به نقل از «خبرگزاری آریا»

راههاي درمان ديابت

تاریخ انتشار: ۲ اردیبهشت ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۳۵۰۸۲۵۸

خبرگزاري آريا -

با مراجعه به پزشک مي توان از پيامدهاي بيماري ديابت در امان بود
امروزه مردم بيشتر از آنکه نگران بيماري‌هاي مسري باشند از بيماري‌هاي غيرواگير مي‌هراسند. ديابت يک بيماري عروقي است که زمينه‌ساز ناراحتي‌هاي قلبي، کليوي، بينايي، سيستم اعصاب، افسردگي‌هاي متعدد و بسياري عوارض ديگر است.
ديابت يا بيماري قند (يا Diabetes Mellitus) يک اختلال سوخت و سازي (متابوليک) در بدن است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در اين بيماري توانايي توليد هورمون انسولين در بدن از بين مي‌رود يا بدن در برابر انسولين مقاوم شده و بنابراين انسولين توليدي نمي‌تواند عملکرد طبيعي خود را انجام دهد.
انواع ديابت :
ديابت نوع 1: ديابت نوع 1 زماني است که پانکراس، در کل، توليد انسولين را متوقف کرده باشد. شروع اين نوع ديابت- معمولا در اوايل زندگي است و در افراد جوان بسيار شايع تر است. درمان آن شامل تزريق انسولين، ورزش کردن و مصرف مواد غذايي در زمان هاي مشخص تر نسبت به قبل مي باشد. انسولين يا به وسيله قلم انسولين يا به وسيله پمپ انسولين استفاده مي شود. اين روش ها به انسولين اين امکان را مي دهند تا اسيد معده را ناديده بگيرد، چرا که در صورتيکه از طريق دهان مورد استفاده قرار گيرد، انسولين را از بين مي برد.
ديابت نوع 2: پانکراس شخصي که مبتلا به ديابت نوع 2 باشد، همچنان انسولين توليد مي کند، اما يا به اندازه برآورده کردن نياز بدن شخص نيست يا بطور صحيح بکار نمي رود. شروع اين نوع ديابت معمولا در سنين بالاتر است. گاهي اوقات درمان ديابت نوع 2 با ورزش و تغييرات رژيم غذايي امکان پذير است. اگر يک رژيم غذايي سالم براي کنترل سطح قند خون شما کافي نباشد ) يک متخصص تغذيه مي تواند اين مسئله را براي شما مشخص کند(، قرص يا انسولين براي شما تجويز مي شود. اگرچه ضروري است که شما همچنان يک رژيم غذايي سالم را ادامه دهيد.

ديابت يا بيماري قند يک اختلال سوخت و سازي (متابوليک) در بدن است
علائم و نشانه هاي ديابت در بدن:
گرسنگي شديد و افزايش اشتها
خشکي دهان، تشنگي شديدو ادرار پي در پي
بي حسي يا سوزن سوزن شدن در پا
کاهش وزن غيرعادي، خستگي و بي حالي
مشکلات پوستي از قبيل خشکي پوست، عفونت هاي قارچي و باکتريايي که بر اساس گزارشات ميزان آن در دخترها شايع تر از پسرهاست
تاري ديد
از دست دادن هوشياري
چگونه بفهميم که ديابت داريم؟
اگر برخي از عوامل خطرزا براي ابتلا به ديابت را داشته باشيد و يا اگر سطح قند خون در ادرار شما بالا باشد، ممکن است پزشک احتمال ابتلا به ديابت را براي شما در نظر بگيرد.
تشخيص ديابت با يکي از سه آزمايش زير آغاز مي‌شود:
1. آزمايش قند خون ناشتا. اين آزمايش به صورت ناشتا و در صبح انجام مي‌شود. اگر سطح گلوکز در خون شما 126 ميلي گرم بر دسي ليتر يا بالاتر از آن باشد، ممکن است که شما به ديابت مبتلا باشيد.
2. آزمايش تحمل گلوکز خوراکي (OGTT). در اين آزمايش، يک نوشيدني حاوي گلوکز به شما خواهند داد. سپس پزشک سطح گلوکز خون را هر 30 تا 60 دقيقه و به مدت 3 ساعت بررسي خواهد کرد. اگر ميزان گلوکز در طي 2 ساعت، 200 ميلي گرم بر دسي ليتر يا بيشتر از آن باشد، ممکن است ديابت داشته باشيد.
3. آزمايش هموگلوبين‌ اي وان سي (A1c). اين آزمايش نوعي آزمايش خون ساده بوده که ميانگين سطح قند خون را براي 2 الي 3 ماه گذشته نشان مي‌دهد. سطح 6.5% يا بيشتر ممکن است به معناي ابتلا به ديابت باشد.
پزشک همچنين ممکن است از سنجش اتوآنتي بادي ZnT8Ab استفاده کند. اين آزمايش خون به همراه ديگر نتايج مي‌توانند به پزشک در تشخيص ديابت نوع 1 کمک کنند.

