به نقل از «تقریب»

وقتی فناوری شمارا بهتراز خودتان می‌شناسد

تاریخ انتشار: ۲۶ دی ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۲۴۰۴۱۶۱

خبرگزاری تقریب، حوزه سایر رسانه ها: وقتی دو ساله اید، مادرتان بهتر از خودتان شما را می شناسد. بزرگ تر که می شوید اندک اندک چیزهایی را در ذهنتان درک می کنید که حتی مادرتان هم از آنها خبر ندارد. اما به گفته یوآل نوا حراری بزرگ تر که می شوید، «رقیب دیگری پا به عرصه می گذارد که در شناختن شما هم از مادرتان و هم از خودتان هم سبقت می گیرد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

» آمازون به زودی به جایی می رسد که قبل از سوختن لامپ های خانه تان خواهد فهمید چه وقت باید آنها را عوض کنید. یوتیوپ می داند مدت ها قبل از آنکه تمایلتان را از دست بدهید، چگونه شما را پای نمایشگرتان بنشاند. و آگهی سازان در آینده احتمالا قبل از آنکه حتی برای خودتان روشن شود، خواهند فهمید که ترجیحات جنسی شما چه هستند (و قطعا قبل از آنکه به مادرتان بگویید از آن با خبر خواهند شد.)
اخیرا من با حراری نویسنده سه کتاب پر فروش و تریستان هریس گفتگویی داشتم. هریس مرکز فناوری انسانی را اداره می کند و کسی است که نقش عمده ای در  امکان پذیر کردن مفهوم «وقت به خوبی گذرانده شده» ایفا کرده، جمله ای که شاید بحث برانگیزترین جمله سال 2018 در سیلیکون ولی بوده است. آنها دو تن از باهوش ترین افراد در جهان فناوری هستند و هر کدام با فصاحت و تسلط کامل در این باره صحبت می کنند که چگونه انسان ها می توانند خودشان را در برابر هک شدن مصون تر کنند. همانطور که حراری گفته «در حال حاضر ما نه تنها با یک بحران تکنولوژیک بلکه با بحرانی فلسفی مواجه ایم.» در ادامه گفتگوی مرا با این دو می خوانید.
نیکولاس تامپسون: تریستان، کمی در این باره بگو که چکار می کنی؟ بعد هم یوآل تو از خودت بگو.
تریستان هریس: من مدیر «مرکزفناوری انسانی» هستم. تمرکز اصلی ما در این مرکز بر این است که چگونه می توان فناوری را از نو ساماندهی و جهت دهی کرد که با یک مدل شفاف از ماهیت انسان سازگاری داشته باشد. پیش از این هم یکی از اخلاقگرایان طراحی در گوگل بودم که درباره اخلاقیات مرتبط با مقوله ترغیب و اقناع انسان مطالعه می کردم.
یوآل نوا حراری: من مورخ هستم و تلاش دارم درک کنم که انسان از کجا می آید و رو به کجا دارد.
تامپسون: بیایید بحث را با این شروع کنیم که شما دو نفر  چگونه با هم آشنا شدید، چون می دانم که این موضوع به مدتی قبل برمی گردد. شما دو نفر کی همدیگر را دیدید؟
حراری: خیلی جالب است، در یک سفر علمی به جنوبگان ما هم از طرف دولت شیلی به «کنگره آینده» دعوت شده بودیم تا درباره آینده بشریت سخنرانی کنیم و یکی از برنامه های کنگره سفری اکتشافی به پایگاه شیلی در جنوبگان برای دیدن گرمایش جهانی با چشم های خودمان بود. هنوز هوا خیلی سرد بود و افراد جالب و زیاد دیگری هم در این هیئت حضور داشتند.
هریس: کلی فیلسوف و برنده جایزه نوبل. فکر می کنم ما به طور خاص با مایکل سندل مرتبط شدیم که یک فیلسوف واقعا حیرت انگیز در حوزه فلسفه اخلاقی است.
