Web Analytics Made Easy - Statcounter

پژوهشگران دانشگاه کلرادو به بررسی سازوکار شناسایی نانوذرات در بدن پرداختند تا دریابند که چگونه می‌توان از نانوذرات برای درمان استفاده کرد؛ به‌گونه‌ای که سیستم ایمنی بدن نسبت به این نانوذرات عکس‌العمل نشان ندهد.

به گزارش گروه فناوری خبرگزاری دانشجو، برای توسعه روش‌های جدید درمان بیماری‌ها، دانشمندان باید دریابند که چرا سیستم ایمنی بدن نسبت به برخی روش‌های درمان عکس‌العمل نشان می‌دهد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
یک گروه تحقیقاتی از دانشگاه کلرادو با حمایت مالی مؤسسه ملی سلامت به بررسی فعالیت‌های مولکولی بعد از تزریق نانوذرات به بدن پرداختند تا دریابند که تعامل سیستم ایمنی بدن با این نانوذرات چگونه بوده تا تصویر شفاف‌تری از سازوکار این فرآیند ترسیم کنند.

با حمایت مؤسسه ملی تصویربرداری زیست‌پزشکی و مؤسسه ملی سرطان، دیمیتری سیمبرگ و همکارانش از دانشگاه کلرادو به بررسی لایه‌ی پروتئینی اطراف نانوذرات پرداختند، پروتئینی که معمولاً بعد از آن که نانوذرات وارد سیستم گردش خون شد، در اطراف نانوذرات تشکیل می‌شود.

در میان پروتئین‌های محاط‌‌ کننده نانوذرات، آنتی‌بادی‌های طبیعی یکی از رایج‌ترین پروتئین‌ها هستند. سیمبرگ و همکارانش دریافتند که آنتی‌بادی‌های طبیعی موجب پاسخ سیستم ایمنی بدن شده و در نهایت حمله از سوی سیستم ایمنی به سوی نانوذرات صورت می‌گیرد.     این گروه تحقیقاتی به مطالعه سیستم مکمل در بدن پرداختند سیستمی که از ابتدای تولد در بدن وجود داشته و زمانی که ویروس یا باکتری خطرناکی وارد بدن شود، فعال می‌شود. محققان به دنبال چگونگی فعال‌شدن این سیستم با نانوذرات بودند تا بتوانند راهکاری برای مقابله با فعال‌شدن این سیستم پیدا کنند.

این گروه تحقیقاتی، نانوذرات آهن و لیپوزوم را در این تحقیق مورد استفاده قرار دادند. نتایج نشان داد که درصورت وجود آنتی‌بادی موسوم به ایمنوگلوبولین روی سطح نانوذرات به‌عنوان لایه محاط‌کننده، سیستم ایمنی بدن به نانوذرات حمله خواهد کرد.

بررسی‌های بیشتر نشان داد درصورت زدایش آنتی‌بادی‌های طبیعی از خون، موجب فعال‌نشدن سیستم مکمل می‌شود. در واقع فعال‌شدن این سیستم به وجود آنتی‌بادی‌های طبیعی در اطراف نانوذرات بستگی دارد؛ بنابراین اگر در فردی این آنتی‌بادی در سطح قابل‌توجهی وجود داشته باشد، نانوذرات در بدن به سادگی شناسایی شده و سیستم مکمل فعال می‌شود.

منبع: خبرگزاری دانشجو

کلیدواژه: فناوری نانو نانوتکنولوژی نانوذرات سیستم ایمنی بدن

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت snn.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری دانشجو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۳۰۷۹۵۲۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

انتقادات نسبت به ایمنی هواپیماهای بوئینگ

به گزارش خبرگزاری علم  و فناوری آنا، بوئینگ سازنده بزرگ هواپیما این روزها با هواپیماهای خود، به ویژه بوئینگ 737 MAX 9 و 787 Dreamliner، با چالش‌های جدی مواجه است. این چالش‌ها فقط مربوط به ماشین آلات و مهندسی این هواپیماها نیست. مسئله شامل رویکرد شرکت برای ساخت و آزمایش هواپیماهای خود می‌شود.

