دغدغه امام علی (ع)، برپا کردن و دفاع از حق بود/ مردم از نهج‌البلاغه غفلت کرده‌اند
تاریخ انتشار: ۲۸ اسفند ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۳۱۶۲۷۹۵
عصمت همتی در گفت‌وگو با ایکنا از اصفهان درباره شخصیت امام علی(ع) اظهار کرد: اگر بخواهیم زندگی امیرالمؤمنین(ع) را در یک جمله خلاصه کنیم، می‌توان گفت ایشان بنده مخلص خداوند بود و در واقع تمام عمر شریف خود را در خدمت ترویج ایمان و توحید گذراند. زمانی که در کنار پیامبر(ص) بود، طبق آنچه حضرت زهرا(س) در خطبه فدکیه فرموده‌اند، هر فتنه‌ای که به‌پا می‌شد، پیامبر علی(ع) را می‌فرستاد و ایشان تا فتنه را نمی‌خواباند و پیامبر(ص) را راضی نمی‌کرد، بازنمی‌گشت.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
وی افزود: تمجیدهایی که پیامبر(ص) از امام علی(ع) داشتند، نشان‌دهنده این است که اعمال ایشان از روی نیتی خالصانه برای خداوند بود، بنابراین پیامبر(ص) فرمودند: «یک ضربه علی در جنگ خندق یا احزاب با همه عبادت جن و انس برابری می‌کند». امیرالمؤمنین(ع) در اطاعت و دفاع از حق و گذشت برای حق به جایی رسیدند که پیامبر(ص) فرمودند: «علی مع الحق و الحق مع علی»، این جمله اوج سخنی می‌باشد که برای یک انسان می‌توان تصور کرد. علی(ع) طبق این گفته پیامبر، شاخص حق است.
دغدغه امیرالمؤمنین(ع)، برپا کردن و دفاع از حق بود
عضو هیئت علمی دانشگاه فرهنگیان با بیان اینکه همه انسان‌ها با حق سنجیده می‌شوند، گفت: بعضی از انسان‌ها اندکی از عمرشان را با حق هستند و برخی دیگر بیشتر، ولی انسان‌هایی هستند که اکثرا با حق همراه می‌شوند. در کلام پیامبر(ص)، در مورد شخص دیگری که ملاک و شاخص حق باشد، به جز امام علی(ع) کس دیگری را پیدا نمی‌کنیم. علی(ع) و حق از هم جدا نمی‌شوند و اگر کسی بپرسد دغدغه علی(ع) در زمان حیاتش چه بود، جواب آن برپا کردن و دفاع از حقی است که پیامبر دریافت کردند و ایشان وارث آن بودند.
همتی تصریح کرد: عارفان می‌توانند چگونگی رسیدن انسان به مرتبه‌ای که تمام فعل و انفعالات حیاتش فانی شده و درخواست خداوند را حق مطلق قرار می‌دهد- امام علی(ع) بعد از این فنا شاخص حق قرار گرفت- تفسیر کنند. کسی در جنگ جمل دچار سرگردانی می‌شود که حق با کیست، چون دو طرف جنگ از کسانی بودند که سابقه خوبی در اسلام داشتند، این شخص به امیرالمؤمنین(ع) مراجعه می‌کند و حضرت علی(ع) میفرمایند:«اول حق را بشناس و بعد اهلش را خواهی شناخت».
مردم از نهج‌البلاغه غفلت کرده‌اند
وی بیان کرد: وجود امیرالمؤمنین(ع) بسیار والا است، ولی کسی می‌تواند ایشان را بشناسد که پیامبر باشد و پیامبر(ص)، علی(ع) را خوب می‌شناختند. جای تأسف است که ما از امیرالمؤمنین(ع) در زندگی خود غفلت کرده و فقط به مدح و ثنا و ستایش در شعر بسنده کرده‌ایم، در حالی که ما میراثی علمی تحت عنوان نهج‌البلاغه از ایشان داریم. متأسفانه عامه مردم گمان می‌کنند که فهم نهج‌البلاغه مشکل است و در متن زندگی خود به کار نمی‌برند.
