علت بازماندگی از تحصیل حدود 19 هزار کودک مشخص شد
تاریخ انتشار: ۲۴ دی ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۲۳۶۴۱۷۵
پولنیوز - معاون امور اجتماعی سازمان بهزیستی کشور از پیگیری وضعیت حدود ۱۹ هزار کودک بازمانده از تحصیل از سوی سازمان بهزیستی خبر داد و گفت: براساس بررسیهای انجام شده حدود ۲۴۰۰ کودک به دلیل فقر و حدود ۱۶ هزار کودک به دلیل معلولیت، از تحصیل بازمانده بودند.
حبیبالله مسعودی فرید با بیان اینکه در مجموع، پیگیری وضعیت بازماندگی از تحصیل حدود ۱۹ هزار کودک برعهده سازمان بهزیستی بوده است، گفت: ۲۳۰۰ تا ۲۴۰۰ کودک به دلیل فقر و ۱۶۵۰۰ کودک به دلیل معلولیت از تحصیل بازمانده بودند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
وی با بیان اینکه عمده کودکانی که به دلیل "فقر" به مدرسه نمیرفتند به تحصیل برگشتند، اظهار کرد: به حدود ۱۳۰۰ نفر کودکان معلول نیز کمک شد تا ادامه تحصیل بدهند. عمده کسانی که امکان ادامه تحصیلشان فراهم نشده به دلیل معلولیت جسمی، حرکتی و ذهنی آنها بوده است. برخی از این کودکان نیز آموزش پذیر نبودند و لازم بود تا به مدارس استثتایی بروند.
وی با بیان اینکه اعتبار مورد نیاز برای بازگشت این کودکان به تحصیل با کمک وزارت کشور، وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی و اعتبارات سازمان بهزیستی تامین شده است، افزود: حمایتهای دولت به ویژه از کودکان معلول و حمایت از خانوادههای آنان باید افزایش یابد. همچنین مدارس باید برای حضور این کودکان و جامعه پذیری آنها آمادگی داشته باشند.
وی با بیان اینکه بعد از شناسایی کودکان باز مانده از تحصیل مسئولیت رسیدگی به وضعیت این کودکان و بازگشت آنها به تحصیل عمدتا بر عهده سازمان بهزیستی و کمیته امداد قرار داده شده است، افزود: براساس بررسیهای انجام شده مهمترین عوامل بازماندگی از تحصیل این کودکان، به دلایل اجتماعی مثل فقر، دلایل جسمی و حرکتی مانند معلولیت یا مشکل ایاب ذهاب به مدرسه بوده است.
معاون امور اجتماعی سازمان بهزیستی با بیان اینکه بخش عمدهای از این کودکان به چرخه تحصیل برگشتهاند، اظهار کرد: مشکل عمده در بازگشت این کودکان به چرخه تحصیل بیشتر مربوط به کودکانی است که معلولیتهای شدید دارند.
مسعودی فرید با اشاره به اینکه این کودکان در صورت حضور در مدرسه نیازمند خدمات ویژهای هستند، تصریح کرد: در همه جای دنیا سیاست این است که کودکان معلول تا جای ممکن در مدارس عادی درس بخوانند و تنها مواردی که معلولیتهای ذهنی شدید دارند و قادر به یادگیری نیستند در مدارس استثنائی حضور پیدا کنند.
وی با تاکید بر اینکه کودکانی که که صرفا معلول جسمی-حرکتی هستند یا معلولیت ذهنی خفیف دارند، باید بتوانند در مدارس عادی تحصیل کنند، افزود: با پیگیریهای صورت گرفته از سوی سازمان بهزیستی بیشتر کسانیکه به دلیل فقر از تحصیل بازمانده بودند به مدرسه برگشتند.
معاون امور اجتماعی سازمان بهزیستی با بیان اینکه کودکان معلول برای حضور در مدرسه علاوه بر "مناسبسازی فیزیکی" به "مناسبسازی آموزشی" نیز نیاز دارند، توضیح داد: فراهم شدن وسایل کمکآموزشی مناسب برای این کودکان، یا حضور افرادی در کنار معلم اصلی که بتواند زمان ویژه یا بیشتری را برای این کودکان اختصاص دهد، بخش عمدهای از مسائل این کودکان را حل میکند.
