به نقل از «صدای ایران»

شورای امنیت درباره لیبی وقت کشی می کند

تاریخ انتشار: ۳۰ فروردین ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۳۴۸۵۸۲۳

شورای امنیت سازمان ملل متحد، در نشست اخیر خود برای بررسی اوضاع در لیبی، نتوانست به توافقی درباره استراتژی روشن برای برقراری آتش‌بس فوری در لیبی دست یابد.

به گزارش صدای ایران از رویترز، شورای امنیت، شب گذشته نشست اضطراری غیرعلنی درباره اوضاع در لیبی تشکیل داد ولی نتوانست به توافقی بر سر اعلام آتش‌بس در این کشور آفریقایی دست یابد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

منابع دیپلماتیکی دراین‌باره اعلام کردند، ایالات متحده و روسیه در این نشست گفتند که نمی‌توانند قطعنامه شورای امنیت را که خواهان آتش‌بس در لیبی است، در شرایط کنونی تأیید کنند.

به‌گفته این منابع، روسیه با این قطعنامه، که انگلیس آن را آماده کرده و از ژنرال «خلیفه حفتر» فرمانده نیروهای شرق لیبی به‌دلیل تشدید خشونت در لیبی انتقاد کرده بود، مخالفت کرده است.

در حالی که آمریکا دلیل مخالفتش با پیش‌نویس قطعنامه مذکور را اعلام نکرد. در این پیش‌نویس از کشورهای ذی‌نفوذ خواسته شده بود که پایبندی طرف‌های درگیر به آتش‌بس را تضمین و انتقال غیرمشروط کمک‌های انسانی به لیبی را فراهم کنند.

یک منبع دیپلماتیک نیز اعلام کرد که «غسان سلامه» فرستاده سازمان ملل در امور لیبی، در نشست شورای امنیت «نگرانی شدید خود را درباره خطر تشدید درگیری‌ها طی چند روز آینده ابراز کرد».

یک دیپلمات دیگر اعلام کرد که «نیروهای مسلح به مناطق مسکونی نزدیک می‌شوند و شواهد حاکی‌ست که تجهیزات طرفین درگیر در این مناطق مستقر شده‌اند».

غسان سلامه از شورای امنیت خواست موضعی جدی درقبال نقض قطعنامه ممنوعیت صادرات سلاح به لیبی، اتخاذ کند. او تأکید کرد که «اوضاع انسانی در مناطق حومه طرابلس در حال وخیم شدن است».

روز گذشته یک دیپلمات لیبیایی نزدیک به وزارت خارجه دولت وفاق لیبی اعلام کرد دولت فرانسه قصد تحویل سلاح‌های پیشرفته به نیروهای خلیفه حفتر را دارد.

رسانه‌های تونس نیز پیشتر گزارش دادند که مسئولان تونسی از ورود یک خودروی دارای پلاک دیپلماتیک لیبی و حامل اتباع فرانسوی به کشورشان جلوگیری کرده خواهان تحویل سلاح‌هایشان شدند.

وزارت بهداشت جهانی از افزایش تلفات درگیری‌های لیبی به 200 کشته و 816 زخمی خبر داده است. بر اساس گزارش سازمان بهداشت جهانی همچنین بیش از 18 هزار نفر نیز از خانه و کاشانه خود آواره شده‌اند.

فرماندهی نیروهای شرق را ژنرال بازنشسته ژنرال خلیفه حفتر به‌عهده دارد که از حمایت عربستان سعودی و امارات برخوردار است و فرماندهی جبهه غرب را «فایز السراج» رئیس دولت «وفاق ملی» در طرابلس به‌عهده دارد.

منبع: صدای ایران

کلیدواژه: شورای امنیت لیبی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت sedayiran.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «صدای ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۳۴۸۵۸۲۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

شورای امنیتِ کی؟

 به گزارش خبرنگار حوزه بین الملل خبرگزاری تقریب، سید علاء الدین حیدری؛ فعال مدنی کُرد اهل سنت در یادداشتی آورده است:
 
جهانِ قرن بیستم مجروح و زخمی دو جنگ جهانی وحشتناک بود. دو جنگی که میلیونها کشته و زخمی در تاریخ سیاه آن قرن برجای گذاشت.
 
جهانِ خسته از این جنگ های ویرانگر برای پایان دادن به طغیان‌گری هیتلرهای زمان سازمانی را بوجود آوردند که هدفش جلوگیری از شعله ور شدن جنگها و آوردن امنیت و آسایش جهانی تعریف شد.

سازمانی با ویترینی زیبا که در آن سالها برای انسان وحشت زده از جنگ دلچسب و گوارا بود. شاید در آن برهه حساس جهانی کسی به آینده این سازمان حساسیتی نداشته و از ماهیت ارکان آن تحلیل دوراندیشانه ای نبوده و یا اگر هم بوده در سایه بحران آن سالها نمودی نداشته است.
 
«شورای امنیت» یکی از ارکان پیش بینی شده سازمان ملل برای برقراری امنیت جهانی یا جلوگیری از وقوع جنگ ها بود.
 
شورایی که در آن پنج قدرت پیروز جنگ جهانی دوم، برای خود «حق وتو» را گنجاندند. در واقع این پنج کشور خود را کدخدای جهان و جهان را رعیت خود پنداشتند.
 
یعنی هر تصمیمی باید با صلاحدید این پنج کشور در جهان اجرایی شود اگرچه همه دنیا هم راضی باشند.
 
