به نقل از «ایرنا»
2024-04-24@17:45:19 GMT
افغانی ها در جامعه ایران سانسور می‌شوند-3
تاریخ انتشار: ۱۲ دی ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۲۲۰۹۷۷۰
تهران-ایرنا- دانشجویان افغانستانی می‌گویند: در ایران به ما نگاه تهدیدآمیز می شود و در جامعه سانسور می‌شویم. در حالی که ایران و افغانستان اشتراکات فرهنگی و تاریخی زیادی دارند و نباید اینقدر تبعیض وجود داشته باشد و ما هیچ گونه حقوق شهروندی نداشته باشیم .
به گزارش روز سه شنبه خبرنگار گروه دانشگاه ایرنا، در قسمت سوم، صحبت‌های مهمانان حاضر در نشست «بررسی مشکلات پیش‌روی دانشجویان خارجی مقیم ایران» در مورد حقوق شهروندی مهاجران افعانستانی در ایران و دانشگاه‌های ایران آمده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
**ایرنا: به نظر می رسد این مشکلاتی که گفتید، شرایط بعد از تحصیل را هم سخت می‌کند. بحثی که من می‌خواهم مطرح کنم، بحث حقوق شهروندی و بهره‌مندی از آن است. در این مسئله چه تفاوتی وجود دارد بین شهروند ایرانی و مهاجر خارجی؟ آن هم در سطح بزرگتر و نه فقط در دانشگاه. همچنین سر این بحث کنیم که شرایط زیست پس از تحصیلات چه مشکلاتی را به وجود می آورد؟
*نگاه‌ها باید فرصت‌آمیز باشد نه تهدیدآمیز
**خاوری: به نظر من حضور مهاجران در ایران نیازمند کار ستادمند است. مسائل مهاجران متاثر از عملکرد نهادهای گوناگون است. مثلا اداره کار، وزارت اقتصاد، وزارت علوم، آموزش و پرورش و ... . ما گفتیم ایران کشور کوچکی نیست. از هرکس یک توقعی وجود دارد. ممکن است کسی از بیرون نگاه کند به ما بگوید که چرا این‌ها همه‌اش می‌گویند به ما بدهید و چرا کم می‌دهید. مهاجرت قدمتی دارد به اندازه تاریخ. هیچ موقع نیست که بشود بگوییم که فقط افغان‌ها مهاجر هستند. درست است که ایران بعد از پاکستان بزرگترین کشور مهاجرپذیر است، ولی بزرگترین کشور مهاجرپرور هم به حساب می آسد. شما در هر کشور اروپایی که می‌روید، می‌بینید ایرانی‌ها بزرگترین جمعیت مهاجران هستند.
مهاجرت موضوع یک شبه‌ای نیست که بگوییم امروز آمدیم و امشب می‌رویم. خب شاید یک نفر آمد و ماند و نرفت. فقط هم مرتبط با افغانستانی‌ها نیست. من چون ارتباطاتی با دوستان ایرانی دارم، الحمدلله کارهایی انجام شده است. منتهی کارها مقطعی و مناسبتی‌اند. ما از هر کسی یک توقع داریم. شاید مسائلی که اکنون مطرح می‌شود، اگر به کشور جیبوتی مهاجرت کرده بودیم اصلا طرح نمی‌شد. چرا یک افغانستانی به خبرگزاری فارسی زبان خارجی بیشتر اعتماد دارد؟ چرا اسم خبرگزاری ایران را نشنیده است؟ پدر من همین بوده، من هم همین هستم و فرزندم نیز همین است. چرا شبکه خبر مجله افغانستان را می‌گذارد اما در ادامه تعطیل می‌شود؟ چون همه کارها مناسبتی است.
