دانمارکی ها «انسامبل آتلاس» را به تالار وحدت آوردند
تاریخ انتشار: ۲۶ بهمن ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۲۷۵۲۷۵۳
به گزارش خبرنگار سرویس فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا؛ نوازندگان دانمارکی با سازهای بادی از جمله تریو بادی چوبی، کوینتت بادی، فاگوت و هورن، قطعاتی از شاهین فرهت، هرمز فرهت، امیرمهیار تفرشی پور، فرانسیس پولانک و کارل نیلسن را در تالار وحدت اجرا کردند.
در این اجرا تازگی نغمات موسیقی جهانی برای تماشاگران مطبوع و لذت بخش بود که این نشان استقبال مردم از شنیدن آثار موسیقایی جهانی داشت.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
تمام قطعاتی که در این برنامه به اجرا درآمد برای نخستین بار در ایران اجرا شد که شامل آثار سه آهنگساز ایرانی از سه نسل مختلف نیز بود.
نخستین قطعه "تریو بادی چوبی اپوس ۲۴ " اثر شاهین فرهت بود که برای اجرای آن سه خانم نوازنده سازهای ابوا، فاگوت و فلوت به صحنه آمدند. این قطعه در ابتدا فضایی کاملا ایرانی داشت و سازها سرخوشانه و پرهیجان به اجرای نغمه‌ها پرداختند. در بخش دوم فضایی آرام به وجود آمد و گاه صدای یک ساز به تنهایی شنیده می‌شد. به تدریج فضا از موسیقی ایرانی دور شده و به موسیقی غربی نزدیک شد. در پایان این قطعه شاهین فرهت مورد تشویق حضار قرار گرفت. نکته قابل توجه آنکه شب گذشته نیز اثری از این آهنگساز توسط تریو امئل از کشور اسلوونی اجرا شده بود.
برای اجرای "کوئینتت بادی، اپوس ۴۳ " اثر کارل نیلسن بود، سازهای هورن و کلارینت نیز به گروه اضافه شد. این قطعه از ابتدا فضایی پر هیجان و پر نشاط داشت. هر ساز جملات متفاوتی را ادا می‌کرد و ترکیب این جمله‌ها فضاهای مختلفی را به وجود می‌آورد. گاهی شنونده تک‌نوازی یک ساز بودیم و گاه همه سازها با هم به صدا درمی‌آمدند. بخش دوم این قطعه با کلارینت آغاز شد و پس‌ازآن همه سازها به صدا درآمدند و پس از مدتی به همان ملودی اولیه بازگشتند.
اثر امیر مهیار تفرشی سومین قطعه‌ای به نام "افسوس برای کوئینتت" پور بود که اجرا شد که برای اجرای این قطعه نوازنده فلوت صحنه را ترک کرد و نوازنده پیانو جایگزین او شد. این قطعه در فضای موسیقی معاصر ساخته شده و ویژگی‌های خاص آن را دارا است. سازهای مختلف جملات متنوعی را می‌نواختند که گاهی ارتباطی به یکدیگر نداشته و گاه در هم فرو می‌رفتند. به تدریج فضایی ملتهب به وجود آمد و گاه در سکوت سازهای بادی، نغمه‌های پیانو به گوش مارسید. ایجاد صداهای ناهنجار از سازها در بخش‌هایی از این قطعه وجود داشت و نوازنده پیانو نیز صدای پرطنینی را با زدن بر سیم‌های ساز ایجاد می‌کرد.
در ادامه میزان سکوت‌ها در این قطعه بیشتر شد و سازها تک‌به‌تک به بیان جملاتی آرام پرداختند و در نهایت به آرامش و سکوت رسیدند.
بخش دوم برنامه با " تریو بادی چوبی، شماره1" اثر هرمز فرهت آغاز شد. سازهای ابوا، کلارینت و فاگوت به اجرای این اثر پرداختند که اشارات زیادی به موسیقی ایرانی در آن وجود داشت. در فضای شاد و پر انرژی این قطعه گاه اشاراتی به موسیقی فولکلور ایرانی محسوس بود.
پایان بخش برنامه نیز قطعه‌ای از فرانسیس پولانک بود که توسط همه 6 نوازنده گروه اجرا شد. این قطعه روایی سرشار از تصاویری بود که در ذهن مخاطب نقش می‌بستند و مانند موسیقی یک فیلم، لحظات مختلفی از احساسات متنوع را برای او تداعی می‌کردند.
خبرنگار: مژگان رسولی
منبع: خبرگزاری برنا
کلیدواژه: جشنواره موسیقی فجر شاهین فرهت موسیقی جهانی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.borna.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری برنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۲۷۵۲۷۵۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
پاکبان مشهدی که نوازندگی دوتار را با قوطی روغن نباتی شروع کرد
همشهری آنلاین: ویدئویش چند وقت پیش در شبکه‌های مجازی وایرال شد؛ «غلامعلی حیدری»، پاکبانی که با دوتارنوازی‌اش همه را شوکه کرده است. فیلم دوتارنوازی‌اش در جشن پاکبانان کلانشهر مشهد را هم سید مجتبی خداداد حسینی، همکارش در اینستاگرام منتشر کرد؛ همکاری که خودش هم پیش‌تر با رجزخوانی با لهجه مشهدی علیه طالبان در فضای مجازی وایرال شده بود. حیدری حالا در گفت‌وگو با همشهری از دوتارنوازی‌ها و عشقش به این‌ساز می‌گوید.
