجو در دانشگاههای کشور، بیشترین سهم در بین دانشجویان خارجی در دانشگاههای ایران را داشته، مسائل اجتماعی مربوط به معیشت و اقامت مهاجران افغانستانی که بعضی از آنها متولد ایران هستند، شرایطی را فراهم کرده مساله تحصیل عمومی و عالی این شهروندان از اهمیت قابل توجهی برخوردار شود.
به همین دلیل ایرنا به سراغ سه نفر از دانشجویان افغانستانی مشغول تحصیل در دانشگاههای ایران رفته و در میزگردی به بررسی مسائل و مشکلات این دانشجویان در مسیر تحصیل و پس از فراغت پرداخته است. مهمانان این نشست ناصر خاوری دانشجوی دکتری تاریخ اسلام دانشگاه تهران، علی زاهدی دانشجوی کارشناسی مطالعات خاورمیانه دانشگاه مفید قم و موسی محمدی دانشجوی کارشناسی مدیریت صنعتی دانشگاه آزاد واحد یادگار امام خمینی بودند.
**ایرنا: به عنوان سوال اول وضعیت پذیرش دانشجویان مهاجر در دانشگاههای ایران را چگونه ارزیابی میکنید و اگر تبعیضی در این پذیرش دیدهاید، این تبعیضها را چگونه صورتبندی میکنید؟
*تبعیض بیشتر ساختاری است
**خاوری: در رابطه با حضور و پذیرش دانشجویان خارجی در ایران، میتوان یک نگاه تاریخی به این موضوع داشت. بیشترین میزان دانشجویان خارجی در ایران از کشور افغانستان است. ما روابط گسترده فرهنگی از دهههای چهل و پنجاه با ایران داشتیم. این گونه نبوده که چون افغانستانیها مهاجر بودند؛ به ناچار وارد تحصیل در دانشگاههای ایران شدند.
افغانستانیها در دهه چهل و پنجاه به صورت دانشجو به ایران میآمدند و تحصیل میکردند. خصوصاً رشتههایی که ایران در آن مزیت نسبی داشت. مانند رشته ادبیات فارسی. میتوانیم از دکتر صابر مولایی به عنوان دستاوردهای آن زمان نام ببریم که هم نعمتی برای ایران هستند و هم نعمتی برای افغانستان زیرا در همین رشته ادبیات فارسی ایشان در ایران تحصیل کردند و بعدها سرمنشا خدمات گستردهای بودند. البته رشتههای دیگری مانند کشاورزی و مهندسی هم دانشجو داشتند ولی تعدادشان کمتر بود. همچنین از کشورهای دیگری هم میآمدند و آن هم بستگی به قراردادها و مبادلات بین دو کشور داشته است.
چند مورد مختلف تبعیضی اینجا ذکر شده که هفت بند است. تبعیض از طرف استاد، تبعیض از طرف دانشجویان، جامعه، ساختارها و چند مورد دیگر. بنا به تجربه خودم، ما از طرف استادها تبعیض خاصی ندیدیم. چون اساتید از قشر فرهنگی هستند و خودشان هم در کشورهای دیگر تحصیل کردند و شرایط ما را داشتند، ما تبعیضی از طرف استاد ندیدیم. اگر هم بوده چند مورد استثناء بوده و نمیدانم چرا دوستان از واژه تبعیض آکادمیک استفاده میکنند. یا بحث تبعیض از طرف دانشجویان. دانشجویان هم چون از قشر فرهنگی هستند، من به شخصه هیچ گاه احساس خارجی بودن نکردم. برخورد دانشجویان هم مانند اساتید بوده است.
