Web Analytics Made Easy - Statcounter
به نقل از «پارسینه»
2024-03-29@05:11:12 GMT

اسلام‌هراسی اینبار به بهانه حملات سریلانکا

تاریخ انتشار: ۲ اردیبهشت ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۳۵۱۷۵۰۵

اسلام‌هراسی اینبار به بهانه حملات سریلانکا

آیا ممکن است در آینده و این بار در سریلانکا شاهد موجی مشابه با جنایت‌های رخ داده علیه اقلیت مسلمان روهینجا در میانمار باشیم؟

در سال‌های اخیر رهبران کشور‌های غربی به ویژه با روی کار آمدن رهبران پوپولیست و راستگرا و مهاجرستیزی نظیر دونالد ترامپ تنفر خود نسبت به مسلمانان را بیش از پیش مطرح می‌کنند؛ جریانی که شخص رئیس جمهور فعلی آمریکا که از دوستی و حمایت یک لیست بلند بالا از رهبران عرب و مسلمان برخوردار است، سردمدار آن است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!



اواخر اسفند ماه گذشته حمله یک راستگرای مسیحی به دو مسجد در شهر کرایست‌چرچ نیوزیلند کشته شدن بالغ بر ۵۰ مسلمان بی گناه را به همراه داشت. عامل این حمله به نام "برنتون تارانت" در مانیفستی از آندرس بریویک نروژی که در سال ۲۰۱۱ میلادی ۷۷ نفر را در اسلو قتل عام کرد الهام گرفته و در ضمن علاقه شدیدی به دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا دارد.

عبدالباری عطوان، سردبیر روزنامه فرامنطقه‌ای رأی الیوم و تحلیلگر سرشناس عرب به دنبال وقوع حملات تروریستی نیوزیلند در تحلیلی خبر از وارد شدن اسلام‌هراسی در جهان به فاز حملات تروریستی می‌دهد. او می‌نویسد: پدیده "اسلام هراسی" یا "دشمنی با مسلمانان" در اروپا و به طور کلی در غرب یک پدیده جدید نیست بلکه بحث جدید این است که این پدیده رنگ و بوی تروریستی به خود گرفته و از اظهارات، نوشته‌های تحریک‌آمیز و بی‌حرمتی به گورستان‌ها به حد حملات خونین رسیده و درحال تغییر از اقدامات شخصی و محدود به اقدامات سازمان یافته و ایدئولوژیک است.

این بار، اما در حوادث سریلانکا شکل جدیدی از این اسلام‌هراسی را شاهد هستیم. تا کنون هنوز ابعاد کامل این حملات روشن نشده، اما مقام‌های سریلانکا هم به وجود نوعی سازماندهی گسترده و حتی بین‌المللی در پشت این حملات اذعان دارند. راجیتا سناراتنه، سخنگوی کابینه سریلانکا تاکید کرده حملات مرگبار در روز عید پاک با کمک یک شبکه بین‌المللی صورت گرفته است. این مقام با اشاره به حملات متعدد روز یکشنبه گفت: گمان نکنیم این حملات تنها از سوی گروهی از مردمی که در این کشور هستند، محدود باشد. بدون یک شبکه بین‌المللی این حملات موفقیت‌آمیز نمی‌بود.

دولت سریلانکا گروهی نسبتا ناشناخته به نام "جماعت ملی توحید" را که یک گروه محلی است، مسئول حملات روز یکشنبه در کشور معرفی کرد.

با این حال پرسش‌هایی اصلی بعد از این حملات غیرمنتظره و ناگهانی مطرح می‌شوند که در آینده احتمالا به تدریج جواب داده خواهند شد. نخست این که چرا این بار ما شاهد حملاتی در این ابعاد علیه کشوری عمدتا بی حاشیه و با تجربه کمی در زمینه درگیری‌های مذهبی یعنی سریلانکا هستیم؟ دوم این که چطور گروه یا سازمانی عمدتا ناشناس به شکلی ناگهانی و در ابعادی گسترده حملاتی را در یک چنین کشوری ترتیب می‌دهد؟ قطعا چنین حملاتی بدون وجود حامیانی قدرتمند امکان وقوع پیدا نمی‌کردند و در درجه بعدی باید پرسید که چه کسانی این حملات را سازماندهی و پشتیبانی کرده‌اند؟ و در نهایت این پرسش مطرح است که چرا عاملان این حمله یک مناسبت مهم مذهبی مسیحیان و کلیسا‌های متعلق به آن‌ها را به عنوان زمان و مکان وقوع حملاتشان انتخاب کردند؟

