در گذشته‌ای نه چندان دور، طلاق عملی بود که موجب سرشکستگی و شرمندگی والدین زوجین می‌شد، به طوریکه در بسیاری از موارد برخی زوجین زندگی خود را با وجود مشکلات فراوان به دلیل احساس ترس، گناه و مسئولیت ادامه می‌دادند؛ هرچند که با گذشت زمان نه تنها این نگاه تغییر کرد بلکه نرخ و آمار طلاق افزایش یافت.
به گزارش ایسنا، این روزها برگزاری «جشن طلاق» یکی از رسومات بیگانه‌ای است که در ایران و توسط برخی زوجین به عنوان مراسم لاکچری و خاص برگزار میشود. صاحب‌نظران حوزه خانواده درباره برگزاری این جشن‌ها نظرات متفاوتی دارند. طاهره همیز، کارشناس و مشاور خانواده چندی پیش در این رابطه با بیان اینکه جامعه عفیف اسلامی ایران مراسم‌های مرتبط با جشن طلاق را تأیید نمی‌کند، به ایسنا گفته بود: این نوع جشن‌ها معمولاً توسط خانواده‌هایی برگزار میشود که مراسم‌های ازدواجشان را با تجملات افسارگسیخته و اسراف شروع کرده‌اند. زمانیکه رفتارهای ابتدایی هر کاری با فعالیت‌های اشتباه آغاز شود طبیعتاً با رفتارهای اشتباه نیز به پایان می‌رسد.
او همچنین افزایش دشمنی، احساس بدبینی نسبت به اطرافیان، مسدود شدن راه بازگشت زوجین به زندگی و ایجاد احساس بغض و کینه را از آثار برگزاری جشن‌های طلاق دانسته و اظهار کرده بود: برگزاری جشن‌های طلاق راه بازگشت مجدد زوجین به زندگی را برای همیشه کور می‌کند چراکه میان همه افراد و افکار عمومی این‌طور اعلام شده که آنها از یکدیگر جدا شده‌اند و فرد از ترس افکار عمومی به سمت همسر خود باز نمی‌گردد، همچنین از طرفی دیگر این مراسم‌ها موجب ایجاد احساس انتقام و انتقام‌جویی میشود.
در همین راستا دکتر طیبه حاجی محمدیزدی، کارشناس و مشاور خانواده نیز گفته بود که «برگزارکنندگان جشن‌های طلاق همیشه با تکیه بر موضوع جشن نسبت به برگزاری آن اقدام می‌کنند، به عبارت دیگر این افراد به دلیل فرار از فشارهای بعد از طلاق به جشن درباره این موضوع روی می‌آورند اما این جشن‌ها هیچ‌گاه نمی‌تواند عذاب‌ها و رنج‌های وارد شده بر زوج طلاق گرفته را از ذهن و یاد آنها پاک کند».
اگرچه اکثر کارشناسان حوزه خانواده برپایی جشن‌های طلاق را اقدامی مثبت قلمداد نمی‌کنند، اما یک جامعه‌شناس درباره برگزاری جشن‌های طلاق معتقد است که نباید با نگاه منفی به آن اندیشید.
مصطفی مهرآئین در گفت‌وگو با ایسنا، با بیان اینکه برگزاری جشن‌های طلاق گونه‌ای از مناسک تشخص است، می‌گوید: برخی افراد برای متمایز کردن خود از دیگر افراد جامعه مراسم‌ها و رفتارهایی از خود بروز می‌دهند تا از این طریق بتوانند به خود تشخص ببخشند. باید به مناسک به مثابه نمایش چیز دیگری نگاه کرد، این جشن‌ها مناسکی برای سبک کردن بار اتفاق "طلاق" است و نباید با نگاه منفی به آن اندیشید.
وی با بیان اینکه مبنای روابط عاشقانه و عاطفی "رابطه" است، می‌افزاید: طلاق نیز جزئی از روابط عاطفی است که می‌تواند محیطی برای بازتولید روابط عاشقانه ایجاد کند، لذا نباید به برگزاری جشن‌های طلاق نگاه منفی داشت. فرآیند روابط عاشقانه و ازدواج مراحل متعددی مانند آشنایی قبل از ازدواج، گفت‌وگو، با هم بودن‌ها، مجادلات و درنهایت جدایی دارد، این مراحل نشان می‌دهد که در این روابط احساساتی وجود دارد لذا طلاق و جشن‌های مربوط به آن بهانه‌ای برای نمایش این مسائل است.
