شرایط بد اقتصادی دامن روزنامه ها را هم گرفت/ مطبوعات طرفدار دولت هم گران کردند
تاریخ انتشار: ۱۸ فروردین ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۳۳۳۹۵۰۵
رسانهها در سال جدید با وضعیت بد اقتصادی دست و پنجه نرم می کنند و برای ادامه مسیر خود مجبور به تعدیل نیرو یا کاستن از حجم محتوای خود شده اند.
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ موج گرانی به روزنامهها و جراید هم رسید. جالب اینجاست روزنامههایی که همراه دولت بودند نیز در این عرصه دچار مشکل شدهاند و سعی می کنند با اقداماتی خود را در مشکلات اقتصادی سرپا نگاه دارند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
همشهری سال جدید را با تعدیل نیروهای خود آغاز کرد
موضوع جنجالی تعدیل بیش از 100 نیرو در روزنامه همشهری ارگان رسانهای شهرداری تهران که امروز اصلاح طلبان تمام مدیریت آنرا در دست دارند از جمله همین موارد است. بیشتر سر و صدای این موضوع هم در نظر نگرفتن کرامت انسانی نیروهای اخراج شده این روزنامه است که به آنها حتی در این زمینه اطلاع داده نشده و بعد از تعطیلات افراد وقتی که می خواستند به سر کار خود بازگردند متوجه شدند که اسمشان از لیست کارت زنی نیست و نگهبان به آنان خبر داده که از کار بی کار شده اند.
موسسه همشهری در سال گذشته هم انتشار برخی از مجلات خود را متوقف کرد.
قیمت «شرق» و «اعتماد» ۲ برابر شد
از سوی دیگر روزنامههای «شرق» و «اعتماد» دو روزنامه حامی دولت و از جمله رسانههای حامی پروپاقرص برجام هستند در حالی در روز اول کاری در سال 98 منتشر شدند که با افزایش قیمت دو برابری همراه بودند. علت این افزایش قیمت گرانی کاغذ و مشکلات مالی انتشار رسانههای مکتوب عنوان شده است.
مهدی رحمانیان، مدیر مسئول روزنامه شرق علت اصلی این افزایش قیمت را گرانی کاغذ و چاپ و مشکلات مالی عنوان کرده است.
رحمانیان در تشریح این مشکلات گفت: «ما با زینک ۱۲ هزار تومان و کاغذ ۲ هزار و ۲۰۰ تومانی، روزنامه را به قیمت ۲ هزار تومان منتشر میکردیم. این در حالی است که با وجود افزایش قیمت زینگ به ۷۰ هزار و کاغذ به ۱۴ هزار تومان ما همچنان با همان قیمت منتشر میشدیم. در واقع هزینهها چند برابر شدهاند، اما ما همچنان با همان قیمت چند سال پیش منتشر میشدیم.»
او میگوید به دلیل افزایش سرسامآور هزینههای نشر، از جمله تقریبا پنج و نیم برابر شدن بهای کاغذ، گردانندگان روزنامه باید بین تعطیلی و افزایش قیمت یکی را انتخاب میکردند و "ما تصمیم گرفتیم روی کمک مخاطبانمان حساب کنیم که اگر ما را دوست دارند، برای سرپا ماندن به ما کمک خواهند کرد".
علی میرفتاح، سردبیر روزنامه اعتماد در یادداشتی که در شماره روز شنبه منتشر شد تصریح کرده که افزایش قیمت این روزنامه در سال جدید به قصد سودجویی نیست بلکه "برای دوام آوردن و ماندن است در روزگار سخت".
میرفتاح در ادامه نوشت: «از سر ناچاری قیمت روزنامه را بالا بردهایم تا به کمک شما بتوانیم جلوی مرگ رسانه را بگیریم. مطمئن باشید که همه هزینه حیات روزنامه به گردن شما نیست. بخشی را هم تقبل کردهایم به این امید که چراغ روزنامه کاغذی روشن بماند و کمر رکن چهارم دموکراسی زیر بار چنین بار گرانی نشکند.»
روزنامههایی که از صفحاتشان کم کردند
همچنین روزنامه دنیای اقتصاد، سال جدید را با کاهش صفحات خود آغاز کرد و 8 صفحه از صفحات خود را کاهش داد. این روزنامه از امروز در 24 صفحه منتشر میشود.
روزنامه وطن امروز هم در صفحه اینستاگرامی خود درباره مشکلات مالی خود نوشت: « برای اینکه بمانیم، ناگزیریم وطن امروز از فردا در 8 صفحه منتشر می شود.»
