جزیره سرگردانی
تاریخ انتشار: ۲۹ فروردین ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۳۴۷۴۲۹۲
روی سقف چند عمارت بلند در تاجورا، یک مجتمع نظامی و مرکزی بازداشت در جنوب طرابلس واقع شده است. اوضاع پیچیده است و تک تیراندازان زبده در حال موضع‌گیری هستند. یک پناهنده حاضر در آنجا می‌گوید: امشب هیچ‌کس اینجا نمی‌خوابد، زیرا می‌ترسد دیگر بیدار نشود. هر دقیقه صدای انفجار و آتش گلوله‌ها به این مرکز نزدیک‌تر می‌شود و مشخص است که مهاجمان مسلح عنقریب از راه می‌رسند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
شروع دور تازه کشتارها در یک لیبی متفرق شده براثر ملوک‌الطوایفی، حمله ژنرال خلیفه حفتر و نیروهای مسلح او (با نام اختصاری LNA) به طرابلس بوده که از 20 روز پیش آغاز شده است. دراین شهر دولت مرکزی لیبی که تحت‌الحمایه سازمان ملل است، استقرار دارد ولی حمله حفتر طوری شدید بوده که این دولت در اوج تزلزل خود بسر می‌برد. روز سه‌شنبه غسن سلامی، نماینده ویژه سازمان ملل در لیبی حفتر و همراهان او را متهم به تلاش برای کودتا در این کشور کرد. خیلی‌ها در بیغوله‌ای که اینک بیش از هر زمانی متفاوت با لیبی زمان حاکمیت معمر قذافی نشان می‌دهد، اعتقادی مثل سلامی دارند و معتقدند لیبی تا مرز فروپاشی کامل پیش رفته و موج جنایت و بد طینتی این کشور نگون بخت شمال آفریقایی را در بر گرفته است.
قربانیان اصلی
سربازان و نیروهای مسلح مستقر در تاجورا آماده پیکار بوده‌اند ولی صدها پناهجو و مهاجر پناه برده به این مرکز نظامی می‌ترسند قربانیان اصلی و سرشمار تهاجم حفتر باشند. نیروهای مسلح دولت مرکزی لیبی (GNA) از یاری این مهاجران برخوردار بوده‌اند اما طبق قواعد بین‌الملل واداشتن مهاجران و پناهندگان به مشارکت درعملیات جنگی، یک جرم و تخلف جنگی به‌حساب میآید و مستوجب پیگیری قضایی است.
به‌گفته تعداد زیادی از پناهجویان از زمان شروع تهاجم حفتر، مهاجران مستقر در حداقل سه مرکز اجتماع پناهنده‌ها وادار به حمله و انتقال سلاح‌ها شده‌اند و شماری از آنها به مراکز و قرارگاه‌های دیگر در سطح طرابلس یا حومه آن انتقال یافته‌اند. یک مهاجر می‌گوید؛ پلیس و نیروهای مسلح دولت از پناهنده‌ها به‌طور اکید خواسته‌اند که کار تمیز کردن پادگان‌ها و آماده سازی سلاح‌ها را انجام بدهند و به آنها گفته شده اگر سلاح به‌دست گیرند و در جنگ مشارکت جویند، پس‌از بحران جاری نیز به چشم نیروهای خودی و عوامل دولتی به آنها نگاه خواهد شد و مزایایی شامل حال‌شان خواهد شد.یک مهاجر دیگر می‌گوید: ما اتومبیل‌هایی را شستیم که خون سربازان کشته شده در قضایای اخیر بر در و شیشه و پیکر آنها نشسته بود. آنها (دولتی) اجساد کشته شده‌ها را در ماشین‌ها گذاشته و به مراکز نظامی پایتخت آورده بودند. اصلاً احساس خوبی از این ماجرا ندارم اما قادر به رد دستورات نیستم و انتخابی بجز این ندارم.