در پاسخ به این پرسش‌ها شاید بتوان فرضیه‌هایی را مطرح کرد. در ابتدا باید پیشینه کشور سریلانکا را به عنوان کشوری که چند سالی است پس از چند دهه جنگ داخلی خونین با گروه‌های جدایی طلب رنگ آرامش را به خود می‌بیند، در نظر گرفت.

از سال ۲۰۰۹ میلادی که جنگ داخلی در سریلانکا به پایان رسید، این کشور تجربه خشونت‌های مذهبی را به صورت پراکنده داشته، اما شکل خشونت‌ها به نحوی بوده که عمدتا طی آن گروه‌های تندروی بودایی به مساجد یا املاک متعلق به مسلمانان حمله کرده‌اند. اکثریت جمعیت سریلانکا بودایی هستند. ماه مارس سال ۲۰۱۸ میلادی حدود یکسال پیش، برای مدتی در این کشور در ارتباط با این خشونت‌ها وضعیت اضطراری اعلام شد.

با این حال وقوع چنین خشونتی علیه اقلیت مسیحیان در این کشور عمدتا بودایی تا کنون سابقه نداشته است.

بر اساس سرشماری سال ۲۰۱۲، حدود یک و نیم میلیون مسیحی نیز در سریلانکا زندگی می‌کنند که اکثریت آن‌ها از پیروان کلیسای کاتولیک رم هستند.

می‌توان پیش بینی کرد که در نتیجه حملات اخیر علیه مسیحیان سریلانکا و با توجه به این که دولت این کشور یک گروه افراطگرای به ظاهر اسلامی ناشناس را عامل این حملات دانسته موجی علیه مسلمانان این کشور به راه خواهد افتاد که با توجه به جمعیت عمدتا بودایی این کشور، ممکن است وقایعی مشابه با جنایات رخ داده علیه اقلیت مسلمان روهینجا در میانمار را رقم بزند.

کشتار مسلمانان قوم روهینجا در میانمار در سال ۲۰۱۲ نیز در ابتدا بهانه‌هایی در ابعاد کوچک داشت؛ بهانه‌هایی نظیر اتهام تجاوز و قتل یک دختر بودایی به دست سه جوان مسلمان که بعدا منجر به حمله به یک اتوبوس مسلمانان و کشتار ده نفر از آن‌ها و متعاقب آن به راه افتادن موج خونینی علیه این اقلیت شد که باعث قتل عام و آواره شدن صد‌ها هزار نفر از اعضای این قوم مسلمان به دست عوامل دولتی شد که مورد تحسین و حمایت آمریکا و اتحادیه اروپا قرار داشت.

در نهایت اقدام سازمان‌دهندگان این حملات تروریستی در سریلانکا بجز خوشحال ساختن اسلام ستیز‌های غربی و حامیانشان که به دنبال اسلام هراسی بوده و در واقع نه تنها مخالف اسلام بلکه به طور کلی مخالف با مذهب بوده و به دنبال زدودن اسلام و در نهایت مذاهب دیگر نظیر مسیحیت و یهودیت به صورت کلی در جهان با به راه انداختن جنگ و کشتار در میان پیروان آن‌ها هستند، هیچ نتیجه دیگری در پی نخواهد داشت.

منبع: پارسینه

کلیدواژه: اسلام هراسی حملات سریلانکا سریلانکا آتش سوزی کلیسای نوتردام

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.parsine.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «پارسینه» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۳۵۱۷۵۰۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

آیا اسلام واقعاً دین آسانی است؟

حجت‌الاسلام والمسلمین مهدی یعقوبی گیلانی درمورد این سوال و شبهه برخی از افراد که آیا واقعاً اسلام دین آسانی است؟ بیان کرد: می‌خواهیم به این شبهه و معنای این جمله بپردازیم که می‌گویند و در روایات ما هست که اسلام دین آسان‌گیری است و سخت گیری نمی‌کند به چه معناست؟

سهل‌گیری به چه معناست؟

آیا سهل‌گیری به این معناست که چون بیماری‌هایی مثل کرونا و... وجود دارند تا پایان یافتن چنین مشکلات و بیماری‌هایی  می‌توان روزه نگرفت؟ و میان حلال و حرام در این ایام فرقی نیست و فقط باید خودمان را نجات دهیم یا این‌که ما معنای سهل‌گیری و تساهل در اسلام را خوب متوجه نشده‌ایم. 