اگر قدری به عمق ماهیت وجودی این شورا بیندیشیم، پی می بریم که شورای امنیت، نه برای امنیت جهان بلکه برای تضمین امنیت همین چند کشور بوده و جهان را از دریچه مصلحت این پنج کشور دیده اند.
 
با نگاهی سطحی به سوابق عملکردی شورای امنیت در این ۷۷ سال اخیر به این نکته می رسیم که اصلِ منشور جهانی حقوق بشر زیر پا گذاشته شده و همه انسان ها را مساوی ندیده بلکه پنج کشور عضو این شورا را قدری انسان تر از بقیه شناخته اند. انسان های دیگر منهای پنج کشور عضو شورای امنیت را پایین تر دانسته و در واقع این پنج کشور را قیم و سرپرست جهان کرده است.
 
عملکرد شورای امنیت گویای نقض آشکار حقوق بشر در خود این شورا و نیز حمایت این شورا از برخی جنگها و هیتلرهای زمان بوده است.
 
آنجا که آنها راضی بوده اند و آنجا که این پنج کشور به مصلحت دانسته و یا معامله کرده اند ، جنگ ها مورد تایید بوده و نسل کشی ها دفاع از خود و کشتن انسانها آزاد و حق دفاع مشروع برای طرف متجاوز شناخته شده است .
 
فلسطین سند محکم بی اعتباری شورای امنیت یا بهتر بگویم محکمترین سند برای ظالمانه بودن "حق وتو" برای این پنج کشور می باشد.
 
فلسطین سرزمین اشغال شده ای است که قدمت اشغالش به سن سازمان ملل می رسد.
 
کشوری که به شکلی ظالمانه معامله شد، تقدیم صهیونیستها گردید که شاید آنها از همین کشورهای مدعی حقوق بشر راضی گردند. یعنی به ناحق ملتی صاحبِ حق، فدای تعدادی صهیونیست مهاجر متجاوز  شدند.
 
شورای امنیت هم آنرا صمیمانه پذیرفت. در این دهه ها که از تجاوز و اشغال صهیونیستها می گذرد، هیچگاه شورای امنیت آنرا مخل امنیت ندانسته و بالعکس همیشه صهیونیستها را بر کرسی حق نشانده اند.
 
این در حالی است که جهان گواه حقانیتِ ملتِ مظلومِ فلسطین بوده و اگر شورای امنیت، جهان را معیار بداند قطعا امنیت جهانی را در حمایت از فلسطین و مقابله با هیتلرهای صهیونیست می داند.
 
اما تجربه ثابت کرده است که ملاک عمل شورای امنیت، مصلحت پنج کشور است نه جهان و جهانیان...
 
سازمان ملل فرسنگ ها از آرمانهای اولیه اش دور شده و اگر آنرا به اندام موجود زنده ای تشبیه کنیم باید گفت که مغز ، دست، پا و قلب این اندام همان پنج کشور صاحب حق «وتو» هستند که این اندام را ملک خود کرده و تحرک را از دیگر اعضا گرفته اند .
 
سازمانی تهی از اراده عمل که همه توانش تقدیم به پنج کشور دارای حق «وتو» شده است .
 
جهان قرن بیست و یکم باید بر تابوت سازمان ملل بگرید و آنرا به گور بسپارد، چرا که این سازمان سالهاست که مرده است .
 
وقتی شورای امنیت نسل کشی در غزه و مرگ هزاران فلسطینی و ۷۶ سال اشغال آنرا نمی بیند ، وقتی بی عدالتی و ظلم صهیونیستها را نظاره گر و هنگامی که سازمان ملل توان به رسمیت شناختن فلسطین به عنوان یک کشور مستقل و رسمی را ندارد، دیگر حیاتی برایش متصور نیست .
 
سازمان مللی که شورای امنیتش برای صهیونیستها امنیت می سازد که به تجاوز و کشتار خود ادامه داده و وقتی شورای امنیت برای فلسطین حق انسانی قائل نیست ، دیگر چرا نامش سازمان ملل باشد،  باید نامش را سازمان پنج کشور به اضافه اسرائیل نامید.
 
شورای امنیت را باید ننگ تاریخ در قرن بیستم و آنرا میخی بر تابوت منشور جهانی حقوق بشر دانست.
شورای امنیت کی؟ و کجا ؟! وقتی در طول این ۷۶ سال اشغال سرزمین فلسطین حقی برای مظلوم قائل نشدید بلکه بر عکس همه حق ها را در حلقوم متجاوز و ظالم یعنی صهیونیستهای خونخوار ریختید.
 
دیگر چه جای نامیدن شما بعنوان شورای امنیت است ؟!
 
دیروز که آمریکا پیشنهاد عضویت فلسطین به عنوان کشوری مستقل را وتو کرد ، قدری تامل کردم و به خودم نهیب زدم که اگر موافقت می کرد باید تعجب می کردم چراکه این شورا و آمریکا و حق وتوی آنها همه با هم برای تحقق منافع آنهاست نه گرفتن حق مظلوم و دادن حق به صاحب حق ...
 
شورای امنیت برای حفظ امنیت جهانی نیست بلکه برای حفظ امنیتِ اسرائیل و پدرخوانده های خبیثش است.
 
جهان باید این لکه ننگ را از دامنش پاک کند تا که روی آرامش به خود ببیند.
 
انتهای پیام/