ما پرتوقع نیستیم و توقع ما به جاست. اینطوری است که یک دانشجوی افغانستانی تحصیلات تکمیلی حدود صد میلیون تومان برایش هزینه شده است. چه خودش هزینه کند و چه کشور میزبان برایش هزینه کرده باشد. آیا این شخص هم باید رها شود؟ یک دانشجوی تحصیلات تکمیلی شاید با توجه به نوع رشته خودش بخواهد در ایران بماند. آیا هم خودش و هم جامعه میزبان باید به او به چشم سربار و آفت نگاه کنند؟ نگاه‌ها باید فرصت‌آمیز باشد نه تهدید آمیز. دانشجوی تحصیلات تکمیلی وقتی فارغ التحصیل می‌شود می‌تواند در کشور میزبان خودش کارآفرین باشد. نباید نگاه به این کرد که او فرصتی اشغال کرده است. بعضی جاها این‌ها جلوتر از سیاست‌گذاری حرکت کردند. ای کاش نگاه به قشر دانشجو در کشور میزبان حداقل نگاه ورزشی باشد. یک تیم فقط دوازده فرصت شغلی ایجاد می‌کند ولی در هر تیم چند بازیکن خارجی وجود دارد، آیا در اینجا فرصتی اشغال شده است؟
من حقوق شهروندی زیادی نمی‌خواهم. من همان حقوق اولیه شهروندی را می‌خواهم. آیا این توقع زیادی است بعد از چهل سال سکونت در یک کشور؟ چرا سرآمدان رشته من باید در آمریکا و کانادا باشند و مهاجرت کنند؟ کسانی که همه زحماتشان در این کشور بوده است. چرا من نباید در کشوری که دو قرن پیش با هم یکی بودیم بتوانم ساکن باشم؟ آیا این توقع بالاست؟ شما صحبت از حقوق شهروندی کردید. فکر می‌کنید چه حقوق شهروندی برای ما متصور هستند اینجا؟ کارت اقامتی که یک ساله است، چه حقوق شهروندی می‌تواند برای ما تضمین بکند؟ الان دوستان ما که در اروپا هستند می‌گویند که آنقدر حقوق برای پناهنده و یک مهاجر در نظر می‌گیرند که اگر کسی از حقوقش آگاه نباشد برای او نامه می‌زنند که از حقوقش آگاه شود.
بیاییم و کار را یکسره بکنیم. آیا ما بیگانه هستیم؟ آن هم به خاطر مرزهایی که استعمارگران برای ما کشیدند؟ این کار فرهنگی می‌طلبد. من به عنوان دانشجوی علوم انسانی واقعا خبرگزاری‌های ایران را در مورد افغانستان ضعیف می‌بینم.نسبت به خبرگزاری‌های فارسی زبانی که هزاران کیلومتر فاصله دارند. حتی همین خبرگزاری‌هایی که دولتی هستند. به صدا و سیما خیلی می‌توان انتقاد کرد. به نهادهای مذهبی خیلی می‌توان انتقاد کرد.
حال رویکرد چیست؟ چند اتفاق افتاده است. دوستان ما در وزارت خارجه میز مطالعات افغانستان تشکیل دادند. مجلس سال گذشته همایشی تشکیل داد در مورد ازدواج اتباع افغان با ایرانی‌ها. این‌ها هم به نظر من رها می‌شود. ما در خود اداره اتباع سالانه همایش‌های افغانستان شناسی داریم. آیا واقعا به نظر شما از آن استفاده می‌شود؟ آیا واقعا کارشناسانی می‌نشینند و از آن استفاده بکنند؟ ما به تعداد جمعیت خیلی از کشورها جمعیت افغانستانی در ایران داریم. آیا کار پژوهشی و علمی روی این افراد صورت می‌گیرد؟ چرا همه کارهای ما روزانه است؟ الآن مهاجران ایرانی در سوئد رادیو دارند. مگر اشتراکاتشان با سوئد چقدر است که رادیو دارند؟ در برگزاری کارهای فرهنگی‌شان آزاداند. ما خودمان قرار بود یک مناسبتی در دانشگاه تهران برگزار کنیم و از همه طرف با فرهنگ و ایدئولوژی و سیاست کشور ایران هماهنگ بود. در دقیقه نود این برنامه کنسل شد. آیا این حقوق شهروندی است؟
*در بحث فرهنگی، نگاه‌ها سیاسی-امنیتی است
**زاهدی: در بحث حقوق شهروندی من حقوقی که باید رعایت شود را تقسیم‌بندی می‌کنم. یکی بحث مسائل اداری-حقوقی است. نهادهای مختلفی که باید مراجعه کنیم و برخوردهای آنان با ما. مشکلی که وجود دارد برخوردهای سلیقه‌ای است. خیلی جاها آیین‌نامه‌های خوبی وجود دارد. بعد مسئولی که در آن سازمان نشسته است از همان برخورد اول مشخص است که نمی‌خواهد کار ما را راه بیندازد. مراجعات ما بیشتر به پلیس و اداره اتباع است و ما این مورد را خیلی دیدیم. حتی بیشتر دانشجویان از یک مقطعی زیر نظر اداره گذرنامه و پلیس اتباع خارجی می‌روند. یک دانشجویی در قم به من گفت که من را در اداره گذرنامه کتک زدند آن هم به دلیل اینکه آستین کوتاه پوشیده بودم.
در بحث مسائل اقتصادی که گفتید هم تعاملات خیلی کم است. مسائل اقتصادی صرفا بین دولت‌هاست و جامعه مهاجر فراموش شده است. برنامه‌ریزی نشده است که این جامعه مهاجری که الآن حاضر است و دارد اینجا درس می‌خواند، چطور می‌شود از آن استفاده کرد که هم به نفع میزبان باشد و هم به نفع مهاجران. در بحث فرهنگی هم که آخرین بخش است، به نظر من یک مقدار متاسفانه نگاه‌ها سیاسی-امنیتی است.