جواب به این سوال از زبان شهید مطهری

شهید مطهری می‌فرمایند:

پیامبر اکرم صل الله علیه وآله والسلم مى‌‏فرمودنذ: « بُعِثْتُ عَلَى الشَّریعَةِ السَّمْحَةِ السَّهْلَةِ »«خدا مرا بر شریعت و دینى مبعوث کرده است که با سماحت (باگذشت) و آسان است.» دین اسلام سماحت دارد. به یک انسان مى‏‌گویند «سماحة» یعنى انسان باگذشت، ولى «دین باگذشت است» یعنى چه؟ مگر دین هم مى‏‌تواند باگذشت باشد؟

 این کارشناس مذهبی گفت: دین هم، باگذشت است ولى اصولى دارد.

یعنى یک دینِ یک دنده لجوج بى‌‏گذشت نیست، در جایش گذشت دارد. یا مى‏‌گوید روزه واجب است. واقعاً اگر انسان بدون عذر، روزه‌‌ه‏اى خود را بخورد گناه مرتکب شده است. ولى مى‌‏بینیم همین دین در جاى خودش گذشت زیادى نشان مى‏‌دهد:

 «یُریدُ اللَّهُ بِکُمُ الْیُسْرَ وَ لا یُریدُ بِکُمُ الْعُسْرَ». در مورد روزه است؛ مسافر هستى، در مسافرت روزه گرفتن براى تو سخت است، روزه نگیر، بعد قضایش را بگیر.

 «یُریدُ اللَّهُ بِکُمُ الْیُسْرَ». مریض هستى: «وَ مَنْ کانَ مَریضاً اوْ عَلى‏ سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِنْ ایّامٍ اخَرَ یُریدُ اللَّهُ بِکُمُ الْیُسْرَ وَ لا یُریدُ بِکُمُ الْعُسْرَ» 

یعنى دینى است باسماحت و باگذشت. حتى وقتى خوف ضرر دارى (لازم نیست صددرصد یقین داشته باشى) و ممکن است این خوف از گفته یک طبیب فاسق یا کافر در دل تو پیدا بشود، ولى به هر حال این خوف و نگرانى در قلب تو پیدا شده است.

حجت‌الاسلام والمسلمین یعقوبی گیلانی تصریح کرد: اگر تو خودت در قلب خودت احساس مى‏‌کنى که خوف دارى که نکند این روزه بیمارى تو را تشدید کند، همین کافى است و لازم نیست از کَس دیگر بپرسى. حتى براى یک پیرمرد یا پیرزن یا یک زن مُقرِب (یعنى زن حامله‌‏اى که نزدیک وضع حمل اوست) لزومى نیست که خوف ضرر باشد. یک پیرمرد یا پیرزن ممکن است خوف ضرر هم نداشته باشد ولى [چون‏]به حد پیرى و فرتوتى رسیده است [روزه بر او واجب نیست‏]. این، سماحت و گذشت است.

روزه عبدالکریم حائری با حالت پیری

این کارشناس مذهبی ادامه داد: مرحوم آیت اللّه حاج شیخ عبد الکریم حائرى اعلى اللَّه مقامه در آخر عمر که پیرمرد بود و روزه برایش سخت بود، روزه مى‏‌گرفت. به ایشان گفته بودند: چرا شما روزه مى‏‌گیرید؟ شما خودتان در رساله نوشته‏‌اید و فتواى خودتان است که بر شیخ و شیخه روزه واجب نیست. آیا فتوایتان عوض شده است یا هنوز خودتان را شیخ (یعنى پیر) حساب نمى‏‌کنید؟ گفت: نه، فتوایم تغییر نکرده است. خودم هم مى‏‌دانم پیرم. پس چرا افطار نمى‏‌کنید؟ گفت: آن رگ عوامى‏‌ام نمى‌‏گذارد.

