به نقل از «عصر ایران»

دانستنی‌هایی درباره کم کاری تیروئید

تاریخ انتشار: ۴ اسفند ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۲۸۴۹۵۴۷

کم کاری تیروئید یا هیپوتیروئیدیسم شرایطی نسبتا شایع است و زمانی رخ می دهد که غده پروانه ای شکل تیروئید که در قسمت پایینی گردن قرار دارد به میزان کافی هورمون تولید نمی کند.

به گزارش گروه سلامت عصر ایران به نقل از "اوریدی هلث"، از دلایل کم کاری تیروئید می توان به انجام عمل جراحی تیروئید، التهاب در تیروئید ناشی از یک بیماری خودایمنی (در صورت داشتن سابقه خانوادگی بیماری احتمال ابتلا افزایش می یابد)، و مصرف برخی داروها اشاره کرد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

کدام افراد در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به کم کاری تیروئید قرار دارند؟

مردان، نوجوانان، و حتی نوزادان می توانند به کم کاری تیروئید مبتلا شوند، اما اگر زنی با بیش از 60 سال سن هستید، در معرض بیشترین خطر برای ابتلا به این شرایط قرار دارید. در واقع، زنان 10 برابر احتمال بیشتری دارد به بیماری تیروئید مبتلا شوند.

مطالعات نشان داده اند که نژاد ممکن است در احتمال ابتلا به کم کاری تیروئید تاثیرگذار باشد. به عنوان مثال، نتایج یک پژوهش نشان داد که افراد سفید پوست احتمال بیشتری دارد به این نوع بیماری تیروئید مبتلا شوند.

آشنایی با علائم و نشانه های کم کاری تیروئید

در نظر گرفتن این عوامل خطرآفرین مهم است، اما آگاهی از نشانه های کم کاری تیروئید به همان اندازه اهمیت دارد. در نظر داشته باشید که هورمون های تیروئید بر عملکردهای مختلف بدن تاثیرگذار هستند، از این رو، ممکن است به طیف گسترده ای از علائم که می توانند در هر گروه سنی متفاوت باشند، منجر شود.

علائم کم کاری تیروئید در بزرگسالان

به گفته کلینیک مایو، بزرگسالان مبتلا به کم کاری تیروئید ممکن است با علائم زیر مواجه باشند:

- کلسترول بالا

- صورت پف کرده

- افزایش وزن

- خستگی

- حساسیت به سرما

- یبوست

- ضربان قلب آهسته

- افت حافظه

- مفاصل سفت، متورم یا دردناک

- قاعدگی های نامنظم یا سنگین

- ضعف، درد، سفتی یا حساسیت به لمس عضلانی

- گرفتگی صدا

علائم کم کاری تیروئید در نوزادان

نوزادانی که بدون غده تیروئید یا با یک غده تیروئید بدکار متولد می شوند، ممکن است به کم کاری تیروئید مبتلا شوند. عملکرد تیروئید به طور معمول هنگام تولد بررسی می شود. این نوزادان ممکن است دارای علائم یا نشانه های بیماری نباشند، اما در زمان بروز آنها ممکن است موارد زیر را شامل شوند:

- خفگی عود کننده

- ناهنجاری های رشد

- زردی پوست و قسمت سفید چشم (یرقان یا زردی)

- پوست پف کرده

- خواب آلودگی مداوم

- یبوست

نشانه های کم کاری تیروئید در کودکان و نوجوانان

همانند نوزادان، کودکان و نوجوانان نیز در معرض خطر ابتلا به کم کاری تیروئید قرار دارند. علائم بیماری در این گروه سنی اغلب از گروه سنی بزرگسالان تقلید می کند. از جمله نشانه های دیگر کم کاری تیروئید در گروه سنی کودکان و نوجوانان می توان به موارد زیر اشاره کرد:

- تاخیر شناختی

- کوتاهی قامت

- رشد دیر هنگام دندان های دائمی

- تاخیر در بلوغ

در صورت مواجهه با علائم کم کاری تیروئید باید نگران شویم؟

شایع‌ترین علائم کم کاری تیروئید شامل خستگی، عدم تحمل سرما، یبوست، سوخت و ساز کند، و خشکی پوست می شوند، در شرایطی که علائم کمتر رایج دیگر ممکن است شامل ضربان قلب آهسته، درد مفصلی و ماهیچه ای، و خشکی یا پف کردگی پوست شوند. برخی افراد ممکن است یک علامت را تجربه کرده، اما دیگران این گونه نباشند.

