به نقل از «فردا»

غفارمنش: مرا با نام «ارسلان» دردسرهای عظیم می‌شناسند

تاریخ انتشار: ۳۰ بهمن ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۲۸۰۴۹۹۸

خبرگزاری تسنیم: «دردسرهای عظیم» بعد از چند بازپخش دوباره در آی‌فیلم به نمایش درمی‌آید اما همچون بازپخش‌های «پایتخت» دیدنی است. چرا که نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد در زمان تکرار این سریال‌ها، کارهای جدید تلویزیون کمتر دیده می‌شوند. «دردسرهای عظیم» یک سریال با ژانر طنز، درام و خانوادگی است که در سال 93 از تلویزیون پخش شد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

صاحب‌نظران اعتقاد دارند مردم ما به هر طنز و شوخی نمی‌خندند اما اگر آن موقعیت کمدی را باور کنند بدون هیچ لمپن‌بازی، این خنده شکل فاخر به خود می‌گیرد. امیرغفارمنش که این روزها نقش یک روحانی در «آخر خط» تلویزیون را ایفا می‌کند همان حرف علیرضا خمسه را تکرار کرد که طنز بدون انتقاد بی‌هویت شده است.

او به خبرنگار خبرگزاری تسنیم تصریح کرد: باور کنید درون‌مایه طنز عمق فاجعه و مشکلات ملموس و محسوس جلوی روی مسئولین می‌گذارد و حتی در بسیاری از موارد هنرمندانه و در قالب شوخی راهکار هم ارائه می‌دهد. روزگاری طنز هم فرهنگسازی می‌کرد و هم جلوی معضل و تشدید مشکلات را می‌گرفت. ما ظرفیت‌سازی نکردیم و تا توانستیم از ممیزی و سانسور بهره بردیم. در نتیجه جامعه هم تحت همین محافظه‌کاری رشد کرد و یک شوخی گزنده و انتقادی که گاهی با شوخی قومیت‌ها و مشاغل همراه می‌شود را برنمی‌تابد.

غفارمنش اعتقاد دارد جای آدم‌های خلاق در تلویزیون خالی است،‌ خاطرنشان کرد: بخشی از این معضلات به عدم استفاده از آدم‌های خلاق برمی‌گردد که طرح‌ها و ایده‌های جدید دارند اما چون اهل لابی‌بازی نیستند، هنوز همان‌هایی در تلویزیون کار می‌کنند که جز کلیشه و تکرار چیزی برای عرضه ندارند. لازم است مدیران ما کمی ریسک‌پذیر باشند و به جوانان و طنزپردازان خلاق اعتماد کنند و بگذارند مردم به موقعیت‌ها و اتفاقات جذاب و خلاقانه بخندند. آنقدر با رفتار سلیقه‌ای به ساختار یک برنامه لطمه وارد نکنید، بگذاریم هنرمندان خلاق و ایده‌پرداز، تلویزیون را همراهی کنند و مردم در سطح گسترده‌ای شکوه هنرمندانه را به نظاره بنشینند. چرا که گاهی اوقات ترس از میز و جایگاه، مدیران ما را محافظه‌کار می‌کند و تلویزیون درگیر کلیشه و تکرار می‌شود و دیگر جایی برای تراوش قریحه و ذهن خلاق باقی نمی‌ماند.

وی با اشاره به پخش مجدد «دردسرهای عظیم» از شبکه آی‌فیلم، تصریح کرد: من اصلاً باور نمی‌کردم که آی فیلم تا این اندازه بیننده داشته باشد. از وقتی بازپخش سریال شروع شده است، بازخوردهای فراوانی داشته ام و واقعاً برایم جالب است که این سریال برای بازپخش های دوم و سوم هم دیده می شود. از طرفی، می بینم که آی فیلم هم بینندگان زیادی دارد و این جالب است. دردسرهای عظیم جزو سریال های دوست داشتنی است. شخصیت «ارسلان» را هم خیلی دوست داشتم. متن فیلمنامه هم خیلی خوب و دوست داشتنی بود. به طور کلی، تیمی که آقای مهام با آن ها کار می کنند، خیلی خوب و صمیمی هستند و کار کردن با آنها لذت بخش است. بازخوردهای خوبی هم از طرف مردم گرفتیم. همه این مسائل باعث می شود که کار را دوست داشته باشم.