(اسلام) دینى است عملى، دین غیر عملى نیست. اتفاقاً از نظر آن‌هایى که از بیرون دارند نگاه مى‌‏کنند، یکى از چیزهایى که به موجب آن اسلام همه را جذب مى‏‌کند همین سهولت و سماحت این دین است.

لغو روزه در صدر اسلام به خاطر عسر

حجت‌الاسلام والمسلمین یعقوبی گیلانی ادامه داد: در صدر اسلام که تازه تکلیف روزه آمده بود، در ماه رمضان جنگ بدر پیش آمد. پیغمبر اکرم صل الله علیه وآله والسلم فرمودند: چون در حال سفر هستید نباید روزه بگیرید. مردم مى‏‌گفتند: چطور مى‏‌شود ما در ماه رمضان روزه نگیریم؟! واقعاً ناراحت بودند که روزه خودشان را افطار کنند. 

 شهید مطهری اشاره به مسلمانان صدر اسلام دارند که وقتی به خاطر سفر و عسر جنگ روزه را به امر الهی لغو نمودند چگونه مسلمانان ناراحت شدند که صد البته این نشان از ایمان مسلمانان صدر اسلام بود ولی شهید مطهری از عده‌ای هم به خاطر حقیر و کوچک شمردن روزه در زمان حال شکایت می‌کنند که بسیار شنیدنی است.

استخفاف روزه در زمان حال

او گفت: شهید مطهری در این زمینه می‌فرمایند: روزه را نباید استخفاف کرد و سبک شمرد. بعضى روزه را به شکلى مى‏‌گیرند (حالا این شوخى است) که- العیاذباللَّه- اگر من به جاى خدا بودم اصلًا روزه این‌ها را قبول نمى‏‌کردم. من افرادى را سراغ دارم که این‌ها در ماه رمضان شب تا صبح را نمى‏‌خوابند، اما نه براى این‌که عبادت کنند، بلکه براى این‌که مدت خوابشان پُر نشود؛ تا صبح مدام چاى مى‌‏خورند و سیگار مى‌‏کِشند، اول طلوع صبح که شد نمازشان را مى‌‏خوانند و مى‏‌خوابند، چنان بیدار مى‏‌شوند که نماز ظهر و عصر را با عجله بخوانند و بعد بنشینند سر سفره افطار. آخر این چه روزه‌‏اى شد؟! آدم شب تا صبح را نخوابد براى این‌که در حال روزه حتماً خواب باشد و رنج روزه را احساس نکند. آیا این استخفاف به روزه نیست؟! به عقیده من مثل فحش دادن به روزه است. یعنى‏‌ اى روزه! من این‌قدر از تو تنفر دارم که مى‏‌خواهم رویت را نبینم!.

ما حج مى‏‌کنیم ولى به آن استخفاف مى‏‌کنیم، روزه مى‏‌گیریم و به آن استخفاف مى‏‌کنیم، نماز مى‏‌خوانیم و به آن استخفاف مى‏‌کنیم، اذان مى‏‌گوییم و به آن استخفاف مى‌‏کنیم. این‌ها همه استخفاف است. 

 حال که بحث استخفاف روزه و بی احترامی به روزه شد این نکته را هم خدمت شما عزیزان از زبان شهید مطهری درباره روزه داری پیامبر صل الله علیه وآله والسلم توضیح دهم.

روزه پیامبر اسلام

حجت‌الاسلام والمسلمین یعقوبی گیلانی گفت: آن روزه‌ای که ما می‌گیریم و به قول شهید مطهری به نوعی به روزه فحش می‌دهیم کجا و روزه‌ای که پیامبر اکرم صل الله علیه وآله والسلم می‌گرفتند کجا؟

پیغمبر صل الله علیه وآله والسلم زندگى بسیار مخفّفى داشتند. اگر زندگى‌‏شان مخفّف نبود، نمى‌‏توانستند اجتماع خودشان را رهبرى کنند. روزه مى‏‌گرفتند، آیا وقت افطار مثل ما بودند که باید سماور یک طرف بجوشد و ... اگر نباشد درست نیست؟

اصلًا روزى که روزه داشتند با روزى که روزه نداشتند فرقی نمی کرد. تازه بعد از نماز عشاء و احیاناً یک ساعت و نیم از شب گذشته به منزل مى‏‌آمدند.