ديابت نوع 1 زماني است که پانکراس، در کل، توليد انسولين را متوقف کرده باشد
درمان ديابت:
ديابت يک بيماري جدي و وخيم بوده که شما نمي‌توانيد به تنهايي آن را درمان کنيد. پزشک براي شما يک برنامه درماني مناسب در نظر خواهد گرفت. در طول درمان به احتمال زياد به متخصصان ديگري از جمله متخصص پا، متخصص تغذيه، چشم پزشک و متخصص غدد نيز نياز پيدا خواهيد کرد.
درمان ديابت به بررسي مداوم سطح قند خون به همراه مصرف دارو، ورزش و رژيم غذايي مناسب نياز دارد.
فرد زماني ديابت نوع 1 دارد که نياز به انسولين داشت باشد، به اين علت که بدنش انسولين ترشح نمي کند و ذخيره انسولين بدن کاملا از بين رفته است پس بيمار مجبور است که انسولين تزريق کند تا قند خونش پايين بيايد. اين ها معمولا افرادي هستند که لاغرند. علائمشان با پرخوري، پرنوشي، پرادراري و کاهش وزن شروع مي شود و خيلي زود هم قابل تشخيص است.

ديابت يک بيماري جدي و وخيم بوده که شما نمي‌توانيد به تنهايي آن را درمان کنيد
ديابت نوع 2 وابسته به انسولين نيست و با قرص، انسولين و کاهش وزن کنترل مي شود و فعاليت ورزشي نيز در بهبود آن موثر است.
خيلي از ما در اطرافمان افرادي را مي شناسيم که با ديابت دست و پنجه نرم مي کنند و از زندگي لذت نمي برند و زندگي عاديشان دچار مشکلات بسيار زيادي شده است اما مي خواهيم اين را به شما بگوييم که پزشکان زيادي معتقدند که مي توان ديابت را کنترل کرد و فرد را به زندگي عادي باز گرداند تا بتواند سال هاي سال در کنار ديابت کنترل شده زندگي کند.
براي هر فرد ديابتي متناسب با رژيم غذايي، ورزش، ميزان استرس و ديگر بيماري‌ها، برنامه درماني تنظيم مي‌شود. افرادي که به ديابت مبتلا هستند، قند خون خود را چندين بار در روز با دستگاهي به نام گلوکومتر بررسي مي‌کنند. گلوکومتر ميزان گلوکز خون را با استفاده از نمونه خون اندازه گيري مي‌کند.
همچنين در حال حاضر، دستگاه‌هايي نظير سيستم نظارت مداوم بر گلوکز (CGMS) وجود دارند که مي‌توانند به بدن شما وصل شده و ميزان قند خون را هر چند دقيقه و به مدت يک هفته اندازه گيري کنند. اما اين دستگاه‌ها سطح گلوکز را از طريق پوست اندازه گيري مي‌کنند. بنابراين نتايج آن‌ها نسبت به گلوکومتر، دقت کمتري دارد.