تبعیضی که بیشتر مطرح است، تبعیض از طرف ساختارها بوده و ما بیشتر این تبعیض را از طرف ساختارها میدانیم. خب ساختارها هم در جایگاه قانون است. چهار دهه از عمر جمهوری اسلامی میگذرد. سال گذشته ما چنین نشست و میزگردی را البته در رابطه با کل جمعیت مهاجران افغان در دانشگاه داشتیم. دو نفر از اساتیدی که در این مورد کار کردهاند، تاریخچه حضور مهاجران در ایران از دهه شصت تا 90 را ترسیم کردند. در این دههها مشکلات متعددی گریبانگیر جامعه مهاجران افغان بوده است که شامل دانشجویان هم میشود. روند در کل بهتر شده. مشکلات دانشجویان افغان به روش آزمون و خطا حل شده است و یا به سمت حل شدن پیش میرود، ولی باز هم آنطور که ما از یک کشور اسلامی توقع داریم نیست و میتواند بهتر باشد.
ما در زمینه پذیرش دانشجویان در دانشگاهها و همچنین شرایط قبل از پذیرش دچار تبعیض هستیم. مثلا در دهه شصت، در بین جامعه مهاجر افغان ما باسواد نداشتیم که بخواهد وارد دانشگاهها شود. تازه از طریق نهضت سوادآموزی و یا از طریق مدارس در حال تحصیل بودند. در دهه هفتاد، به مرور از بین جامعه مهاجر افغانستانی وارد دانشگاهها شدند. خودم جزو اولین کسانی بودم که در دهه هفتاد وارد دانشگاه شدم و شرایط بسیار خوب بود. اصلا تبعیضی حس نکردیم در آن بازه. فقط در آن دهه در یکی دو سال ورود دانشجویان افغانستانی به دانشگاه ممنوع شد که نمیدانستیم چرا این اتفاق افتاد. از این بگذریم دیگر ممنوعیتی در پذیرش دانشجویان افغان نداشتیم.
جلوتر که آمدیم، متقاضیان افغانستانی ورود به دانشگاههای ایران زیاد شد، در دفترچه راهنمایی ورود به دانشگاههای ایران، اولین بار واژه افغانستانی مشاهده شد. این آیین نامه که آمد، خاصیت تسهیلگرانه نداشت و سختگیرانه بود. مهاجران افغانستانی بسیار با انگیزه بودند و علاقه شدیدی به ورود به دانشگاهها داشتند. در اولین آیین نامه، یک سری رشتهها برای دانشجویان افغان ممنوع شد. البته یک مقدار الآن کمتر شده است. رشته پزشکی مثلا ممنوع شده بود. الآن این ممنوعیت برداشته شده ولی شهریه این رشته برای خانوادههای افغانستانی خیلی سنگین است. خب مشاهده میکنیم دانشجویان ایرانی در اروپا، در رشتههای حساس مثل هستهای مشغول به تحصیل میشوند.
اکنون در دفترچههای ورود به دانشگاه چندین رشته ممنوعه برای افغانها وجود دارد. چند سال پیش چندین کشور اروپایی، فیزیک هستهای را برای دانشجویان ایرانی ممنوع کردند که دیدیم چقدر اعتراض جامعه دانشگاهی ایران را به همراه داشت. خب همین اعتراض را میتوانیم برای همین کشور در نظر بگیریم. علاوه بر ممنوعیت برخی از رشتهها، ما چندین شهر ممنوعه هم برای دانشجویان افغانستانی داشتیم که این خود یک تبعیض بزرگ است که بدون توجیه است. کسی که دوازده سال درس خوانده و پاک بوده و مشکلی نداشته چرا باید از چند شهر محروم شود؟ این قانون چندسالی اعمال شد و خیلی از استعدادها از بین رفت زیرا جامعه مهاجر افغان از نظر اقتصادی شکننده است و خیلی ها توانایی جابجایی بین شهرها را ندارند و اگر در شهر خود نتوانند درس بخوانند، نمیتوانند مشغول به تحصیل شوند. این موضوع هم خدا رو شکر با اعتراضات و پیگیری دانشجویان تقریبا حل شده است. مثلا قانون جدید اینگونه است که ممنوعیت تحصیل فقط در مراکز استانها برداشته شده است. ولی در شهرهای غیر از مرکز استان، هنوز این ممنوعیت وجود دارد.