احتمال دیگر تجربه علائم متعدد با دلایل مختلف است. به عنوان مثال، خستگی می تواند با شرایط سلامت روانی مرتبط باشد، در شرایطی که ضربان قلب آهسته ممکن است با کم کاری تیروئید پیوند خورده باشد.

عامل کلیدی برای تشخیص این که به کم کاری تیروئید مبتلا هستید، توجه به طول عمر علائم است. اگر ناگهان با احساس خستگی مواجه شده اید ممکن است به کم کاری تیروئید مبتلا شده باشید. به عنوان یک قاعده کلی، پیشنهاد شده است که در صورت مواجهه با هر یک از علائم زیر احتمال ابتلا به کم کاری تیروئید مد نظر قرار بگیرد:  

افزایش وزن اغلب یکی از نخستین نشانه های کمک کاری تیروئید است

افزایش وزن شاید یکی از نخستین نشانه های مشهود ابتلا به کم کاری تیروئید باشد. این شرایط به واسطه سوخت و ساز آهسته تر از حالت عادی رخ می دهد. سوخت و ساز مسئولیت تبدیل کالری ها به انرژی را بر عهده دارد و زمانی که این روند کند می شود، بدن از کالری های اضافه استفاده نکرده و آنها به صورت چربی ذخیره می شوند.

افزایش وزن در کم کاری تیروئید ناگهانی نیست. فرد به تدریج متوجه افزایش وزن خفیف تا متوسط می شود. همچنین، ممکن است فرد متوجه شود که به راحتی نمی تواند وزن کم کند، یا به رغم رژیم گرفتن و انجام ورزش همچنان وزن اضافه می کند. همچنین، ممکن است به واسطه یبوست مرتبط با کم کاری تیروئید با احساس نفخ مواجه شوید.

خستگی پایدار ممکن است نشانه ای از کم کاری تیروئید باشد

خستگی شدید یکی دیگر از نشانه های رایج کم کاری تیروئید است. بدون در نظر گرفتن این که چند ساعت می خوابید، ممکن است همواره با احساس خستگی شدید مواجه باشید.

چرت های روزانه یا نیاز مداوم برای مصرف کافئین نیز ممکن است از نشانه های خستگی شدید مرتبط با این شرایط باشند که متاسفانه می توانند خواب شبانه را نیز دشوار سازند.

تغییرات تناسلی در زنان می تواند به معنای ابتلا به کم کاری تیروئید باشد

زنان در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به بیماری تیروئید قرار دارند. همچنین، احتمال ابتلا به بیماری های تیروئید در زنان پس از بارداری و یائسگی بیشتر است.

در صورت افت عملکرد تیروئید، زنان ممکن است تغییر در چرخه قاعدگی خود را تجربه کنند. آنها نه تنها ممکن است بی نظمی در چرخه قاعدگی را تجربه کنند، بلکه کم کاری تیروئید ممکن است موجب قاعدگی های سنگین‌تر از حد معمول نیز شود.

زنانی که در تلاش برای باردار شدن هستند ممکن است در این مسیر با دشواری مواجه شوند. از این رو، زنانی که قصد باردار شدن دارند یا آن را برای آینده نزدیک برنامه ریزی کرده اند، باید سطوح تیروئید خود را کنترل کنند. همچنین، شرایط زنانی که تحت درمان کم کاری تیروئید هستند طی بارداری به دقت زیر نظر گرفته می شود زیرا دوز دارو ممکن است نیازمند تغییر باشد.

