خطرات دیر عوض کردن پوشک بچه!
تاریخ انتشار: ۳ بهمن ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۲۴۹۱۹۵۱
متعاقبا برخی مشکلات پوستی اش نیز برطرف خواهد شد. یکی از این مشکلات پوستی ادرارسوختگی است. کودکان از وقتی به دنیا میآیند تا زمانی که دوران خردسالی را طی میکنند دچار مشکلات پوستی متعددی میشوند که خاص همین سنین است و بعد از مدتی که کودک بزرگتر میشود، متعاقبا برخی مشکلات پوستی اش نیز برطرف خواهد شد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
مادر این کودک در پیامی برایمان نوشته: «پسر یکسالهای دارم که دچار ادرارسوختگیهای شدیدی میشود. تاکنون چند بار او را نزد پزشک برده و داروهای زیادی هم برایش استفاده کردهایم. چند بار هم برند پوشکش را تغییر دادهایم، اما هیچ کدام از این کارها فایده نداشته و مجدد دچار ادرارسوختگی میشود. این مشکل بهخصوص وقتی کودک اسهال است شدت میگیرد. با اینکه من سعی میکنم بلافاصله پوشک کودک را عوض کنم، پوستش لایهلایه میافتد و تب میکند. ناحیه تناسلیاش هم متورم میشود. آزمایش مدفوع هم دادیم. مشکلی را نشان نداد. لطفا راهنمایی کنید چه باید بکنیم؟» این پرسش بهانهای شد تا پای صحبت متخصصان بنشینیم.
آقای دکتر! چرا برخی کودکان دچار ادرارسوختگی میشوند؟
ادرار حاوی ترکیباتی است که پس از دفع از بدن تجزیه شده و به آمونیاک و برخی مواد دیگر تبدیل میشود. وقتی مواد آمونیاکی روی پوست نازک و لطیف کودک قرار میگیرند، مانند اسیدی ضعیف عمل میکنند و بهتدریج التهاب، قرمزی، خارش و درنهایت پوستهپوسته شدن پوست را به دنبال دارند. این علائم کودک را ناراحت میکنند و موجب گریه و بیقراری او میشوند.
این شرایط تقریبا در همه کودکان یکسان است، پس چرا فقط گروهی از آنها دچار ادرارسوختگی میشوند؟
چون بهداشت پوست کودک رعایت نمیشود، پوشک کودک بهموقع تعویض نمیشود و پوستش شسته نمیشود. درنتیجه پوست کودک در اثر تماس زیاد با ادرار میسوزد و این علائم شدت میگیرند. از طرفی، محیط ملتهب پوست به راحتی عفونی میشود، بهخصوص اینکه قارچهایی روی پوست بدن زندگی میکنند که در حالت عادی و زمانی که پوست سالم است، کاملا بیآزار هستند، اما به محض اینکه پوست آسیب میبیند و محیط برای مدتی طولانی گرم و مرطوب میماند، همین قارچهای بیضرر که مهمترین آنها «کاندیدیازیس «نام دارد و عامل ایجاد بیماری کاندیدیا آلبیکانس است فرصت را غنیمت شمرده و رشد میکنند. درنتیجه علاوه بر ادرارسوختگی، قارچهای پوستی هم وارد عمل شده و یک بیماری قارچی به نام «کاندیدیازیس» هم به مشکل اضافه میشود.
اگر بهداشت کودک رعایت شود، علائم ادرار سوختگی از بین میروند؟
بله، برای درمان «دیاپر راشها» یا علائم پوستی ناشی از پوشک بچه باید حتما علت اصلی ایجاد التهاب را برطرف کرد. در غیر این صورت درمانهای علامتی و استفاده از انواع کرمها برای کاهش التهاب به تنهایی کافی نخواهد بود؛ بنابراین مادر باید چند نکته را حتما مدنظر داشته باشد.
*اول اینکه پوشک کودک باید بلافاصله بعد از هر بار ادرار عوض شود و پوشک خیس به هیچ وجه طولانیمدت روی پوست قرار نگیرد. در واقع از زمانی که کودک ادرار میکند تا زمانی که پوشکش باز میشود، خیلی نباید طول بکشد.