غفارمنش در پاسخ به این سوال که چرا این سریال زیاد دیده شد و مردم هم دوستش داشتند و چه مسائلی باعث جذابیت این سریال برای مردم شد، خاطرنشان کرد: فکر می‌کنم چند عامل مهم در این موضوع دخیل بوده است. اول اینکه، قصه این سریال از دل مردم بیرون آمده است. یعنی آنچه در این سریال می بینیم، مشکلاتی است که مردم با آن مواجه هستند. در این مجموعه شما جوانی را می بینید که بیکار است و برای پیدا کردن شغل تلاش می کند. این‌ها چیزهایی هستند که در زندگی همه اتفاق می افتد. بنابراین، مردم با این داستان ارتباط برقرار می کنند و خودشان را جای شخصیت ها قرار می دهند. یک موضوع دیگر این است که در این سریال ما شاهد ایجاد داستان‌های عاشقانه میان شخصیت‌های مختلف هستیم. به ویژه عشق بهار و لطیف بیننده را با خودش همراه می‌کند. به طور کلی، سریال‌هایی که عشق در آن‌ها اتفاق می افتد، معمولاً مورد پسند مردم واقع می‌شوند.

وی در ادامه اضافه کرد: عشق زیباست و خداوند هم آن را دوست دارد. به نظر من، ما وقتی تبلیغ عشق می‌کنیم، در واقع داریم تبلیغ خداوند را در روی زمین می کنیم. رسانه‌های فرهنگی این مسئولیت را دارند که شور و شعف را در مردم ایجاد کنند و عشق هم همین کارکرد را دارد. شما اگر در ادبیات هم دقت کنید می‌بینید که کارهای شکسپیر همه با عشق همراه هستند. این عشق مردم را با خودش همراه می‌کند. موضوع بعدی این است که این سریال متن خوبی داشت. بازیگران خوبی هم در آن ایفای نقش کردند. همچنین ما در این سریال شاهد زندگی به سبک قدیم هستیم که چند خانواده در یک خانه ویلایی زندگی می‌کنند. این خانه، نوعی صمیمیت را به مردم انتقال می داد. همه این عوامل باعث شد که نتیجه کار خوب باشد و مردم کار را ببینند و با آن ارتباط برقرار کنند.

این بازیگر سینما و تلویزیون در خاتمه افزود: دردسرهای عظیم یک سریال طنز و درام است. اگرچه مشکلات مردم را بیان می‌کند امّا در بستری از طنز رخ می‌دهد. تکیه کلام‌هایی که بازیگران دارند، معمولاً به مردم سرایت می کند و به ویژه در زمان پخش سریال در کوچه و خیابان شنیده می شود. بازخورد جالبی که داشتم مربوط به همین تکیه کلام‌ها بود که مردم با لحن خاصی مرا با نام «ارسلان» صدا می زنند. یا تکیه کلام «اینطوریا» و... را به کار می‌بردند. اینکه می بینی مردم کار را دیده‌اند و تکیه کلام‌ها را به کار می‌برند، جالب است.

منبع: فردا

کلیدواژه: غفارمنش ارسلان دردسرهای عظیم

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.fardanews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فردا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۲۸۰۴۹۹۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

دارا حیایی: پدرم تا کی می‌تواند نقش یک پسر جوان را بازی کند؟

دارا حیایی که این روزها در برنامه «شب‌های مافیا» در شبکه نمایش خانگی دیده می‌شود، درباره تفاوت کار در تلویزیون با شبکه نمایش خانگی، کار در تلویزیون را دشوارتر می‌داند.

دارا حیایی درباره همکاری‌اش با برنامه «شب‌های مافیا» به ایسنا می‌گوید: در سال‌های گذشته بازی مافیا به یک سرگرمی جدی برای خیلی از جوان‌ها تبدیل شده. ما هم در دوره‌ای با دوستانمان مافیا بازی می‌کردیم. بعد دیدیم که برنامه «شب‌های مافیا» تولید شد و خب برای من، تولید چنین گیم‌ شویی جالب بود. من اولین بار در «پدرخوانده»، مافیا را جلوی دوربین بازی کردم اما سناریوی بازی را خیلی دوست نداشتم تا با سناریوی «زودیاک» آشنا شدم. زودیاک، نقش‌های متفاوتی دارد که برای بازی هر کدام، استراتژی‌های مختلفی می‌توان داشت و ذهن بازیکن را بسیار درگیر می‌کند.
حیایی در پاسخ به اینکه برخی معتقدند حضور در شوهای مختلف بر پیشنهادات کاری بازیگر تاثیر منفی می‌گذارد، با مخالفتی برای حضور در این برنامه مواجه نشدید؟ اظهار می‌کند: مگر برنامه موفق «جوکر» یک رئالیتی‌شو نبود؟ امین حیایی در جوکر حضور داشت یا نه؟ بازیگرهای بزرگ و موفقی در «جوکر» شرکت کردند یا نه؟ بجز بازیگران ایرانی، تام کروز، تام هاردی و خیلی چهره‌های محبوب دنیا در تمام این سال‌ها در رئالیتی‌شوهای مختلفی شرکت کرده‌اند که اتفاقا برای مخاطبانشان هم بسیار جذاب بوده. از نظر من این تفاوت حضور بازیگر در فیلم و سریال با شوهای مختلف باعث جذابیت بیشتر و همراهی بهتر مخاطبان با هنرمندان می‌شود.