*مسائل قانونی در ایران مانع از کمک های بینالمللی به دانشجویان افغانستانی است
**زاهدی: من چون رشته ام سیاسی است، مقداری بیشتر به جای بحثهای اداری، وارد به بحثهای فرهنگی و اجتماعی میشوم. من چون خودم متولد ایران هستم و اینجا زندگی و تحصیل کردهام، هنگامی که وضعیت را مشاهده میکنم، معتقدم در کل وضعیت دانشجویان افغان در ایران وضع خوبی نیست. یک وضع آشفتهای است. به طوری که هدف خاصی دنبال نمیشود و نوعی ابهام وجود دارد .به خاطر همین است که متاسفانه رغبت دانشجویان افغان برای تحصیل در ایران به شدت کمتر شده است. دلایل متفاوتی دارد. هم شرایط داخل افغانستان دخیل است و هم وضعیت ایران.
دانشجویان افغان هیچ گونه دسترسی به تسهیلات مالی ندارند. خود دانشگاهها بعضاً وامهای ناچیزی میدهند. از طرفی چون امکان اشتغال ثابت ندارند و ممنوع است، این هم مزید بر علت میشود. طبیعتا وقتی اشتغال نباشد و شرایط مالی مناسبی وجود نداشته باشد، شما نمیتوانید به سمت تحصیل بروید. از طرفی هزینه تحصیل هم بیشتر میشود. ما بارها تلاش کردیم که طرحها و برنامههایی داشته باشیم. مثلا یک سری نهادهای خصوصی، یک سری تسهیلات مالی در اختیار دانشجویان قرار دهند. این امر با توجه به مسائل قانونی در ایران، مشکل است.
چند سال قبل یک نهاد بین المللی بود که ما قصد داشتیم با آن نهاد همکاری کنیم. منتهی یک قانونی از طرف اداره امور اتباع وجود داشت که در آن ذکر شده بود اشتغال و فعالیت دانشجویان غیر ایرانی در سمنها و نهادهای بین المللی ممنوع است. برای همین است که در زمینه اشتغال، شهریه و هزینه تحصیل باید فکر جدی شود. نه به صورتی که دانشگاهها یا وزارت علوم مقداری از شهریه را کم کنند، باز هم همان مقدار مانده زیاد است. مثلا ترمی 3 ملیون تومان برای دانشجوی ارشد، در نهایت 200 هزار تومان بتوانند تخفیف دهند.
پیشنهاد سخت اما شدنی دارم. ما زمانی میخواستیم در بین دانشجویان خودمان یک سری صندوقهای کوچک تاسیس کنیم. در ایران و دولت، وزارت علوم و دیگر نهادها به اضافه نهادهای بین المللی بیایند، یک سری کمک به دانشجویان کنند. مثلا سازمان ملل یک سری کمکهای پراکنده به عنوان بورسیه میکند که استفاده از آن هم با موانع قانونی زیادی مواجه است. به نظر من اگر خود وزارت علوم و همچنین دولت افغانستان و نهادهای بین المللی به صورت منظم یک سازوکاری برای کمک به دانشجویان افغان تشکیل دهند، این میتواند در زمینه اشتغال و تحصیلات مالی به کار آید.
دانشجویان ما کار مقطعی زیاد میکنند که نتیجه نمیدهد. هر ساله یک سری جلسات برگزار میشود و در نهایت یک سری نتایج کوتاه مدتی داشته است. ولی با توجه به نگاه به آینده، کاری انجام نشده است که آینده محور باشد. این همکاری اگر شکل بگیرد من تصور میکنم دانشجویان ما دیگر به سمت ترک تحصیل نمیروند.