*پس از هر بار ادرار کردن، پوست کودک باید با آب ولرم بهتنهایی شسته شده و در آخر با آب ولرم متمایل به خنک آبکشی شود. توجه داشته باشید به هیچ وجه از آب ولرم مایل به داغ برای شستن پوست ملتهب کودک استفاده نکنید، زیرا آب داغ پوست را بیشتر تحریک خواهد کرد.
*همچنین از هیچ شویندهای برای شستن پاهای کودک استفاده نکنید. شستن با آب خالی کفایت میکند، زیرا مواد شوینده پوست کودک را تحریک میکنند. استفاده از شوینده زمانی لازم است که کودک مدفوع کرده باشد. در آن صورت میتوان کودک را با شوینده بسیار ملایم مخصوص کودکان شست. در غیر این صورت استفاده از صابون و شامپوهای مخصوص بزرگسالان برای شستشوی پوست کودکان به هیچ وجه توصیه نمیشود، زیرا باعث خشکی بیشتر پوست میشود و شرایط پوست را حتی اگر سالم هم باشد به سمت التهاب و خشکی پیش میبرد.
*پس از شستشو حتما پاهای کودک را با پارچه نخی کاملا تمیز با ملایمت خشک کنید.
*در صورتی که پوست کودکی سالم باشد و علائم ادرارسوختگی در آن مشاهده نشود میتوان قبل از پوشک کردن به پاهای کودک کرمهایی مانند روغن بچه یا کرم زینکاکساید بزنید. این کرمها کمک میکنند از وقتی که کودک ادرار میکند، تا زمانی که مادر متوجه خیس شدن کودک میشود و تا زمان تعویض پوشک، ادرار کمتری به پوست کودک نفوذ کند و اثر تماس ادرار با پوست کاهش یابد.
*در صورتی که کودک دچار ادرار سوختگی شده باشد، بهترین کار این است که کودک را در خانه پوشک نکنید و اجازه بدهید به پوست ملتهب کودک هوا بخورد. در واقع باز بودن کودک مانع ایجاد گرما و رطوبت در ناحیه پوشک میشود، اما بسیاری از مادران برای اینکه کودک جایی را خیس و کثیف نکند یا سرما نخورد، دائم کودک را پوشک میکنند و لباس زیادی بهخصوص در فصل پاییز و زمستان به او میپوشانند. این کار محیط پیرامون کودک را هم حسابی گرم و محیط را برای فعالیت قارچها مهیا میکند.
*اگر به دلایلی مجبورید کودک را پوشک کنید، مرتب آن را کنترل کنید تا در صورتی که ادرار یا مدفوع کرده بود، بلافاصله پوشکش را عوض کنید. کودکان در سنین پایین معمولا زود به زود ادرار میکنند، اما هرچه بزرگتر میشوند، فاصله دفعات ادرار کردنشان کمتر میشود. چنانچه کودک را به پرستار، مادربزرگ یا مربی میسپارید، از او بخواهید این کار را به جای شما انجام بدهد و تعویض پوشک کودکی که بهخصوص دچار ادرار سوختگی شده را به هیچ وجه به تاخیر نیندازید.
مادر این کودک گفته که پوشک کودک را زود به زود عوض میکند، اما باز هم نتیجهای نمیگیرد. نظرتان در اینباره چیست؟
متاسفانه مراقبتهای پیشگیرانه برای این کودک یکساله به خوبی انجام نشده و حال علاوه بر اینکه پوست کودک دچار راشهای پوشک یا «دیاپر راش» شده، درگیر قارچهای پوستی کاندیدا آلبیکانس هم شده است. در این شرایط هم باید اقدامات پیشگیرانه انجام شود و هم برای التیام سوختگی و رفع قارچ از دارو کمک بگیریم. داروها شامل داروهای ضدقارچ و داروهای ضدالتهاب هستند که باید همزمان با هم استفاده شوند. به این ترتیب که کودک باید مرتب باز باشد. پس از هر بار ادرار کردن با آب ولرم مایل به خنک شسته شود، با پارچه نخی تمیز با ملایمت خشک شود و سپس کرمهای ضدقارچ و ضدالتهاب به صورت لایههای نازک به آرامی روی محل ادرار سوختگی زده شود. اگر این کارها به طور مستمر انجام شود، قطعا التهاب پای کودک بهتدریج بهبود پیدا خواهد کرد.
