به نقل از «ناطقان»

اون برای پوتین نامه نوشت

تاریخ انتشار: ۳۱ فروردین ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۳۴۹۶۳۵۷

رسانه‌های دولتی در آستانه دیدار برنامه‌ریزی شده میان رهبران کره شمالی و روسیه در اواخر ماه جاری میلادی گزارش دادند، رهبر کره شمالی نامه‌ای به رئیس جمهور روسیه فرستاده و در آن متعهد انجام تلاش‌هایی برای تقویت روابط دو جانبه شده است. ناطقان: به نقل از خبرگزاری یونهاپ، کیم جونگ اون، رهبر کره شمالی اواخر آوریل سال جاری میلادی در جریان سفر به مسکو برای نخستین بار با ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه دیدار می‌کند؛ دیداری که به دنبال ناکامی نشست اون با دونالد ترامپ، رئیس جمهوری آمریکا در فوریه سال جاری میلادی در هانوی صورت می‌گیرد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

نامه کیم جونگ اون پاسخی بود به پیام پوتین که در تاریخ ۱۲ آوریل برای عرض تبریک به کیم جونگ اون و انتخاب مجددش برای ریاست اصلی‌ترین ارگان دولتی در کره شمالی ارسال شده بود.

بر اساس گزارش خبرگزاری رسمی کره شمالی موسوم به "KCNA"، رهبر کره شمالی در این نامه نوشت: به نفع هر دو کشور است که روابط سنتی میان روسیه و کره شمالی توسعه یابد.

کیم جونگ اون در ادامه‌ این نامه که روز پنجشنبه‌ ارسال شده است، گفت: من به همکاری نزدیک با شما در راستای توسعه روابط دوستانه، پایدار و سازنده میان کره شمالی و روسیه طبق نیاز عصر جدید و برای تضمین صلح و امنیت جهانی تمایل دارم.

گمانه‌زنی‌ها در رابطه با این که این دو رهبر نخستین دیدارشان را طی چند روز آینده در شهر ولادیوستوک، واقع در خاور دور روسیه برگزار می‌کنند، روبه افزایش است؛ این دیدار زمانی صورت می‌گیرد که پوتین در مسیر رفتن به چین برای شرکت در یک نشست بین‌المللی به خاور دور سفر می‌کند.

اگر نشست میان کیم جونگ اون و ولادیمیر پوتین تحقق یابد، ثابت می‌شود که رهبر کره شمالی در پی تضمین نفوذ دیپلماتیک به دنبال ناکامی نشست هانوی است.

مذاکرات میان کیم و ترامپ به خاطر اختلافاتشان در خصوص میزان خلع تسلیحات اتمی و رفع تحریم‌ها ناکام ماند.

دیمیتری پسکوف، سخنگوی کرملین، گفته است: اون و پوتین قرار است درباره توسعه روابط دو جانبه، مساله خلع تسلیحات اتمی و همکاری منطقه‌ای مذاکره کنند.

وی در این باره خاطر نشان کرد: روسیه آماده است تا هر کاری که می‌تواند برای حمایت از روند خلع تسلیحات اتمی شبه جزیره کره انجام دهد.

پسکوف همچنین تاکید کرده که مکان و زمان دقیق نشست میان اون و پوتین به خاطر نگرانی‌های امنیتی هنوز مشخص نشده است. منبع: فارس برچسب ها: اون ، پوتین ، نامه

منبع: ناطقان

کلیدواژه: اون پوتین نامه

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت nateghan.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ناطقان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۳۴۹۶۳۵۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

چرا جنگ آینده می‌تواند میان روسیه و چین باشد؟

احتمال درگیری میان مسکو و پکن در آینده هم بسیار بالاست: آسیای مرکزی و آینده سیبری نقاط مشاجره‌اند و پکن به‌آرامی نسبت به شرق روسیه ادعا‌هایی را مطرح می‌کند.

به گزارش اکوایران، چنین به نظر می‌آید که سیاست فعلی رئیس‌جمهور روسیه، ولادیمیر پوتین، یک نمایش قدرت است، اما در واقعیت، نشانۀ ضعف روسیه است. این کشور هیچ آینده‌ای ندارد و حمله به اوکراین هم این مسئله را تغییر نخواهد داد.

به نوشته رالف شول‌همر برای وبگاه بروکسل‌سیگنال، نخست اینکه، برای اینکه روسیه آینده‌ای داشته باشد، نیازمند روس‌های آینده است: میانگین نرخ باروری فعلی فدراسیون روسیه ۱.۸ به ازای هر زن است و به میزان قابل توجهی پایین‌تر از نرخ جایگزین ۲.۱ لازم برای پایدار نگه داشتن جمعیت است. اگر روسیه با یک افزایش فرزندآوری شدید مواجه نشود، تا سال ۲۰۶۰ یک چهارم جمعیتش را از دست خواهد داد، جریانی که به احتمال زیاد در اثر جنگ فعلی شتاب خواهد گرفت نه اینکه کندتر شود.

در حالی که کاهش نرخ تولد یک جریان جهانی است، روسیه با مشکل مضاعفی مواجه است: در هیچ کشور دیگری امید به زندگی میان مردان و زنان اینقدر فاصله ندارد. میانگین امید به زندگی مردان روس کمتر از ۶۴ سال است، در حالی که انتظار می‌رود زنان روس تا حدود ۷۷ سال عمر کنند. اعتیاد به الکل شدید و سوءمصرف مواد مخدر در میان مردان به مرگ‌های زودرس منتهی می‌شود، اتفاقی که با بدتر شدن شیوع سوءمصرف هروئین و نرخ ابتلا به اچ‌آی‌وی بدتر می‌شود، نرخ‌هایی که در بعضی مناطق به سطوحی می‌رسد که معمولاً در کشور‌های آفریقایی دیده می‌شود.

