ماسک‌های خانگی برای از بین بردن منافذ باز پوست
تاریخ انتشار: ۲۵ بهمن ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۲۷۴۷۷۷۶
منافذ باز و بزرگی که بر روی پوست ایجاد می‌شود معمولا سبب کاهش زیبایی شده و موجب نگرانی افراد میشوند. بسیاری ار این منافذ پوستی بیشتر در افرادی که پوست چرب دارند بوجود می‌آید و ممکن است که به آکنه و جوش‌های سرسیاه مربوط باشد. چربی زیاد همراه با باکتری‌ها و گردوخاک‌های محیط موجب مسدود شدن منافذ پوست می‌شود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
قرار گرفتن طولانی مدت در معرض تابش نور خورشید به علت آسیب رساندن به کلاژن‌ها سبب بوجود آمدن منافذ پوستی باز می‌شود. بروز این منافذ پوستی باز باعث کاهش حالت ارتجاعی پوست می‌شود و با افزایش سن این منافذ افزایش می‌یابد. ژنتیک، فشار روحی و عدم مراقبت کافی از پوست می‌تواند سبب بروز این منافذ شود.
عسل
عسل، برای پوست فوق العاده عالی است، زیرا دارای خواص ضد باکتری، دارویی و درمانبخش است و حاوی مقدار بالایی پتاسیم است که باکتری‌های بین منافذ را از بین می‌برند از سوی دیگر، ماست یک منبع خوب اسید لاکتیک است که پوست شما پوست را تمیز می‌کند و منافذ را پاک می‌کند. ترکیبی از ماست و عسل را بسازید و آن را در منافذ قرار دهید و بعد از چند دقیقه آن را با آب بشویید.
سفیده تخم مرغ
یک عدد سفیده تخم مرغ
دو قاشق غذاخوری پودر جو دوسر
دو قاشق غذاخوری آب لیمو
سفیده تخم مرغ را با پودر جو دو سر و آب لیمو ترکیب کنید تا خمیر یک دستی داشته باشید. آن را ۳۰ دقیقه روی صورت نگه دارید و سپس با آب سرد شستشو دهید.
انجام این کار برای دو بار در هفته می‌تواند پوست زیبایی برای شما به ارمغان آورد.
سفیده تخم مرغ پوست را سفت کرده و منافذ باز صورت را کاهش می‌دهد. ماسک سفیده تخم مرغ هم برای منافذ و هم برای آکنه درمانی عالی محسوب می‌شود.
سرکه سیب
سرکه سیب به علت خواص متعددی که دارد موجب سفت شدن پوست و کاهش منافذ پوستی می‌شود و میزان پی‌اچ پوست را نیز تنظیم می‌کند. علاوه بر این، سرکه سیب به علت خواص ضد التهاب و ضدعفونی‌کننده‌ای که دارد در درمان این منافذ پوستی بسیار موثر است.
برای این کار می‌توانید مقدار مساوی از سرکه سیب و آب را با هم مخلوط کنید و پنبه‌ای را به آن محلول آغشته کنید و آن را به نقاطی از پوستتان که منافذ پوستی دارد اضافه کنید و آن را چند دقیقه در آن حالت نگه دارید و سپس پوست خود را خشک کنید. سپس به پوستتان مرطوب‌کننده بزنید. در چند روز اثرات مثبت آن را خواهید دید.
یخ
یخ به علت تاثیرات سفت‌کنندگی که بر پوست دارد، یکی از آسان‌ترین و موثرترین درمان‌های خانگی برای کوچک کردن منافذ پوستی و کاهش آنها محسوب می‌شود. استفاده از یخ قبل از آرایش می‌تواند به کوچک کردن منافذ پوستی بزرگ کمک کند. علاوه بر این یخ می‌تواند باعث تقویت سیستم گردش خون و افزایش سلامت پوست می‌شود.
برای این کار می‌توانید چند قطعه یخ را در دستمالی تمیز قرار دهید و آن را به مدت ۱۵ تا ۳۰ دقیقه روی پوست خود بگذارید.
این کار را روزانه به مدت چند روز انجام دهید. می‌توانید زمانی که اولین اثرات مثبت آن را روی پوست خود حس کردید انجام این کار را متوقف کنید. علاوه بر این، می‌توانید روزی یک‌مرتبه صورت خود را با آب بسیار سرد بشویید. اگر قطعات یخ را قبل از استفاده به مدتی کوتاه در چای سبز و آبمیوه‌هایی همچون آب سیب و خیار بگذارید اثرات مثبت آن افزایش می‌یابد.