آیا کودک باید داروی خوراکی هم مصرف کند؟
خوشبختانه در بیشتر شرایط به مصرف داروهای خوراکی نیازی نیست. به ندرت ممکن است باکتری هم به ضایعات اضافه شوند که در این صورت پوست دردناک میشود و کودک ممکن است تب هم بکند. این شرایط بسیار کم اتفاق میافتد، اما با این حال درمان دارد و ممکن است برای رفع باکتریها به کودک داروی آنتیبیوتیک هم داده شود که این کار حتما باید زیر نظر پزشک و با تجویز ایشان انجام شود. ممکن است مادری بگوید من همه این کارها را میکنم، اما باز هم ادرارسوختگیها خوب نمیشوند. علت این مساله آن است که مادر داروها و کرمها را استفاده میکند، اما دیر به دیر کودک را میشوید. در نتیجه ادرار مدت طولانی روی پوست باقی میماند و این حالت باعث عود بیماری میشود. پس برای بار چندم توصیه میکنم از پوشک کردن کودک بپرهیزید و در صورت ادرار کردن بلافاصله او را بشویید. خوشبختانه با انجام توصیههای فوق ادرارسوختگی خیلی خوب و زود درمان میشود.
پسوریازیس و درماتیت سبورئیک از دیگر علل التهاب پوشک هستند
پوست کودکان با هم متفاوت است و نمیتوان توصیه کلی برای همه آنها داشت. بعضی کودکان بهخصوص آنهایی که از نظر ژنتیکی پوست حساسی دارند، ممکن است در اثر شستشوی مکرر و زیاد دچار حساسیت شوند، ولی برای برخی کودکان مشکلی ایجاد نشود. برخی کودکان هم به جنس پوشک واکنش حساسیتی نشان میدهند. بهطور کلی التهابی که در ناحیه پوشک ایجاد میشود، چند دلیل عمده دارد؛ اولین دلیل آن حساسیت پوست نسبت به خیس شدن پوشک با ادرار یا مدفوع است و در اصطلاح با عنوان «ادرارسوختگی» شناخته میشود. این مشکل معمولا در قسمتهای برجستهتر زیر پوشک ایجاد میشود، مثل پایین شکم یا قسمت گوشتی ران که میتواند خارش و سوزش هم داشته باشد. گاهی حساسیت به قدری است که کودک هنگام شستشو به دلیل سوزشی که دارد، اذیت میشود و گریه میکند.
یکی از مواردی که میتوان برای پیشگیری از ادرارسوختگی توصیه کرد، این است که بعد از شستشو و خشک کردن کودک و قبل از پوشک از کرمهای محافظ استفاده کنید. کرمهای محافظ، کرمهایی هستند که برای مدتی تماس ادرار و مدفوع را با پوست به تاخیر میاندازند. از جمله این کرمها میتوان به زینکاکساید یا کرم روغن کبد ماهی اشاره کرد که میتوانند برای مدتی از پوست به خوبی محافظت کنند و ادرارسوختگی و مشکلات مشابه را به تاخیر بیندازند.
دلیل دوم التهاب پوست، رشد قارچ است که به دلیل محیط مرطوب و خیس پوشک ایجاد میشود. از دیگر التهابات پوشک میتوان به بیماری پسوریازیس و درماتیت سبورئیک کودکان اشاره کرد. البته شیوع این بیماریها کمتر است، ولی به هر حال ممکن است کودکان را درگیر کند. متاسفانه این بیماریها ممکن است تا مدتها با ادرارسوختگی یا التهاب قارچی اشتباه گرفته شوند. به همین دلیل ممکن است قارچ با داروهایی که برای کودک تجویز میشود، درمان شود، اما مرتب عود کند. در موارد مقاوم به درمان باید به بیماری پسوریازیس یا درماتیتسبوره هم فکر کرد.