این موضوع مشخص است که وقتی شما در یک کشور تبعه هستی، طبیعتا باید حد و حدود خودت را بشناسی. گاهی ما می‌گوییم بیاییم و سیاست‌های وزارت علوم و یا وزارت و نهاد دیگری را در قالب دانشجوی اتباع، آسیب‌شناسی کنیم. الآن فضای مجازی بین اتباع مهاجر خیلی گسترده و عمیق است. مثلا به فرد زنگ می‌زنند که شما بیایید اینجا چون فلان حرف را فلان جا زدید. فضایی می‌شود که نمی‌توان حرف زد و نقد کرد. این ضعف خیلی بزرگی است که وجود دارد.
در جمهوری اسلامی، هیچ وقت گفت وگوی متقابل و تعاملی در مورد مهاجران نبوده است. به این صورت که همایشی برگزار شود و دانشجویان افغان و مسئولین با هم گفت و گو کنند. مثلا نقدهایی که در فضای مجازی می‌گویید را با هم رودررو صحبت بکنید. در خود ایران هم بین دانشجویان و مسئولین تعامل هست. دانشجویان هرسال می‌روند خدمت مقام معظم رهبری و مشکلات را خیلی صریح بیان می‌کنند. در مورد مهاجران متاسفانه این مورد وجود نداشته و خیلی کمرنگ بوده است.
در نهایت چیزی که می‌خواهم بگویم این است که در مورد همکاری‌های منطقه‌ای نباید ایدئولوژی محور و سیاست محور رفت. باید تا می‌توانیم به سمت نگاه‌های اقتصادی و فرهنگی برویم. در منطقه خاورمیانه تضادهای هویتی و فرهنگی زیادی وجود دارد. و خیلی به سختی می‌شود آن را حل کرد. نباید بر یک سری اصول پافشاری کرد.
بحث ستاد هم که آقای خاوری صحبت کردند به نظر من بحث خوبی است و باید تشکیل شود. یک ستاد مشترک از وزارت علوم افغانستان و ایران و سازمان‌های بین المللی؛ در قالب همکاری سه جانبه صحبت بکنند و از یک سری پراکنده‌کاری‌ها و فسادهایی که در ساختار به وجود می‌آید جلوگیری شود. این ستاد هم در حوزه اشتغال برنامه‌ریزی کند و از نهادهای مختلف مشاوره بگیرد. به نظر من اگر به سمت متمرکز کردن فعالیت‌ها نرویم، این پراکنده‌کاری‌ها و نشست‌ها فایده‌ای نخواهد داشت.
*ما سانسور می شویم
** محمدی: شما فرمودید در خصوص حقوق شهروندی صحبت کنیم. من هیچ گاه خودم را در ایران شهروند ندانستم. هنوز هم از این کلمه مهاجر و اتباع بیگانه استفاده می‌شود. انگار که ما از کره ماه آمده‌ایم. من خودم را شهروند نمی‌دانم. هنوز نیازهای فیزیولوژیکی‌مان برطرف نشده است. ما هنوز در کف هستیم. ماندیم. در مسکن ماندیم، شغل نداریم، بهداشت درست نداریم و شهروند نیستیم. ما هنوز بعد از سی سال مهاجر هستیم. امیدواری‌هایی در این سی سال شکل گرفته و اتفاق افتاده است. از شما تشکر می‌کنم. خیلی خوب است این اتفاق و به فال نیک می‌گیریم. همانطور که دکتر گفتند، اگر کس دیگری باشد می‌گوید این‌ها چقدر خواسته دارند. آری، ما خواسته‌هایمان نیازهای فیزیولوژیکی عادی‌مان است.
بعد از سی سال این حق را داریم که شهروند درجه سه باشیم. اگر یک ایرانی وارد کشوری شود، بعد از پنج یا ده سال در اروپا و آمریکا شهروند می‌شود. ما آن را نمی‌خواهیم. ما همین شهروند درجه سه را می‌خواهیم. امیدواریم اتفاقات خوبی بیافتد. من مشکل اصلی را سیاست‌های غلط دولت در مورد مهاجران، چه مهاجران افغان و چه غیر افغان می‌دانم.