خلاف عرف و قواعد
جودیت ساندرلند یک مقام بخش اروپا و آسیای «سازمان ناظر حقوق بشر» می‌گوید: مجبور کردن مردم عادی و افراد غیرنظامی به حضور و کار در مناطق جنگی، بسیار بی‌رحمانه و خلاف عرف و قواعد است و جان آنها را به طور جدی به‌خطر می‌اندازد. اینکه لباس نظامیان را برتن آنها کنند نه تنها موجه سازی این اقدام غلط نیست، بلکه ازجمله تخلفات ایام جنگ و قابل پیگیری قضایی است.
حدود شش هزار پناهجو در مراکز استقرار مهاجران و محل‌های دیگری که مرتبط با ساماندهی امور مهاجران در لیبی هستند، زندگی می کنند و تحت حاکمیت دولت فایز سراج که بر طرابلس حکم می‌راند، انواع وظایف درست و نادرست به آنها سپرده شده است. اما اگر ژنرال حفتر دست از ادامه تهاجم خود برندارد، شرایط این افراد از زمان حضور در کشور آبا و اجدادی‌شان هم بدتر خواهد شد.
تبعات طی طریق در مدیترانه
600 فرد زندانی در تاجورا از میان هزاران مرد، زن و کودکی گزینش و راهی محبس شده‌اند که قصد داشتند طی دو سه سال اخیر با طی طریق در دریای مدیترانه به اروپا برسند و از مظالم زندگی در کشور خود رهایی یابند. بدتر از همه اینکه طول مدت حبس و میزان مجازات‌شان در کشور محل اسارت آنها مشخص نیست و این روال، بخصوص در لیبی رواج دارد، آنجا که اتحادیه اروپا هر سال میلیون‌ها یورو خرج می‌کند تا گاردهای ساحلی مهیای برخورد با پناهجویان غیر مجاز شوند و هزاران مهاجر آفریقایی را پس بزنند. البته این پویش تا به‌حال ثمر چندانی نداشته است.
یکی از افراد زندانی دراین مراکز بازداشت می‌گوید: مقام‌های اتحادیه اروپا وانمود میکنند از آنچه در مراکز بازداشت و تأدیب لیبی روی می‌دهد، بی‌اطلاعند اما آنها بهتر از هر کس می‌دانند قضایا از چه قرار است.
امروزه بیش از هر زمانی مشخص و ثابت شده که لیبی مکانی امن و درست برای استقرار پناهجویان نیست و بیشتر شبیه به یک جهنم انسانی و محل هزاران جنایت به ثبت نرسیده است. یک فرد اسیر دیگر در این مراکز اظهار می‌دارد: لیبی تبدیل به یک بازار برای فروش و معامله انسان‌های بینوا شده است. برای مردمی که از کشور خود گریخته‌اند تا به ساحلی امن برسند اما دچار دوزخی بدتر از مأمن اولیه خود شده‌اند.
در خدمت عوامل اسارت
یک مرد اریتره‌ای که از یک سال پیش در دریای شمال آفریقا به اسارت درآمد و مدتی بعد به تونس گریخت، در بهار2019 می‌گوید: ما با دنیایی امید به این منطقه آمدیم اما شرایط بدتر از وضعیت اولیه‌مان شده است. حالا دیدن هوای آزاد و آسمان آبی و حتی نفس‌کشیدن بدون مزاحمت سربازان، برای ما، تبدیل به یک آرزو شده است.
یک پناهجوی دیگر می‌گوید وادار به ساخت منازلی شده که محل استقرار سربازان است که وظیفه دارند مهاجران غیر قانونی مثل وی را بازداشت کنند و بواقع او برای افراد اسیر‌کننده خود وسایل رفاهی فراهم می‌آورده است و چه چیزی از این رنج آورتر؟
بیگاری‌های خطرناک
سازمان ملل و نهاد «ناظر حقوق بشر» اکثر گزارش‌ها و ادعاهای فوق را تأیید و بحرانی بودن شرایط انسانی در لیبی را که پس از سقوط قذافی هرگوشه و ایالت آن در تسخیر گروهی متفاوت است مورد تأکید قرار داده‌اند، بجز تاجورا که پیشتر نامش آمد، یک مرکز نظامی دیگر به‌نام طریق السیکا در شمال طرابلس هم محل نگه‌داری پناهجویان و گرفتن بیگاری از آنها بوده است و قسمتی از این بیگاری‌های خطرناک تمیز و مهیا کردن سلاح‌ها و سایر ادوات جنگی برای سربازان دولتی است که چندان منزه‌تر از سربازان ژنرال حفتر نیستند.