این کارشناس مذهبی تصریح کرد: انس بن مالک خدمتگزار حضرت صل الله علیه وآله والسلم مى‏‌گوید: غذاى ایشان غالباً یک کاسه شیر و یا یک قرص نان بود. وقتى که مى‌‏آمدند یک چنین غذاى ساده‏‌اى مى‏‌خوردند و بعد به کار خودشان مى‏‌پرداختند. کم مى‏‌خوردند و چون کم مى‏‌خوردند، دو ساعت که مى‏‌خوابیدند استراحتشان کامل شده بود، بعد بیدار مى‌‏شدند و باز خدا را عبادت مى‏‌کردند.

او ادامه داد: به نصّ قرآن مجید گاهى دو ثلث از شب را نمى‌‏خوابیدند. قرآن که نازل شد، در جایى نازل شد که مردم همه شاهد بودند و اگر چنین چیزى نبود دشمن اعتراض مى‏‌کرد و دوست هم که نمى‏‌توانست باور کند، مى‏‌گفت ما که مى‏‌بینیم پیغمبر صل الله علیه وآله والسلم بیدار نیستند، چرا در قرآن چنین آمده است؟! به نصّ قرآن پیغمبر اسلام صل الله علیه وآله والسلم، حداقل ثلث شب و گاهى نصف و گاهى دو ثلث شب را بیدار بودند و عبادت مى‏‌کردند، همین مردى که از اول صبح تا آخر شب یک آن استراحت و آسایش نداشتند. « کانَ رَسولُ اللَّهِ خَفیفَ الْمَؤونَةِ»« چون خفیف المؤونه بود سبک بار بود.»

یک شعر فارسى در این زمینه از شاعرى به نام اثیرالدین اخسیکتى دیدم، چقدر عالى است! مى‏‌گوید:

در شطّ حادثات برون آى از لباس

کاوّل برهنگى است که شرط شناور است. ‏

روزه خواری، فحش به قرآن و پیامبر

حجت‌الاسلام والمسلمین یعقوبی گیلانی مطرح کرد: در جایی دیگر شهید درباره کسانی که علنی روزه‌خواری می‌کنند، می‌فرماید: روزه‌خوارى علنى، هتک حرمت اسلام است. این عمل یعنى فحش دادن به قرآن، یعنى فحش دادن به پیغمبر اسلام صل الله علیه وآله والسلم. اگر مى‌‏خواهى روزه بخورى برو در خانه‌‏ات بخور. اگر روزه را در خانه‌‏ات بخورى یک گناه کبیره کرده‌‏اى ولى وقتى روزه را علنى در خیابان‌ها مى‏‌خورى، علاوه بر این‌که روزه خوارى، فحش هم به اسلام داده‌‏اى. 

یک توصیه به روزه داران 

این کارشناس مذهبی ادامه داد: از زبان شهید مطهری رحمت الله علیه خدمت همه روزه داران عزیز، یک توصیه می‌کنم که ان شاءالله این توصیه و نصیحت را جدی بگیرند تا ماه رمضانی متفاوت از سال‌های گذشته داشته باشند. ماه رمضانی که فقط نخوردن و نیاشامیدن نباشد بلکه ماه رمضانی باشد که مکارم اخلاق در وجودمان متبلور شود.

انس بن مالک و افطار رسول خدا

شهید مطهری می‌فرماید: انس بن مالک سال‌ها در خانه رسول خدا صل الله علیه وآله والسلم خدمتکار بود و تا آخرین روز حیات رسول خدا این افتخار را داشت. او بیش از هرکس دیگر به اخلاق و عادات شخصى رسول اکرم صل الله علیه وآله والسلم آشنا بود. آگاه بود که رسول اکرم صل الله علیه وآله والسلم در خوراک و پوشاک چقدر ساده و بى تکلف زندگى مى‏‌کردند. در روزهایى که روزه مى‏‌گرفتند همه افطارى و سحرى ایشان عبارت بود از مقدارى شیر یا شربت و گاهى براى افطار و سحر، جداگانه، این غذاى ساده تهیه مى‌‏شد و گاهى به یک نوبت غذا اکتفا مى‌‏کردند و با همان روزه مى‌‏گرفتند.

