گردشگری بر پایه میراث ناملموس
تاریخ انتشار: ۳ فروردین ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۳۱۹۴۳۶۶
میراث فرهنگی معنوی و یا ناملموس توسط جوامع در پاسخ به محیط، طبیعت و تاریخ آنها خلق شده، از نسلی به نسل دیگر منتقل و موجب احترام به تنوع فرهنگی و خلاقیت بشری می شود.
به گزارش خبرنگار ایمنا، کنوانسیون سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی ملل متحدد(یونسکو)، میراث ناملموس و یا میراث معنوی را اقدام‌ها، نمایش‌ها، ابزارها، دانش، مهارت‌ها و وسایل، اشیا، مصنوعات دستی و فضاهای فرهنگی مرتبط با آن ها می داند که جوامع، گروه‌ها و در برخی موارد افراد، آن ها را به عنوان بخشی از میراث فرهنگی خود می‌شناسند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
بر این اساس با زاهد شفیعی عضو هیأت علمی دانشگاه هنر اصفهان و فریدون الهیاری مدیر اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان اصفهان درخصوص میراث ناملموس استان و لزوم بهره برداری از آن ها گفت‌وگو شده است.
ظرفیت بالای میراث ناملموس اصفهان
فریدون الهیاری مدیر اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان اصفهان با بیان اینکه ثبت میراث ناملموس مناطق مختلف اصفهان در فهرست آثار ملی یکی از اقدامات مهم در بخش میراث فرهنگی و گردشگری این استان است، می گوید: تا کنون ۱۱۵ اثر ناملموس استان در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده و ۱۵ اثر نیز در مرحله ابلاغ قرار گرفته که نشان دهندۀپیشرو بودن استان اصفهان در این زمینه است.
وی با اشاره به سهم و جایگاه صنعت گردشگری در اقتصاد دنیا می افزاید: صنعت گردشگری یکی از سه صنعت برتر دنیا است و ازنظر ظرفیت، اشتغال و درآمد اهمیت ویژه ای دارد که در این میان استان اصفهان نیز از جایگاه مهمی برخوردار بوده و در حفاظت از میراث ناملموس پیشگام است.
الهیاری با اشاره به ظرفیت های استان اصفهان در زمینه میراث ناملموس تصریح می کند: اگرچه در برخی نقاط استان در زمینه گویش ها، آداب و رسوم و یا خرده فرهنگ ها کم توجهی شده است اما تلاش ما همواره این بوده که ضمن ثبت آن ها فهرست میراث معنوی یا ناملموس، نسبت به شناسایی و ومستندنگاری آن ها اقدام شود.
مدیر اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان تاکید می کند: با گسترش زیرساخت های لازم برای توسعۀ گردشگری می توان رونق اقتصادی گردشگری را بر پایۀ میراث فرهنگی ملموس و ناملموس را افزایش داد.
لزوم تبدیل مادۀ خام به ارزش افزودۀ بالاتر
اما آنچه اهمیت دارد این است که تنها موضوع ثبت میراث فرهنگی ملموس و ناملموس کافی نیست بلکه هر نوع ثبتی درصورت نبود برنامه ریزی، مطالعه، آشناسازی عموم و بهره برداری از آن به فراموشی می انجامد چرا که باید با نگاهی کاربردی و اجتماعی به این آثار از موهبت ثبت‌شان استفاده کرد.
زاهد شفیعی عضو هیأت علمی دانشگاه هنر اصفهان با بیان اینکه در زمینه ثبت میراث ناملموس اقدامات بسیاری صورت گرفته اما موضوع ثبت درواقع ابتدای راه است، می گوید: گردشگری یک صنعت است و صنعت به این مفهوم است که فرایند بهره برداری و فرآوریِ آن مادۀ خام یعنی فرایند تبدیل مواد خام به مواد ارزش افزودۀ بالاتر باید طی شود.
وی ادامه می دهد: این فرایند از مطالعه و آشناسازی شروع می شود، اما متاسفانه ما نتوانستیم این فرایند را به‌خوبی طی کنیم. این فرایند مستلزم یکسری اقدامات است مثلا ما سناریوسازی نداریم، بحث داستان سازی ما ضعیف است و یا رویدادسازی نداریم و در سناریوی بهره برداری این فرایند باید پیامی ایجاد شود درحالی که خود بسیاری مواقع این پیام ایجاد نمی شود، به همین دلیل این اقدامات ابتر می مانَد.
شفیعی تاکید می کند: برای تبدیل مادۀ خام به ارزش افزودۀ بالاتر باید رویدادها ایجاد و روی تولید و انتقال پیام فکر اساسی شود که متاسفانه نمی شود و ازطرفی کمتر هم معرفی می شود درحالی که اولین قدم، معرفی است که در این راستا هم معرفی خود این اثر و هم جوانب آن لازم است.
استادیار دانشگاه هنر اصفهان با اشاره به آیین قالیشویان به عنوان نمونه ای از میراث ناملموس ایران که در فهرست جهانی یونسکو به ثبت رسیده است، می گوید: وقتی می گوییم آیین قالیشویان باید محتوا و به نوعی عمق فلسفه وجودی این میراث را به‌صورت کامل توضیح دهیم چرا که در میراث معنوی موضوع سخت افزار مهم نیست بلکه نرم افزار آن اثر یا آن رویداد اهمیت دارد و پیشینۀ آن باید کامل و جامع برای گروه های سنی مختلف تعریف شود.
