بندر چابهار؛ چالش‌ها و فرصت‌ها
تاریخ انتشار: ۲ اردیبهشت ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۳۵۱۹۸۷۳
بندر چابهار را می‌توان به عنوان شاهراه کلیدی شرق و غرب و شمال و جنوب معرفی کرد که به دلیل بهره‌مندی از موقعیت ژئو استراتژیک، یکی از اصلی‌ترین محور‌های ترانزیت تجاری جنوب غربی آسیا است.
گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، امیرحسین ابراهیمی؛* کشور ایران به لحاظ دارا بودن موقعیت جغرافیایی ویژه، همواره توجه قدرت‌های بزرگ را به خود جلب کرده و برای آن‌ها اهمیت فراوانی داشته است.بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
هندوستان، بندر چابهار را به چشم دروازه‌ای برای ورود خود به آسیای میانه و در مقیاس بزرگ‌تر، غرب آسیا می‌داند که سرمایه‌گذاری در این بندر، برای آن‌ها شرایطی را ایجاد می‌کند تا ضمن دور زدن پاکستان، بتوانند راهی برای صادرات کالا‌های ارزان خود به آسیای میانه و علی‌الخصوص افغانستان باز کنند. اما ورود دهلی نو به غرب آسیا و تلاش‌هایش برای اعمال نفوذ در افغانستان چندان به مذاق دولت اسلام‌آباد خوش نیامده است و البته پاکستان، جمهوری اسلامی ایران را عامل اصلی ورود هندوستان به منطقه دریای عمان می‌داند. همین عامل می‌تواند باعث افزایش تنش و تخاصم بین ایران و پاکستان که دارای زمینه‌های مشترک فرهنگی، سیاسی و اقتصادی متعددی هستند شود و روابط دو کشور را وارد فاز جدیدی کند که تبعات آن گریز ناپذیر خواهد بود؛ آن هم در شرایطی که کشور پاکستان به دلیل برخورداری از توانمندی‌های نظامی و هسته‌ای، حمایت از گروه‌های افراطی تندرو و اتحاد با عربستان از پتانسیل بسیار زیادی برای مقابله با نظام جمهوری اسلامی ایران و ایجاد تهدید علیه امنیت این کشور برخوردار است. اما دستگاه دیپلماسی ایران تاکنون در ارائه راه حلی مناسب در برابر چالش‌ها وتهدیدات پاکستان علیه خود موفق نبوده و در بسیاری از موارد به ضرر منافع ملی گام برداشته است. رویکرد زیگزاگی سیاست خارجه جمهوری اسلامی ایران در سال‌های اخیر سبب شده است که هرگز نتواند با همسایه جنوب شرقی خود روابط محکم و دائمی برقرار کند و حتی در مقاطعی روابط بین دو کشور در حالت واگرایی و رکود قرار گیرد. دستگاه سیاست خارجه جمهوری اسلامی که اکنون در معرض فشار‌های بین المللی قرار دارد و باید به دنبال بهبود روابط دیپلماتیک و همگرایی با کشورهای همسایه نظیر ترکیه، ارمنستان و پاکستان باشد، با واگذاری بندر چابهار به کشور هندوستان، موجب افزایش تنش و درگیری بین هندوستان و پاکستان در منطقه دریای عمان شده است. از آنجایی که پاکستان همواره نگرانی‌هایی از گسترش نفوذ هندوستان در افغانستان داشته و دارد و حتی در مقاطعی از قرون بیستم و بیست و یکم کشورهای مذکور علیه یکدیگر از نمایش تسلیحات اتمی نیز استفاده کرده‌اند، اکنون با حضور هندوستان در منطقه دریای عمان و دستیابی این کشور به افغانستان، تنش و رقابت در این منطقه چند برابر شده است و این می‌تواند زنگ خطری برای جمهوری اسلامی ایران و علی‌الخصوص مردم سیستان و بلوچستان باشد؛ چراکه پاکستان با دستاویز قرار دادن سیاست‌های غیرعقلایی نظیر حمایت از گروه‌های تروریستی، در برابر هرگونه تهدید، مرزهای خود با ایران را متشنج و ناآرام می‌سازد تا با ایجاد ارعاب، از طرفی کشور هندوستان را از سرمایه‌گذاری‌های بیشتر در چابهار منصرف سازد و از طرف دیگر مانع حضور هندوستان در افغانستان شود که مبادا هند تهدیدی برای ثبات سیاسی در پاکستان باشد. امیر حسین ابراهیمی، دبیر اتحادیه دانشجویان علوم سیاسی ایران انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تأیید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.