تامپسون: خیلی دوست داشتم شاهد این ماجرا می بودم. شما درباره مطالب مختلفی می نویسید، درباره چیزهای متفاوتی صحبت می کنید، ولی شباهت های خیلی زیادی هم در دیدگاه های شما وجود دارد. و یکی از موضوعات کلیدی این تصور است که ذهن های ما دیگر به همان شکلی که زمانی فکر می کردیم کار نمی کنند. که ما آنطور که شاید تا حالا معتقد بودیم، دیگر اختیار چندانی بر ذهن هایمان نداریم. تریستان، چرا تو صحبت را شروع نمی کنی و بعد نوا هم وارد بحث شود تا ببینیم به کجا می رسیم.
هریس: بسیار خوب. من عملا خیلی چیزها از یکی از گفتگوهای اولیه یوآل آموخته ام، مثل وقتی که درباره دمکراسی صحبت می کند و می گوید «ما در کجا باید اختیار را به یک جامعه بسپاریم؟» و در کجا باید آن را در دیدگاه ها و احساسات مردم لحاظ کنیم.
ولی پیشینه من به طور اجمالی این است: من عملا 10 سال گذشته را به مطالعه مقوله ترغیب و اقناع گذرانده ام و زمانی این کار را شروع کردم که در بچگی به شعبده بازی روی آوردم، جایی که انسان یاد می گیرد مسائلی وجود دارد که روی ذهن تمام انسان ها کار می کند. اهمیت ندارد که آنها دکترا دارند، فیزیکدان هسته ای هستند یا چه سن و سالی دارند. اینطور نیست که اگر شما ژاپنی صحبت کنید من نمی توانم این حقه را روی شما به کار ببندم و این حقه جواب نمی دهد. این حقه روی همه جواب می دهد. پس در این کار به شکلی  این قاعده وجود دارد که از ذهن تمام انسان ها می توان بهره برداری کرد. و بعد در «آزمایشگاه فناوری اقناعی» در استنفورد کار کردم که به دانشجویان مهندسی یاد می دهند چگونه اصول اقناع گری را در فناوری به کار ببندند. آیا فناوری می تواند احساسات، نگرش ها، باورها و رفتارهای انسان ها را هک کند تا مردم را به تداوم استفاده از فلان محصولات ترغیب کند؟ و به نظر من چیزی که در هر دوی ما مشترک است این است که ذهن انسان  یک محدوده کاملا بسته محصور و امن نیست که ریشه در اختیاری داشته باشد که ما فکر می کنیم داریم و اگر ما بخواهیم به این روش با آن رفتار کنیم، باید درک کنیم  که ابتدا چه چیزی نیاز به محافظت شدن دارد.
حراری: من فکر می کنم که  ما امروزه نه تنها با یک بحران تکنولوژیک بلکه با بحرانی فلسفی مواجه ایم. چون ما جامعه مان را که قطعا لیبرال دمکراسی با انتخابات ها و بازار آزاد و از این قبیل است، بر اساس ایده هایی متعلق به قرن هجدهم ساخته ایم که به هیچ وجه نه با یافته های علمی قرن بیست و یکم و بالاتر از همه با فناوری که اکنون در اختیار داریم سازگار نیستند. جامعه ما بر اساس این ایده ها بنا شده که رای دهنده بهتر از همه می داند، که همیشه حق با مشتری است، که اختیار نهایی - همانطور که تریستان گفت - با احساسات انسان ها و این فرض است که احساسات و انتخاب های انسان ها همان حوزه های مقدسی هستند که نمی توان آنها را هک کرد، که نمی توان در آنها دخل و تصرفی کرد. در نهایت انتخاب های من و علایق من بازتاب دهنده خواست آزادانه من است و هیچ کس نمی تواند به آن دسترسی پیدا کند یا آن را لمس کند. و اما این دیگر به هیچ وجه مصداق ندارد. در قرن های نوزدهم و بیستم ما هزینه چندانی بابت اعتقاد داشتن به این افسانه نمی پرداختیم، چون عملا هیچ کس فناوری ای را در اختیار نداشت که بتواند چنین دخل و تصرفی را کند. امروزه مردم - برخی از مردم- شرکت ها و دولت ها برای هک کردن انسان ها با فناوری بازی می کنند. شاید مهم ترین واقعیت درباره زندگی در قرن بیست و یکم این باشد که ما هم اکنون به حیواناتی قابل هک کردن تبدیل شده ایم.