البته این استاد دانشگاه در بخش دیگری از صحبت‌های خود خاطرنشان می‌کند: برگزاری جشن‌های طلاق می‌تواند احساس کینه و نفرتی که میان زوجین وجود دارد را نشان دهد، اما باتوجه به اینکه در فرآیند "جدایی" روابط عاشقانه، درد و رنجی احساس میشود لذا یکی از راه‌های مخفی کردن این درد برگزاری این جشن‌هاست، از طرفی دیگر این جشن‌ها نشان می‌دهد که بعد از عمل طلاق همچنان روابط صمیمانه میان زوجین ادامه‌دار خواهد بود.
مهرآئین با بیان اینکه برگزاری جشن‌های طلاق نوعی مراسم سوگواری برای "جدایی" یک رابطه است، ادامه می‌دهد: این جشن‌ها بیانگر آن است که طلاق به معنای افسردگی، یاس و ناامیدی نیست بلکه می‌تواند بهانه‌ای برای شروع فصل جدیدی از زندگی زوجین باشد.
این استاد دانشگاه درباره علت برگزاری این نوع جشن در ایران بدون آنکه هیچ پیشینه فرهنگی و تاریخی در کشور داشته باشد، نیز می‌گوید: کشور ما جزئی از خانواده جهانی است، زمانی که در جهان مراسم‌هایی به درست یا نادرست مرسوم می‌شوند، نمی‌توان در عصر رسانه و تکنولوژی توقع داشت که در ایران از برگزاری آن چشم‌پوشی کند.
منبع: تابناک
مطالب پیشنهادی:
خبر بعدی:
جشنواره فجر تنها در بخش بین‌الملل برگزار شود/ جشن‌هایی مثل خانه سینما و حافظ برای رقابت داخلی کافی هستند!
ابوالفضل جلیلی، کارگردان سینما، در گفت‌وگو با خبرنگار برنا، اظهار داشت: برای برگزاری یک جشن یا جشنواره باید در وهله اول به این نتیجه برسیم که آیا ما جشنواره‌ای داخلی می‌خواهیم یا جشنواره‌ای بین‌المللی و بعد از مشخص شدن می‌توان درباره این موضوع بحث و آسیب‌شناسی کرد.
جلیلی خاطرنشان کرد: یک جشنواره بین‌المللی اهدافی مشخص دارد که به عنوان مثال یکی از این اهداف می‌تواند معرفی سینمای ایران به سینماگران و مردم جهان باشد که ما برخی حرفهای بین‌المللی‌مان را در این جشنواره‌ها می‌توانیم بیان کنیم. به عنوان مثال اگر من در جایگاه فردی تصمیم‌گیرنده قرار بگیرم و بخواهم جشنواره‌ای برگزار کنم به ایدئولوژی‌ام نگاه می‌کنم و مثلاً تصمیم دارم امام زمان (عج) را در جشنواره‌ام مطرح کنم و درباره آن اطلاعاتی به مهمانانم که افراد خارجی هستند بدهم، اگر این اتفاق به خوبی رخ دهد، این مسأله انتقال پیدا می‌کند و مردم جهان با امام زمان (عج) آشنا شده و با توجه به اشتراکاتی که در ادیان درباره منجی وجود دارد می‌توان از این طریق چنین مسأله‌ای اسلامی را در جهان مطرح کرد.
وی افزود: اما متأسفانه در سینمای ما وضعیت به‌گونه دیگری است. ما بیشتر در جشنواره‌هایمان به منافع جناحی فکر می‌کنیم و اگر هم بخواهیم مسأله‌ای را مطرح کنیم با شعار در سطحی‌ترین شکل ممکن به گونه‌ای مسأله‌مان را مطرح می‌کنیم که حتی مردم خودمان نیز با آن ارتباط برقرار نمی‌کنند در حالیکه در دیگر نقاط دنیا اینگونه نیست و بیش از اینکه شعار داده شود به نحوه بیان موضوع نیز فکر میشود. مثلاً شاید کمتر کسی بداند که کشورهای اروپایی نیز به شدت با سیاست‌های آمریکا مشکل دارند و می‌بینیم که در فرانسه از نوشابه کوکا‌کولا استفاده نمی‌کنند چراکه این نوشابه، محصولی آمریکایی است. کشورهای پیشرفته تنها شعار نمی‌دهند و شعارهایشان را عملی می‌کنند.