اطلاع دارم سال قبل و سال قبلتر که اوج مهاجرت دانشجویان افغان به اروپا بود، حتی دانشجوی دکتری ما درسش را رها کرده است. دانشجوی ارشدی که درس را رها کرده زیاد داریم. دانشجوی افغان بر خلاف دانشجوی ایرانی اگر به مشکل بخورد از هیچ کمک و تسهیلاتی نمیتواند استفاده کند. این باعث شده که الآن رغبت برای تحصیل و درس خواندن پایین بیاید.
*دانشگاه آزاد برای دانشجویان خارجی هیچ سازوکاری ندارد
** محمدی: من خودم باید ورودی سال نود میبودم، آن زمان یک مانعی وجود داشت. آن هم شرط معدل کتبی بود که اگر معدلت زیر چهارده بود، نمیتوانستی وارد دانشگاه شوی. برای همین ما یک سال پشت کنکور ماندیم و نتوانستیم وارد شویم. البته این مانع سال بعد برداشته شد. وقتی که ما وارد دانشگاه شدیم، بدون کنکور بودیم.
خاطرهای از دانشگاه قزوین میگویم که بی ربط به موضوع شهریهها نیست. وقتی ما وارد دانشگاه بین المللی قزوین شدیم، شهریه 350 یورو بود. چه دانشجویان افغانستانی و چه سایر اتباع خارجی. قرار شد ارز مرجع به ما تعلق بگیرد. ما وارد دانشگاه شدیم و ترم یک و دو را خواندیم. نمیدانیم چرا از سال بعد وزارت علوم قانونی گذاشت و ارز را مبادلهای کرد. وقتی که ما اعتراض کردیم، دلیلهایی آوردند که اصلا قانع کننده نبود. این منجر شد صدها نفر انصراف دادند و وارد دانشگاه آزاد شدند، از جمله خود من.
به عنوان مثال در زمینه تخصیص بن خرید کتاب، چه دانشجویان افغان و چه دانشجویان سوری و کشورهای دیگر امکان استفاده از این تسهیلات را ندارند، چون ورود به سامانه و ثبت نام آن نیازمند داشتن کد ملی است که ما نداریم. مسئله دیگر اعطای وام دانشجویی است که من خودم درخواست دادم و هنوز هم جواب نگرفتم که چرا و به چه دلیل وام به من ندادند.
در دانشگاه آزاد اصلا ساز و کار درستی در مورد دانشجویان خارجی وجود ندارد. به عنوان مثال، واحد دانشگاهی که من در آن هستم، برای پیگیری اقامت به دلیل بروکراسی اداری درگیر مسائل متعدد هستیم. در دانشگاه قزوین و دانشگاه تهران به دلیل تمرکز مدیریت، امکان پیگیری کم دردسر درخواستها وجود دارد. دانشگاه آزاد فقط دانشجو میگیرد و نگاه نمیکند که این دانشجو ایرانی است یا خارجی و هیچ سازوکار درستی در خصوص اقامتمان تعریف نشده است.
پس از فارغ التحصیلی هیچ آینده روشنی پیشروی دانشجویان مهاجر افغانستانی نیست و من از وزارت علوم و دولت افغانستان و دولت ایران میخواهم موانع سر راهمان را بردارند. شما شاهد هستید جهان سه عصر را پشت سر گذاشته است. ما در عصر اطلاعات هستیم و باید با هم تعامل داشته باشیم.
در خصوص شهریه هم، اگر امکان آن هست که دانشگاهها و وزارت علوم در مورد قیمت و نوسانات ارز یک فکر اساسی بکنند یا حداقل در تخصیص به دانشجویان مهاجر، سطح بندی بکنند.
