به نقل از «افکارنيوز»

وابستگی به نفت مهمترین عیب اقتصاد ایران است

تاریخ انتشار: ۲۸ بهمن ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۲۷۷۴۷۰۱

 محمدجواد ایروانی افزود: ایده ای تحت عنوان «حساب ذخیره مملکتی» از سال 1311 قرار بود در کشور عملیاتی شود که متاسفانه تاکنون بر زمین مانده است.

وی همچنین اظهارداشت: هدف اصلی ایده مدنظر این بود که مجموع درآمد نفت در خدمت برنامه های توسعه قرار گیرد نه هزینه های جاری مملکت.

عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام گفت: این عیب بسیار بزرگ در ساختار بودجه عمومی و در نهایت در مجموع اقتصاد کشور تاثیرات متفاوتی می گذارد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

وی در ادامه افزود: اقتصاد نفتی موجب گسترش تسکیلات اداری، افزایش هزینه های جاری دستگاه های حکومتی، تنگ کردن جا برای مردمی کردن اقتصاد، کاهش رقابت پذیری و دریک کلام اقتصاد را وابسته و ضعیف می کند.

ایروانی تصریح کرد: اقتصاد ضعیف نیز به عنوان یک عامل مهم می تواند منشاء وابستگی اقتصادی و سیاسی شود که متاسفانه برخی از کشورها امروز دچار این چالش هستند.

وی توضیح داد: صندوق توسعه ملی در سال 1387 تاسیس شد تا این روند را معکوس کند.

عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام گفت: خوشبختانه از امتیاز مهم صندوق مزبور اینکه فقط برای توسعه است نه هزینه های جاری به عبارتی از خرج کرد منابع نفتی در هزینه های جاری و بزرگتر شدن دولت ممانعت و تمام دیسیپلین ها را برگشت می دهد به شرط اینکه مسئولان کامل به این مهم مومن باشند.

وی همچنین افزود: بهترین راهکار برای برون رفت از مشکلات موجود اقتصادی در جامعه عمل به سیاست های اقتصاد مقاومتی است.

ایروانی در ادامه سند اقتصاد مقاومتی را مهم و راهبردی توصیف کرد و یادآورشد: متاسفانه به نظر می رسد این سند تاکنون به نحو باید و شاید در کشور مورد توجه قرار نگرفته است.

 

منبع: افکارنيوز

کلیدواژه: زمین نفت مجمع تشخیص مصلحت بودجه اقتصاد کشور اقتصاد رقابت اقتصادی و سیاسی صندوق توسعه ملی مجمع تشخیص مصلحت دولت مشکلات جامعه اقتصاد مقاومتی اقتصاد ایران نفت

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.afkarnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «افکارنيوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۲۷۷۴۷۰۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

«نفرین شاه باستانی ایران»؛ مهمترین یادگار تاریخ

نقش‌برجسته آنوبانی‌نی، که در حدود ۴ هزار سال پیش بر صخره‌ای در شهر سرپل‌ذهاب باقی‌مانده است، از مهم‌ترین یادگار‌های تاریخ ایران به شمار می‌رود. این نقش که همراه با کتیبه‌هایی از اقوام لولوبی ثبت شده، نگاهی به زندگی در کوهستان‌های غرب ایران در گذشته می‌اندازد.

به گزارش بیتوته، شاه پیروز آنوبانی‌نی با ریش بلند، کلاهی بر سر، و اسلحه در دستان، به عنوان یک شاه بومی باستان حاکم بر سرزمینی که اقوام «لولوبی» در آن ساکن بودند، نمایان شده است.

در مواجهه با این نقش، آثار دیگری از اقوام لولوبی، از جمله سنگ‌نگاره‌ای از «نرام‌سین»، پادشاه امپراتوری «اَکد» در عراق، که ایشان را به عنوان اسیران خود به تصویر کشیده، باقی مانده است. اما مهم‌ترین اثر باقی‌مانده از این قوم، سنگ‌نگاره «آنوبانی‌نی» است.

در این آثار، شاه پیروز به همراه ایزدبانوی باستانی به نام «ایشتار» ترسیم شده‌اند. ایشتار، خدای مهم منطقه بین‌النهرین، که برای اَکدی‌ها و آشوری‌ها نماد برکت و پیروزی بوده و قبل از آن‌ها با نام «اینانا» برای اقوام سومری ایزد جنگ و باروری بوده است.