یک شب، طبق معمول، انس بن مالک مقدارى شیر یا چیز دیگر براى افطارى رسول اکرم صل الله علیه وآله والسلم آماده کردند. اما رسول اکرم صل الله علیه وآله والسلم آن روز وقت افطار نیامدند، پاسى از شب گذشت و مراجعت نکردند. انس مطمئن شد که رسول اکرم صل الله علیه وآله والسلم خواهش بعضى از اصحاب را اجابت کرده و افطارى را در خانه آنان خورده است. از این رو آن‌چه تهیه کرده بود را خودش خورد.

طولى نکشید رسول اکرم صل الله علیه وآله والسلم به خانه برگشتند. انس از یک نفر که همراه حضرت صل الله علیه وآله والسلم بود، پرسید: «ایشان امشب کجا افطار کردند؟» گفت: «هنوز افطار نکرده‏‌اند. بعضى گرفتاری‌ها پیش آمد و آمدنشان دیر شد.»

انس از کار خود یک دنیا پشیمان و شرمسار شد، زیرا شب گذشته بود و تهیه چیزى ممکن نبود. منتظر بود رسول اکرم صل الله علیه وآله والسلم از او غذا بخواهند و او از کرده خود معذرت خواهى کند. اما از آن سو رسول اکرم صل الله علیه وآله والسلم از قرائن و احوال فهمیدند چه شده است، نامى از غذا نبردند و گرسنه به بستر رفتند. انس گفت: «رسول خدا تا زنده بودند موضوع آن شب را بازگو نکردند و به روى من نیاوردند.» 

حال، این کرامت رسول خدا صل الله علیه وآله والسلم را با بعضی‌ها مقایسه کنید که به خاطر نخوردن یک افطار و سحر چه‌ها که نمی‌کنند.

یک توصیه برای احترام به ماه مبارک

حجت‌الاسلام والمسلمین یعقوبی گیلانی افزود: اما آخرین کلام بنده هم راجع به کسانی است که به هر دلیلی نمی‌توانند و یا امسال نمی‌خواهند روزه بگیرند. 

مرحوم آیت الله اشتهاردی در درس اخلاقشان می‌فرمودند:

 زمان قدیم که ماه رمضان تابستان بود، اتوبوس صبح زود می‌آمد جلوی حرم می‌ایستاد و داد می‌زد باقر آباد. باقر آباد روستایی نزدیک قم بود که حد مسافت شرعی محسوب می‌شد. کشاورزان صبح می‌رفتند باقر آباد و مسافر محسوب می‌شدند. روزه‌شان را در باقر آباد افطار می‌کردند و برمی‌گشتند سر زمین‌هایشان. این‌جوری هم به کارشان می‌رسیدند هم روزه شان را به‌واسطه مسافرت، بعداً به‌جا می‌آوردند؛ و بی احترامی به ماه خدا نمی‌شد.

باشگاه خبرنگاران جوان فرهنگی هنری قرآن و عترت

دیگر خبرها

  • آیا اسلام واقعاً دین آسانی است؟
  • برنامه «سلسله موی دوست» از رادیو ایران
  • ادامه محکومیتِ حملاتِ بی رحمانه صهیونیسم علیه غزه
  • علی مطهری: درگیر نوروز هستیم و موضوع غزه را فراموش کردیم
  • افزایش حجاب در فرانسه با وجود سخت‌گیری‌های دولتی
  • حملات موشکی و پهپادی یمنی‌ها علیه کشتی‌ها وناوهای آمریکا و انگلیس
  • بانوی مسیحی آمریکایی در نهاوند مسلمان شد
  • خطر جنگ شناختی مهم‌ترین درس امام حسن(ع) برای امروز ما
  • خطر جنگ شناختی مهم‌ترین درس امام حسن (ع) برای امروز ما
  • نرمش قهرمانانه‌ تاریخ