عضو هیئت علمی دانشگاه فرهنگیان اصفهان با بیان اینکه افراد کمی هستند که به ختم نهج‌البلاغه توجه کنند، گفت: بسیاری از افراد ختم قرآن می‌گیرند، ولی از ختم نهج‌البلاغه که سر سفره حکمت امیرالمؤمنین(ع) نشسته و به درمان دردها و مشکلات روحی و معنوی خود با سخنان ایشان بپردازیم، متأسفانه غفلت می‌کنیم. برای فراگیر شدن نهج‌البلاغه، کار فرهنگی جدی نیاز داریم و باید متناسب با سن افراد خطبه‌های نهج‌البلاغه را در حوزه توحید استخراج کنیم.
وی خاطرنشان کرد: تلاش همگانی نیاز است تا محبت علی(ع) در دل شیعیانش با شعور و معرفت همراه شده، عمق پیدا کند و ثمره آن، تبعیت عملی در زندگی باشد. مدح و ستایش آثار ماندگار ندارد، آثار ماندنی زمانی شکل می‌گیرد که دست نسل جوان ما به سمت نهج‌البلاغه دراز شود، محور جلسات ما کلمات امیرالمؤمنین(ع) باشد و جوانان ما بتوانند از این سرمایه علمی بهره‌مند شده و از لغزش‌ها محفوظ بمانند.
اهل سنت از ارادتمندان امیرالمؤمنین(ع) هستند
همتی با اشاره به دیدگاه اهل سنت در مورد امیرالمؤمنین(ع)، اظهارکرد: اهل سنت جزء ارادتمندان ایشان هستند، بزرگان و فقهای اهل سنت در کتاب‌های خود در مقابل نام علی(ع)، «کرم الله وجهه» نوشته‌اند، ولی برای سایر خلفا لفظ «رضی الله عنه» به کار برده‌اند. «کرم الله وجهه» یعنی علی(ع) کسی است که خداوند وجه او را گرامی داشت، به این معنا که هیچ‌گاه به بت سجده نکرد و سابقه بت‌پرستی ندارد و این فضیلت بزرگی است که اهل سنت آن را گرامی می‌دارند.
وی افزود: اینکه تصور می‌شود اهل سنت بغضی نسبت به امیرالمؤمنین(ع) دارند، فکر دشمنان است و در واقع چنین نیست، حتی ابن عباس از بزرگان اهل سنت می‌گوید آنچه دارم از حضرت علی‌بن‌ابی‌طالب(ع) دارم، ولی علم من در وادی قرآن در قیاس با علم علی(ع) مثل قطره در مقابل اقیانوس است. اهل سنت می‌دانند که وصی پیامبر اکرم(ص)، امام علی(ع) است و در کتاب‌هایشان آورده‌اند که پیامبر(ص)، علی(ع) را اشجع الناس، اعلم الناس و اکرم الناس نامیده‌اند.
این استاد دانشگاه ادامه داد: بین شیعه و سنی اختلاف وجود دارد و در طول تاریخ نیز این اختلاف بروز کرده است، ولی میان آنها دشمنی وجود ندارد. عبدو که از علمای اهل سنت است می‌گوید زمانی که نهج‌البلاغه به دست من رسید، تا آن را تمام نکردم، نتوانستم بر زمین بگذارم؛ بنابراین اهل سنت منکر فضایل علی(ع) نیستند. تولد ایشان بشارتی برای جهانیان است و اهل سنت نیز حتما این روز را شادباش می‌گویند.
انتهای پیام
منبع: ایکنا
کلیدواژه: خبرگزاری بین المللی قرآن ایکنا اصفهان امام علی نهج البلاغه دفاع از حق اهل سنت
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iqna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایکنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۳۱۶۲۷۹۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
باورهای توحیدی امیرمؤمنان(ع) در دعای کمیل
«دعا» راهی برای سخن گفتن مخلوق با خالق است و انبیای الهی و اهل بیت مکرم(ع) به آن اهمیت فراوانی می‌دادند. بر اساس روایات، در میان ادعیه وارده، دعای کمیل از افق دانش نبوت پیامبری چون حضرت خضر(ع) و امامت معصومی چون امیرالمؤمنین(ع) طلوع کرده و اهل بیت عصمت و طهارت(ع) نیز به این دعا عنایت ویژه‌ای داشتند. دعایی جامع و سرشار از مسائل عالی الهی، اعتقادی، اخلاقی و عرفانی که اهل بیت(ع) جایگاه این دعا را میان تمام دعاها، چون جایگاه انسان در میان همه موجودات دانسته و از آن به «انسان الادعیه» تعبیر کرده‌اند.
