مقصر ناکامی‌های تراکتورسازی غریبه نیست
تاریخ انتشار: ۳۱ فروردین ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۳۴۹۷۶۱۱
ریشه اتفاقات روز گذشته در تبریز و مصدومیت شمار زیادی از هواداران تراکتورسازی را می‌توان در مدیریت این باشگاه جستجو کرد، جایی که مالک باشگاه با رفتارها و اظهارنظرهای احساسی، شرایط بدی را رقم زده است.
به گزارش گروه ورزشی قدس آنلاین، اتفاقات تلخ روز گذشته در بازی تیم‌های تراکتورسازی و پیکان که با شکست یک بر صفر میزبان به پایان رسید زشت‌ترین صحنه‌های فوتبال کشور در ماه‌های اخیر را به نمایش گذاشت.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
شکست تراکتورسازی برابر پیکان از نظر قواعد فوتبال یک اتفاق کاملا عادی، مشابه هر پیروزی یا شکست دیگری در مسابقات فوتبال جهان بود همانطور که در هفته گذشته تراکتورسازی برابر سپیدرود شکست خورد یا مانند نتایج سایر مسابقات لیگ برتر اما دلیل غیر طبیعی جلوه دادن نتایج در صورت شکست تراکتورسازی خصوصا از سوی مسئولان این باشگاه چیست؟
در واقع چرا باشگاهی که با حضور در لیگ برتر (حرفه‌ای) عملا باید التزام خودش نسبت به قواعد و قوانین فوتبال را بپذیرد تنها در صورت پیروزی پذیرای قوانین است و در صورت ناکامی و شکست از پایین‌ترین تا بالاترین عناصر و عوامل را مسبب و مقصر ناکامی‌ها قلمداد می‌کند؟
فراموش نکنیم که تراکتورسازی از ابتدای فصل با آغاز دوران مالکیت خصوصی رویکردی بر خلاف قواعد متعارف فوتبال در جهان داشته است. خریدهای آنچنانی و هزینه‌های بدون بازده و بعضا بی‌مورد، تغییرات مداوم و مستمر مدیریتی و فنی با برکناری و انتخاب مدیران و مربیان متعدد، همه و همه تنها بر مبنای این قاعده که با پول و ثروت می‌توان هر اقدامی را انجام داد هرچند تمامی این اتفاقات خلاف اصول و رویه منطقی فوتبال حرفه‌ای باشد.
تراکتورسازی قرار بود اینگونه مدعی شود؛ با هزینه‌های سرسام‌آور، با جذب بازیکنانی مثل دژاگه، شجاعی، حاج صفی، استوکس و ساختن تیمی که از نظر تعداد بازیکن میلیاردی و قراردادها در تاریخ لیگ برتر کشور نمونه و مشابهی نداشته است. با این همه، حلقه مفقوده تراکتورسازی ثروتمند در این فصل تدبیر بود و آرامش؛ حلقه گمشده توجه و اعتنا به قواعد و منطق فوتبال بود.
همانطور که انتظار می‌رفت و قابل پیش بینی بود رویکرد غیر حرفه‌ای مدیران و خصوصا مالک این باشگاه در نهایت بزرگترین آسیب را به تراکتورسازی وارد کرد. تیمی که با تمرکز و آرامش می‌توانست هر هفته به صدرجدول نزدیک شود با جنجال‌های خودساخته، اظهارنظرهای غیر مسئولانه و مصاحبه‌هایی با هدف منحرف ساختن افکار عمومی بزرگترین آسیب را بر پیکر خودش وارد کرد.