هک کردن انسان
تامپسون: توضیح دهید که هک کردن یک انسان به چه معناست و چرا کاری که امروزه انجام می شود با چیزی که 100 سال پیش می توانست انجام شود فرق دارد.
حراری: برای هک کردن یک انسان باید درک کرد که چه اتفاقی در درون شما در سطح بدن، در سطح مغز و در سطح ذهن رخ می دهد. در این صورت می توانید پیش بینی کنید که انسان ها چکار خواهند کرد. شما می توانید بفهمید که آنها چه احساسی خواهند داشت و البته زمانی که به این درک و پیش بینی رسیدید، معمولا می توانید در این احساسات دخل و تصرف کنید، آنها را کنترل و حتی جایگزین کنید. و البته  این کار را نمی توان به طور کامل انجام داد و این کار یک قرن پیش هم تا حدی امکان پذیر بود. اما تفاوت در سطح این دستکاری بسیار چشمگیر است. می توانم بگویم که کلید واقعی این است که آیا ممکن است کسی شما را بهتر از خودتان بشناسد یا نه. الگوریتم هایی که تلاش می کنند ما را هک کنند هرگز کامل نخواهند بود. چیزی به نام شناخت دقیق یا پیش بینی تمام چیزها وجود ندارد. نیازی هم نیست که کامل باشید، فقط باید بهتر از میانگین انسان ها بهتر باشید.
تامپسون: و آیا ما الان در این نقطه قرار داریم؟ یا آیا باید نگران باشیم که در حال رسیدن به این نقطه هستیم؟
حراری: فکر می کنم تریستان بهتر از من می تواند جواب بدهد که  ما هم اکنون کجا هستیم، ولی حدس می زنم که اگر هم تا حالا به این نقطه نرسیده باشیم، با سرعت خیلی خیلی زیادی در حال نزدیک شدن به آن هستیم.
هریس: به نظر من یک مثال خوب از این موضوع یوتیوپ باشد. شما ویدئویی را که دوستتان فرستاده بعد از استراحت وقت ناهار در یوتیوپ باز می کنید. برمی گردید پشت رایانه تان و فکر می کنید خیلی خب، می دانید که چندین دفعه دیگر خیال داشته اید یک ویدئو را تماشا کنید ولی دیده اید  که دو سه تا ویدئو را تماشا کرده اید و از جایی سردرآورده اید که دیده اید به درون آن مکیده شده اید، ولی این بار قرار است واقعا موضوع متفاوت باشد. فقط خیال دارید همین یک ویدئو را تماشا کنم و بعد نمی فهمید چه می شود که چنین اتفاقی نمی افتد. سه ساعت بعد از خلسه بیرون می آیید و می گویید: «لعنتی چه اتفاقی افتاد؟» این اتفاق به این دلیل افتاده که شما متوجه نشده اید یک ابررایانه به سمت مغزتان نشان گرفته است. برای همین وقتی که آن ویدئو را باز می کنید در حال فعال کردن توانایی محاسبه گری میلیاردها دلاری گوگل هستید و آنها بررسی کرده اند که چه چیزی آن دو میلیارد حیوان انسانی را واداشته تا روی یک ویدئوی دیگر کلیک کنند. 
 گوگل راه های بیشتر دیگری هم می شناسد که برای بازی کردن در برابر ذهن شما، حرکت های بی نقص خود را انجام دهد. اگر ذهنتان را به شکل یک صفحه شطرنج تصور کنید، با خودتان فکر می کنید که می دانید چطور بی نقص ترین حرکت را انجام دهید؛ فقط همین یک ویدئو را تماشا می کنم. ولی شما فقط توانایی این را دارید که چند حرکت آینده را روی این صفحه شطرنج پیش بینی کنید. ولی رایانه ذهنتان را محک می زند و می گوید «نه، نه، نه.من قبل از اینکه این حیوانات انسانی به سراغ یوتیوپ بیایند، میلیاردها بار حالات شبیه سازی شده این شطرنج را انجام داده ام. به زمانی که گری گاسپاروف در برابر دیپ بلو بازنده شد فکر کنید. گری گاسپاروف توانایی پیش بینی حرکت های زیادی را در ذهنش دارد ولی از نقطه خاصی به بعد را نمی تواند ببیند. وقتی گری به رایانه دیپ بلو ساخت شرکت آی بی ام باخت، گویی کل بشریت برای همیشه در برابر آن رایانه کیش و مات شد، چرا که او بهترین انسان شطرنج باز بود. پس موضوع فقط این نیست که ما به کلی در حال از دست دادن عاملیت انسانی هستیم. وقتی وارد یوتیوپ می شوید این سایت همواره جوری شما را در بقیه زندگی تان به خود معتاد می کند که هیچگاه نمی توانید نمایشگرها را کنار بگذارید. اما موضوع فقط منحصر به یوتیوپ نیست، به هر جای اینترنت  که وارد شوید، اساسا یک ابررایانه به سمت مغزتان نشانه رفته و با ذهنتان شطرنج بازی می کند و خیال دارد همواره در این بازی برنده شود.