آب لیموترش تازه
آب لیمو حاوی اسید سیتریک است که پوست را لایه برداری کرده و ظاهر منافذ باز را به حداقل می‌رساند. این ماده به بهبود رنگ پوست و حذف لکه‌های تیره آن به دلیل اثر سفید کنندگی خود کمک می‌کند.
یک قاشق چای خوری عسل را در آب یک لیمو حل کنید.
اجازه دهید تا ۱۰ تا ۱۵ دقیقه این محلول روی پوست بماند و سپس آن را بشویید.
حداقل روزی یک بار به مدت حداقل یک ماه این روش را ادامه دهید.
ماسک نارنج و گلاب
ماسک آب نارنج و گلاب یکی از قدیمی‌ترین روش‌های بستن منافذ پوست است.
به مقدار مساوی آب نارنج تازه و گلاب را با هم ترکیب کنید.
با پنبه روی صورت خود بمالید
بعد از ۱۵ دقیقه صورتتان را با آب ولرم بشویید.
آرد نخود
یک قاشق غذاخوری آرد نخود
یک قاشق غذاخوری پودر زردچوبه
یک قاشق غذاخوری ماست
چند قطره روغن زیتون
تمام مواد تشکیل دهنده را با هم مخلوط کنید سپس ماسک را روی پوست قرار دهید و اجازه دهید ۲۰ تا ۲۵ دقیقه روی پوست خشک شود. با آب سرد شستشو دهید و از مرطوب کننده مناسب استفاده نمایید.
دو بار در هفته می‌توانید از این ماسک استفاده نمایید.
آرد نخود یک عنصر عالی برای حذف سلول‌های مرده و کاهش منافذ باز صورت محسوب می‌شود. منبع:بیتوته
منبع: پارسینه
کلیدواژه: مد و زیبایی زیبایی پوست ماسک پوست منافذ باز پوست
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.parsine.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «پارسینه» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۲۷۴۷۷۷۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
بیکارتر از کیم کارداشیان، مرفه‌تر از ایلان ماسک!
در رمان «شهر جایگشت»، نوشته گرگ ایگان، شخصیتی به نام پیر وجود دارد که در یک واقعیت مجازی، به جاودانگی دست یافته و کنترل کاملی بر آن دارد و درعین‌حال خودش را به‌شدت بی‌حوصله می‌یابد. درنتیجه او خودش را مهندسی می‌کند تا هیجانات و اشتیاق‌های جدیدی برای خودش ایجاد کند. او یک لحظه مرزهای ریاضی را پشت سر می‌گذارد و بعد از آن سرگرم نوشتن اپرا می‌شود. حتی یک‌بار هم به زندگی بعد از مرگ علاقه‌مند می‌شود و سپس ترجیح می‌دهد تا درباره پایه‌های میز فکر کند. بی‌ثباتی پیر، به نکات عمیق‌تری برمی‌گردد. سؤال مطرح‌شده این است که وقتی در آینده دور یا نزدیک، تکنولوژی عمیق‌ترین مشکلات بشر را حل کرده باشد، دیگر انسان‌ها چه‌کاری برای انجام دادن خواهند داشت.
به گزارش خبرآنلاین، این سؤالی است که در کتاب جدید نیک بوستروم، فیلسوف دانشگاه آکسفورد، به آن پرداخته شده. او در آخرین کتابش، احتمال نابودی بشر در ۱۰۰ سال آینده و به دلیل توسعه خطرناک هوش مصنوعی را ۱ به ۶ می‌داند. در آخرین کتاب آقای بوستروم به نام «آرمان‌شهر عمیق»، او نتیجه‌ای متفاوت را در نظر می‌گیرد. اگر هوش مصنوعی فوق‌العاده خوب پیش برود چه خواهد شد؟
وقتی هوش مصنوعی بهتر از انسان عمل میکندطبق سناریوی آقای بوستروم، تکنولوژی تا جایی پیشرفت می‌کند که بتواند تمام کار‌های با ارزش اقتصادی را با هزینه‌ای نزدیک به صفر انجام دهد. در یک سناریوی رادیکال‌تر، حتی هوش مصنوعی می‌تواند کار‌هایی مثل فرزندپروری را که ممکن است فکر کنید فقط مختص انسان‌هاست، حتی بهتر از انسان‌ها انجام دهد. این شاید بیشتر دیستوپیک به نظر برسد تا آرمان‌شهری، اما استدلال آقای بوستروم برخلاف این است.
