گلریز: به جای پول، قاب عکس آقای منتظری به من میدادند
تاریخ انتشار: ۲۱ بهمن ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۲۶۹۶۲۹۲
تهران- ایرناپلاس- در بخش اول گفتوگو با محمد گلریز دلایل تغییرات سلیقه مردم و ضرورت وجود سبکهای مختلف در موسیقی مورد بررسی قرار گرفت.
ایرناپلاس: در دهه 70 تعدادی از خوانندهها را آوردند و تربیت کردند که صدایشان مابهازای بیرون از ایران داشت و میخواستند جوانان به موسیقی داخل کشور گوش کنند. این را که رد نمیکنید؟
گلریز: البته الان برخی از آهنگسازها هستند که هم برای این طرف میسازند و هم برای آن طرف.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
ایرناپلاس: یک تحقیقی در مدارس کرده بودند راجع به موسیقیهایی که دانشآموزان گوش میکنند که سهم پاپ و رپ بیشتر از بقیه بود. شما دهه 60 یکی از خوانندههای محبوب بودید و برای شخصیتهای مختلفی آهنگ خواندهاید که شاید در فضای الان قابل درک نباشد. جدا از بحث دشمن و سوء مدیریت احتمالی ما چگونه از آقای گلریز رسیدیم به تتلو؟ به نظر میرسد که فاصله این دو سلیقه بیشتر از 40 سال است.
گلریز: آن زمان، رسانهها خیلی کمتر بودند. آمریکا و سرانشان مینشینند و اتاق فکر دارند و به این نتیجه میرسند که تنها راهی که میتوانیم جوانهای ایران را که پایههای مملکت هستند را از راه به در کنیم همین فرهنگ مبتذل است و این را هم من در پرانتز بگویم که الان ما چه بخواهیم و چه نخواهیم یکی از اثرگذارترین هنرهای ما موسیقی است و این واقعا انکارناپذیر است. متاسفانه تغییر ذائقه به مداحی ما هم سرایت کرده است. در واقع به مسائل مذهبی ما هم سرایت کرده است.
ایرناپلاس: خب وقتی سطح سلیقه جامعه پایین میآید در تمام حوزهها افت میکنیم.
گلزار: درست است.شما ببینید من چند وقت پیش دیدم یک کلیپی پخش میشود که در آن شخصی، یک تیشرت مشکی آستینکوتاه پوشیده و یک سربند ائمه هم بسته است و یک نورپردازی و عدهای هم نشستهاند دور او. فقط حرف «سین» کلمه امام حسین (ع) به گوش میرسید و من در یک لحظه آهنگهای لوسآنجلسی به نظرم آمد. این واقعا خطر است و سرایت کرده و خطر بزرگی است.
ایرناپلاس: گفتید که نزدیک به دو هزار اثر تولید کردهاید که اگر اشتباه نکنم نیمی از آن کارهای انقلابی است. صادقانه؛ شده است از خواندن آهنگی پشیمان بشوید؟
گلریز:نه، من هر آهنگی خواندهام با اعتقاد خواندهام و یک کار پیش پا افتاده به ما رجوع نکرده است.
ایرناپلاس:بیشترین تعداد کاری که در یک روز تولید کردید چه تعداد بود؟
گلریز:بیشترین کار ما در اوایل انقلاب روزی دو تا و حتی سه تا کار بود که ضبط نهایی میشد. این از لحاظ موسیقی برای اهل فن خیلی عجیب است چند اثر با ریتمها و ملودیهای مختلف در یک روز تولید شود.اینها با اعتقاد خوانده میشد و همه بدون چشمداشت مادی دور هم جمع میشدیم و ماندگاری این سرودها بعد از چهل سال همین اتحادی بود که بین آهنگ ساز، تنظیم، شاعر و تدوین بود
ایرناپلاس: بحث مالی هم مطرح بود؟
گلریز: خیر، کار دلی بود یادم است که میگفتند آقای گلریز از پول بدش میآید و یک وقت صحبت از پول نکنید با او. ما یک مدتی که میخواندیم به ما قاب عکس میدادند و من الان یک اتاق قاب عکس دارم.
ایرناپلاس:قاب عکس چی؟
گلریز:الان قاب عکس آقای منتظری را آنقدر به من دادهاند که گفتم بروم این قاب عکسها را بفروشم. هرجا میرفتیم قاب عکس میدادند.