در تولید هواپیما کنترل کیفیت بسیار مهم است. این فرایند تضمین می‌کند که محصولات با استانداردها مطابقت دارند و برای استفاده ایمن هستند. در مورد بوئینگ حوادث اخیر نگرانی‌هایی را در مورد اینکه این شرکت چقدر این استانداردها را رعایت می‌کند، به وجود آورده است. به عنوان مثال، پانل درب یک بوئینگ 737 MAX 9 در حین پرواز منفجر شد که می‌توانست به وضعیت خطرناکی منجر شود. بررسی‌ها نشان می‌دهد که این اتفاق ممکن است به دلیل مشکلاتی در روند مونتاژ یا بازرسی باشد.

مهندسی و ایمنی

طراحی و مهندسی هواپیما پیچیده است. هر قسمت از هواپیما، از کوچکترین پیچ‌ها گرفته تا کل سیستم موتور، باید به درستی کار کند. اگر یکی از قطعات خراب شود، می‌تواند کل هواپیما را به خطر بیندازد. بوئینگ 787 و 737 MAX با چالش‌های مهندسی مختلفی مانند مشکلات موتور و بدنه (بدنه اصلی هواپیما) مواجه شده اند. این مسائل می‌توانند از نقص‌های طراحی، خطاهای ساخت یا ترکیبی از هر دو  ناشی شوند.

هواپیماهای مدرن به شدت به نرم افزار و سیستم‌های الکترونیکی متکی هستند. سقوط هواپیمای بوئینگ 737 مکس در سال‌های 2018 و 2019 به یک سیستم نرم افزاری مرتبط بود که مطابق برنامه عمل نکرد. این موضوع نشان می‌دهد که نرم افزار چقدر برای ایمنی هواپیما مهم است. مهندسان باید این سیستم‌ها را به دقت طراحی، آزمایش و سپس با هواپیما ادغام کنند تا اطمینان حاصل شود که سیستم‌ها تحت همه شرایط ممکن به درستی کار می‌کنند.

عوامل انسانی و فرهنگ محیط کار

محیطی که افراد در آن کار می‌کنند می‌تواند به طور قابل توجهی بر کیفیت خروجی آنها تأثیر بگذارد. در بوئینگ، گزارش‌هایی دال بر این وجود دارد که سرعت بر کیفیت ترجیح داده می‌شود. این مسئله می‌تواند منجر به بروز خطا و اشتباهات شود، زیرا کارگران احساس می‌کنند تحت فشار قرار گرفته‌اند. لاجرم کار سریعتر از ایمنی اولویت بالاتری پیدا می‌کند. چنین فرهنگی می‌تواند توجه دقیق به جزئیات لازم برای ساخت هواپیما را تضعیف کند.

پاسخ‌ها و روند بهبود

در پاسخ به این چالش‌ها، بوئینگ برای رفع مشکلات هواپیماهای خود دست به اقداماتی زده است. این اقدامات شامل تحقیقات جدید، ایجاد تحولاتی در طراحی و بهبود فرآیندهای تولید بوده است. آینده این شرکت به توانایی آن در اجرای موثر این تغییرات و بازگرداندن اعتماد و متعهد ماندن به ایمنی بستگی دارد.

درک این موضوعات مستلزم بررسی تعامل بین رشته‌های مختلف علمی و مهندسی، از علم مواد و مهندسی مکانیک گرفته تا علوم کامپیوتر و عوامل انسانی است.  

انتهای پیام/

دیگر خبرها

  • ابتکار دانشمند ایرانی در استفاده از نانوذرات طلا برای از بین بردن باکتری‌ دهان و دندان
  • قطعه‌ای از بهشت گمشده در این نقطه از ایران
  • قطعه‌ای از بهشت گمشده در این شهر
  • کشف سرنخ های جدید برای شناسایی بیماری‌های خودایمنی
  • فناوری نانو به کمک درمان بیماری‌های خودایمنی می‌آید
  • بررسی عوامل خارجی و داخلی در کاهش انگیزه پژوهشگران
  • فعالیت سامانه تلفنی ۳۱۳۶ در همدان
  • انتقادات نسبت به ایمنی هواپیماهای بوئینگ
  • جوانی پوست شما با این خوراکی‌ها حفظ می‌شود
  • تحقیقات دانشگاه آکسفورد در مورد سرطان ریه