سلطانی فر : مدیریت توسعه اقتصادی به بخش خصوصی واگذار شود
تاریخ انتشار: ۲۴ دی ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۲۳۷۵۳۸۸
گرگان -ایرنا - وزیر ورزش و جوانان گفت : مدیریت توسعه اقتصادی کشور در عرصه اجرا باید به بخش خصوصی توانمند و فعال سپرده شود و دولت تنها برنامه ریزی و نظارت بر امور را عهده دار باشد.
به گزارش خبرنگار ایرنا، مسعود سلطانی فر دوشنبه در شورای اداری بندرترکمن واقع در غرب استان گلستان اظهار کرد: برای خروج از گردنه ی حساس تحریم های تحمیلی فرارو، دستگاه ها مکلف هستند افزایش تولید و استفاده از همه ظرفیت های اقتصادی و منابع انسانی کشور را در دستور کار قرار دهند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
وی ادامه داد: به سبب برخی مسایل در بازار، بخشی از واحدهای خصوصی رغبتی به حضور و سرمایه گذاری در حوزه تولید ندارند.
به گفته وی، تمهیدات و تشویق های لازم برای حضور جدی تر بخش خصوصی در تولید پیش بینی و در حال انجام است زیرا اتکا محض به بودجه دولت و غفلت از منابع خصوصی دستاوردهای خوبی نخواهد داشت.
وزیر ورزش و جوانان ادامه داد: با وجود کاستی های موجود در حوزه اعتبارات، دولت در سال جاری 14 میلیارد دلار با نرخ 4200 تومان به تامین دارو و کالاهای اساسی و ارزاق مردم اختصاص داد.
وی افزود: 3.5 میلیارد دلار از این منابع در تامین و واردات دارو و اقلام پزشکی و 9.5 میلیارد دلار به تامین ارزاق و کالاهای اساسی اختصاص یافت.
سلطافی فر گفت: انتظار دستاوردهای مطلوب تری را در بازار و اقتصاد داشتیم که متاسفانه به سبب تحرکات برخی افراد سود جو و احتکار کالاها چشم انداز ترسیمی در این خصوص محقق نشد که لازم است دستگاه های نظارتی و قوه قضاییه با این افراد برخود جدی کنند.
وی همچنین به تحرکات و همراهی برخی کشورها با آمریکا و علیه ایران اشاره کرد و افزود: برای رفع این مسائل نیازمند حضور همه نیروها و بخش ها هستیم.
وزیر ورزش و جوانان در ادامه با اشاره به برجام و تلاش تیم دیپلماسی دولت افزود: با خروج آمریکا از برجام آنها تصور می کردند که جمهوری اسلامی ایران نیز از این توافق خارج خواهد شد اما کشور ما همچنان از دستاورد های برجام بهره مند است.
سلطانی فر همچنین گفت که یکهزار و 330 میلیارد ریال اعتبار برای اجرای پروژه های ورزش و جوانان گلستان اختصاص یافته است که صرف تکمیل سالن ورزشی شش هزار نفری گرگان، مجتمع فرهنگی ورزشی گنبد کاووس و طرح های نیمه تمام می شود.
به گفته وی ،تمام طرح های ورزشی نیمه تمام استان گلستان تا پایان سال 98 به بهره برداری خواهد رسید.
وی همچنین گفت: در حوزه جوانان نیز اقدامات چشمگیری صورت گرفته و تعداد سمن های فعال در این بخش از 100 به 2 هزار و 200سمن رسیده که رشد 22برابری را نشان می دهد.
سلطانی فر اضافه کرد: با اختصاص اعتبارات کافی و توسعه خانه های جوان، دفاتر راهنمایی ازدواج و حمایت از سمن ها، زمینه مشارکت جدی جوانان در حوزه های اجرا را فراهم آورده و باید حضور جوانان در بدنه مدیریت اجرایی کشور ملموس تر شود.
شبس**7333/1648/3091 **1917
منبع: ایرنا
کلیدواژه: ورزش وزیر ورزش و جوانان سفر رییس جمهوری گلستان
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۲۳۷۵۳۸۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
دولت توسعه‌گرا چیست؟
عصر ایران - دولت توسعه‌گرا (developmental state) دولتی است که با هدف پشتیبانی از رشد صنعتی و توسعۀ اقتصادی در حیات اقتصادی دخالت می‌کند.
دخالت دولت توسعه‌گرا در زندگی اقتصادی در حد تلاش برای جایگزین کردن برنامه‌ریزی و کنترل "نظام سوسیالیستی" به جای بازار نیست، بلکه بیشتر کوششی است برای ایجاد مشارکت بین دولت و شرکت‌های بزرگ اقتصادی، و اغلب اولویت‌های محافظه‌کارانه و ناسیونالیستی زیربنای این رویکرد را تشکیل می‌دهند.
ژاپن نمونۀ کلاسیک دولت توسعه‌گرا است. در دورۀ فرمانروایی میجی (Meiji) در سال‌های 1868 تا 1912، دولت ژاپن با زایبوتسو، یعنی با امپراتوری‌های بازرگانی بزرگ خانوادگی، که تا جنگ جهانی دوم بر اقتصاد ژاپن سلطه داشتند، ارتباط نزدیکی برقرار کرد.
از سال 1945 نقش توسعه‌ای دولت ژاپن را وزارت بازرگانی صنعت بین‌المللی ژاپن بر عهده گرفت که همراه با بانک ژاپن، به اتخاذ تصمیم در مورد سرمایه‌گذاری‌های خصوصی یاری رساند و اقتصاد ژاپن را به سمت رقابت بین‌المللی هدایت کرد.
