به نقل از «ایسنا»

سومین حراج باران ۱۱میلیارد و ۷۶۹ میلیون تومان فروخت

تاریخ انتشار: ۴ اسفند ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۲۸۵۵۴۶۴

سومین دوره از حراج باران با مجموع فروش ۱۱ میلیارد و ۷۶۹ میلیون تومان به پایان رسید. اثر هنری حکاکی‌شده مصحف قرآن کریم بیشترین قیمت را به خود اختصاص داد و ۷ میلیارد و ۷۰۰ میلیون تومان چکش خورد.

به گزارش ایسنا و به نقل از روابط عمومی حراج باران، سومین دوره از این حراج به مدیریت محبوبه کاظمی دولابی و با محوریت خط و خوشنویسی و هنرهای ایرانی اسلامی، شامگاه جمعه (سوم اسفند ماه) در سالن همایش‌های بین‌المللی رایزن برگزار شد و با فروش ۴۶ اثر هنری در مجموع به قیمت فروش ‏‏۱۱ میلیارد و ۷۶۹ میلیون تومان به پایان رسید.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

اثر هنری حکاکی‌شده مصحف قرآن کریم بیشترین قیمت را به خود اختصاص داد و ۷ میلیارد و ۷۰۰ میلیون تومان چکش خورد و ۱۳ اثر دیگر نیز بالای یکصد میلیون تومان به فروش رفت.

در ابتدای این مراسم اعلام شد سه اثر از فهرستگان حراج سوم خارج شده و ۶۵ اثر روی میز حراج می‌رود. اولین اثری که در این حراج چکش خورد، نستعلیقی از سوره حمد اثر رضا مافی ‏ بود. این اثر که بین ۵۰ تا ۶۰ میلیون تومان قیمت‌گذاری شده بود، به قیمت ۷۰ میلیون تومان چکش خورد.‏

در ادامه اثر ملک محمد قزوینی مربوط به دوره قاجار، به قیمت ۴۰ میلیون تومان چکش خورد.

تابلوی شش قطعه‌ای مرقع میرعماد الحسنی که ۶۰۰ تا ۶۵۰ میلیون تومان برآورد ‏شده بود با قیمت ۷۰۰ میلیون تومان فروخته شد. همچنین اثر خط نسخ از محمد حسین یزدی به قیمت ۳۰ میلیون تومان فروش رفت.‏

در این حراج دو اثر از محمد حسین عماد الکتاب، خوشنویس دوره قاجار نیز ارائه شد. اثر اول این هنرمند به قیمت ۲۴ میلیون تومان و اثر دوم او به قیمت ۳۰ میلیون تومان چکش خورد.‏

همچنین «صحیفه سجادیه» اثری از سال ۱۰۷۱ هجری قمری که ۱۴۰ تا ۱۵۰ میلیون تومان قیمت‌گذاری شده بود، ‏به قیمت ۱۹۰ میلیون تومان فروش رفت.‏

خط کوفی سده پنجم هجری قمری نیز به قیمت ۳۸ میلیون تومان، اثر طلانویسی دوره قاجار به قیمت ۲۰ میلیون تومان، خط نسخ به قلم میرزا عباس‌آقا از دوره قاجار به قیمت ۲۵ میلیون تومان و اثری از ابوالحسن‌خان که تمثالی از حضرت علی (ع) را نیز نقش ‏کرده بود به قیمت ۱۱۰ میلیون تومان به فروش رفت.‏

در این حراج فرمان قاجاری (متن فرمان حقوق و مستمری میرزا سیدکاظم خوشنویس دربار ناصرالدین شاه) به قیمت ۱۳ میلیون تومان، عقدنامه قاجاری که ترکیبی از خطوط نستعلیق، نسخ و شکسته نستعلیق بود به قیمت ۴۶ میلیون تومان، فرمان قاجاری ‏دیگری به قیمت ۶۱ میلیون تومان، وقف‌نامه قاجری (موضوع وقف در آمد حاصل از قنات وقف تهیه روغن چراغ‌های حرم امام هشتم (ع) شود) به قیمت ۲۰۰ میلیون تومان و همچنین قطعه‌ای از پرده خانه خدا به قیمت ۱۵۰ میلیون تومان فروش رفت.‏