زنان یائسه ممکن است به واسطه کم کاری تیروئید تشدید علائم خود را تجربه کنند. یائسگی زودرس از عوارض جانبی کم کاری تیروئید است. این شرایط به زمانی ارجاع می شود که یائسگی پیش از 40 سالگی رخ می دهد.

عدم تحمل سرما از نشانه های کم کاری تیروئید است

سوخت و ساز آهسته‌تر ناشی از کم کاری تیروئید ممکن است گرمای بدن شما را نیز کاهش دهد. این شرایط می تواند موجب عدم تحمل سرما شود.

افسردگی و کم کاری تیروئید با هم در ارتباط هستند

کمبود هورمون های تیروئید می تواند موجب احساس افسردگی غیرعادی شود. جدا از احساس افسردگی، فراموشی نیز در افراد مبتلا به کم کاری تیروئید رایج است.

کم کاری تیروئید چگونه تشخیص داده می شود و کم کاری تیروئید زیربالینی چیست؟

متاسفانه خود فرد نمی تواند ابتلا به یک بیماری تیروئید، کم کاری تیروئید یا کم کاری تیروئید زیربالینی، را تشخیص دهد. کم کاری تیروئید زیربالینی به زمانی ارجاع می شود که غده تیروئید همچنان هورمون های تیروئید کافی تولید می کند، اما برخی نتایج آزمایش خون ممکن است غیرعادی باشند.

این مساله اهمیت دارد زیرا بسیاری از علائم کم کاری تیروئید ممکن است بی ضرر باشند، مانند خستگی ناشی از خواب شبانه بد، با شرایط سلامت دیگر مرتبط باشند، یا تنها نشانه های عادی از افزایش سن باشند مانند افت حافظه و ماهیچه های دردناک.

به عنوان مثال، افزایش وزن لزوما به معنای ابتلا به یک مشکل تیروئید نیست، و ماهیچه ها یا مفاصل دردناک ممکن است تنها نشانه ای از افزایش سن باشند. بهترین روش که پزشک شما می تواند برای تشخیص ابتلا به کم کاری تیروئید استفاده کند، آزمایش خون است.

افزایش هورمون تحریک کننده تیروئید یا سطوح پایین هورمون های تیروئید از جمله آزاد T4 ، T3 کل، یا T3 آزاد ممکن است نشانه ای از کمک کاری تیروئید باشد. یک معاینه جسمانی یا یک آزمایش تصویربرداری ممکن است برای کمک به تشخیص بیماری انجام شود.

کم کاری تیروئید در مراحل شدید خود می تواند به ضربان قلب آهسته یا تورم یا درد در مفاصل، کلسترول بالا و ضعف ماهیچه ای منجر شود. از آنجایی که امروزه غربالگری برای کم کاری تیروئید رایج است و بیشتر افراد با بروز نخستین نشانه ها به بررسی شرایط خود اقدام می کنند، درمان پیش از این که علائم شدید شکل بگیرند، آغاز می شود.

منبع: عصر ایران

کلیدواژه: تیروئید کم کاری تیروئید سلامت

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.asriran.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «عصر ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۲۸۴۹۵۴۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

درباره سندرم درس (DRESS) / چرا ایجاد می شود، چگونه درمان می شود و عوارض ماندگار آن چیست؟

عصر ایران- بثورات دارویی همراه با ائوزینوفیلی و علائم سیستمیک یا سندرم DRESS یک واکنش حساسیت شدید به برخی از انواع داروها به شمار می رود. علائم این بیماری شامل تورم پوستی، تب، ناهنجاری های خونی و درگیری اندام های مختلف است.

متخصصین این آلرژی نادر دارویی را به طور بالقوه تهدید کننده زندگی می دانند که به دنبال واکنش بیش از حد سیستم ایمنی بدن به برخی داروها رخ می دهد. علائم ممکن است هفته‌ ها پس از شروع داروی مشکل‌ زا توسط فرد تظاهر یابند. درمان اغلب شامل قطع داروهای مشکوک و استفاده از داروهای تعدیل کننده سیستم ایمنی به منظور کاهش علائم است.

