به نقل از «ایکنا»

آئین چهارشنبه سوری از دیدگاه قرآن و احادیث

تاریخ انتشار: ۲۸ اسفند ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۳۱۶۳۰۵۵

حجت‌الاسلام و المسلمین مجید علیزاده، مشاور فقهی و شرعی در چهارمحال وبختیاری در گفت‌وگو با ایکنا از چهارمحال و بختیاری با اشاره به اینکه مناسبت چهارشنبه‌سوری را از دو بُعد می‌توان بررسی کرد، گفت: بُعد اول، برگزاری این رسم برای ایجاد شادی و نشاط است که نیاز به هیچ دلیل شرعی، عقلی و عرفی ندارد.

مردم‌آزاری جنگیدن با خداست

این کارشناس مذهبی به بُعد دوم چهارشنبه سوری اشاره کرد و افزود: اما بُعد دوم این مناسبت اذیت و آزار مردم بوده که در سنت و اسلام از آن به عنوان فعلی ناشایست و حرام یاد شده است و شیخ کلینی در جلد دوم کتاب «اصول کافی» حدیثی قدسی را تحریر کرده که می‌فرماید:« آن کسی که بنده مومن مرا بیازارد اعلام جنگ با من می‌دهد» یعنی کسی که مردم آزاری می‌کند با خدا می‌جنگد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این مبلغ سطح سه حوزه علمیه اظهار کرد: با این نگاه چهارشنبه سوری یک گناه و فعلی حرام محسوب می‌شود اما در بعد کلی بدون نگاه اسلامی و دینی مردم‌آزاری در همه فرهنگ‌ها نیز ناشایست خوانده شده است.

وی ادامه داد: چهارشنبه‌سوری دلیل و نفل معتبری ندارد؛ قرآن، سنت، عقل و اجماع (اجماع همان دلیل نقلی است که از امام معصوم به ما می‌رسد) منابع چهارگانه‌ای است که برای تآیید مناسبتی از آن استفاده می‌شود لذا بنابر دیدگاه اسلام این مناسبت نوعی خرافه و خرافه‌پرستی محسوب می‌شود. در کل ملاک درستی یک اندیشه نه تشویق و نه تبیه مردم است بلکه تنها ملاک عقل و نقل معتبر است.

این مشاور فقهی و شرعی در ادامه گفت: هر عقیده و آداب و سنتی که از گذشته به ما رسیده در صورتی قابل احترام و گرامی است که دارای دلیل عقلی و نقلی معتبر باشد که در غیر این صورت خرافه‌ای بیش نیست و عقل سلیم حکم می‌کند که از آن دوری کنیم.

خرید و فروش ترقه در نظر مراجع عظام تقلید

حجت الاسلام علیزاده با اشاره به نظرات مراجع عظام و بزرگان دین در رابطه با حکم خرید وفروش ترقه و نحسی سیزده‌بدر، گفت: مقام معظم رهبری در این باره می‌فرماید: مبنای عقلانی ندارد، آیت‌الله فاضل لنکرانی می‌فرماید: جایز نیست، آیت‌الله مرحوم بهجت می‌فرماید: مشروعیت ندارد، آیت‌الله گلپایگانی می‌فرماید: اشکال دارد، آیت‌الله سیستانی می‌فرماید: جایز نیست و آیت‌الله مکارم شیرازی می‌فرماید: این کارها شایسته مسلمانان نیست.

توصیه حضرت علی(ع) برای اجرای آداب و رسوم

وی ادامه داد: بطور کلی اسلام با سنت‌هایی که عقلانی و حسنه باشد هیچ مخالفتی ندارد و آن‌ها را نفی نمی‌کند که در حکمت 50 کتاب نهج‌البلاغه نیز به این موضوع اشاره شده است. زمانی که حضرت علی(ع) مالک اشتر را به مصر اعزام کردند به او در رابطه با برگزاری سنت‌های آن قوم این چنین توصیه کردند:(آداب پسندیده‌ای را که بزرگان این ملت به آن‌ها عمل کرده‌اند و ملت اسلام با آن پیوند خورده و رعیت با آن اصلاح شدند را برهم مزن و آدابی را که به سنت‌های خوب گذشته زیان وارد می‌کند را پدید نیاور.)

این کارشناس مذهبی به آیات 104 و 105 سوره مبارکه مائده که می‌فرماید: « وَإِذَا قِيلَ لَهُمْ تَعَالَوْا إِلَىٰ مَا أَنْزَلَ اللَّهُ وَإِلَى الرَّسُولِ قَالُوا حَسْبُنَا مَا وَجَدْنَا عَلَيْهِ آبَاءَنَا ۚ أَوَلَوْ كَانَ آبَاؤُهُمْ لَا يَعْلَمُونَ شَيْئًا وَلَا يَهْتَدُونَ»، (و چون به آنها گفته شود: بیایید از حکم کتابی که خدا فرستاده و از دستور رسول او پیروی کنید، گویند: آن دینی که پدران خود را بر آن یافتیم ما را کفایت است. آیا باید از پدران خود هر چند مردمی جاهل بوده و به حق راه نیافته باشند باز پیروی کنند؟) و« يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا عَلَيْكُمْ أَنْفُسَكُمْ ۖ لَا يَضُرُّكُمْ مَنْ ضَلَّ إِذَا اهْتَدَيْتُمْ ۚ إِلَى اللَّهِ مَرْجِعُكُمْ جَمِيعًا فَيُنَبِّئُكُمْ بِمَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ» ،( ای اهل ایمان، شما ایمان خود را محکم نگاه دارید، که اگر همه عالم گمراه شوند و شما به راه هدایت باشید زیانی از آنها به شما نرسد. بازگشت همه شما به سوی خداست و همه شما را به آنچه کردید آگاه می‌سازد) اشاره کرد و گفت: اگر سنتی با معیار و موازین عقلانی سازگار باشد انسان را به تفکر دعوت می‌کند تا میزان‌ها و معیارهای بی‌هدف را ملاک خود قرار ندهد و تنها چیزی را بپذیرد که عاقلانه باشد.