اظهارات اخیر مالک تراکتورسازی نشان می‌دهد که زنوزی تصمیمی برای تجدید نظر در مواضع و رویکرد خودش نگرفته تا همچنان اصلی‌ترین عامل بروز مشکلات جدی برای این باشگاه باشد. در شکست مقابل صنعت نفت، عبدالله‌زاده به عنوان عامل تبانی و کم فروشی معرفی شد و از سوی هواداران این باشگاه مورد شدیدترین اتهامات و توهین‌ها قرار گرفت، برابر سپیدرود محسن فروزان را به شکلی قربانی کردند که امنیت لازم برای خروج از منزل شخصی خودش و سفر به تهران را نداشت و حالا بعد از شکست برابر پیکان همه عوامل و عناصر مرتبط با ورزش کشور از جمله وزیر ورزش، فدراسیون فوتبال، کمیته داوران، کمیته‌های اخلاق و انضباطی، دست‌های پشت پرده و ... مقصر هستند اما مدیریت بی‌ثبات و دخالت‌های غیرکارشناسی مالک باشگاه در نتایج هیچ تاثیری ندارد!
ذهن هواداران تراکتورسازی را به گونه‌ای منحرف کرده‌اند که به بازیکنان خودی، عوامل برگزاری مسابقه و حتی نیروهای امنیتی حمله‌ور می‌شوند و آقایان را با القاب آنچنانی مورد تمجید و تحسین قرار می‌دهند چرا که انگشت اتهام به سوی مقصران اصلی این ناکامی نشانه نرفته است. در واقع این افراد با رفتار و حرف‌هایش این ذهنیت را برای هواداران تراکتورسازی ایجاد کرده‌اند که اگر پیروز نشدیم پس عوامل بیرونی نقش داشته‌اند و همه چیز در این میان موثر بوده جز مسائل فنی.
کسی نمی‌پرسد که عامل انتخاب‌های نادرست چه کسی است؟ نقل و انتقالات سوال برانگیز، رفت و آمدهای مداوم استوکس و اروین، عقد قرارداد 3.5 ساله با کونستانت بازیکن سابق میلان که در تست‌های پزشکی مشخص شد اصلا نمی‌تواند بازی کند، سوال‌های بی‌جوابی است که در بخش‌های مدیریتی باشگاه وجود دارد.
مالک باشگاه تراکتورسازی که امروز فدراسیون فوتبال و وزارت ورزش را متهم به جانبداری از برخی باشگاه‌ها یا عدم اجرای عدالت و انصاف کرده هرگز پاسخگوی این سوال نیست که چرا دو باشگاه با مالکیت یکسان در لیگ برتر حضور دارند و 6 امتیاز دو مسابقه رفت و برگشت به حساب یک تیم واریز شده، بازیکنان مازاد تیم اول به تیم دوم منتقل می‌شوند و بازیکنان برتر و موفق تیم دوم به تیم اول می‌آیند یا اینکه تیم دوم علنا تشویق می‌شود تا به نفع تیم اول بجنگد و برای موفقیت این تیم برابر حریفانش ایستادگی کند. اینها خلاف عدالت و انصاف و قواعد حرفه‌ای فوتبال نیست؟ او که در حرف‌هایش از ماشین سازی با عنوان «تیم ما» یاد می‌کند چرا درباره مالکیت همزمان یک نفر در دو تیم حرف نمی‌زند؟ او که داعیه حرفه‌ای‌گری دارد و فوتبال ایران را از بالا به پایین زیر سوال می‌برد چرا در این باره سکوت کرده و درباره کار غیرحرفه‌ای خودش صحبت نمی‌کند؟ البته که این موضوع درباره پرسپولیس و استقلال هم صدق می‌کند اما آیا اگر کسی اشتباه کرده ما هم مجاز به انجام آن اشتباه هستیم؟
آفت امروز تراکتورسازی تقابل ثروت با واقعیت‌های انکارناشدنی فوتبال است و تصوری که برای مسئولان این باشگاه ایجاد شده اما حقیقت را نمی‌توان تغییر داد. در فوتبال پول همه چیز نیست. پول با همراهی انضباط، تدبیر، تفکر و تصمیمات فوتبالی ختم به موفقیت و نتیجه می‌شود و البته با پایبندی و التزام به قواعد و قوانین فوتبال.