بسیاری از مادران برای التیام التهاب و قرمزی پوست پای کودکشان از پمادها و کرمهای التیامدهنده مانند پماد کالاندولا استفاده میکنند. کالاندولا، ضدالتهاب قویای نیست بنابراین کمک زیادی به درمان ادرارسوختگی نمیکند و تاثیری روی بیماری قارچی هم ندارد. تجربه نشان میدهد این پماد معمولا در موارد حاد و شدید، کارایی چندانی ندارد و بهتر است کودک برای درمان نزد پزشک برده شود.
گاهی اوقات قرمزی و التهاب ناحیه پوشک در کودکان بزرگتر که از غذای سفره تغذیه میشوند، به نوع غذا و ادویههایی که در آن به کار رفته، بستگی دارد. در این صورت باید ضمن درمان موضعی پوست در انتخاب غذا و روش پخت آن دقت بیشتری کرد.
طبیعتا هر بار که پوشک کودک به ادرار و مدفوع آلوده میشود، حتما باید شسته شود. اگر کودک مدفوع کرده باشد برای شستشو میتوان از آب و صابون ملایم استفاده کرد. اگر پوشک فقط با ادرار خیس شده باشد، شستشو با آب به تنهایی کافی است. استفاده از دستمال مرطوب هم اگر حاوی ترکیبهای الکلی نباشد مشکلی ندارد. البته دستمالهای مرطوب مخصوص کودکان، معمولا بدون الکل هستند، اما دستمالهای مرطوب آرایشی ممکن است ترکیبهای پاککننده و الکل داشته باشند و استفاده مستمر از آنها برای پاک کردن کودکان به پوست آنها آسیب خواهد رساند.
ادرارسوختگی هنگام دندان درآوردن شایع است
در دوران شیرخواری به دلیل تغییر PH و خواص شیمیایی مدفوع بهویژه اگر به صورت اسهال باشد و بهخصوص در دوران دندان درآوردن شیرخواران، گاهی شاهد چنین سوختگیهایی در ناحیه پوشک هستیم که به نوعی سوختگی شیمیایی و درماتیت تماسی تحریکی شدید قلمداد میشود. مصرف داروهای ترمیمکننده در این زمینه بسیار مفید است. از جمله این داروها میتوان به موارد زیر اشاره کرد:
کرم سیلورسولفادیازین: یک داروی ضدعفونیکننده است که در موارد پیشگیری و درمان عفونت در سوختگیهای درجه ۲ و ۳ کاربرد دارد. البته این دارو نباید در نوزادان نارس و نوزادان کمتر از یک ماه استفاده شود.
کرم زینکاکساید: این کرم با ایجاد یک سد فیزیکی روی پوست، از پوست کودک در برابر التهابات ناشی از ادرار سوختگی مراقبت میکند.
پماد آلفا: ترمیمکننده زخم است که اثر ضدالتهابی مناسبی روی پوست دارد. این پماد، گیاهی است. از این رو، عوارض کورتونها و سایر فراوردههای مشابه را ندارد.
کرمهای حاوی سوکرالفیت: این گروه از کرمها به دلیل دارا بودن سوکرالفیت، ترمیمکننده، ضدباکتری و التیامبخش هستند و با ایجاد لایه محافظ روی پوست برای ترمیم انواع زخم و ادرار سوختگی پای کودک و... مفیدند.
کرمهای حاوی روغن کنجد: روغن کنجد یک مرطوبکننده عالی است و به تسکین پوستهای خشک و ملتهب کمک میکند.
کرم کالاندولا: از گلبرگ گل همیشهبهار تولید میشود. این کرم تسکیندهنده خوبی برای پوست نوزاد، بهویژه هنگام خشکی هواست و هنگام عوض کردن پوشک یا هنگام خشکی آن ناحیه، میتوان از پماد کالاندولا برای رطوبتدهی و ترمیم بهتر استفاده کرد.