چهارشنبه سوری حق‌الناس است

وی در پایان با بیان اینکه چهارشنبه سوری حق‌الناس است، روایاتی را در این رابطه بیان کرد: حضرت مهدی(عج) در روایتی بیان می‌کند:«کسی حق ندارد در مال دیگری بدون اجازه او دخل و تصرف کند» که در این بحث مراد از مال همان آرامش همسایگان و شهروندان است که حق مسلم و طبیعی آن‌ها است و مبادا ما با ترقه بازی و کارهای غیرمتعارف این آرامش را برهم بزنیم. همچنین، پیامبر(ص) در این باره می‌فرماید: «پست‌ترین افراد کسی است که به مردم اهانت کند» که منظور از اهانت نیز در این حدیث همان ایجاد سروصدا و اذیت مردم است.

انتهای پیام   

منبع: ایکنا

کلیدواژه: خبرگزاری بین المللی قرآن چهارمحال و بختیاری ایکنا چهارشنبه سوری حق الناس حجت الاسلام علیزاده

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iqna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایکنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۳۱۶۳۰۵۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

رنه دکارت و شک کردن

خبرگزاری علم و فناوری آنا، آزاده پورحسینی؛ بچه‌ها بیایید در مورد رنه دکارت و عقیده‌اش درباره شک و تردید صحبت کنیم. رنه دکارت مرد بسیار باهوشی بود که مدت‌ها پیش زندگی می‌کرد. لو دوست داشت در مورد مسائل مختلف فکر کند و سوال بپرسد. یک روز شروع به فکر کردن به چیزهایی کرد که می‌تواند واقعاً در مورد آنها مطمئن باشد و متوجه شد که تقریباً به همه چیز می‌تواند شک کند.

دکارت فکر می‌کرد شاید همه چیز در اطراف او فقط یک رویا باشد. این مسئله باعث شد که او نسبت به همه چیزهایی که می‌دانست، شک و تردید به دلش راه دهد. رنه دکارت گمان می‌کرد که اگر به چیزی شک کند، به این معنی است که کاملاً در مورد آن مطمئن نیست. این موضوع باعث شد که او از خود بپرسد که آیا چیزی وجود دارد که قطعی باشد یا خیر. بعد متوجه شد از آنجایی که می‌توانست به همه چیز شک کند، پس حتماً چیزی وجود دارد که این شک را به وجود آورده است.

و آن چیز این بود که حتی اگر من به همه چیز شک کنم، به عنوان کسی که شک دارد به این مسئله تردیدی وارد نیست که وجود دارد. شاید درک این جمله کمی برایتان سخت باشد، اما با کمی فکر کردن آن رابه خوبی درک می‌کنید.

بنابراین رنه دکارت گفت: «من شک دارم، پس هستم.» این جمله به این معناست که چون می‌توانست فکر کند و سؤال کند، مطمئناً می‌دانست که باید وجود داشته باشد. این نکته برای دکارت بسیار مهم بود زیرا نشان می‌داد که حداقل یک چیز قطعی است . وجود خودش!

و این همان چیزی است که رنه دکارت در مورد شک و وجود گفت.

حالا بیایید ببینیم دکارت چطور همه چیز را مورد شک قرار می‌داد؟

به این سوالات فکر کنید.

1-آیا دیوار روبه‌روی من واقعا وجود دارد؟

2-ممکن است من الان در خواب و رویا باشم؟

3-ممکن است 2+2=5 باشد؟

اگر به نظر شما سوالاتی که پرسیده شد درست باشد. پس شما یکی از طرفداران دکارت هستید.

ایستگاه تفکر

به نظر شما اگر از دکارت می‌پرسیدند «ذهن همان مغز است؟» چه پاسخی می‌داد؟

روزی روزگاری در دهکده ای کوچک، پسری کنجکاو به نام تامی بود.

او عاشق خواندن و یادگیری در مورد جهان، به ویژه فلسفه بود.

تامی در حال خواندن یک کتاب بود که در آن جمله‌ای از «رنه دکارت » نوشته شده بود. جمله این بود: «من فکر می‌کنم. پس هستم.»

تامی شروع به زیر سوال بردن این ایده کرد و به این فکر کرد که آیا این جمله واقعاً درست است یا خیر؟

او بعد ازصحبت با دوستانش و مشاهده دنیای اطرافش به دنبال پاسخ بود.

همانطور که رشد می‌کرد، همچنان به تفکر در دیدگاه دکارت می‌پرداخت و آن را از زوایای مختلف بررسی می‌کرد.

تامی متوجه شد که شک کردن طبیعی است و زیر سوال بردن چیزها بخش مهمی از درک جهان است.

او توانایی خود در تفکر را پذیرفت و به این نتیجه رسید که دیدگاه دکارت، با اینکه  تفکر برانگیزاست. تنها یک دیدگاه در میان بسیاری از دیدگاه‌ها است.

 

انتهای پیام/