ديابت نوع 2 وابسته به انسولين نيست و با قرص، انسولين و کاهش وزن کنترل مي شود
در بسياري از موارد پزشک براي کنترل و کاهش بيماري ديابت از داروهاي ساخته شده در طب مدرن استفاده مي کند:
سولفونيل اوره: سولفونيل اوره با تحريک آزاد شدن انسولين از سلول هاي بتا پانکراس باعث پايين آمدن قند خون مي شوند و در کنترل قند خون ناشتا بسيار مؤثرند و از اين رو باعث خطر کاهش قند خون يا هايپوگليسمي و کنترل قند عصبي مي شود.
داروهايي که در اين دسته قرار مي گيرد شامل کلروپروپاميد ، گلي مپيرايد، گلي پي زايد ، گلي برايد ، تولازاميد ، تولبوتاميد است.
بي گوانيد: متفورمين تنها داروي اين دسته است. متفورمين مقاومت بدن به انسولين را کاهش مي دهد و همچنين توليد گلوکز توسط کبد را مهار مي کند. متفورمين جذب گلوکز را در دستگاه گوارش کاهش مي دهد. پزشک ممکن است در دو سه ماهه اول که از مصرف متفورمين مي گذرد، در صورتي که سطوح قند خون فرد هنوز بالاتر از ميزان هدف اوست، يک داروي دوم پيشنهاد کند.
تيازوليدين ديون : داروهاي اين دسته مقاومت بدن نسبت به انسولين را کاهش مي دهند که عبارتند از: پيوگليتازون و روزيگليتازون
مگليتينايدها : داروهاي اين دسته شبيه سولفونيل اوره مي باشند و باعث ترشح انسولين از پانکراس مي شوند. آن ها کوتاه اثر هستند اما باعث خطر کاهش قندخون نمي شوند. داروهاي اين دسته شامل رپاگلينايد و ناتگلينايد است.

ديابت يک بيماري عروقي است که زمينه‌ساز بسياري عوارض ديگر است
مهار کننده ي آلفا گلوکوزيداز : داروهاي اين دسته جذب گلوکز موجود در مواد غذايي را در دستگاه گوارش به تاخير مي اندازد. اين داروها براي کاهش قند خون بعد از غذا استفاده مي شوند و شامل آکاربوز و ميگليتول مي باشند .
مهارکننده ي دي پپتيديل پپتيداز : اين دسته دارويي جديداً توسط FDA تاييد شده است و در حال حاضر تنها داروي سيتاگليپتين يا جوانيا در اين دسته قرار مي گيرد. اين دارو با مهار آنزيم 4-DPP باعث ترشح انسولين در يک مدت طولاني بعد از غذا مي شود و در نتيجه قندخون پايين مي آيد.
انسولين: همه ي افرادي که به ديابت نوع اول مبتلا هستند و برخي افراد مبتلا به ديابت نوع دو انسولين مصرف مي کنند. پنج نوع انسولين وجود دارد که شامل انسولين سريع اثر، کوتاه اثر ، متوسط اثر ، طولاني اثر و ترکيبي است.
سيتاگليپتين يا زيپتين : داروي سيتاگليپتين با نام تجاري زيپتين براي درمان ديابت نوع 2 استفاده مي شود. داروي جديد زيپتين به دليل اينکه باعث افت قند خون نمي شود، براي بيماران ديابتي مسن و افرادي که داراي ديابت ملايم هستند، موثر است.
Exenatid Incretin mimetic : اين دارو مانند هورمون incretin در بدن عمل مي کند و باعث افزايش توليد انسولين و آهسته کردن تخريب آن مي شود . در ديابت نوع دوم به تنهايي و يا همراه با متفورمين استفاده مي شود.
Premlintide Amylin analogues : اين دارو مانند هورمون آميلين (Amylin )در بدن عمل مي کند و باعث افزايش توليد انسولين و آهسته تر کردن تخريب آن و در نتيجه منجر به کاهش توليد گلوکز توسط کبد و کاهش اشتها مي شود .
با مراجعه به پزشک مي توان از پيامدهاي بيماري ديابت در امان بود و سلامت خود را حفظ کرد.
گردآوري:بخش سلامت بيتوته


منبع: خبرگزاری آریا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.aryanews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری آریا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۳۵۰۸۲۵۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

ردپای ژنتیک در اختلال وسواس

بر اساس این گزارش، دکتر سمیه معتضدیان با اشاره به تعریف وسواس اظهار کرد: وسواس مجموعه ای از افکار و یا تکانه‌های ناخواسته، مزاحم و تکراری است. مبتلایان به وسواس اضطراب‌های شدیدی را تجربه می کنند.

ردپای ژنتیک در اختلال وسواس

این عضو هیئت علمی دانشگاه با تاکید بر این که در بیشتر بیماری های مربوط به روان ردپای ژنتیک دیده می شود خاطرنشان کرد: علامت های ابتلا به وسواس در نوجوانی و یا اوایل دهه 20 آغاز می شود.