سندرم دِرِس

سندرم DRESS که تحت عنوان سندرم ازدیاد حساسیت القا شده به وسیله دارو (DIHS) یا سندرم حساسیت به دارو نیز شناخته می شود، یک واکنش شدید به تعدادی از داروهای تجویزی است. متخصصین سندرم DRESS را در قالب یک واکنش ازدیاد حساسیت نوع 4 طبقه بندی می کنند. این واکنش دارویی جدی، پوست و سایر اندام ها را تحت تاثیر قرار می دهد و میزان مرگ و میر آن تا 10٪ گزارش شده است.

بر اساس گزارش هیئت آمریکایی استئوپاتیک پوست، بروز کلی سندرم DRESS غیرمعمول است و ریسک ابتلا از 1 در هر 1000 تا 1 در هر 10000 نفر پس از قرار گرفتن در معرض داروهای محرک متغیر است. این بیماری معمولا ظرف 2 تا 6 هفته پس از اولین مواجهه فرد با دارو رخ می دهد و باعث ایجاد ویژگی های مشخص و در عین حال متغیری می شود که بر پوست و اندام های متعدد تاثیر می گذارند.

علل

سندرم DRESS به دلیل واکنش بیش از حد سیستم ایمنی رخ می دهد که شامل فعال شدن سلول های T سیستم ایمنی و آزاد شدن سیتوکین ها است. با استناد به مقاله ای که از طریق وب سایت کتابخانه ملی پزشکی آمریکا قابل دسترسی است، داروهای رایج مرتبط با این سندرم عبارت اند از:

- داروهای ضد تشنج

- داروهای ضد ویروس

- آنتی بیوتیک ها

- آلوپورینول

- مگزیلتین

- تثبیت کننده های خلق و خو و داروهای ضد افسردگی

- عوامل بیولوژیک

شواهد همچنین حاکی از آن است که عوامل دیگری نیز در این امر نقش دارند:

- استعداد ژنتیکی برای ابتلا به سندرم DRESS

- ناتوانی کبد در متابولیسم برخی داروها

- فعال شدن مجدد برخی ویروس ها مانند ویروس اپشتین-بار (EBV) یا هرپس ویروس انسانی 6 (HHV6)

علائم

برخی از افراد ممکن است به سندرم DRESS به عنوان یک واکنش چند سیستمی نگاه کنند. این موضوع بدین واقعیت اشاره دارد که بیماری مذکور می تواند علائم مختلفی به همراه داشته باشد. هرچند بیماران ممکن است علائم متفاوتی را تجربه کنند، نام DRESS از مشخصه تعداد ائوزینوفیل های بالا، معروف به ائوزینوفیلی، و علائمی که معمولا در بدن ظاهر می شوند، گرفته شده است.

علائم معمول سندرم DRESS عبارت اند از:

- تب

- بثورات پوستی یا جوش

- ائوزینوفیلی

- لنفوسیتوز آتیپیک

- تورم غدد لنفاوی

- التهاب اندام های داخلی

تشخیص

سندرم DRESS می‌ تواند با علائم‌ مختلف تظاهر یابد که آن را مشابه بیماری‌ های دیگر از جمله سلولیت، هپاتیت ویروسی و لوپوس اریتماتوز سیستمیک می سازد. به همین دلیل این بیماری با احتمال بالا برای تشخیص اشتباه رو به رو است.