درباره سید مجتبی خداداد حسینی اینجا بخوانید:پای‌قصه پاکبانان رضوی
شروع نوازندگی
دوتار جزو سازهای مضرابی است که بیشتر با ناخن نواخته می‌شود؛ ۲سیم روی بدنه‌ای از جنس چوب توت یا گردو و افرا، اما نخستین دوتار «غلامعلی حیدری» دو سیم بود و یک قوطی حلبی ۵کیلوگرمی روغن نباتی. او که حالا ۵۱ساله است، این دوتار را از ۱۲سالگی داشته و حالا روایت می‌کند که اهل صالح‌آباد شهرستان تربت جام است؛ شهرستانی که خیلی‌ها در آن‌ساز می‌زنند و آواز می‌خوانند و اتفاقا با دوتار هم شهره شده است. پسرعموهای غلامعلی هم نوازنده بودند و پدرش هم آواز می‌خواند. او از همین جا و از همین خانواده عاشق دوتار شد، اما پدرش به‌دلیل شرایط مالی امکان خریدساز را نداشت. این بود که با یک قوطی حلبی ۵کیلوگرمی یک دوتار درست کرد و همان هم شد شروع نوازندگی او.
ساز جدید و دنیای جدید
«سازم را همه‌جا با خود می‌بردم، هر روستا یا شهری که می‌گفتند یک استاد هست که کار نوازندگی و آواز می‌کند می‌رفتم تا یاد بگیرم، راهش مهم نبود.» این را «غلامعلی حیدری» روایت می‌کند که از ۱۲ تا ۱۷ سالگی با همان قوطی حلبی عشقش را به نوازندگی حفظ کرد. بالاخره اما روزهای خوب هم رسید. دست و بال پدر بازتر شد و توانست دوتار واقعی برایش بخرد: «نمی‌دانید چقدر خوشحال بودم. ساز حلبی را دور انداختم. دوتار جدید شد وصله جانم و همه جا با خودم می‌بردمش، مثل گوشی تلفن که حالا یکسره دست بچه‌هاست. کاست‌های استادان را می‌گرفتم و گوش می‌دادم تا به‌صورت گوشی و ذهنی یاد بگیرم. نت‌خوانی بلد نبودم، اما همیشه می‌گفتم خدایا می‌شود یک روز من نوازنده شوم.» استادش در دوتار نوازی محسن عسگریان بود؛ نوازنده‌ای که صدای دوتار را صدای هنر و فرهنگ خراسان می‌داند و او را میراث‌دار ذوالفقار عسگریان، نوازنده و خواننده موسیقی نواحی خراسان می‌دانند.
جدایی و وصل
دوتارنوازی «غلامعلی حیدری» ادامه داشت تا اینکه یک حادثه او را از سازش جدا کرد. سال۱۳۸۴ بود که برادر بزرگ‌ترش را در سانحه تصادف از دست داد. می‌گوید: «با خودم فکر کردم ساز بزنم که چه بشود؟ دیگر دنبال نوازندگی نرفتم. داغ بدی بود. دو تار را فروختم، زیرا حتی منبع درآمدم هم نبود و با جاروکشی در شهرداری بیشتر می‌توانستم درآمد کسب کنم. آن موقع یک سالی می‌شد که در شهرداری مشغول شده بودم.» اما ماجرای وصل دوباره او و ساز دوتارش به روزهایی برمی‌گردد که سمت حرم رضوی و در محدوده پنج‌راه، مثل همه روزهای دیگر کارش را انجام می‌داد و صدای «کریم کریمی» خواننده و دوتارنواز نواحی خراسان دوباره هوایی‌اش کرد: «شب که به خانه رفتم به همسرم گفتم باید دوباره ساز بخرم. نمی‌توانم بدون دوتار سر کنم.»
دوتارنوازی در شهرداری مشهد
حالا «غلامعلی حیدری» با بهانه و بی‌بهانه دوتار می‌زند. نوازندگی‌اش را ابتدا سید مجتبی خداداد حسینی، پاکبان همکارش فهمید و بعد بقیه. حالا دیگر اگر شهرداری مشهد برنامه ای داشته باشد، خیلی وقت‌ها او می‌رود و ساز می‌زند یا با لباس محلی تربت‌جام یا با همین لباس پاکبانی؛ خیلی فرقی نمی‌کند. مهم این است که همکارانش به او افتخار می‌کنند. حیدری، عاشق دوتار است و می‌خواهد تا زنده است نوازندگی کند و حتی این‌ساز را به پسر و دو دخترش هم یاد داده و دوست دارد شهرداری از همه پاکبان‌ها و کارکنانی که هنری دارند، حمایت کند.
فوری/ انفجار در مناطق مرکزی ایران / اسرائیل به ایران، عراق و سوریه حمله کرد