وی شیوع وسواس در بین زنان و مردان را یکسان عنوان کرد و گفت: زمانی که وسواس را ریشه یابی می کنیم در بیشتر موارد حداقل یکی از اعضای خانواده به این بیماری و یا بیماری های مرتبط مبتلا هستند. بدیهی است چنانچه ژن پیش زمینه در خانواده وجود داشته باشد، در اثر محیط و یا عوامل دیگر ممکن است این بیماری بیشتر و یا حادتر بروز پیدا کند.

 آغاز ابتلا به وسواس در میانسالی تقریبا منتفی است

وی آغاز ابتلا به وسواس در میانسالی را تقریبا منتفی دانست و اضافه کرد: بروز رفتارهای وسواس گونه در سنین بالا می تواند متخصصان را به بیماری های ارگانیک و یا فیزیکی بیمار مشکوک کند. تقریبا این انتظار را نداریم که یک زن یا مرد 50 ساله به طور ناگهانی به وسواس مبتلا شود.

وی با اشاره به شایع‌ترین نشانه‌های وسواس عنوان کرد: افکار تکراری یا مزاحم مثل چک کردن‌های مدام یا وسواس شست وشو از بارزترین نشانه های رایج ابتلا به واسوس هستند.

عضو هیئت علمی دانشگاه ادامه داد: وسواس می‌تواند با نشانه‌های مختلفی بروز کند، برخی بیماران ممکن است فقط مبتلا به وسواس فکری مبتلا باشند به طور مثال فرد مدام با خود کلنجار می‌رود که مبادا دیگران از رفتار و یا حرف‌های من آزرده شده باشند البته نکته اینجاست که این موارد باید تفکیک شود و مشغله‌های روزمره با نشانه‌های ابتلا به وسواس فکری اشتباه گرفته نشود. اگر استرس‌های ناشی از نگاه و قضاوت دیگران از حد متعارف خارج شود و برای فرد اضطراب ایجاد کند می تواند از نشانه‌های رفتارهای وسواس گونه باشد.

وی یادآوری کرد: شایع‌ترین نشانه‌های ابتلا به وسواس، وسواس چک کردن و شست و شو است. همچنین نگرانی مدام از احتمال ابتلا به صدمه زدن به دیگران و افکار مزاحم، خطرناک و نگران کننده می‌تواند از نشانه‌های ابتلا به وسواس باشد.

معتضدیان گفت: ترس بیش از حد ابتلا به بیماری، چک کردن مدام وسایل، ترس از آسیب رساندن به خود یا دیگران و وسواس نظم و یا تقارن اشیاء از شایع‌ترین نشانه های اختلال وسواس است.

وسواس و ارتباط آن با مشکلات جسمی

وی با بیان این که وسواس علاوه بر این که بیماری مربوط به روان است، می‌تواند به جسم فرد مبتلا نیز صدمه وارد کند، ادامه داد: به طور مثال در مواردی  دیده می‌شود که پوست فرد در اثر شست و شوی زیاد دچار آسیب می شود یا به عنوان مثال افرادی به دلیل ابتلا به وسواس نظم و ترتیب و جابجایی وسایل دچار کمرد درد و آسیب به ستون فقرات خود شده اند.

عضو هیئت علمی دانشگاه به درمان‌های متداول مبتلایان به وسواس اشاره کرد و گفت: درمان مبتلایان به وسواس معمولا درمان‌های توامان دارویی و روان درمانی است، ولی باید به این نکته توجه داشت که درمان این بیماری زمانبر است و نیاز به صبوری دارد.

کودکان خانواده‌های وسواسی در خطر ابتلا به این اختلال

وی تاثیر محیط بر اختلال وسواس را مورد توجه قرار داد و گفت: وسواس می تواند در خانواده‌هایی که رفتارهای وسواس گونه به صورت ژنتیکی وجود دارند، در کودک نیز از طریق یادگیری در محیط تشدید شود، ولی زمینه‌های ژنتیکی در این بیماری بسیار مهم است؛ چون اگر فقط تاثیرات محیطی مد نظر باشد بعد از بهتر شدن شرایط این رفتارها از بین می رود.

معتضدیان در خاتمه با بیان این موضوع که وسواس بیماری سمج روانپزشکی است، توضیح داد: این بیماری برای فرد و اطرافیان بسیار آزاردهنده است. باید برای درمان صبور بود ولی قطعا زندگی کردن با وسواس زندگی زجر آوری است بنابراین باید با مراجعه به پزشک این شرایط را تسهیل کرد.

منبع: خبرگزاری ایسنا