در ادامه اثری از میرزا غلامرضا اصفهانی که حراج سوم باران به او تقدیم شد، به قیمت ۴۸ میلیون تومان چکش خورد. همچنین از حسن ‏زرین قلم اثری ۱۰۸ ساله روی میز حراج رفت و با قیمت ۲۵۰ میلیون تومان به فروش رسید. ‏

کتیبه نویسی ۱۰ متری از دوره قاجار، اثر میرزا عمو تهرانی نیز به قیمت ۳۱۰ میلیون تومان چکش خورد.‏ همچنین اثر علی‌اکبر کاوه به قیمت ۵۰ میلیون تومان، شکسته نستعلیقی از میرزا غلامرضا اصفهانی ۲۴ میلیون تومان و اثری از سید حسن میرخانی به قیمت ‏‏۴۰ میلیون تومان به فروش رفت.‏

چلیپایی از محمد سلحشور خلق شده در سال ۱۳۸۵ به قیمت ۲۷ میلیون تومان، ‏اثری از غلامحسین امیرخانی به قیمت ۹۰ میلیون تومان، اثری از یدالله کابلی به قیمت ۴۲ میلیون تومان، اثری از کیخسرو ‏خروش به قیمت ۳۰ میلیون تومان، اثری از احمد پیله‌چی به قیمت ۲۰ میلیون تومان و اثری از عباس اخوین به قیمت ۳۰ میلیون تومان چکش خورد.‏

همچنین اثر دیگری از غلامحسین امیرخانی که به صورت چلیپا خوشنویسی شده بود به قیمت ۵۰ میلیون تومان و اثر دیگری از ‏یدالله‌کابلی به قیمت ۳۵ میلیون تومان به فروش رفت.‏

اثر دیگری از رضا مافی با قیمت ۱۵۰ میلیون تومان، اثری از امیر احمد فلسفی به قیمت ۸۰ میلیون تومان و اثر سه لته آرش ‏میرزایی به قیمت ۳۰ میلیون تومان فروخته شد.

مصحف شریف قرآن اثر رائین علی‌اکبر خان‌زاده که بین ۶ تا ۷ میلیارد تومان برآورد شده بود، در نهایت به قیمت ۷ میلیارد و ۷۰۰ ‏میلیون تومان فروش رفت.

آثاری از صادق تبریزی، رضا مافی، حجت امانی و مجموعه سه اثر از پرویز تناولی ‏به ترتیب به قیمت‌های ۱۵۰ میلیون، ۲۶۰ میلیون تومان، ۲۰ میلیون تومان و ۴۰۰ میلیون تومان چکش خوردند.‏

همچنین اثری از نصرالله افجه‌ای به قیمت ۱۲۰ میلیون تومان، اثر نستعلیق روی چوب محمد توابی به قیمت ۳۵ میلیون تومان و اثری از ناصر اویسی به قیمت ۶۰ میلیون تومان چکش خوردند.‏

‏پنج اثر آخری که در حراج باران چکش خورد، آثاری از سید حسن میرخانی ۴۰ میلیون تومان، علی اشرف صندوق آبادی ۱۸ میلیون تومان، هادی لباف ۷ میلیون تومان، احمد شفیعی‌‏ها ۸ میلیون تومان و عبدالله قهرمان ۷ میلیون تومان فروخته شدند.‏‏

در این حراج ۱۹ اثر به فروش نرفت.‏

انتهای پیام

منبع: ایسنا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۲۸۵۵۴۶۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

مردی که دنیا را فروخت

صوفیا نصراللهی در هم میهن نوشت: دختر کرت کوبین، چند روز پیش پستی گذاشته بود برای سی‌امین سالگرد درگذشت پدرش. کوبین خواننده و بنیانگذار و آهنگساز گروه مشهور نیروانا بود که تقریباً مهم‌ترین گروه سبک موسیقی گرانج هستند که از دهه‌ی ۸۰ پایه‌ریزی شد و مایه‌های آلترناتیو راک داشت و گاهی حتی به متال هم تنه می‌زد، اما جالب است که محبوب‌ترین قطعه‌ی من از گروه نیروانا و کرت کوبین، نه از ساخته‌های خودشان که کاوری است که اولین‌بار در برنامه‌ی MTV UNPLUGGED (سری کنسرت‌های تلویزیونی مشهوری که محبوب‌ترین خواننده‌ها و گروه‌ها را دعوت می‌کرد تا قطعات خودشان را با ساز‌های آکوستیک اجرا کنند)، از یکی از قطعات دیوید بووی ارائه دادند؛ قطعه‌ای که اسمش را گذاشته‌ام تیتر همین ستون، چون خود نامش آن‌قدر هنرمندانه است که اگر چیز دیگری جایش بگذاریم، حیف می‌شود.