علاوه بر کرمهای فوق، عسل طبیعی و حتی گاهی با توجه به صلاحدید متخصص پوست کورتیکواستروئیدهای موضعی بسیار مفید هستند، اما مساله بسیارمهم مراقبت از رخداد دوباره سوختگی با مصرف پمادهای محافظ مانند زینکاکساید و وازلین به دفعات زیاد در طول روز است؛ یعنی باید با تعویضهای مکرر و استفاده از این پمادها مانع تماس ادرار و مدفوع با پوست آزرده شویم تا روند ترمیم تسریع و از عود جلوگیری شود.
منبع: هفته نامه سلامت - دکتر بهروز باریکبین
منبع: پارسینه
کلیدواژه: کودک بهداشت کودک
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.parsine.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «پارسینه» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۲۴۹۱۹۵۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
۶ ریزمغذی موثر در جلوگیری از ریزش مو
آفتابنیوز :
مو یک "فیلامنت پروتئینی" است که از فولیکولهای موجود در پوست میروید. اگرچه مو یک بافت مرده است، اما فولیکولهای مو سلولهای زنده هستند که رشد و سلامت مو وابسته به سلامت این سلولها است. فولیکولها همانند هر سلول زندهای نیازمند دریافت مواد مغذی هستند؛ بنابراین کمبود مواد مغذی رشد و سلامت مو را تحت تاثیر قرار میدهد. اگرچه تا به حال مطالعات متعددی در خصوص رابطه سوءتغذیه، به خصوص کمبود انرژی و پروتئین با ریزش مو صورت گرفته است، اما مطالعات در خصوص کمبود هر یک از مواد مغذی در افراد سالم هنوز کافی نیست.
ویتامین E
مطالعات رابطه معنیداری بین طاسی و استرس اکسیداتیو نشان دادهاند؛ به طوری که در افراد مبتلا به طاسی معمولا ظرفیت آنتی اکسیدانی به خصوص در پوست فرق سر نسبت به سایر افراد پایینتر است. در یک کارآزمایی بالینی دریافت روزانه ١٠٠ میلی گرم مشتقات ویتامین E در بیماران مبتلا به ریزش مو به مدت ٨ ماه سبب افزایش تعداد مو در مقایسه با گروه دارونما شد.
ویتامینهای گروه B
- کمبود بیوتین یا ویتامین B ۷ با درماتیت (التهاب پوستی)، ریزش مو و طاسی ارتباط دارد. اگرچه تا به حال هیچ کارآزمایی بالینی به بررسی اثرات مکملیاری با بیوتین بر درمان ریزش مو نپرداخته است اما، تامین نیاز روزانه این ویتامین در پیشگیری از ریزش مو موثر است.
- کمبود شدید نیاسین یا ویتامین B ۳ سبب بیماری پلاگر میشود. ورمها، زخمهای پوستی و ریزش مو از عوارض اصلی این بیماری است. دریافت کافی این ویتامین برای سلامت پوست و مو لازم است. در یک مطالعه دریافت خوراکی مشتقات نیاسین در افزایش رشد مو در زنان مبتلا به طاسی موثر بود.
- کمبود اسیدفولیک یا ویتامین B ۹ میتواند ساخت کلاژن موجود در پوست و مو را دچار اختلال کند. کلاژن یک پروتئین سه رشتهای و فراوانترین پروتئین بدن انسان است. اسیدفولیک در تکثیر DNA نقش دارد. سلولهای پوست و مو تکثیر سلولی زیادی دارند. اسیدفولیک با انتقال گروه متیل در ساخت اسیدآمینههای گوگرددار در ساختار کلاژن نقش دارد.
- کمبود کوبالامین یا B ۱۲ میتواند سبب سفیدی مو شود. به گونهای که مصرف مقدار کافی از این ویتامین سبب مشکی شدن موهای سفید ناشی از کمبود این ویتامین میشود.