ایران تنها کشوری است که قانون درستی در مورد مهاجران ندارد. قانون آن برای دهه چهل است و باید به روز شود. یک موقع کارت اقامت صادر نمی‌شود. یک موقع به اداره گذرنامه می‌رویم، برخورد طرف سلیقه‌ای است. در خصوص گواهینامه‌ها هم همین است. قانونی آمده است برای اتباع که باید متاهل باشند تا گواهینامه بگیرند. خب این چه ربطی دارد؟ ما شهروند نیستیم که این مشکلات به وجود می‌آید. باید این مشکلات حل شود و دید فرصت محور به مهاجران وجود داشته باشد. سود دو کشور در موضوع مهاجران و استفاده کردن از فرصت و تعامل است.
در خصوص مشاغل هم می‌خواستم صحبت کنم. همانطور که رشته‌ها و شهرهای ممنوعه وجود دارد، در مشاغل هم هست. ما باید کارهای سخت انجام دهیم. نمی‌توانی مدیر یا پزشک باشی یا در اداره دولتی کار کنی. در شرکت‌های خصوصی جدیدا می‌توانیم مشغول کار شویم. آن هم با حقوق پایین و بدون هیچ حق و حقوق دیگری. نه بیمه‌ای داریم نه چیز دیگری. ما مشکلات زیاد داریم و از حکومت ایران می‌خواهیم فکر اساسی کند. چرا باید این اتفاقات بیافتد؟ چرا باید بعد از سی سال بدون هیچ دستاوردی به افغانستان بازگردیم؟
تمام مشکلات ما سانسور شدن است. وقتی سانسور می‌شویم، می‌گویند ببینید افغانستانی خلافکار است. چیزهای مثبت دیده نمی‌شود. این فکر وارد جامعه می‌شود. انشاالله که این موارد برطرف شود. من در کل می‌گویم این موضوع نیازمند جهاد ملی است. رسانه‌ها پای کار بیایند و از ما دانشجویان استفاده کنند و با دانشجویان ایرانی تبادل نظر شود و به یک قانون دقیق و جامع برسیم. نه تنها مشکلات اقامتی داریم، حتی فرزندانی که مادرشان ایرانی اند هم مشکلات اقامتی دارند. حتی در مورد آنان هم قانونی نیست. این‌ها باید ریشه یابی بشوند و مشکلات واقعا دیده شود و سانسور نکنند.
من ایران را دوست دارم. اینجا بزرگ شدم و کشور خودم می‌دانم. ظالمانه است اگر بگویم بد است. خوب است ولی باید این کارها انجام شود. چرا ما همه‌ش بگوییم ایرانی ها اینطوری هستند و افغان‌ها اینطوری و بین‌مان اختلاف باشد؟ ما از ایران به عنوان یک کشور بزرگ اسلامی با اشتراکات فرهنگی توقع داریم. ما از یک کشور اروپایی توقع آنچنانی نداریم. اگر اذیت شوم، فرهنگ‌مان نمی‌خورد. گلایه‌ام از ایران این است که اگر افغانستان یک سیاست غلطی در پیش می‌گیرد، فشارش بر ما وارد می‌شود. در کشورهای توسعه یافته اینطوری نیست. مثل روابط ایران و آمریکا. روی مهاجر فشار وارد نمی‌شود. به انسانیت احترام گذاشته شود. در وهله اول ما انسانیم و بعد افغانستانی یا ایرانی. تغییر این نگاه، نیازمند جهاد ملی و یک سری نشست‌هایی است که موانع را بردارد.
ادامه دارد...
**م .م **1601**
منبع: ایرنا
کلیدواژه: علمی آموزشی میزگرد دانشجویان افغانی تحصیل
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۲۲۰۹۷۷۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
چرا برخی از مهاجران افغان از ایران خارج شدند؟
وزارت مهاجران و عودت‌کنندگان از بازگشت ۱۶۰۰ مهاجر افغانستانی از ایران و ۶۷۳ مهاجر دیگر از پاکستان خبر داده است.
به گزارش خبرآنلاین این وزارت در خبری در مورد برگشت مهاجرین از ایران گفته که این افراد به گونه‌ی جبری و داوطلبانه به تاریخ ۳۱ ماه فروردین و اول ماه اردیبهشت از مرز اسلام‌قلعه به کشور بازگشته‌اند.
وزارت امور مهاجرین همچنین افزوده که روز گذشته (یکشنبه ۲ اردیبهشت) ۱۲۵ خانواده افغانستانی که تعداد مجموعی آنان ۶۷۳ تن می‌شوند، به‌صورت اجباری از پاکستان اخراج و از طریق تورخم و سپین‌بولدک به کشور برگشته اند.
به گفته این وزارت، مهاجرین برگشت‌کننده برای دریافت کمک، به دفاتر عالی سازمان ملل در امور پناهندگان و سازمان بین‌المللی مهاجرت معرفی شده‌اند.
tags # افغانستان سایر اخبار
پیدا شدن جسد ۲ کودک غرق شده در نیمروز