مسعودی فرید با بیان اینکه حل موضوع آموزش این کودکان با وزارت آموزش و پرورش است، اظهارکرد: سازمان بهزیستی نیز باید موانع مالی حضور این کودکان در مدارس را رفع کند، برای مثال اگر خانوادهای فقیر یا در مورد نگهداری از کودک دچار مشکل است، سازمان بهزیستی و معاونت توانبخشی اقداماتی را به شکل ویژه انجام میدهد.
وی با بیان اینکه کودکان بازمانده از تحصیل عمدتا در مناطقی هستند که دسترسی راحتی به مدارس ندارند، تصریح کرد: بهزیستی در مورد ایاب و ذهاب این کودکان نیز به آنها کمک میکند. همچنین کمک برای تهیه وسایل کمک توان بخشی و رفاهی از جمله ویلچر، لوازم التحریر، پوشاک و ... بر عهده این سازمان است.
وی افزود: گاهی مدرسه نزدیک محل سکونت این کودکان وجود دارد اما امکانات لازم را ندارد و کودک مجبور است برای تحصیل به شهر یا روستای دیگری برود و حتی بعد از مدتی از این کار منصرف شود، اما اگر این مدارس مناسب سازی شوند کودک میتواند در مدارس عادی حضور پیدا کند، چراکه تعداد کمی از این کودکان لازم است تا به مدارس استثنائی بروند.
منبع: پول نیوز
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.poolnews.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «پول نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۲۳۶۴۱۷۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
بهترین زمان آموزش زبان دوم برای کودکان چه سنی است؟
این روزها بحث دو زبانه شدن کودکان برای برخی از والدین موضوع قابل اهمیتی شده است و دوست دارند که فرزندشان از همان سنین خردسالی مسلط به زبانی غیر از زبان مادری باشد، اما روشهای درست و اصولی این کار چیست؟ اصلاً برای آموزش فرزندمان سنین زیر چهارسالگی بهتر است یا کودکمان باید کمی بزرگتر شود و آموزشها برای او شروع شود؟ آسیبهای این نوع آموزش در چیست؟
والدین حواسشان به محتوای کارتونها باشد
فارغ از سن شروع آموزش زبان برای کودکان بسیاری از کارشناسان معتقدند آموزش زبان از طریق نمایش کارتونها و فیلمهای زبان اصلی آسیبهای فرهنگی جدی خواهد داشت. سبک زندگی، نوع پوشش، نحوه تعامل والدین با فرزندان، تعامل کودکان با یکدیگر و… از مواردی است که اغلب دارای تفاوتهای متعدد در فرهنگهای مختلف است که نمایش این دست کارتونها میتواند فرزند شما را دچار بحران هویتی و فرهنگی کند.
«سمیه شاه حسینی روانشناس و مدرس مهارتهای زندگی» در مورد آموزشهای دوزبانه شدن کودکان چنین میگوید:
در گذشته بسیاری از روانشناسان کودک معتقد بودند که از سن سه سالگی به بعد میشود که آموزش زبان دوم را برای کودکان شروع کرد، اما قائده آن به این صورت است که این آموزش در هر فردی متفاوت است. گاهی اوقات زود شروع کردن یک مسئلهای یا یک مهارتی در کودک باعث میشود که او از آن مهارت زده شود یا اینکه کامل و جامع آن را یاد نگیرد و یا نصفه و نیمه و دست و پا شکسته یاد بگیرد.
زبان دوم پس از یادگرفتن کامل زبان مادری
سوالی که در ذهن والدین است این است که بهترین زمان برای زبان آموزی زبان دوم چه زمانی است؟ این کارشناس در پاسخ میگوید:
بهترین زمان وقتی است که فرزند ما زبان اول یا همان زبان مادری خودش را (چه خواندن، چه نوشتن) به طور کامل یاد گرفته باشد.
همه ما این را میدانیم که طوطیوار صحبت کردن با کامل و روان صحبت کردن یک زبان که اصول و قواعد آن را یاد گرفته باشیم بسیار متفاوت است.