ایرناپلاس:بیشترین دستمزدی که در کار گرفتید را یادتان است؟
گلریز:من یادم است خیلی سال پیش یک برنامهای داشتیم با گروهمان. هشت نفر ارکستر بودیم. بابت ارکستر و خودم 20 هزارتومان گرفتم. خبرآمد در خبرگزاریها که آقای گلریز رفته 20 هزارتومان گرفته است. در هتل استقلال هم برنامه را اجرا کردیم و برای یک ارگان بود. یادم نیست مال کدام ارگان بود. و خبر دادند که 20 هزار تومن گرفته است و من را بیچاره کردند. من میگفتم بابا این 20 هزار تومان را من به تنهایی نگرفتم و برای 8 نفر ارکسترم بوده اما کسی هم حرف بنده را قبول نمیکرد.
ایرناپلاس: در برنامه کاریتان نیست که برادرتان، استاد گلپا کار مشترک بخوانید؟
گلریز:والا، چرا پیشنهاد خیلی کردهاند. اما نه من صلاح میدانم و نه خود ایشان.
ایرناپلاس: در خلوت خودتان یا در ماشین و خانه به جز کارهای خودتان چه کارهای دیگری را گوش میدهید؟
گلریز:والا من خیلی علاقه به کارهای مرحوم بنان داشتم. یک کاری است که در مراسم فوت رهی خوانده بود. گاهی اوقات هم از آهنگهای مرحوم قوامی مثل «تو ای پری کجایی» زمزمه میکنم.
ایرناپلاس: به بازخوانی آهنگهای قدیمی فکر نکردهاید؟
گلریز: بنده یک تهصدایی دارم و آمادهام. بارها گفتهام که آهنگی که از لحاظ محتوا و ریتم خوب باشد را آمادهام بخوانم. البته این اساتید کارهایی کردهاند که ما به پاهایشان نمیرسیم ولی حاضرم بخوانم.
پایان بخش دوم
گفت و گو از سیدمهدی موسوی تبار
منبع: ایرنا
کلیدواژه: فرهنگي موسيقي چهل سالگي انقلاب
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۲۶۹۶۲۹۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
استقبال از ماه رمضان با موسیقی
ساکنان قدیم تهران با موسیقی به استقبال ماه رمضان میرفتند. آنها خوشذوق بودند و برای استقبال از رمضان و نیز پیشواز افطار و سحر، موسیقی رمضانی داشتند.
به گزارش همشهری آنلاین؛ تهرانیها اعتقاد داشتند مهمان با روحیه شاد و سرشار از انرژی به مهمانی میرود، حال اینکه میزبان این سفره گشودهشده، خداوند تبارک و تعالی است.
اردشیر آل عوض، تهرانپژوه، با اشاره به این موضوع میگوید: «تهرانیها با نزدیک شدن به ماه مبارک رمضان، به وسیله موسیقی رمضانی، شور و شوق آمدن ضیافت الهی را به مردم منتقل میکردند. شما نمیتوانید به مهمانیای بروید که بهترین ماه خداست، ولی غمزده و نالان و ناراحت باشید.»
آل عوض ادامه میدهد: «جالب است بدانید که موسیقی رمضانی، یک موسیقی بسیار فاخر دینی است و به وسیله کسانی که الحان خوشی داشتند و کاملاً به موسیقی مسلط بودند اجرا میشد. آنها با این موسیقی و الحان مردم را دعوت، تشویق و ترغیب میکردند که برای ماه مهمانی خدا آماده شوند. در تهران قدیم، اهل کوچه و بازار و نیز صاحبخانهها در منازل اعیان و اشراف، متناسب با درآمدشان از کسانی دعوت میکردند و قاعده این بود که تا شب نوزدهم تمام اشعاری که خوانده میشد، در مناجاتخوانیها، در آمادگی برای سحر، استقبال از افطار، نویددهنده بود و شادی و ذوق و شوق را به همراه داشت. اما برای حدود ۱۰ شب این موسیقی تغییر میکرد.
از نوزدهم که شب ضربت خوردن مولای متقیان بود، این شادی جمع میشد و نوعی حزن و اندوه در زبان کسانی که شاعر و مداح بودند، جریان پیدا میکرد و مدح میشد. این مدح و نوحهها تا روز ۲۶ ماه مبارک رمضان یا شب ۲۷ این ماه - به عبارتی شب ابن ملجمکشان - ادامه پیدا میکرد و دوباره بعد از انجام رسوم این شب، اهالی با شادی و شور به استقبال عید سعید فطر میرفتند.»