الگوی مشابهی از مداخلۀ توسعه‌گرایانۀ دولت در فرانسه نیز وجود داشته است که در آن حکومت‌های راست و چپ ضرورت برنامه‌ریزی اقتصادی را تشخیص می‌دادند و بوروکراسی دولتی هم خود را نگهبان منافع ملی می‌دانست.
در کشورهایی مانند اتریش و تا حدی نیز آلمان، توسعۀ اقتصادی از راه ایجاد "دولت مشارکتی" (partnership state) به دست آمده است که در آن بر حفظ رابطۀ نزدیک بین دولت و شرکت‌های بزرگ اقتصادی و بویژه مشاغل اقتصادی بزرگ و نیروی کار سازمان‌یافته تاکید می‌شود.
در چند دهۀ اخیر، جهانی شدن اقتصاد موجب پیدایش "دولت‌های رقابتی" شده است که نمونه‌هایی از آنها در میان "اقتصادهای ببر" (tiger economies) آسیای شرقی دیده می‌شود. اقتصادهای ببر عبارتی است در توصیف اقتصادهایی در شرق آسیا، با رشد شتابان و جهت‌گیری صادراتی. مثلا کرۀ جنوبی و تایوان و سنگاپور و هنگ‌کنگ.
پیشتر به مفهوم دولت حداقلی پرداختیم. بهترین نمونه‌های تاریخی دولت‌های حداقلی، دولت‌های حاکم بر بریتانیا و آمریکا در اوایل دورۀ صنعتی شدن در قرن نوزدهم‌اند. هر قدر کشوری دیرتر صنعتی شود، نقش اقتصادی دولت در آن بیشتر خواهد بود. بنابراین دولت توسعه‌گرا نمی‌تواند دولت حداقلی باشد.
در صورت موفقیت دولت توسعه‌گرا، شاید در بلندمدت راه تبدیل آن به دولت حداقلی فراهم شود. در ژاپن و آلمان، به علت عقب‌ماندگی تاریخی نسبت به بریتانیا و ایالات متحده، به جای دولت حداقلی، دولت توسعه‌گرا شکل گرفت.
باید توجه داشت که دولت توسعه‌گرا لزوما دموکراتیک نیست بلکه می‌تواند مصداق یک دیکتاتوری و حتی دولتی فاشیستی و میلیتاریستی باشد. چنانکه دولت‌های توسعه‌گرا در آلمان و ژاپن اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم، غیردموکراتیک بودند و نهایتا هم به پیدایش نازیسم در آلمان و میلیتاریسم در ژاپن منجر شدند.
پیشتر در تشریح کتاب "ریشه‌های اجتماعی دیکتاتوری و دموکراسی"، اثر کلاسیک برینگتن مور، توضیح دادیم که مور دولت‌های توسعه‌گرای غیردموکراتیک را متعلق به "راه دوم نوسازی" می‌داند؛ راهی سرمایه‌دارانه و مبتنی بر "انقلاب از بالا". یعنی نیروی انقلابی در این کشورها، دولت‌ها بودند نه مردم.
در واقع دولت توسعه‌گرا دولتی است که به لحاظ تاریخی از جامعه‌اش جلوتر است و اصلاحاتی را در جامعه در پیش می‌گیرد که به شکل دموکراتیک تحقق‌پذیر نیستند. خصلت آمرانه و اقتدارگرایانۀ این اصلاحات، نهایتا منجر به بیزاری از تجدد و رشد ارتجاع یا نوعی تمایل به "بازگشت به سنت" می‌شود.
با این حال دولت‌های توسعه‌گرا تماما غردموکراتیک نیستند. دولت‌های دموکراتیک توسعه‌گرا بویژه با توجه به تجربۀ ژاپن و آلمان تا پیش از سال 1945، در دوران پس از جنگ جهانی به تعداد بیشتری دوم سر بر آوردند.
خصلت دموکراتیک دولت‌های توسعه‌گرا، معمولا سرعت توسعه را تا حدی کاهش می‌دهد ولی رضایت عمومی از روند توسعه را افزایش می‌دهد. دولت توسعه‌گرا در برزیل در دهه‌های 1960 تا 1980، رشد اقتصادی چشمگیری برای این کشور رقم زد ولی نهایتا به دلیل ماهیت غیردموکراتیکش، در دهۀ 1980 سقوط کرد.
در ایران نیز دولت توسعه‌گرای محمدرضاشاه علیرغم موفقیت‌های اقتصادی نسبی‌اش، نهایتا به دلیل خصلت غیردموکراتیکش سرنگون شد. دولت رضاشاه نیز دولتی توسعه‌گرا بود که علیرغم خدماتش، به دلیل ماهیت اقتدارگرایانه‌ای که داشت، وقتی که با مداخلۀ نیروهای خارجی سقوط کرد رضایت ملی مشهودی در ایران پدید آمد.
در هر صورت استعداد پیوند دولت توسعه‌گرا با اقتدارگرایی و نحوهای دیگر حکمرانی غیردموکراتیک، موجب شد که در نیمۀ دوم قرن بیستم، صاحبنظران سیاسی تاکید زیادی بر "دولت توسعه‌گرای دموکراتیک" داشته باشند.
کانال عصر ایران در تلگرام
فوری/ انفجار در مناطق مرکزی ایران / اسرائیل به ایران، عراق و سوریه حمله کرد