پیش از این شمار دیگر از فعالان رسانهای نیز از آینده "تیر و تار" نشریات چاپی در ایران به علت افزایش شدید قیمتها سخن گفته و تاکید کردهاند که در سال ۹۸ امکان ادامه فعالیت آنها بسیار سخت خواهد بود.
«حسین عبداللهی»، مدیرمسئول روزنامه آرمانامروز، ابتدای فروردین با بیان این که مشکلات اقتصادی روزنامههای ایران را در چند ماه گذشته به حال اغما برده گفت: «بیتفاوتی مسئولان نسبت به مسائل مطبوعات باعث شده مطبوعات در حالتی قرار بگیرند که امیدی به آینده آنها وجود ندارد و برای مشکلات هم هیچ استراتژی وجود ندارند.»
حدود یک ماه پیش مدیران مسئول روزنامههای اعتماد، مردمسالاری و ابتکار در نامهای به حسن روحانی، رئیس دولت دوازدهم نوشتند: «تاکید میکنیم نفسهای به شماره افتاده نشریات مکتوب در سال ۹۷ میرود تا در تندباد کمتوجهیها و سوءمدیریت بخشهای مسئول در دولت و سایر دستگاههای تصمیمگیر، قطع شود و بیمار در حال احتضار مطبوعات، برای همیشه رخت از کشور بربندد.»
الیاس حضرتی، مصطفی کواکبیان و محمدعلی وکیلی که هر سه نماینده مجلس شورای اسلامی نیز هستند در نامه به روحانی نحوه تخصیص ارز دولتی (دلار ۴۲۰۰ تومانی) برای واردات کاغذ را "نامشخص و غیرشفاف" خواندند و خاطر نشان کردند که به خاطر "بیتوجهی کامل وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی" بر توزیع کاغذ وارداتی با ارز دولتی، تقریبا تمام مطبوعات از این امکان بیبهره ماندند.
انتهای پیام/ ح
منبع: دانا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.dana.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «دانا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۳۳۳۹۵۰۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
شارلاتانبازی نشریات توقیفشده به روایت اصلاحطلبان
روزنامه هممیهن، توقیف نشریات زنجیرهای در اردیبهشت ۱۳۷۹ را «شکستن بال دوم اصلاحات» وانمود کرده و حال آن که کارکرد آنها، شارلاتانیسم و ویرانگری منافقانه بود و نه اصلاحات.
به گزارش مشرق، روزنامه کیهان در ستون خبر ویژه خود نوشت: هممیهن مینویسد: «توقیف فلهای مطبوعات، نشان داد که زیان کوتاهمدت آن اقدام، در ابتدا متوجه اصلاحطلبان شد، ولی در میانمدت و بلندمدت نظام رسانهای کشور که یکی از مهمترین ارکان امنیت آن است، دچار چنان اختلالی شد که دیگر بعید است بتواند آن را جبران کند. وضعیت امروز رسانههای کشور در مقایسه باسال ۱۳۷۹ چگونه است؟ با قاطعیت میتوان گفت که در سال ۱۳۷۹، مرجعیت رسانهای کشور بهطور کامل و بالای ۹۵درصد در داخل کشور بود. مهمترین رسانه کشور صداوسیما بود، در کنار آن خبرگزاریهای دارای مجوز، فعالیت گستردهای میکردند. در مرحله سوم مطبوعات، بهویژه روزنامهها حضور جدی داشتند که فضای اصلی آن در اختیار مطبوعات اصلاحطلب بود.»
درباره ادعای هممیهن مبنی بر اصلاحطلب بودن نشریات مذکور و شکسته شدن بال اصلاحات گفتنی است که اولاً اصلاحطلبی (reformism) در همهجای دنیا، ذیل قانون اساسی و نظام سیاسی مستقر و برای ارتقای آن انجام میشود؛ نه برای کودتا و براندازی. بسیاری از فعالان نشریات زنجیرهای، در مرور زمان نقاب از چهره برداشتند و از رسانههای معاند- حتی معاند با اصل ایران-
سر درآوردند. از BBC انگلیس که بیسیم کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ بود و دولت متبوعش، دیکتاتوری پهلوی را به مدت ۵۴ سال به ملت ایران تحمیل کرد؛ تا شبکه ویرانیطلب «ایران اینترنشنال» وابسته به موساد که سردبیریاش برعهده معاون وزیر ارشاد دولت خاتمی(سردبیر روزنامه زنجیرهای آفتاب امروز) است.
از این واقعیت گذشته، برخی فعالان طیف مدعی اصلاحطلبی بارها به تندروی، قانونشکنی و ساختارشکنی نشریات یادشده اعتراف کردهاند؛ چنان که مسعود بهنود (همکار نشریات زنجیرهای و بیبیسی) چند سال قبل گفت: «تازگیها ابراهیم نبوی یک نامه تندی نوشته به شادی صدر که در آن دوره (اصلاحات) همه تسمه پاره کرده بودیم. بهنود میگفت همه با هم از چراغ قرمز رد نشویم.».