به منظور تشخیص سندرم DRESS، فرد باید معیارهای زیر را داشته باشد:

- سابقه بستری شدن در بیمارستان

- راش حاد

- واکنشی که احتمالا مرتبط با دارو است

علاوه بر این، سه مورد از چهار فاکتور زیر نیز باید وجود داشته باشند:

- تب بالاتر از 38 درجه سانتیگراد

- بزرگ شدن غدد لنفاوی حداقل در دو محل

- درگیری حداقل یک اندام داخلی

- ناهنجاری در شمارش سلول های خونی

در این میان محققان ژاپنی نیز مجموعه ‌ای از معیارها را پیشنهاد کرده ‌اند که مشابه هستند، اما شامل فاکتور خاص فعال‌ سازی مجدد HHV6 هم می شود.

درمان

تشخیص زودهنگام و قطع فوری دارو از مهمترین عوامل در درمان این بیماری به شمار می‌ روند. این رویکرد ممکن است برای رفع علائم و هرگونه ناهنجاری خونی و همچنین جلوگیری از پیشرفت بیماری کافی باشد.

پس از این مرحله، درمان عمدتا حمایتی است و شامل مدیریت و تسکین علائم می شود. گزینه های مطرح می توانند متشکل از جایگزینی مایعات، تنظیم دما، تغذیه مناسب، مراقبت از زخم و کنترل عفونت باشند. سایر اقدامات حمایتی هم به اندام های آسیب دیده بستگی دارند.

کورتیکواستروئیدهای سیستمیک پرکاربردترین درمان برای این بیماری هستند. با این حال، هنوز هیچ اتفاق نظری در مورد دوز ایده آل، زمان و مسیر تجویز وجود ندارد. یک مطالعه در سال 2014 که از طریق سری مجلات انتشارات جان وایلی و پسران قابل دسترسی است، نشان داد که کورتیکواستروئیدهای سیستمیک می توانند به طور موثر در مراحل اولیه بیماری اقدام به مدیریت آن کنند.

علاوه بر این در مطالعه ای دیگر از ناشر بریتانیایی بایومد مرکزی در سال 2018 مشخص شد که ترکیبی از پالس تراپی کورتیکواستروئیدی و کورتیکواستروئیدهای خوراکی، یک درمان موثر برای بیماری محسوب می شود.

سایر درمان‌ های موثر عبارت اند از:

- سرکوب‌ کننده‌ های سیستم ایمنی مانند سیکلوسپورین

- کورتیکواستروئیدهای موضعی برای تسکین بثورات پوستی

- ایمونوگلوبولین داخل وریدی

- پلاسمافرزیس

عوارض

حتی پس از بهبودی، برخی از افراد ممکن است از پیامدهای طولانی مدت سندرم DRESS رنج ببرند، از جمله آسیب دائمی به اندام ها و ایجاد اختلالات خودایمنی.

یک نظرسنجی در سال 2015 نشان داد که اکثر افرادی که از سندرم DRESS بهبود یافته اند به بیماری های جدیدی مبتلا شده اند. بر اساس پژوهشی دیگر در سال 2017، بیماری های تیروئید مانند بیماری هاشیموتو، بیماری گریو، و تیروئیدیت بدون درد از جمله شایع ترین عوارض طولانی مدت سندرم DRESS هستند.

آسیب اندام ناشی از سندرم DRESS نیز با عوارض طولانی مدت همراه است. افرادی که آسیب شدید کبدی دارند، ممکن است به پیوند کبد نیاز داشته باشند. علاوه بر این افرادی که بیماری کلیوی زمینه ای دارند نیز ممکن است به همودیالیز طولانی مدت نیاز داشته باشند.

بیماری های عفونی یکی دیگر از عوارض شایع مرتبط با سندرم DRESS هستند. مطالعه ‌ای در سال 2013 نشان داد افرادی که تحت درمان با کورتیکواستروئید قرار گرفته ‌اند، ممکن است در معرض خطر ابتلا به بیماری‌ های عفونی مانند هرپس و ذات‌ الریه باشند.

تمامی این مطالعات از طریق کتابخانه ملی پزشکی آمریکا در اختیار علاقه مندان قرار گرفته اند.

کانال عصر ایران در تلگرام بیشتر بخوانید: علائم حساسیت پوستی به داروها