منبع: خبرگزاری دانشجو
کلیدواژه: یادداشت دانشجویی بندر چابهار معرفی بندر چابهار
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت snn.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری دانشجو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۳۵۱۹۸۷۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
تهران و اسلام آباد؛ فرصت‌های پیش رو برای همکاری
جمعیت، وسعت و همسایگی و همچنین قدرت بالای نظامی از جمله ویژگی‌هایی هر دو کشور محسوب می‌شود و از این رو تلاش‌هایی زیادی صورت می‌گیرد تا میان اسلام آباد و تهران تنش بوجود آید و طبعا بروز هر گونه تنشی میان دو کشور برای هر دو خطرناک است.
این نکته را باید در نظر داشت که هر دو کشور دارای دشمنان و رقیبان سنتی هستند. هند رقیب اصلی پاکستان بشمار می‌رود و از سویی دیگر اسرائیل هم دشمنی سنتی ایران محسوب می‌شود و طی هفته‌های اخیر هم شاهد افزایش تنش میان جمهوری اسلامی و رژیم صهیونیستی بودیم. مضاف بر اینکه برای ایران رقبای منطقه‌ای دیگری هم وجود دارد.
موضوع دیگر اقتصادی است. در شرایط کنونی پاکستان به لحاظ اقتصادی وضعیت خوبی ندارد و علاوه بر اینکه جمهوری اسلامی هم سال‌ها است که درگیر تحریم است و طبعا بعد از اجرایی کردن قانون صلح قرن ۲۱ از سوی ایالات متحده ممکن است با تشدید فشار‌ها از سوی غرب مواجه شویم؛ بنابراین طبیعی است که دو دولت برای همکاری با هم در حوزه‌های مختلف اقتصادی تعاملاتی داشته باشند.
نکته دیگر اینکه هر دو کشور در نواحی مرزی با گروه‌های تجزیه طلب مواجه هستند و علاوه بر اینکه پدیده تروریسم هم از جمله مسائلی است که به عنوان یکی از مشکلات سر راه هر دو کشور وجود دارد و بنابراین همکاری در این حوزه‌ها حتما باعث ارتقای وضعیت امنیتی در نواحی مرزی میان دو کشور خواهد شد.
از این رو، اقتضای وضعیت جاری و همچنین مبتنی بر واقعیت‌های موجود گسترش روابط و تعاملات میان ایران و پاکستان است. مضاف بر اینکه هر دو از پیشینه تاریخی خوبی در حوزه روابط سیاسی و امنیتی برخوردارند.
طبعا گسترش روابط میان اسلام آباد و تهران بر نوع تعاملات آن‌ها با دیگر همسایگان هم تاثیرگذار خواهد بود. در واقع ایران و پاکستان مطلقا در حوزه افغانستان رقیب هم محسوب نمی‌شوند و هر دو کشور می‌توانند برای رسیدن ثبات در افغانستان با هم همکاری خوبی داشته باشند.
نگاهی به گذشته نشان می‌دهد که ایران و پاکستان هر دو از تاریخچه درخشانی در حوزه روابط همسایگی برخوردارند و بویژه در حوزه استراتژیکی می‌توانند تعاملات خود را گسترش دهند.
همسر شهید آیت الله سیدمصطفی خمینی دار فانی را وداع گفت