** ایرنا: چقدر میزان آموزش قبل از کنکور و استفاده از فضاهای آموزشی و امکانات آموزشی را در یک فضای برابر با دانشجویان ایرانی میدانید و در صورت وجود نابرابری، علل آن را در چه چیزی میتوانید تحلیل کنید؟
*ایران 400 هزار دانش آموز خارجی دارد
**خاوری: من در دهه شصت در ایران دانشآموز بودم و اکنون در دهه نود، دخترم دانشآموز هست. در دهه شصت تعداد دانشآموزان افغانستانی در ایران کم بود. آن موقع من هیچ گونه تبعیضی را حس نمیکردم. جالب این است که آن زمان دانشآموزان نخبه زیادی افغانستانی بودند و معلمها از دانش آموزان افغانستانی خیلی راضی بودند. اگر تبعیض بوده، تبعیض مثبت بوده است.
در دهه هشتاد و نود که تعداد دانشآموزان زیاد شد و چون عمده مهاجران افغان در مناطق محروم و حاشیهای زندگی میکردند که امکانات در آن کم بود، خود سبب شد فشاری به دانشآموزان ایرانی و مدارس ایران وارد شود. چون امکانات آموزش و پرورش در ایران بر اساس تعداد اتباع ایرانی تنظیم میشود و نه اتباع افغانستانی و تعداد اتباع افغان در یک منطقه نیز ثابت نیست. یک بار ممکن است 10 خانوار در یک منطقه ساکن شوند و روزی ممکن است آن 10خانوار از آن منطقه بروند. این فشارها باعث نارضایتی و گلایهمندی معلمان و دانشآموزان ایرانی از حضور دانشآموزان افغان در مدارس شد. متاسفانه در بعضی مناطق این موضوع باعث تنشهای اجتماعی شده است. مانند برخی مدارس در یزد و در کرمان که مشاهده میکنیم.
علاوه بر تنش اجتماعی ما یک سری ناهمگونی های فرهنگی و مذهبی هم داریم. در مناطقی مثل ورامین، کرج و شهرهای نزدیک استان تهران، مردم جامعه میزبان همپذیری بالاتری نسبت به مهاجران نشان دادهاند و مهاجرانی که در این شهرها هستند، از نظر مذهبی مشکلی با جامعه میزبان ندارند اما در شهری مثل کرمان اختلافات فرهنگی و مذهبی باعث تنشهای حادی شده که باعث بحران شده است. ما حتی میبینیم که والدین بنر میزنند که ما ناراضی هستیم از حضور دانشآموزان خارجی. اینجا ما بیشتر تبعیض را از طرف جامعه میبینیم.
به نظر من اگر یک سری کارهای ریشه ای انجام نشود، این تعارضها در بعضی شهرها منجر به بحران میشود. تبعیض از مدرسه شروع میشود و وارد دانشگاه و بعد جامعه میشود. ولی به صورت کلی از نظر پذیرش ما تبعیضی نمیبینیم که مثلا آموزش و پرورش ابلاغیهای صادر کند که بین دانشآموزان مهاجر و میزبان تبعیضی قائل شود. منتهی در یک سری بخشها یک سری تبعیضات وجود دارد. مانند المپیادها. چون به نظر من در آن هم هنوز قانون و آییننامهای در نظر گرفته نشده است.
بر اساس آمار اداره اتباع ما حدود چهارصد هزار دانشآموز خارجی در ایران داریم. خب چه آییننامهای برای اینها در نظر گرفته میشود؟ چه نگاهی قرار است به اینها بکنیم؟ نگاه آیا قرار است نگاه ایدئولوژیکی باشد یا نگاه سیاسی و یا به چشم فرصت به این مورد نگاه کنیم؟ به نظر من نگاهها هنوز عمیق نیست. بعضی حتی به صورت تهدید به این موضوع نگاه میکنند. تبعیض به صورت گسترده نیست ولی در مسائل نخبگی وجود دارد. مثلاً پذیرش دانشآموزان افغان در مدارس تیزهوشان و مدارس نمونه ممنوع است.