به گزارش ایمنا، میراث معنوی و یا ناملموس ایران در جهان از جایگاه ویژه ای برخوردار است، در این میان ردیف موسیقی ایرانی، نوروز، تعزیه، ورزش های زورخانه ای، موسیقی نواحی خراسان، قالی بافی استان فارس و روش سنتی قالیبافی کاشان، آیین‌های پهلوانی و زورخانه‌ای، نقالی، فناوری ساخت لنچ در جنوب ایران، مراسم قالیشویان مشهد اردهال، نان لواش، چوگان و همچنین هنر ساختن و نواختن کمانچه آثار ایران در فهرست جهانی یونسکو هستند که از این بین استان اصفهان با داشتن میراث ماندگار قالیشویان و روش سنتی قالیبافی در کاشان جایگاه ویژه ای دارد؛ ضمن اینکه بیش از ۱۰۰ میراث معنوی این استان نیز در فهرست میراث ملی کشور به ثبت رسیده اند که از آن جمله می توان به آئین نخل‌گردانی روستای «وش» از توابع شهرستان نطنز، مراسم آئینی «نقالی» در شهر تاریخی «وزوان»، پوشش سنتی مردم روستای تاریخی ابیانه، تهیه خورشت ماست که یکی از غذاهای سنتی اصفهان به شمار می‌رود و سابقه آن به دوران قاجار باز می‌گردد، نحوه ساخت کاشی معرق که متعلق به عصر صفوی است، هنر «نقده‌دوزی» و «نی هفت‌بند و شیوه نی‌نوازی» اشاره کرد، اما اگرچه تلاش ها برای ثبت ملی و جهانی میراث فرهنگی معنوی و یا ناملموس حائز اهمیت است اما برتر از آن لازمۀ توجه به گردشگری به عنوان یک صنعت و اقدام درجهت معرفی جامع این میراث برای توسعه گردشگری است.
گزارش از: شیرین مستغاثی، سرویس فرهنگ و هنر ایمنا
منبع: ایمنا
کلیدواژه: اداره کل میراث فرهنگی صنایع دستی و گردشگری استان اصفهان گردشگری میراث ناملموس ميراث فرهنگي
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.imna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایمنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۳۱۹۴۳۶۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
یکی از ۴ سنگرِ اهواز در زمان جنگ از بین رفت
قاسم آل کثیر در گفت‌وگو با خبرنگار مهر بیان کرد: منطقه زیتون کارمندی اهواز، ۲ سنگر داشت؛ یکی در ورودی پارک زیتون و دیگری در انتهای زیتون کارمندی در محلی با نامِ سنگر که همچنان وجود دارد.
وی توضیح داد: سنگری که اخیراً تخریب شده است، محل پناهِ مردم در دوران جنگ تحمیلی بود و حتی تا بعد از جنگ نیز محل زندگی بسیاری از جنگ‌زدگانِ شهرستان‌های سوسنگرد و… بوده است.
فعال میراث فرهنگی خوزستان یادآور شد: این سنگر نمادِ روایات، خاطرات و حافظه جمعی بسیاری از مردم اهواز بود که همه آنها با خاک یکسان شد.
آل کثیر افزود: با اینکه تعدادی از فعالان میراث فرهنگی در تلاش برای ثبت ملیِ این سنگرها بودند اما شهرداری اهواز و به خصوص شهرداری‌های مناطقِ مربوطه و دیگر سازمان و اداراتِ مرتبط از جمله میراث فرهنگی و… در اوج بی‌ذوقی و خلاقیت این سنگرها را رها کردند و نسبت به حافظه جمعی مردم در دوران مقاومت بی‌تفاوت هستند.
این دوستدار میراث فرهنگی اظهار کرد: جنگ کابوس یک کشور است. جنگی که با وجود همه تلفا، انسانی زیرساخت‌های یک کشور را از بین می‌برد و مناطق مختلفی را برای همیشه خالی از سکنه می‌کند. اما در سایه جنگ و به‌خصوص پس از آن، بقایای جنگ و مناطق جنگی یکی از جاذبه‌های بالقوه گردشگری است که کشورهای مختلف از آن برای توسعه گردشگری استفاده می‌کنند.
آل کثیر تاکید کرد: سنگرها می‌توانستند فرصت و ظرفیت خوبی برای حفظِ تاریخ اجتماعیِ دیار ما در دوران جنگ باشند و همچنین می‌شد در زمینه گردشگری مقاومت مثل بسیاری از کشورهای جهان از این ظرفیت استفاده کرد.
وی به تجربیات جهانی اشاره کرد و افزود: موارد جذابی در این زمینه در جهان صورت گرفته است. نمونه‌هایی از استفاده متفاوت از این سنگرها در سراسر کشور آلبانی دیده می‌شود. برای مثال در مواردی این استحکامات بتونی به سالن تتو، ساندویچ فروشی و حتی هتلی با ۲۰ اتاق تبدیل شده شده‌اند. در شهر تیرانا، پایتخت آلبانی، در ۲ سنگر بتونی بزرگ موزه‌هایی راه اندازی شده است.
آل کثیر گفت: همچنین کشور السالوادور که سال‌ها درگیر جنگ‌های داخلی بود اکنون تمرکز ویژه‌ای بر سنگرهای مقاومت داشته است. در موزه‌های السالوادور هم سمبل‌ها و نمادهای زیادی از جنگ داخلی به معرض نمایش گذاشته شده است. مقامات دولتی هم با توجه به واکنش مثبت توریست‌ها به این گونه موارد در حال طراحی استفاده از این امکان هستند. بر اساس آمار در فاصله سال‌های ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۶ حدود ۳.۷ میلیون نفر توریست از السالوادور بازدید کرده‌اند و مبلغ ۷ میلیارد دلار در این کشور هزینه کرده‌اند.
کد خبر 6087787
همسر شهید آیت الله سیدمصطفی خمینی دار فانی را وداع گفت