همچنین عطاءالله مهاجرانی وزیر ارشاد دولت خاتمی، درباره کارکرد روزنامههای زنجیرهای جامعه و توس گفته بود: «آنها با به خدمت گرفتن برخی روزنامهنگاران رژیم شاه، دنبال تشنجآفرینی هستند و خاتمی را گورباچف و خود را یلتسین تلقی میکنند. آنها سخنگوی نهضت آزادی هستند اما خود را طرفدار دوم خرداد جلوه میدهند. آنها با کسانی همکاری میکنند که با نفس دین مسئله دارند. به آنها درباره رعایت مبانی دینی تذکر داده و گفته بودم چه دلیلی دارد از کسانی که با نفس دین مسئله دارند، دعوت به همکاری کنید؟ شاهد بودیم در این روزنامه گروههایی که از سال ۱۳۶۰ به هم پیوستند و در برابر انقلاب قرار گرفتند، تکتک داشتند در این رشته گرد میآمدند تا سامان یابند؛ مثل جبهه ملی و نهضت آزادی و حتی گروههای مارکسیست».
علی حکمت، سردبیر روزنامه توقیفشده خرداد هم تیرماه سال گذشته در گفتوگو با روزنامه شرق اظهار کرد: «همیشه به بچههای تحریریه میگفتم که حرف تند بزنید، ولی تند حرف نزنید. من با تیترهای تند مخالف بودم و چند تا تیتر تندی هم که در خرداد هست، زمانی که من نبودم و دوستان دیگری بودند و در فضای خاصی اتفاق افتاده بود. ما باید میتوانستیم حرفهای اساسی و تند بزنیم، اما روزنامهنگار نباید انگشت در چشم مخاطب و جامعهاش کند. ما سه جور روزنامهنگار داریم؛ یکسری چریک هستند. قلم در دست گرفتهاند، ولی همان کارکرد ژ-3 و کلاشینکف را از آن میخواهند. ما دوستان این شکلی هم داشتیم و مطبوعات دوم خرداد از همین گروه لطمه خورد. من بهعنوان سردبیر خرداد، دربهدر دنبال فضائی منطقی هستم که کسانی که دستاندرکار مطبوعات دوم خرداد- یا به قول آقای شریعتمداری «مطبوعات زنجیرهای»- بودند، بنشینیم و خودمان را نقد کنیم؛ از سلام تا روزنامه خرداد و دیگران. ما اشتباهات زیادی داشتیم؛ فرهنگ با چریکبازی هیچوقت نمیتواند کنار بیاید»...
در همین حال، روزنامه جوان نوشت: روزنامه هممیهن به مدیرمسئولی کرباسچی، در سرمقالهای بدون نام نویسنده (فقط میدانیم کل سرمقالههای ۱۴۰۲ و بدون نام این روزنامه در مجلدی به اسم عباس عبدی منتشر شد!)، به موضوع توقیف نشریات زنجیرهای پرداخته.این یادداشت، فضای رسانهای را دارای اختلال دانسته و دلیل آن را توقیف رسانههای زنجیرهای در سال ۷۹ دانسته است.
سال ۷۹ تلویزیون بیبیسی فارسی نبود؛ منوتو هم نبود؛ اینترنشنال هم نبود. سال ۷۹ شبکههای اجتماعی نبود؛ پیامرسانهای مجازی نبود؛ کانال تلگرامی و صفحات اینستا و توئیتر نبود. چه مقایسه غلطی است که یک رسانه، اتفاق
۲۴ سال قبل را بیتوجه به رسانههای نوین و پیشرفت عجیب و غریب رسانهای به فضای کنونی رسانهای ربط بدهد؟ یک نکته قابل تأمل هم این میان وجود دارد. این ادعا که سال ۷۸، ۹۵درصد مرجعیت رسانه در داخل بود یک معنای نهفته هم دارد و آن اینکه آشوبهای تیر ۷۸ در اثر تحریک رسانههای داخلی و در واقع روزنامههای زنجیرهای آن زمان بود. چه آنکه به قول هممیهن کسی توجهی به رسانههای خارج از ایران نداشت؛ و این امر تأیید ادعای نظام است که «بعضی از این مطبوعاتی که امروز هستند، پایگاههای دشمناند؛ همان کاری را میکنند که رادیو و تلویزیونهای بیبیسی و آمریکا و رژیم صهیونیستی میخواهند بکنند.»