تحریک تماشاگر و فریب افکار عمومی که منجر به فاجعه روز گذشته تبریز شده شاید به شکل موقت نتایج مورد نظر برخی‌ها را محقق کند اما در ادامه هوادار هم به حقیقت دست پیدا می‌کند و دیگر چیزی برای پنهان کردن وجود ندارد. تنها مسئولیت این اتفاقات تلخ است که متوجه مسببان و مقصران اصلی است. کسانی که با سوء استفاده از احساسات و علایق صادقانه هواداران در راستای منافع خودشان امنیت ورزشگاه‌های کشور را به خطر می‌اندازند و ممکن است زمینه ساز اتفاقات تلخ‌تری باشند که جبران آن برای هیچ‌کس ممکن نیست.
آیا وقت آن نرسیده که مالک باشگاه تراکتورسازی کمی بیشتر فوتبالی به مسائل فوتبالی بنگرد و با اظهار نظرهای غیرکارشناسانه هواداران را تحریک نکند؟
منبع: تسنیم
انتهای پیام/
منبع: قدس آنلاین
کلیدواژه: تراکتورسازی سرمربی تراکتورسازی تبریز فوتبال تراکتورسازی تبریز محمدرضا زنوزی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.qudsonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «قدس آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۳۴۹۷۶۱۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
نقشه تجاری ایران و پاکستان، دو همسایه ای که در تجارت غریبه بودند + جدول
تین نیوز
دو کشور ایران و پاکستان نزدیک به ۹۱۰ کیلومتر مرز مشترک زمینی دارند که این جدا از مرز آبی و مسیر هوایی است با این حال حجم روابط تجاری در بهترین حالت به ۲.۵ میلیارد دلار در سال رسیده است.
به گزارش تین نیوز به نقل از مهر، ایران با ۱۵ کشور مرزهای زمینی و دریایی دارد که شامل پاکستان، افغانستان، ترکمنستان، روسیه، قزاقستان، جمهوری آذربایجان، ارمنستان، ترکیه، عراق، کویت، عربستان، قطر، بحرین، امارات عربی متحده و عمان می شود. با توجه به سفر رئیس جمهوری ایران به کشور پاکستان، در گزارش پیش رو به وضعیت اقتصاد و تجارت همسایه شرقی ایران یعنی پاکستان با بیش از ۲۴۰ میلیون نفر جمعیت پرداخته ایم.
دو کشور نزدیک به ۹۱۰ کیلومتر مرز مشترک زمینی دارند که این جدا از مرز آبی و مسیر هوایی است. گوادر تا چابهار مسیری نزدیک به ۲۰۰ کیلومتری دارند که مسیر نزدیکی است و دو کشور می توانند ارتباط تجاری مناسبی داشته باشند اما حجم روابط تجاری در بهترین حالت به ۲.۵ میلیارد دلار در سال رسیده است که به هیچ وجه مطلوب نیست.
اقتصاد پاکستانپاکستان پس از چند مرحله بررسی و تجدید نظر در مورد ساختار اقتصادی خود، در حال حاضر دارای اقتصادی مختلط است که در آن شرکت های دولتی بخش بزرگی از تولید ناخالص داخلی را تشکیل می دهند. اقتصاد پاکستان که در زمان استقلال این کشور عمدتاً کشاورزی بود، امروزه بسیار متنوع شده است. البته که همچنان نزدیک یک چهارم تولید ناخالص داخلی را تشکیل می دهد و نزدیک به ۴۰ درصد نیروی کار در کشاورزی یا بخش های مرتبط شاغلند. اما از نظر ساختار اقتصادی، پاکستان بیشتر به کشورهای با درآمد متوسط شرق و جنوب شرقی آسیا شباهت دارد تا کشورهای فقیرتر شبه قاره هند. عملکرد اقتصادی این کشور با بسیاری از دیگر کشورهای در حال توسعه سازگارتر است.
بر اساس آمار بانک جهانی (WB) در سال ۲۰۲۲ تولید ناخالص داخلی پاکستان ۳۷۵ میلیارد دلار بوده که رشد ۶.۱ درصدی را نسبت به سال ۲۰۲۱ داشته است. همچنین بر اساس اطلاعات مؤسسه آمار پاکستان، نرخ تورم کلی این کشور ۳۷.۰۷ درصد ثبت شده است.