تامپسون: بیایید درباره این استعاره صحبت کنیم، چون شطرنج یک بازی است که یک بازنده و یک برنده دارد. ولی آیا در این میان شطرنج واقعا استعاره درستی است؟ 
تریستان: خب سئوال این است این بازی که در این میان بازی می شود به راستی چیست؟ مشکل این است که یوتیوپ عملا اهمیتی نمی دهد که شما چه می خواهید، تنها چیزی که برایش اهمیت دارد این است که شما را مقابل نمایشگر نگه دارد. برای ترغیب یک دختر نوجوان به تماشای یک ویدئوی مربوط به رژیم گرفتن در یوتیوپ چه چیزی بیشترین کارآیی را دارد؟ باید گفت که یک ویدئوی طولانی تر مثلا مربوط به بی اشتهایی. اگر برای شخصی ویدئویی از اخبار یازدهم سپتامبر بفرستید، یعنی فقط یک ویدئوی مبتنی بر واقعیت ها و خبری، ویدئویی که بعد از آن پخش می شود مربوط به جنگ های اطلاعاتی آلکس جونز خواهد بود.
تامپسون: خب چه اتفاقی می افتد؟
هریس: فکر می کنم واقعا بستگی دارد! مشکل دیگری که وجود دارد این است که شما می توانید در این قبیل چیزها نیز هک شوید و برای همین دولت هایی هستند که به معنای واقعی کلمه می توانند در نحوه کار سیستم توصیه کردن این سایت ها دستکاری کنند. همانطور که یوآل گفت امثال این سیستم ها همان هایی هستند که از کنترل خارج هستند و الگوریتم ها هستند که به شکلی تعیین می کنند دو میلیارد نفر چگونه وقتشان را بگذرانند. هفتاد درصد چیزهایی که مردم در یوتیوپ می بینند بر اساس توصیه های الگوریتم ها انتخاب می شوند. مردم فکر می کنند چیزی که در یوتیوپ مشغول تماشای آن هستند انتخاب خودشان است. یعنی می نشینند، فقط می نشینند، فکر می کنند و بعد انتخاب می کنند. اما این درست نیست. هفتاد درصد چیزهایی که مردم تماشا می کنند ویدئوهای توصیه شده ای است که در طرف راست صفحه به آنها توصیه می شود که یعنی 70 درصد، یعنی حدود دو میلیارد کاربر که بیشتر از مجموع پیروان دین اسلام می شوند، تقریبا به اندازه پیروان مسیحیت، کمابیش به مدت 60 دقیقه در روز یوتیوپ را تماشا می کنند. پس شما 60 دقیقه را دارید که طی آن 70 درصد کاربران روی نمایشگرهایشان قوز کرده اند. این ماشین خارج از کنترل است. این نوعی فرانکشتاین دیجیتال است که از تمام این اهرم ها استفاده  و مردم را به این جهات متفاوت هدایت می کند.
تامپسون: یوآل! این صحبت ما را به جایی می رساند که تو می گویی این وضعیت تو را از آینده دمکراسی می ترساند. که این نگرانی را در تو به وجود می آورد که با این وضعیت آیا دمکراسی می تواند بقا پیدا کند یا همانطور که درکتابت نوشته ای با این وضعیت: «دمکراسی به یک نمایش عروسکی تبدیل خواهد شد.» می شود بیشتر توضیح بدهی که منظورت چیست.
یوآل: بله منظورم این است که اگر ما خود را با این واقعیت های جدید سازگار نکنیم، دمکراسی صرفا به یک نمایش عروسکی عاطفی تبدیل خواهد شد. اگر به این توهم ادامه دهید که انتخاب انسانی را نمی توان هک کرد، نمی توان در آن دخل و تصرف کرد و می توانیم کاملا به آن اعتماد کنیم و مرجعیت و اختیار کاملا در دست ماست، در این صورت خیلی زود شما از یک نمایش عروسکی عاطفی سردرخواهید آورد.