*در کنکور تبعیضی نیست
** محمدی: در مورد شرایط پیش از کنکور و آمادگی برای آزمون کنکور باید بگویم، دانشآموزانی که میخواهند وارد دانشگاه شوند، در مدارس از مشاورههایی بهرهمند میشوند. در خصوص دانشجویان مهاجر هیچ سازوکاری نیست. حتی خود مهاجر هم نمیداند که شرایط دانشآموزان مهاجر به چه صورتی است. اصلاً توضیحی در مورد این قضیه به ما نمیدهند که چه کار باید کرد.
میخواهم بگویم که آموزش و پرورش رسیدگی کند و مدارسی که بیشتر مهاجر دارند و بیشتر شاهد حضور دانشآموزان خارجی است، بخشنامهای بزنند و به مشاور توضیح دهند که قوانین پذیرش دانش آموزان مهاجر به چه صورت است. منِ مهاجر که مراجعه میکنم، باید بدانم با چه شیوه و شرایطی وارد کنکور و دانشگاه و رشتهای که میخواهم شوم. مثلا برای رشته هنر هیچ توضیحی نمیدهند و هیچ سازوکاری وجود ندارد.
در خصوص شرایط کنکور و برابری آن، من هم کنکور دانشگاه آزاد دادم و هم کنکور سراسری. در خود کنکور تبعیضی نیست و کنار من همان دانشآموز ایرانی بود و همان سوالها. فقط قبل کنکور مشکلاتی است که باید به آن رسیدگی شود که دانشآموز سردرگم نشود.
*در شهرهای کوچک نگاه بدی به افغانستانیها وجود دارد
** زاهدی: یک مقداری نگاه به جامعه مهاجر در شهرهایی که کمتر به روز هستند مثل یزد و کرمان و دیگر شهرهای کوچکتر، متفاوت است و دلیلش را نمیدانم. حتی این نگاه به جامعه دانشآموز و دانشجو هم وجود دارد و بعضاً در فضای مجازی هم دیده می شود. مثلا بنر میزنند ورود اتباع افغانستانی به یک مکان تفریحی مثل استخر ممنوع است. بعد این پخش میشود و اواخر یک جایی من دیدم بنری زده شده بود که شورایاری محل گفته بود اجاره دادن خانه به اتباع افغان ممنوع است و اگر ببینیم برخورد میکنیم.
اداره اتباع باید آسیبشناسی کند که چرا این چنین تبعیضهایی وجود دارد. بله بزهکاری در هر جامعهای وجود دارد. ولی در حدی نیست که یک شهر اعلام کند اتباع خارجی هیچ حقی در این شهر ندارند.
من سال 88 امتحان کنکور برای دانشگاه پیامنور دادم. این جزو خاطرات تلخ من است که نمیدانم چرا سال 88 برای اتباع مشکلاتی به وجود آمد. ما امتحان دادیم و قبول شدیم و روز ثبت نام به ما گفتند قبولی شما امکان پذیر نیست. هنوز برای ما توضیحی نداند که چرا در آن سال اینچنین اتفاقی افتاد. حتی دانشجوی دانشگاه آزاد کرج که ثبت نام کرده بود هم از تحصیل محروم شد. بعد از آن یک سالی که سرگردان بودیم، مجبور شدیم به صورت آزاد و غیر بورسیه ثبت نام کنم که هزینه آن تا به امروز، هشت برابر شده است.
بسیاری از اتباع به ناچار امروز به سمت پذیرش آزاد و غیر بورسیه رفتهاند. با هزینههایی که دارند میدهند باعث شده یک مقداری دانشگاهها وسوسه شوند و دید تجاری به دانشجوی اتباع دیگر کشورها داشته باشند. دانشگاههای دولتی رفتند مجوز گرفتند که ما مثل بقیه دانشگاهها پذیرش آزاد بگیریم.
ادامه دارد...
**م .م **1601**
منبع: ایرنا
کلیدواژه: علمي آموزشي ميزگرد دانشجويان خارجي
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۲۲۰۹۷۱۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
اردوی جهادی دانشجویان دانشگاه کوثر یاسوج در روستای درغک دیشموک
کد ویدیو دانلود فیلم اصلی