با سناریوی اول شروع می‌کنیم، چیزی که آقای بوستروم آن را «آرمان‌شهر فراکمیاب» می‌نامد. در چنین دنیایی، نیاز به کار، کاهش خواهد یافت. حدود یک قرن پیش جان مینارد کینز، مقاله‌ای با عنوان «امکانات اقتصادی برای نوه‌های ما» نوشت که در آن پیش‌بینی کرده بود که ۱۰۰ سال بعد نوادگان ثروتمندش تنها ۱۵ ساعت در هفته کار می‌کنند.
گرچه هنوز کاملاً این‌طور نشده، اما زمان کاری افراد به‌شدت کاهش یافته و امروزه در جهان ثروتمند، متوسط ساعات کار هفتگی به کمتر از ۴۰ ساعت رسیده و این در حالی است که در اواخر قرن ۱۹، ساعت کار هفتگی از ۶۰ ساعت هم فراتر می‌رفت. یک فرد معمولی در آمریکا، یک‌سوم ساعات بیداری‌اش را صرف فعالیت‌های تفریحی و ورزش می‌کند.
در آینده، ممکن است افراد بخواهند وقتشان را صرف چیز‌هایی فراتر از تصورات فعلی بشر کنند. طبق گفته بوستروم، با کمک تکنولوژی قدرتمند، فضای تجربیات ممکن برای افراد، فراتر از تجربیاتی شود که با مغز‌های فعلی ما در دسترس ما هستند.
بااین‌وجود برچسب تعریف‌شده توسط بوستروم، تحت عنوان آرمان‌شهر فراکمیاب کمی گمراه‌کننده به نظر می‌رسد: انفجار اقتصادی ایجادشده توسط ابراطلاعات ممکن است با منابع فیزیکی، به‌ویژه زمین، محدود شود و گرچه اکتشافات فضایی ممکن است باعث دسترسی بیشتر به فضا شود، اما آن را بی‌نهایت نخواهد کرد.
درعین‌حال جهان‌های میانی وجود دارند که در آنها انسان‌ها اشکال جدید و قدرتمندی از هوش را توسعه می‌دهند و در چنین جهان‌هایی، میزان ثروت ممکن است بسیار زیاد باشد؛ اما بخش عمده‌ای از آن صرف خرید مسکن می‌شود؛ چیزی که در کشورهای ثروتمند کاملاً به چشم می‌خورد.
رقابت با انسان‌ها همچنان ارزشمند می‌ماند«کالا‌های موقعیتی» که باعث تقویت موقعیت صاحبان‌شان می‌شود، همچنان وجود خواهند داشت و طبیعتاً کمیاب هستند. حتی درصورتی‌که هوش مصنوعی در مباحثی مثل هنر، هوش، موسیقی و ورزش از انسان‌ها پیشی بگیرد، احتمالاً انسان‌ها همچنان از پیشی گرفتن از همنوعان خود ارزش کسب می‌کنند. در سال ۱۹۷۷، اقتصاددانی به نام فرد هیرش، بحثی تحت عنوان «محدودیت‌های اجتماعی رشد» را مطرح و استدلال کرد که با افزایش ثروت، بخش بیشتری از میل انسان روی کالا‌های موقعیتی متمرکز شده، زمان صرف شده برای رقابت بالا رفته و قیمت چنین کالا‌هایی افزایش می‌یابد و بنابراین سهم آنها از تولید ناخالص داخلی افزایش خواهد یافت و این الگو ممکن است در آرمان‌شهر هوش مصنوعی نیز ادامه پیدا کند.