و این یکی از بزرگ ترین خطراتی است که ما با آن مواجه ایم و در واقع نتیجه نوعی  ضعف و فقر فلسفی است که ایده های فلسفی باقیمانده از قرن هجدهم را همچنان مسلم فرض می کنیم و آنها را با یافته های علمی به روز نکرده ایم. البته این کار بسیار سختی هم هست، چرا که شما با مردم سروکار دارید؛ مردمی که نمی خواهند این پیام را بشنوند که آنها به حیواناتی قابل هک کردن تبدیل شده اند، که انتخاب های آنها، تمایلاتشان، درک آنها از کیستی خود، اینکه موثق ترین آرمان هایشان چه هستند واقعا می توانند مورد هک شدن و دستکاری قرار بگیرند. اگر بخواهم خلاصه بگویم آمیگدال مغز من ممکن است برای پوتین به کار بیفتد. نمی خواهم این را بدانم. نمی خواهم این را باورکنم. نه، من یک عامل و مرجع آزاد هستم. اگر از چیزی بترسم دلیلش خود من هستم. نه به این دلیل که کسی این ترس را در ذهنم کاشته است. اگرچیزی را انتخاب می کنم، این انتخاب از خواست آزادانه خودم برخاسته است. و تو کی هستی که چیز دیگری به من می گویی؟
تامپسون: خب من یکی که امیدوارم پوتین خیلی زود امیگدال مغز من را به کار بیندازد. ولی این برنامه  ای جانبی است که در نظر دارم. ولی بر اساس آنچه که در کتاب اولت نوشته ای، به نظر می رسد که دیگر این سرنوشت اجتناب ناپذیر است و به جایی رسیده ایم که مغز انسان ها را می توان هک کرد، جایی که رایانه ها و ماشین ها و هوش مصنوعی درک بهتری از ما خواهند داشت. ولی این قطعا اجتناب ناپذیر نیست که این وضعیت می تواند ما را به سمت پیامدهای منفی سوق دهد؛ به سمت توطئه های یازدهم سپتامبر و دمکراسی ورشکسته. پس آیا ما به نقطه ای رسیده ایم که دیگر راه برگشتی از آن نیست؟ و اگر هنوز به آنجا نرسیده ایم، چطور می توانیم از آن نقطه بی بازگشت اجتناب کنیم؟ و تصمیمات اساسی که در این مسیر باید اتخاذ شوند چه هستند؟
یوآل: خب هیچ چیز آن اجتناب ناپذیر نیست. منظورم این است که خود فناوری به روند تکامل خود ادامه می دهد. شما اصلا نمی توانید آن را متوقف کنید و مانع از رسیدن به هوش مصنوعی شوید یا تحقیقاتی را که در حوزه بیوفناوری صورت می گیرند متوقف کنید. درحال حاضر این دو شانه به شانه هم حرکت می کنند. به نظر من هوش مصنوعی اکنون توجه بیش از حدی را به خود جلب کرده و ما باید تمرکز مشابهی معطوف آنچه که در حوزه بیوفناوری در حال رخ دادن است کنیم، چرا که این کار به منظور هک کردن انسان ها انجام می شود. دراین روند شما به بیولوژی و برخی از مهم ترین ابزارها و بینش ها نیاز دارید که از علوم رایانه ای نمی آیند. بلکه از علوم مربوط به مغز می آیند. و خیلی از کسانی که تمام این الگوریتم های حیرت انگیز را طراحی می کنند، دارای پیشینه ای در روانشناسی و علوم مربوط به مغز هستند، چرا که مغز چیزی است که آنها تلاش دارند آن را هک کنند.
گفتگو از: نیکولاس تامپسون (NICHOLAS THOMPSON) روزنامه نگار 
منبع: yon.ir/BoRFB

انتهای پیام. 

منبع: تقریب

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.taghribnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تقریب» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۲۴۰۴۱۶۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

واکنش پربیننده دختر ایرانی در دبی وقتی خودروی غرق‌ شده‌اش را دید! | فیلم

شب گذشته سیل عظیمی که بر اثر بارش شدید باران در دبی جاری شده بود وضعیت عجیبی را در سطح شهر به‌وجود آورده است./viral vids

کد ویدیو دانلود فیلم اصلی