تجارت ایران و پاکستانبه اعتقاد کارشناسان، پاکستان به گاز، به صنعت پتروشیمی، محصولات ساختمانی، رنگ، انواع و اقسام میوه جاتی که ایران دارد مثل سیب و انگور احتیاج دارد که پاکستان واردکننده آن است. در مقابل پاکستان صادرکننده برنج است. کاغذ و محصولاتی از این دست دارد، کنجد از پاکستان به ایران صادر می شود، میوه هایی مختلف مثل انبه از پاکستان می آید. بنابراین دو کشور اقتصاد مکمل و جمعیت بسیار زیادی هم دارند اما تاکنون به دلایل زیادی از جمله قوانین پیچیده گمرکی دو کشور، مشکلات تحریمی و… سطح روابط دو کشور به حد مطلوب نرسیده است.
بر این اساس هم بررسی وضعیت تجارت ایران و پاکستان در سال های ۱۳۹۷ تا ۱۴۰۲ نشان می دهد که صادرات ایران به پاکستان از نظر ارزش روند صعودی داشته، به گونه ای که از ۱.۲ میلیارد دلار در سال ۱۳۹۷ به ۲.۰۷ میلیارد دلار در پایان سال ۱۴۰۲ رسیده است. سهم صادرات ایران به پاکستان در سال های ۱۳۹۷ تا ۱۴۰۲ روند ثابتی داشته؛ بیشترین سهم با ۴.۱ درصد برای سال ۱۴۰۲ و کمترین سهم با ۲.۶ درصد برای سال ۱۴۰۰ بوده است.
همچنین در این بازه زمانی واردات ایران از پاکستان از نظر ارزش روند صعودی داشته، به گونه ای که از ۳۴۱ میلیون دلار در سال ۱۳۹۷ به ۶۷۳.۹ میلیون دلار در پایان سال ۱۴۰۲ رسیده است. سهم واردات ایران از پاکستان در سال های ۱۳۹۷ تا ۱۴۰۱ تقریباً ثابت و برابر یک درصد بوده است. بیشترین سهم با ۱.۷ درصد برای سال ۱۴۰۱ و کمترین سهم با نیم درصد برای سال ۱۳۹۹ بوده است. این رقم در سال ۱۴۰۲ سهمی نزدیک به یک درصدی از کل واردات ایران بود.
علت عمده کاهش واردات ایران از پاکستان، افزایش تولید برنج در کشور و عدم نیاز به واردات این محصول مانند سال های قبل از کشورهایی نظیر پاکستان و هند بوده است.
در جدول زیر وضعیت تجارت دو کشور از سال ۱۳۹۷ تا ۱۴۰۲ آمده است.
همچنین تراز تجاری ایران با پاکستان به لحاظ ارزشی طی سال های ۱۳۹۲ تا ۱۴۰۱ همواره به نفع ایران بوده، اما طی دو سال ۱۴۰۰ و ۱۴۰۱ واردات ایران از پاکستان از سرعت رشد به مراتب بالاتری در مقایسه با صادرات ایران به پاکستان داشته و سهم برنج نیز از کل ارزش صادرات ایران از این کشور بیش از ۸۵ درصد بوده است.
در این بین رئیس جمهوری ایران دیروز پس از دیدار و گفت وگو با شهباز شریف نخست وزیر پاکستان و بعد از آئین امضای اسناد همکاری بین مسؤولان دو کشور، اعلام کرد که «سطح روابط تجاری قابل قبول نیست و این روابط در گام اول به ۱۰ میلیارد دلار برسد. ما مرز را بین دو کشور یک فرصت می دانیم و این فرصت می تواند در جهت رفاه دو کشور به کار گرفته شود.»
با توجه به روند صعودی تجارت دو کشور به نظر می رسد با شناسایی ظرفیت های خالی پاکستان و بازاریابی دقیق بتوان هدف تجارت ۱۰ میلیارد دلاری را محقق کرد.