بله این یک مسئله طبیعی است که ما یک سری اصطلاحات به زبانی غیر از زبان مادری را به کودک زیر سن سه، چهار سالمان آموزش دهیم و او بتواند آن اصطلاحات را حفظ شود و در محفظه ذهنیاش باقی بماند و ذخیرهسازی شود و هر زمانی خواست آن بازیابی اطلاعات را در موردش انجام دهد ولی این بدان معنا نیست که کودک ما بتواند به آن زبان تسلط پیدا کند.
آموزش حرفهای زبان دوم مسئلهاش کاملا متفاوت از آموزش به زبان مادری و یک سری الفاظ و اصطلاحات است.
آموزش نهادینه پس از ۷ سالگی شروع میشود
سوال بعدی والدین درباره یادگیری زبان دوم کودکان این است که از چه سنی آموزش را شروع کنند که نتیجه بهتری بگیرند و این زبان دوم در ذهن فرزندشان نهادینه شود؟
این مشاور در پاسخ میگوید:
اگر بناست که آموزش زبان دوم به نحوی باشد که در ذهن فرزند ما بماند و نهادینه شود و کودک ما بتواند این زبان را در موقعیتهای خاص خودش استفاده کند بهتر است که بعد از سن هفت سالگی باشد. یعنی زمانی که بچه ما کلاس اول ابتدایی را گذرانده و خواندن و نوشتن زبان مادری خودش را کاملاً یاد گرفته است. در این حالت ما میتوانیم آموزش زبان دوم، سوم را برایش شروع کنیم.
در سن سه، چهار سالگی ما به عنوان والدین فقط میتوانیم یک سری اصطلاحات آن هم به نحوی که کودک ما زده نشود، دوست داشته باشد، ذوق یاد گرفتنش را داشته باشد و جایگزین زبان اولش نشود یاد دهیم.
روشها را در شرایط خاص میتوان تغییر داد
مورد بعدی که شاید در ذهنمان بوجود آید این است که در هر حالتی تماشای کارتونهای آموزشی مناسب نیست یا استثناهایی هم وجود دارد؟
شاه حسینی درپاسخ میگوید:
البته یک سری استثناها هم وجود دارد مثلا در مواردی ممکن است فردی بگوید شرایط زندگی ما به گونهای است که قرار است در خارج از کشور زندگی کنیم، در اینجا دیگر زبان اول خیلی معنا پیدا نمیکند. اگرفردی چنین شرایطی داشته باشد در کنار آموزش حرفهای و اصولی با قواعد درست وخاص خودش والدین کودک میتوانند از سن سه، چهارسالگی کارتونهایی با محتوای مناسب سن، اعتقادات و فرهنگ خودشان برای او به نمایش بگذارند تا بتواند زبان مورد نظر را یاد بگیرد. لارم به ذکر است بگویم، چون کودکان درک وشناخت درستی از کلمات زبان دوم را ندارند، والدین در کنارش توضیحات کامل به او دهند که الان کلمهای در کارتون استفاده شده است دقیقاً بجای چه کلمهای بکار برده شده است. پس بهترین کار این است که زمانی که فرزند ما به درک کاملی از زبان اول رسید، آموزش زبان دوم و سوم را شروع کنیم.
بطور کلی آموزش زبان دوم برای کودکانی که آموزش در مدرسه نداشتهاند پسندیده نیست مگر در مواردی خاص.
از کتابهای آموزشی-تصویری استفاده کنید
در مواردی هم یک سری کتابهایی برای کودک و نوجوان وجود دارد که آموزش زبان آموزی با شکل و تصویر است. یعنی در ابتدا تصویر را نشان میدهد بعد آموزش زبان. در سنین زیر چهار سالگی این روش درک بهتری میتواند داشته باشد تا کارتونهای آموزشی.
بطور کل در آموزش زبانهایی غیر از زبان مادری در ابتدا تصویرسازی مهم است نه آموزش طوطیوار که فرار است و در ذهن نمیماند؛ و ماندگاری ندارد، باعث دلزدگی میشود و هم اینکه در آینده برایش قابل استفاده نخواهد بود. فیلمها هم اگر به صورت آموزشی باشند قابل استفادهتر هست تا اینکه یک انیمیشن یا کارتون باشد که کودک هیچ درکی از اصطلاحات آن را ندارد و بجای اثر سازنده اثر مخرب دارند.
منبع: فارس
باشگاه خبرنگاران جوان وبگردی وبگردی