بزرگترین گناه زبان چیست؟
تاریخ انتشار: ۳۰ فروردین ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۳۴۸۶۵۵۳
اهمیت حدیث در میان مسلمانان از آن روست که از منابع اصلی استنباط احکام در فقه و عقاید در علم کلام محسوب می‌شود. همچنین احادیث از منابع اولیه پژوهش‌های تاریخی است.
به دلیل آشنایی بیشتر و تلمذ در پیشگاه پروردگار الهی و ائمه معصومین، هر روز یک حدیث از معصومین (ع) با مضامین دینی و اخلاقی در بخش قرآن و عترت منتشر می‌شود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
رسول اعظم صلی الله علیه و آله:
مِنْ أعْظَمِ خَطایَا اللِّسانِ الْکِذبُ.
از بزرگترین گناهان زبان، دروغگویى است.
بحارالانوار: ج۲۱، ص۲۱۱
منبع: پارسینه
کلیدواژه: گناه زبان حدیث قرآن مسلمان
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.parsine.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «پارسینه» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۳۴۸۶۵۵۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
تفال به حافظ یکشنبه ۲ اردیبهشت ۱۴۰۳؛ خط عذار یار که بگرفت ماه از او..
فرارو- فال گرفتن از آثار ادبی، از باور‌های کهن این مرز و بوم است. در گذر زمان ساکنان این خاک به ادیبانی که گمان می‌بردند بهره‌ای از کلام حق دارند رجوع می‌شد. با این حال، اما در گذر زمان تنها تفال به حافظ در فرهنگ عامیانه ما باقی مانده است.
خط عذار یار که بگرفت ماه از او
خوش حلقه‌ایست لیک به در نیست راه از او
ابروی دوست گوشه محراب دولت است
آن جا بمال چهره و حاجت بخواه از او
ای جرعه نوش مجلس جم سینه پاک دار
کآیینه‌ایست جام جهان بین که آه از او
کردار اهل صومعه‌ام کرد می‌پرست
این دود بین که نامه من شد سیاه از او
سلطان غم هر آن چه تواند بگو بکن
من برده‌ام به باده فروشان پناه از او
ساقی چراغ می‌به ره آفتاب دار
گو برفروز مشعله صبحگاه از او
آبی به روزنامه اعمال ما فشان
باشد توان سترد حروف گناه از او
حافظ که ساز مطرب عشاق ساز کرد
خالی مباد عرصه این بزمگاه از او
آیا در این خیال که دارد گدای شهر
روزی بود که یاد کند پادشاه از او
شرح لغت: ماه:به استعاره رخسار زیبای دوست.
تفسیر عرفانی:۱- حضرت حافظ در بیت‌های هفتم تا نهم می‌فرماید:
*ای ساقی بر کارنامه کردار ناروای ما، آب باده را بپاش که نقش و خط گناه ما را پاک کند.
عجبا روزی می‌شود که پادشاه به این اندیشه افتد که در این شهر گدایی هست و یادی از او کند.
* حافظ که ساز رامشگر عاشقان را کوک می‌کند و به صدا در می‌آورد، هرگز این میدان و محفل از وجودش خال
ی مباد.حال خود باید نیت خود را تفسیر نمایید.
۲- همای خوشبختی و سعادت بر بام منزل شما آشیان گرفته است. پس توجه کنید که آن را به پرواز در نیاورید. زندگی بسیار خوبی خواهید داشت.
۳- مواظب باشید که راز دلتان را با کسی نگویید. بلکه با شخصی آگاه و استاد مشورت کنید و با اطرافیان با مهر و محبت رفتار کنید. دعا نموده و نذر خود را ادا کنید که گشایش است.
تعبیر غزل:حاجتی در دل داری که در آرزوی دست یافتن به آن هستی، اما این حاجت، چون آرزویی برای تو دست نیافتنی می‌نماید. دل خود را از زنگار‌ها پاک کن و خود را به دست خدا بسپار و تنها از او کمک بخواه که فقط در این صورت است که به آرزوی خود خواهی رسید. سعی کن با انجام کار‌های خیر و ثواب، نامه اعمال خود را از گناهان پاک کنی.
دومین جلسه رسیدگی به اتهامات تتلو برگزار شد