این کارگردان در ادامه گفت: برای برگزاری یک جشنواره، اهداف و مسائل باید مورد بررسی قرار گیرند ولی از آنجا که ما چنین کاری نمی‌کنیم معمولاً در برگزاری جشن یا جشنواره‌مان سرگردان می‌مانیم. از طرفی برگزاری یک جشنواره جهانی برای ما چندان امکان‌پذیر نیست، ما نمی‌توانیم فیلم‌های خوب را بدون سانسور و در نظر گرفتن محتوای آنها بپذیریم پس بهتر است جشنواره بین‌المللی اسلامی برگزار کنیم و فیلم‌هایی که در این حوزه قرار می‌گیرند را اگر آثار مناسبی و خوبی هستند بپذیریم. در یک جشنواره جهانی بهتر است فیلم‌های کشور برگزارکننده با نگاهی تبعیض‌آمیز بیش از دیگر فیلم‌ها مورد توجه قرار نگیرند. به نظر من جشنواره فیلم فجر تنها باید در حوزه بین‌المللی با رعایت همه سیاست‌های حرفهای برگزار شود و بخش ملی را حذف کرده و به جشن‌هایی مثل جشن خانه سینما و جشن حافظ سپرد.
کارگردان فیلم سینمایی «دت یعنی دختر» اظهار داشت: ما باید یک جشن یا جشنواره قدرتمند، تأثیرگذار و مهم داشته باشیم و این مهم با برگزاری متعدد جشنواره‌ها به وقوع نمی‌پیوند. ما می‌توانیم با داشتن یک جشنواره جهانی معتبر پیام‌ها و مفاهیم انسانی‌مان را مطرح کنیم. بهتر است جشنواره‌های داخلی‌مان که معمولاً شرکت‌کننده‌ها بر سر جایزه و مسائل جناحی دعوا می‌کنند مهمان خارجی نداشته باشد تا آبرویمان جلوی این مهمان‌ها نرود.
وی افزود: ما جشنواره‌های اضافی و آسیب‌زننده زیادی داریم که امیدوارم هر چه زودتر این جشنواره‌ها تعطیل شوند و به فکر یک رویداد تأثیرگذار باشیم. به همان میزان که جشنواره‌های سینمایی‌مان زیاد هستند جشنواره‌های تجسمی و موسیقی نداریم و مشخص است که برگزاری جشنواره‌ها برای پیشبرد اهداف فرهنگی نیست. با وجود اینکه بارها در جشنواره‌های مختلف عنوان بین‌المللی را دیده‌ایم اکثر فیلمسازانی که از جشنواره‌های دیگر آمده‌اند فیلمسازانی ضعیف هستند.
جلیلی در پایان گفت: اگر منافع جناحی را کنار بگذاریم شرایط ایده‌آل برای برگزاری جشنواره‌ای جهانی و معتبر وجود دارد. ما هیچ محدودیتی در این زمینه نداریم. اگر ما بدون انحصارطلبی و با رویکردی دلسوزانه برای برگزاری یک جشنواره معتبر تلاش کنیم می‌توان به برگزاری چنین جشنواره‌ای امیدوار بود و جشن‌هایی مثل جشن خانه سینما و حافظ می‌توانند برای رقابت‌های داخلی سینماگران کافی باشند.
خبرنگار: علی ناصری
تقدیر از مأموران حاضر در ماجرای درگیری پلیس و دختر تهرانپارس! + عکس
کلیدواژه: جشن طلاق جدایی سوگواری
منبع این خبر، وبسایت www.tabnak.ir است و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه این خبر را شایسته تذکر می‌دانید، خواهشمند است کد ۲۲۷۱۸۱۶۹ را به همراه موضوع به آدرس info@porsyar.com ارسال فرمایید.
با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع مطلب و کاربران است.