او درباره‌ تفاوت کار در تلویزیون و شبکه نمایش خانگی می‌گوید: کار در تلویزیون برای بازیگر سخت‌تر است. چراکه بازیگر، آزادی زیادی ندارد که بتواند راحت کار کند. من نزدیک به چهار سال در تلویزیون تجربه کار داشتم که نسبت به بقیه همکارانم سن زیادی نیست، اما در هر حال، تجربه است. تا جایی که من تجربه کرده‌ام، تلویزیون سخت‌تر است چراکه دایره تحرک بازیگر، محدودتر است. برای بازیگران خانم که محدودیت بیشتری هم وجود دارد.

رضایت حمید نعمت‌الله این باور را به من داد که بازیگر شوم

حیایی در پاسخ به اینکه از چه زمانی تصمیم به بازیگری گرفته، نیز یادآور شد: پدرم با من صحبت کرد که اگر دوست داشتی بیا در این حوزه کار کن و اگر به بازیگری علاقه نداری، سراغ کارهای دیگر برو. یکسری تمرینات انجام دادم و چون برایم جذاب بود، تصمیم گرفتم این فضا را تجربه کنم. بعد از آن به مدت دو هفته برای فیلم «شعله ور» آقای نعمت‌الله، تست دادم و ایشان از تست من راضی بود. رضایت آقای نعمت الله این باور را به من داد که احتمالا من آن چیزی که باید برای این حرفه داشته باشم را دارم و باید آن را تقویت کنم. در کلاس‌های بازیگری امین حیایی شرکت کردم و بعد از آموزش، به سریال «از سرنوشت» اضافه شدم و مسیری کاری من از آنجا شروع شد.

او درباره‌ی همکاری‌اش با پدرش امین حیایی، عنوان کرد: امین حیایی (نه به عنوان پدر من) به عنوان یک هنرمند، در کار یک شخصیت صبور و محترم دارد که با همه خوب است و انرژی خوبی به بقیه می‌دهد. من در حین کار با او در فیلم «شعله ور»، مدام یاد می‌گرفتم که رفتار حرفه‌ای یعنی این که تو هوای همه را داشته باشی و در شکل تعامل با عوامل، بین کسی فرق نگذاری.

این بازیگر در پاسخ به اینکه حضور در یک خانواده هنری چقدر کار را برای او آسان‌تر کرده است؟ می‌گوید: برخلاف تصورها، به شدت سخت است. چون هر کدام از اعضای خانواده، یک نظر تخصصی متفاوت دارند و تو نمی‌دانی باید به کدامشان گوش کنی. پدرم کارهایم را می‌بیند و دوست دارد. همیشه تشویقم می‌کند که ادامه بدهم و می‌خواهد که بهتر و بهتر شوم. اکثرا نقدش به من این بوده که میمیک صورتم اُوِر اَکت (Over act) است.

پدر من تا کی می‌تواند نقش یک پسر جوان را بازی کند؟

او درباره معرفی چهره‌های جدید و جوان به عرصه بازیگری و در پاسخ به اینکه آیا ظرفیت کاری برای این چهره‌ها وجود دارد یا این جوانان پُرانگیزه بعد از مدتی کم کار یا بی‌کار می‌شوند؟ بیان کرد: خدا را شکر که فضای ورود چهره‌های جدید، هموارتر شده است. فیلمسازان ما باید به جوان‌ها میدان بدهند و به آن‌ها اعتماد کنند. اگر نسل ما وارد این عرصه نشود، چه کسی می‌خواهد نقش‌های سنین ما را بازی کند؟ پدر من تا کی می‌تواند نقش یک پسر جوان را بازی کند؟
از طرفی دیگر هم من این را باورم دارم که رسیدن به یک جایگاه آسان است اما ماندگاری نه. برای خودم و همسن و سال‌هایم می‌گویم که آن لحظه‌ای که ما فکر کنیم که از بقیه بهتریم، همان لحظه‌ای است که سقوط می‌کنیم. ما برای مردم کار می‌کنیم و این مخاطب ماست که تصمیم می‌گیرد که ما را دنبال کند یا نگاه و توجهش را از ما دریغ کند. پس بهتر است که با تمرکز و برای حفظ رضایت مردم کار کنیم.

حیایی در پاسخ به اینکه چقدر فیلم و سریال‌های ایرانی را دنبال می‌کند؟ می گوید: همه فیلم و سریال‌های پدرم را دیده‌ام و از بین سریال‌هایی که اخیرا پخش شده، فصل اول «زخم کاری» را از همه بیشتر دوست داشتم.

انتهای پیام