روی
براساس پژوهشهای صورت گرفته، کمبود روی احتمالا از دلایل ریزش مو است و روی در درمان ریزش مو در افراد دچار کمبود این ماده معدنی و حتی بدون کمبود میتواند موثر باشد. این فرض وجود دارد که اثربخشی مکملیاری با «روی» در ریزش مو در افراد غیرمبتلا به کمبود روی، این باشد که هنوز کمبود بارز نشده است. روی به عنوان " کوفاکتور متالوآنزیمها" تقریبا در تمام فرآیندهای متابولیسمی بدن نقش دارد و روی رشد مو نیز موثر است.
روی همچنین نقش عملکردی مهمی در چرخه فولیکولهای مو ایفا میکند. در یک کارآزمایی بالینی بر روی افراد مبتلا به طاسی منطقهای با غلظت سرمی پایین «روی»، مکمل یاری روزانه با ۵۰ میلی گرم گلوکات روی به مدت ۶ هفته سبب افزایش غلظت سرمی روی و درمان طاسی ۶۰ درصد بیماران شد.
مس
مس همانند روی کوفاکتور بسیاری از آنزیمهای دخیل در متابولیسم فعالیتهای بدن از جمله آنزیم لیزیل اکسیداز است که در ساخت کلاژن نقش دارد. مس همچنین نقش اساسی در افتراق و تکثیر سلولهای پاپیلا پوستی ایفا میکند. این سلولها فیبروبلاستهای اختصاصی بوده که نقش مهمی در رشد فولیکولهای مو ایفا میکنند.
آهن
مطالعات متعددی رابطه بین کمبود آهن و ریزش مو را بررسی کردهاند. تقریبا بیشتر این مطالعات بر روی خانمها انجام شده و تاکید بر ریزش مو با آسیب دائمی غیرفولیکولی (noncicatricial) دارد. این احتمالات وجود دارد که کمبود آهن با طاسی منطقهای، آندروژنی، طاسی کامل فرق سر و ریزش مو منتشر مرتبط باشد. براساس پژوهشی که روی زنان و مردان مبتلا به ریزش مو با آسیب دائمی فولیکولی و غیرفولیکولی صورت گرفت، طول دوره درمان ریزش مو در افراد مبتلا به کمبود آهن طولانیتر از سایر افراد بود؛ بنابراین کم خونی ناشی از فقر آهن باید درمان شود. هنوز علم نتوانسته است به طور قطع رابطه بین کمبود آهن و ریزش مو را به اثبات برساند، اگرچه در بسیاری از مطالعات این رابطه مشاهده شده است.
اسیدهای آمینه
بنابر اعلام دفتر بهبود تغذیه جامعه وزارت بهداشت، نقش اسیدهای آمینه ضروری در آنمی به خوبی شناخته شده است، اما اثر احتمالی آنها بر رشد مو تا به حال بررسی نشده است. با توجه به ذخایر اسیدهای آمینه معمولا احتمال کمبود کم است البته در این مورد "اسید آمینه لیزین" مستثنی است. با توجه به زیست دسترسی پایین این اسیدآمینه در مواد غذایی، احتمال کمبود آن وجود دارد. در زمان کمبود، بدن اولویت را تامین نیاز بافتهای ضروری قرار میدهد و بافتهای غیرضروری نظیر فولیکولهای موی سر حذف میشوند. لیزین نقش مهمی در برداشت روی و آهن ایفا میکند.
در زنان مبتلا به کم خونی فقر آهن مکملیاری روزانه با ۱.۵ تا ۲ گرم لیزین همراه با آهن به طور معنیداری غلظت فریتین را افزایش داد. سیستین و متیونین اسیدهای آمینه تامین کننده سولفور مورد نیاز بدن هستند. سولفور ماده اصلی تشکیل دهنده پوست و مو است و سبب استحکام آنها میشود. به همین دلیل این دو اسید آمینه به مقدار زیاد در پروتئینهای تشکیل دهنده بافت مو و پوست یافت میشوند و کمبود آنها استحکام و سلامت این بافتها را به مخاطره میاندازد.
منبع: همشهری آنلاین