برای پی بردن به حقایق مطرح شده در این دعا به زبان روز، با حجت‌الاسلام محمدرضا غریبی، دبیر کمیسیون مسائل حوزه شورای تخصصی حوزوی شورای عالی انقلاب فرهنگی به گفت‌وگویی مبسوط پرداختیم. آنچه در ادامه می‌خوانید نخستین بخش از شرح این دعاست.
دعا مغز عبادت است
حجت‌الاسلام غریبی با اشاره به اهمیت دعا می‌گوید: در میان تمام عبادات؛ نماز، روزه، حج و جهاد، از «دعا» با عنوان مغز عبادت یاد شده است. در روایتی از پیامبر گرامی اسلام(ص) داریم «الدُّعاءُ مُخُّ العِبادَةِ، و لا یَهلِکُ مَعَ الدُّعاءِ أحَد». به این معنا که دعا مغز عبادت است و با وجود دعا هیچ شخصی هلاک نمی‌شود. به بیانی دیگر، اگر شخصی از اعماق وجودش از خدای بزرگ درخواستی داشته باشد و درِ خانه او برود، مورد عنایت قرار می‌گیرد. اینکه دعا مغز عبادت یا عین عبادت ذکر شده نیز به حقیقت مفهوم دعا اشاره دارد. دعا مرکز راهبردی و راهبری خالص هر عبادتی است. همچنان که خداوند در آیه 56 سوره ذاریات فرموده «وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنسَ إِلَّا لِیَعْبُدُونِ» و جن و انس را نیافریدم مگر برای اینکه عبادت کنند. این عبادت عنصر خالصی دارد به نام دعا. همچنین خداوند متعال در آیه60 سوره غافر می‌فرماید «وَ قالَ رَبُّکُمُ ادْعونی اَسْتَجِبْ لَکُمْ اِنَّ الَّذینَ یَسْتَکْبِرُونَ عَنْ عِبادَتی سَیَدْخُلُونَ جَهَنَّمَ داخِرین» پروردگار گفته است: مرا بخوانید تا دعای شما را بپذیرم. کسانی که از عبادت من تکبر می‌ورزند به‌زودی با ذلت وارد دوزخ می شوند. ما مأمور هستیم درِ خانه خدا رفته و دعا کنیم.
این فعال فرهنگی حوزوی ادامه می‌دهد: گاهی ادعیه‌ای که به وسیله آنها با خدای متعال صحبت می‌کنیم، مأثور است، یعنی دعایی که از معصومین(ع) نقل شده است. دعای غیرمأثور هم یعنی دعایی که خودمان بیان می‌کنیم که مضمون و قالب این‌ها، ربطی به دعاهای مأثور یا احادیث معصومین ندارد. مثلاً اینکه میفرمایند در فلان مکان آن نماز را بخواند و در فلان زمان این دعا را بخواند، همه این‌ها نقلهایی است که از حضرات معصومین(ع) به ما رسیده و بدیهی است صحبت کردن با خدا همان‌گونه که بهترین بنده خدا با او صحبت می‌کرد، بهتر است.
دعایی مأثور از حضرت امیرالمؤمنین(ع)
پژوهشگر مرکز تحقیقات اسلامی مجلس یادآور می‌شود: یکی از این ادعیه مهم و با مضامین عالی «دعای کمیل» است که دعای مأثور و مشهور رسیده از اهل‌بیت(ع) است. این دعا در حقیقت دعای حضرت خضر(ع) بوده که امیرالمؤمنین(ع) آن را به کمیل که از خواص اصحاب خود در امور معرفتی بود، تعلیم داده است. توصیه شده شیعیان این دعا را در شب نیمه شعبان و در هر شب جمعه بخوانند. براساس آنچه در روایت آمده، دعای کمیل برای کفایت از شر دشمنان و گشایش رزق و آمرزش گناهان نافع است. شیخ عباس قمی، صاحب مفاتیح‌الجنان این دعا را از کتاب «مصباح المتهجد» شیخ طوسی نقل کرده است.