قراردادهای تجاری دو طرفبا توجه به اهمیت قراردادها و معاهدات بین المللی، طی سال های اخیر دو کشور تلاش هایی برای توسعه مناسبات تجاری داشتند اما هنوز به نتیجه نهایی نرسیده است؛ برای مثال در سال ۱۳۸۲ ایران و پاکستان یک موافقت نامه تعرفه ترجیحی منعقد کردند، اما از سال ۱۳۹۷ واردات بیش از ۲۰۰۰ قلم کالا ممنوع شد و بسیاری از کالاهای موجود در توافق نامه تعرفه ترجیحی ایران و پاکستان نیز در این فهرست قرار گرفتند. محمدصادق قنادزاده، معاون ارتقای کسب و کارهای بین المللی سازمان توسعه تجارت در این رابطه به مهر گفته بود: در حال حاضر موافقتنامه تجارت ترجیحی با پاکستان احیا شده و سند پایه تجارت آزاد با پاکستان نیز سال ها قبل نهایی شده بود منتهی روی فهرست کالاها باید به جمع بندی برسیم که در این راستا مذاکرات با پاکستان شروع شده و قرار است در کارگروه های مشترکی بررسی های لازم را در خصوص فهرست کالاها انجام دهیم.
همچنین سال گذشته سند برنامه راهبردی همکاری های تجاری پنج ساله بین دو کشور برای سال های ۲۰۲۳ تا ۲۰۲۸ امضا شد؛ بر اساس این سند، روابط تجاری ایران و پاکستان می تواند تا ۵ میلیارد دلار افزایش یابد.
چندی پیش نیز رؤسای گمرکات ایران و پاکستان با هدف تسهیل و توسعه تجارت در اسلام آباد مذاکره و در ۱۵ بند برای رفع موانع گمرکی توافق کردند. که با عملیاتی شدن آن مبادلات تجاری میان دو کشور افزایش می یابد. عملیاتی کردن تبادل الکترونیکی داده ها و اطلاعات با تشکیل تیم اجرایی از سوی دو طرف، ارائه تسهیلات گمرکی برای تسهیل تهاتر کالایی در منطقه آزاد چابهار و امکان تردد کامیون های ایرانی به عمق سرزمینی پاکستان از جمله توافقات بین ایران و پاکستان بود.
احداث ترمینال ریمداننکته دیگر آنکه ایران و پاکستان این ظرفیت را دارند که به واسطه حمل و نقل ارزان زمینی و هم به واسطه راه آهن آی. تی. آی (اسلام آباد-تهران-استامبول) از ظرفیت های این حوزه برای ارتقای روابط تجاری و اقتصادی خود استفاده کنند. این زیرساخت فراهم است و دو کشور می توانند به این واسطه شاهد تحول بزرگ در حوزه اقتصاد و تجارت باشند.
همچنین به زعم کارشناسان پاکستانی، مساله مهم دیگر در روابط ایران و پاکستان، کانال ارتباطی و ترابری گوادر به چابهار است که باید در اولویت های دو کشور جای گیرد.
از سویی دیگر نیز با توجه به تمایل دو کشور برای حمل و نقل کالا به صورت زمین، برنامه ریزی شده که با احداث ترمینال ریمدان در مرز ایران و پاکستان، تعداد کامیون های حمل و نقل کالا بین دو کشور به هزار دستگاه برسد.
بر این اساس، اقتصاد ایران و پاکستان در حوزه تجارت خارجی مکمل یکدیگرند بنابراین پاکستان می تواند نقش مهم و اساسی در پیاده سازی نقشه ارزی و تجاری کشور داشته باشد. در واقع توسعه تجارت خارجی با پاکستان می تواند به ایران برای خنثی سازی تحریم ها کمک شایانی کند. این موضوع در ارتباط با پاکستان نیز از طریق کمک ایران به تأمین امنیت انرژی این کشور برای پیگیری برنامه های توسعه اقتصادی مطرح است.
آخرین اخبار حمل و نقل را در پربیننده ترین شبکه خبری این حوزه بخوانید
همسر شهید آیت الله سیدمصطفی خمینی دار فانی را وداع گفت