«مردی که دنیا را فروخت»، قطعه‌ای در سبک راک است که اینجا درباره‌ی اجرایی حرف می‌زنیم که نیروانا و کرت کوبین از آن در دهه‌ی ۹۰ ارائه دادند. ۲۰ سال بعد از اینکه دیوید بووی این قطعه را ساخته بود و از قضای روزگار، تفسیر نیروانا از این قطعه از خود سازنده‌اش بیشتر مورد توجه قرار گرفت.

ترانه‌ محشر بووی درباره‌ی مردی است که آن‌قدر از خودش بیزار شده که حتی آنچه را که بوده، فراموش کرده است؛ مردی که دیگر چیزی برایش اهمیتی ندارد. احتمالاً یکی از دلایلی که اجرای کرت کوبین را بیشتر دوست دارم، این است که ترانه یک‌جور پیش‌آگاهی درباره‌ی مرگ زودرس او دارد. مردی که جهان را فروخت و خودش را در ۲۷ سالگی آن‌قدر دوست نداشت که با شلیک گلوله به زندگی‌اش خاتمه داد و به باشگاه ۲۷ساله‌ها پیوست. موزیسین‌هایی که همگی در ۲۷ سالگی از دنیا رفتند.

در اجرای این ترانه، هرچقدر دیوید بووی صدایی صاف‌تر، نمایشی‌تر و البته توانمندتر به نمایش می‌گذارد، تفسیر کرت کوبین محزون‌تر و احساساتی‌تر است و اتفاقاً بیشتر برازنده‌ی این قطعه به‌نظر می‌رسد. در تنظیم موزیکال هرچند کرت کوبین و نیروانا به قطعه‌ی دیوید بووی وفادار بودند، اما سازبندی را کمی تغییر دادند و از ابعاد تنظیم شکوهمندانه‌ی آن کاستند و به جایش آن را به سبک گرانج نزدیک‌تر کردند. ازجمله اینکه صدای گیتار سنگین‌تر و تیره‌تر شد. سازبندی‌اش خلوت‌تر بود. کوبین هم صداسازی کمتری دارد تا حس بیشتری به مخاطب منتقل کند. به‌هرحال این ترانه‌ای اگزیستانسیال و البته سیاه است. ترانه‌ای که درواقع قهرمانش در جست‌وجوی معنای زندگی است و چه کسی بهتر از کوبین این را درک می‌کند که کودکی سختی داشت و بعد از ازدواج با کورتنی کاکس و رسیدن به شهرت و ثروت هم درگیر اعتیاد شد.

دخترش که به دنیا آمد سعی کردند زندگی سالم‌تری را پیش بگیرند که موفق نشدند و درنهایت زندگی آن‌قدر معنایش را برای کوبین از دست داد که خودش را خلاص کند. قطعه‌ی «مردی که دنیا را فروخت» دوبار جهان را تسخیر کرد. یک‌بار بعد از مرگ دیوید بووی که جزو قطعات برتر کارنامه‌ی او و حتی تاریخ راک در فهرست منتقدان موسیقی و مجلات قرار گرفت و یک‌بار هم بعد از اجرای نیروانا که به‌خصوص با نسل جدید ارتباط بیشتری برقرار کرد. هنرمندان دیگری هم این قطعه را کاور کرده‌اند، اما به‌نظرم همچنان در قله همان اجرای نیروانا قرار دارد که سرگروه یعنی کوبین ژاکت نازکی پوشیده و شبیه یک نوجوان آسیب‌دیده است.

شبیه همان چیزی که بود و اگر به پیشگویی باور داشتیم اینکه کرت کوبین در آن اجرا این قطعه را برای نواختن انتخاب کرد، لابد جایی در ناخودآگاهش حتی بی‌دلیل نبوده. یک‌جایی از قطعه می‌گوید: «من باید تنها می‌مردم، خیلی وقت پیش»؛ و هربار این آهنگ را می‌شنوم یادم می‌رود که دیوید بووی آن را سروده. این ترانه‌ی کرت کوبین است.