حجت‌الاسلام غریبی اظهار می‌کند: دعای کمیل دارای مضامین بلند عرفانی در شناخت خداوند و درخواست بخشش گناهان است. این دعا با درخواست از خدا آغاز می‌شود «اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِرَحْمَتِکَ الَّتِی وَسِعَتْ کُلَّ شَیْءٍ...». استاد جوادی آملی می‌فرماید وقتی دعا با اسم خدا آغاز می‌شود دیگر نیازی به گفتن بسم‌الله... نیست و این‌گونه نیست که این دعا با نام خدا آغاز نشده است. وقتی می‌گوییم اللهم یعنی با نام خدا شروع می‌کنیم و طبیعتاً نیازی به اینکه بسم الله الرحمن الرحیم گفته شود نیست. امیرالمؤمنین علی(ع) این دعا را با نام خداوند آغاز کرده و سپس در چند فقره به رحمت، قوت، جبروت، عزت، عظمت، سلطنت، ذات، اسما، علم و نور الهی خداوند را قسم می‌دهد.
«طلب آمرزش» نخستین درخواست امیرالمؤمنین(ع) در دعای کمیل
این استاد حوزه و دانشگاه به دعای ابوحمزه اشاره کرده و تشریح می‌کند: در دعای ابوحمزه ثمالی، از ادعیه پرفضیلتی که امام سجاد(ع) آن را در سحرهای ماه مبارک رمضان می‌خواندند، آمده «وَاسْئَلُوا اللَّهَ مِنْ فَضْلِهِ انَّ اللَّهَ کانَ بِکُمْ رَحیماً» یعنی از فضل خدا بخواهید که خدا به شما مهربان است و بلافاصله در فراز بعدی می‌خوانیم: «وَلَیْسَ مِنْ صِفاتِکَ یا سَیِّدی ان تَاْمُرَ بِالسُّؤالِ وَتَمْنَعَ الْعَطِیَّةَ، وَانْتَ الْمَنّانُ بِالْعَطِیَّاتِ عَلی اهْلِ مَمْلَکَتِکَ، وَالْعائِدُ عَلَیْهِمْ بِتَحَنُّنِ رَاْفَتِک» یعنی ای آقای من از ویژگی‌های تو نیست که فرمان به خواستن داده و از بخشش دریغ کنی و تویی بخشنده مواهب بر مخلوقاتت و توجه‌کننده بر ایشان با مهربانی دلسوزانه‌ات. وقتی امیرالمؤمنین علی(ع) شروع به خواندن دعای کمیل می‌کند، با واسطه قرار دادن رحمت و قوت، جبروت، عزت، عظمت و... خدای متعال، در مقام درخواست است و بعد وارد بخش بعدی شده و به پیشگاه خداوند عرض می‌کند: «اَللٌهُمٌ اغْفِر لیَ الذٌنُوبَ الٌتی تَهْتِکُ الْعِصَمَ... اَللٌهُمٌ اغْفِر لِیَ الذٌنُوبَ الٌتی تَحْبِسُ الدٌعاءَ... اَللٌهُمٌ اغْفِر لِی کُلٌ ذَنْبٍ أَذْنَبْتُهُ وَ کُلٌ خَطِیئَةٍ أَخْطَأْتُها». حضرت(ع) از خدا درخواست می‌کند گناهانی که سبب می‌شود رابطه او با خداوند قطع و از فیوضات بی‌بهره شود، ببخشد و همین‌طور هر گناه و خطایی که از او سر زده، همه را بیامرزد.
حجت‌الاسلام غریبی می‌گوید: اگر می‌خواهیم در معرض اجابت دعاهایمان قرار بگیریم باید موانع برطرف شود و از مهم‌ترین موانع، گناه است. حضرت علی(ع) پس از واسطه قرار دادن رحمت خداوند، از او آمرزش طلب می‌کند و می‌خواهد قید و بندها باز شود تا بتواند به سمت خداوند پرواز کند. در روایتی از امام علی(ع) در منتخب میزان الحکمه آمده است «لرجل قال له: انی حرمت الصلاه باللیل: انت رجل قد قیدتک ذنبوک». حضرت به مردی که عرض کرد من از نماز شب محروم شده‌ام، فرمود تو مردی هستی که گناهانت تو را به بند کشیده است. به همین دلیل نخستین درخواست امیرالمؤمنین(ع) در دعای کمیل، طلب آمرزش است. ان‌شاءالله مشمول عنایات ویژه حضرات ائمه معصومین(ع) شویم.
محکومیت بدوی توماج صالحی به اعدام