آقای بوستروم معتقد که برخی از رقابت‌ها، یک شکست در هماهنگی است: اگر همه موافق باشند که دست از رقابت کشیده و رقابت را متوقف کنند، می‌توان زمان را برای فعالیت‌های بهتر دیگری که باعث رشد بیشتر خواهد شد، صرف کنند. در این بین، برخی از رقابت‌ها مثل ورزش کردن ارزش ذاتی و ارزش حفظ و نگهداری دارند. جالب اینجاست که از سال ۱۹۹۷ و زمانی که هوش مصنوعی آی‌بی‌ام Deep Blue موفق شد تا برای اولین بار، گری کاسپاروف، قهرمان شطرنج جهان را شکست دهد، علاقه به شطرنج افزایش چشمگیری پیدا کرده و صنعت کاملی در اطراف ورزش‌های الکترونیکی، فضایی که رایانه‌ها به‌راحتی میتوانند انسان‌ها را شکست دهند، ایجاد شده است. انتظار می‌رود درآمدزایی در این مسیر در دهه آینده با نرخ سالانه ۲۰ درصد رشد کند و تا سال ۲۰۳۲ به نزدیک به ۱۱ میلیارد دلار برسد.
چندین گروه در جامعه امروزی، باعث ایجاد این سؤال در ذهن ما میشوند که انسان‌های آینده چگونه وقتشان را سپری خواهند کرد؟ به نظر می‌رسد که طبقه اشراف و بوهمی‌ها از هنر لذت خواهند برد؛ افراد رهبانی زندگی خودشان را خواهند داشت؛ ورزشکاران زمانشان را صرف ورزش خواهند کرد و بازنشسته‌ها، زمانشان را با بخش‌هایی از کار‌های مختلف پر می‌کنند.
بازنشستگی زودرسآیا در آینده وظایفی مانند فرزندپروری، همچنان بر عهده انسان‌ها خواهد بود؟ آقای بوستروم دراین‌باره هم اطمینان چندانی ندارد. استدلال او این است که فراتر از دنیای فراکمیاب، یک دنیای «پسا ابزاری» هم نهفته است که در آن هوش مصنوعی برای مراقبت از کودکان هم وارد عمل می‌شود.
خود کینز دراین‌باره نوشته بود: «به نظر من هیچ کشور و مردمی وجود ندارد که بدون ترس به عصر فراوانی و تفریحات نگاه کند. چراکه مدت‌هاست این‌گونه آموزش دیده‌ایم که برای گذران زندگی تلاش کنیم و از زندگی لذت نبریم. امروزه در هر نقطه از جهان، قضاوت رفتار و دستاورد‌های طبقات ثروتمند، چشم‌انداز بسیار ناامیدکننده‌ای است. در کتاب مقدس هم دراین‌باره می‌خوانیم: «دست‌های بیکار کارگاه شیطان هستند»
این پویایی‌ها نوعی «پارادوکس پیشرفت» است. درصورتی‌که اکثر انسان‌ها در آرزوی دنیایی بهتر هستند، اما درصورتی‌که تکنولوژی بیش‌ازحد پیشرفت کند، ممکن است آنها هم اهداف‌شان را از دست بدهند.
آقای بوستروم بر این باور است که اکثریت مردم همچنان از فعالیت‌هایی مثل خوردن غذا‌های خوشمزه که ارزش ذاتی دارند، لذت می‌برند. معتقدان به آرمان‌شهر‌ها که باور دارند که زندگی در آرمان‌شهر‌ها بسیار آسان شده، شاید بخواهند خود را مثلاً با استعمار سیاره‌ای جدید برای مهندسی مجدد تمدن از ابتدا، به چالش بکشند.
بااین‌وجود در برخی مواقع، حتی ممکن است چنین ماجرا‌هایی هم دیگر ارزشی نداشته باشند. حالا این سؤال مطرح می‌شود که انسان‌ها تا چه زمانی میتوانند از حرکت بین احساسات مختلف خوشحال شوند؟ دقیقاً همان کاری که پیر در رمان «شهر جایگشت» انجام می‌دهد. اقتصاددانان مدت‌ها اعتقاد داشتند که انسان‌ها خواسته‌ها و آرزو‌های نامحدودی دارند و تنوع چیز‌هایی که مردم دوست دارند مصرف کنند بی‌پایان است؛ اما با ظهور یک اتوپیای هوش مصنوعی، این ماجرا به چالش کشیده خواهد شد و نتایج زیادی در این رابطه به دست خواهد آمد.
فوری/ انفجار در مناطق مرکزی ایران / اسرائیل به ایران، عراق و سوریه حمله کرد