این نقش با اهمیت تاریخی خاصی همراه است؛ زیرا نخستین سنگ‌نگاره به جا مانده از تاریخ ایران است که داستان پیروزی یک شاه بر اسیران را به تصویر می‌کشد. در تصویر، شاه آنوبانی‌نی پای خود را بر شکم یکی از اسیران گذاشته و شش اسیر دیگر دست‌بسته در زیر او دیده می‌شوند. یکی از این اسیران کلاهی متفاوت دارد، که احتمالاً نمایانگر قومی خاص است.

ایزدبانو نیز در تصویر دو اسیر زانوزده را به دست راست گرفته و با دست چپ یک حلقه به شاه نشان می‌دهد، که در ایستار خدایان باستان به معنای فرمانروایی بر زمان تعبیر می‌شود.

همچنین، خدای خورشید و عدل به نام «شَمَش» نیز ناظر این صحنه است و کتیبه‌ای به خط اکدی زیر پای ایشتار آمده که توضیح می‌دهد: «آنوبانی‌نی پادشاه توانای لولوبی نقش خود و الهه ایشتار را در کوه پاتیر رسم کرده است و هر کس که این لوح را محو کند، به نفرین و لعنت آنو، آنوتوم، بَعل، بَلیت، رامان، ایشتار، سین و شَمَش گرفتار باد، و نسل او بر باد رود».

آنوبانی‌نی تاکنون سال‌هاست که روی یک کوه در شهر سرپل‌ذهاب قرار گرفته و سنگ‌نگاره‌ای به گفته پژوهشگران، الهام‌بخش داریوش هخامنشی در نقر سنگ‌نگاره بیستون شده است. این نقش، نمادی از تاریخ ایران باستان است که در طول زمان، نقشش کمرنگ و محو می‌شود، اما همچنان به عنوان یک شاهکار هنری و تاریخی از ارزش فراوانی برخوردار است.

سوالات متداول درباره نفرین شاه باستانی ایران

۱. نفرین شاه باستانی ایران چه نقشی در تاریخ این کشور داشته است؟

نفرین شاه باستانی ایران، نمادی از پیروزی و حکومت در دوره‌ای حدود ۴ هزار سال پیش را نمایان می‌کند. این شاهکار هنری بر روی صخره در شهر سرپل‌ذهاب قرار گرفته و داستان پیروزی او در جنگ و اسارت اسیران را به تصویر می‌کشد.

۲. اقوام لولوبی چه نقشی در تاریخ باستانی ایران داشتند؟

اقوام لولوبی در زمان‌های باستان در مناطق کوهستانی غرب ایران، به ویژه در بخش‌هایی از کرمانشاه، کردستان و آذربایجان‌غربی ساکن بودند. آثار نفرین شاه نیز از پیروزی این اقوام بر روی دشمنان خود خبر می‌دهد.

۳. چه اهمیتی به نظر می‌رسد داستان نفرین شاه برای مردم باستانی ایران داشته باشد؟

داستان نفرین شاه باستانی ایران، علاوه بر نماد پیروزی و حکومت، نقشی در تقویت ایمان و اعتقادات مردم داشته و از اهمیت فرهنگی و مذهبی برخوردار بوده است. این نقش‌ها در تاریخ و هویت مردم باستانی جامعه را تقویت می‌کرده است.

۴. آیا نفرین شاه باستانی ایران تاثیراتی در هنر‌ها و معماری باستانی این منطقه گذاشته است؟

بله، نفرین شاه باستانی ایران تاثیرات قابل‌توجهی در هنر‌ها و معماری باستانی این منطقه داشته است. این آثار به عنوان یکی از مهمترین نمونه‌های هنر سنگ‌نگاره در ایران باستان شناخته می‌شوند و تأثیرات آن در سبک‌های هنری دیگر نیز قابل مشاهده است.

سخن پایانی مقاله درباره‌ی نفرین شاه باستانی ایران

با کاوش در داستان نفرین شاه باستانی ایران، به یک سفر در زمان می‌رویم و از عظمت و شکوه فرهنگ و تمدن این سرزمین باخبر می‌شویم. این نقش‌برجسته باقیمانده در سرپل‌ذهاب، به ما یادآور میراث باستانی ایران می‌شود و نشان‌دهنده روزگاری است که شاهان بر اساس اراده و هنر خود، به عنوان نماد‌های افتخارآفرین بر تاریخ نقش می‌زدند. با این نظر به گذشته، ما درک عمیق تری از فرهنگ و هویت کنونی پیدا خواهیم کرد.