مجموعه مسائل فوق موجب پشیمانی تمامی مهاجرانی شده که وقتی از لیبی عبور می‌کردند گمان برده بودند که به یک پناهگاه ایمن رسیده‌اند و دیگر خطری تهدیدشان نمی‌کند. حتی تأمین آب و غذا هم برای این مهاجران بینوا با نقایص و وقفه‌های فراوان همراه بوده است و تمامی کسانی که در مرکز نظامی «قصر بن قشیر» تحت اسارت قرار داشته‌اند، گواهی بر صحت این ادعا هستند.
100درجه بدتر
یک فرد نیجریه‌ای اسیر شده در این مراکز می‌گوید: از همه هراسان‌تر زنان و کودکانی هستند که از دیدن اتفاقاتی تلخ در این بازداشتگاه‌ها شوکه شده‌اند. آنها اصلاً فکر نمی‌کردند با این شرایط ضد بشری مواجه شوند. این ماجراها از مدت‌ها پیش شروع شده اما در دو سه هفته اخیر پس‌از شروع تعارض ژنرال حفتر به مرکز کشور و شهر طرابلس اوضاع 100 درجه بدتر شده است. حالا هیچ‌کس حتی در دولتی‌ترین مراکز در طرابلس نیز ایمن نیست.
* منابع: Guardian و Al Jazeera
منبع: ایران آنلاین
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ion.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۳۴۷۴۲۹۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
(تصاویر) آستیپالیا؛ جزیره‌ای دیدنی در یونان با ۳ هزار نفر جمعیت
جزیره آستیپالیا (Astypalea) یکی از زیباترین مکان‌ها در گروه جزایر دودکانیز (Dodecanese) در جنوب شرقی دریای اژه محسوب می‌شود. این یک جزیره کوچک، اما دوست داشتنی یونانی است. حدود سه هزار نفر در جزیره آستیپالیا ساکن هستند که بیشتر از طریق کشاورزی، ماهیگیری و گردشگری زندگی خود را سپری میکنند.
تاریخ جزیره آستیپالیا از دوران ماقبل تاریخ آغاز می‌شود. این جزیره به ویژه در دوران هلنیستی به لطف فعالیت ماهیگیری ساکنان آن توسعه یافت. در دوران رومیان، جزیره توسط دزدان دریایی به عنوان پایگاهی برای عملیات خود استفاده می‌شد. سپس، نژاد‌های بسیاری مانند ونیزی ها، ترک‌ها و ایتالیایی‌ها آن را فتح کردند تا اینکه در نهایت در سال ۱۹۴۸ به کشور یونان ملحق شد.
جزیره آستیپالیا یونان دارای چهار روستای کوچک، اما دیدنی است که شامل کورا، آنالیپسی یا مالتزانا، واتهی و لیوادیا می‌شوند. مشخص‌ترین ویژگی این جزیره کلیسا‌های کوچک یا بزرگتری هستند که در سراسر آن پراکنده شده اند. معروف‌ترین کلیسا به نام پاناگیا پروتتیسا (Panagia Portaitissa) شناخته می‌شود که کاملا به رنگ سفید با یک نماد چوبی زیبا و یک برج ناقوس بزرگ است.
به لطف مکان بکر و دنج خود، آستیپالیا دارای فضایی آرام است و به یک استراحتگاه گردشگری شلوغ تبدیل نشده است. اگرچه به گروه جزایر دودکانیز تعلق دارد، اما آستیپالیا دارای معماری سیکلادیک است. خانه‌ها و کلیسا‌هایی به رنگ سفید، کوچه‌های باریک، پنجره‌های آبی رنگ و بالکن‌های چوبی فضایی بی نظیر را در جزیره ایجاد میکنند.
منظور از «خانم بازیگر» در اعترافات تتلو که بود؟