جنگ و ساختار جمعیت‌شناسی که در آن مواد مخدر، اچ‌آی‌وی و فقر تلفات زیادی را به جمعیتی تحمیل می‌کند، پیوسته دلیلی را به جوانان می‌دهد که به کشورشان پشت کنند. اگرچه جنگ خروج جوانان روس را دشوارتر می‌کند، فرار مغز‌ها امری واقعی است و این مشکل در سال‌های آینده بزرگ‌تر خواهد شد.

به‌علاوه، اتحاد پرسروصدای میان مسکو و پکن از آنچه به نظر می‌رسد متفاوت‌تر است: بدون تردید، از لحاظ جمعیت‌شناختی، روسیه و چین زوج بسیار مناسبی برای یک آژانس زوج‌یابی ژئوپلتیک خواهند بود: پسران مادر روسیه دارند تمام می‌شوند و در چین به ازای هر ۱۲۰ مرد، فقط ۱۰۰ زن وجود دارد.

با این همه، علاوه بر این، احتمال درگیری میان این دو کشور هم بسیار بالاست: آسیای مرکزی و آینده سیبری نقاط مشاجره‌اند و پکن به‌آرامی نسبت به شرق روسیه ادعا‌هایی را مطرح می‌کند. برای مثال، در سال ۲۰۲۳، نقشه‌های تازۀ دولتی برای شهر‌ها و مناطق روسی از اسامی چینی استفاده کرد. از ولادی‌وستوک، شهری فقیر در کرانۀ اقیانوس آرام، با نام چینی هایشِن‌وای یاد می‌شود.

علیرغم تمام حرکات دوستانه در ملاء عام، رقابت شدیدی میان مسکو و پکن برای به دست آوردن امنیت کشور‌های آسیای مرکزی مانند قزاقستان، ازبکستان، ترکمنستان، قرقیزستان و تاجیکستان وجود دارد. روز به روز اتکای روسیه و چین به ثروت منابع این کشور‌ها بیشتر می‌شود. در حال حاضر، پکن از جنگ اوکراین سود می‌برد: هر چه پوتین بیشتر بر ایالات متحده و اروپا متمرکز شود، اتکای روسیه به چین بیشتر خواهد شد، چیزی که شی جین‌پینگ می‌تواند آن را به سازش‌های روسیه در آسیای مرکزی و دیگر جا‌ها تبدیل کند.

مشکل دیگر، آیندۀ سیبری است. در زمان نگارش، موج فزایندۀ مهاجرت از چین به سرزمین داخلی روسیه در حال وقوع است و نمی‌توان این مسئله را منکر شد که در زمانی، الحاق ضمنی می‌تواند به الحاق واقعی تبدیل شود.

اگرچه در حال حاضر محتاطانه از این موضوع پرهیز می‌شود، ناسیونالیست‌های روس متوجه استعمار خزنده در شرق کوهستان اورال شده‌اند. اگر پکن این مسئله را از کتاب بازی مسکو یاد بگیرد و به «افراد نیازمند محافظت» در سیبری پاسپورت چینی بدهد، روسیه دقیقاًقربانی سیاستی خواهد شد که خودش در اوکراین انجام می‌دهد.

در شرایط کنونی، شاید همکاری پکن و مسکو منطقی باشد. اما در بلند مدت، اتحاد میان این دو قدرت روز به روز دشوارتر خواهد شد.

خود چین از اتحاد با روسیه کمتر سود می‌برد تا از نزاعی بلند مدت بین پوتین و غرب، چیزی که حتی پوتین هم باید در جایی متوجه‌اش شود. تا زمانی که روسیه برای چین مفید است، حمایت ادامه پیدا خواهد کرد، چون حزب کمونیست چین به خوبی می‌داند که تغییر قدرت به سودش است.

در تمام این‌ها فرصت بالقوه‌ای برای سیاست خارجی اروپا وجود دارد: روسیه نمی‌تواند از پس هزینه‌های درگیری در شرق و غرب بربیاید و شرقِ سرشار از منابع از لحاظ استراتژیک بسیار مهم‌تر از شرق اوکراین است.

به‌علاوه، استراتژیست‌های مسکو باید بدانند که حتی با گسترش اتحادیۀ اروپا و ناتو به سمت شرق، خطر سیاست خارجی تخاصمی چین بسیار بالاتر از تخاصم بالقوۀ بروکسل یا واشنگتن است. برای تلاش برای حل درگیری اوکراین در پرتو مشکلات استراتژیک روسیه، می‌توانند پوتین را مجبور کنند پای میز مذاکره بنشیند.

پروپاگاندای مسکو می‌تواند به تحریک علیه غرب ادامه دهد، اما آیندۀ روسیه در جبهۀ اقتصاد و جمعیت‌شناختی مشخص می‌شود نه در دونباس. اتحادیۀ اروپا در موقعیت خوبی قرار خواهد داشت تا این نقاط ضعف را برجسته کند و در عین کاویدن شیوه‌های پرداختن به آنها، خواهان سازش در اوکراین شود.