به نقل از «ایرنا»

اداره منابع طبیعی سمیرم مانع ورود زود هنگام عشایر به ییلاق شد

تاریخ انتشار: ۳ اردیبهشت ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۳۵۲۵۷۷۸

اصفهان - ایرنا - اداره منابع طبیعی و آبخیزداری سمیرم مانع ورود زود هنگام تعدادی از عشایر و تریلی های حامل دام های آنان به مراتع ییلاق این منطقه شد.

رییس اداره منابع طبیعی و آبخیز داری سمیرم روز سه شنبه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا اظهار داشت: امسال تعداد زیادی از عشایر، زودتر از زمان تقویم کوچ (25 اردیبهشت) کوچ کرده اند و چند روزی است به مرزهای عشایری رسیده اند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

عزت الله مرادی افزود: تعدادی نیز با تریلی و کامیون دام های خود را به ییلاق منتقل کرده اند که یگان حفاظت منبع طبیعی از ورود آنان به مراتع و محل های استقرارشان جلوگیری کرده و آنها را به طرف مرزهای شهرستان بازگردانده است.
وی با یادآوری شرایط ناپایدار آب و هوایی و سردی هوا در ییلاق، تصریح کرد: رعایت نکردن زمان قانونی کوچ تخلف بوده و جریمه های سنگینی برای متخلفان در سال جاری در نظر گرفته شده است.
رییس اداره منابع طبیعی و آبخیزداری سمیرم ادامه داد: هر چند بیشتر خانوارهای عشایری که دام خود را با تریلی به سمیرم منتقل کرده اند، ساکنان روستاها و حاشیه آبادی ها هستند اما ما با همین تعداد نیز به دلیل آماده نبودن مراتع و پوش گیاهی برخورد خواهیم کرد.
مرادی افزود: با ادامه خشکسالی، دست اندازی و تصرف ایل راه ها، گرمتر شدن هوا در ییلاق و صنعتی شدن کار و زندگی، کوچ را با تحولات زیادی روبه رو کرده است.
وی افزود: دام های عشایر باید به مرور و در یک دوره کوتاه 30 تا 40 روزه در مسیر قشلاق به ییلاق حرکت کنند تا به ییلاق برسند و در یوردهای (محل برپا کردن سیاه چادرهای عشایری) خود مستقر شوند نه اینکه یک یا 2 روزه با کامیون به منطقه برسند.
مرادی تصریح کرد: پیش از این 2 ماه به ییلاق می آیند اما حدود 15 سال اخیر همواره شاهد قرق شکنی و ورود زودهنگام عشایر و دام های آنان به مناطق ییلاقی بوده ایم.
وی با بیان اینکه طرح کنترل و مدیریت کوچ از سه دهه پیش تا امروز اجرا می شود و همه از آن مطلع هستند، گفت: اعزام گروه های کارشناسی به استان های گرمسیری در زمستان و جلسه با عشایر و دامداران، هر سال اولین اقدام منابع طبیعی برای کنترل کوچ بهاره است.
به گفته مرادی، دومین اقدام و برنامه کاری سالانه، سفر مدیران استانی و شهرستانی به استان های قشلاقی برای هماهنگی بهتر کارها و هشدار نسبت به کوچ نکردن زودتر از موعد عشایر است.
وی ادامه داد: فعالیت دیگر در این رابطه برپایی جلسه هایی با استان ها و شهرستان های همجوار همچون آباده، اقلید، بویراحمد و فلارد برای هماهنگی های لازم در خصوص بسته بودن مرزهای عشایری ییلاق تا زمان فرارسیدن تقویم کوچ است.
رییس اداره منابع طبیعی سمیرم اظهار داشت: این اداره چهار پاسگاه در گلوگاه های مرزی سمیرم از 25 اسفند ماه با همکاری و هماهنگی دادستانی، فرمانداری، نیروی انتظامی، اداره اطلاعات، امور عشایر و جهاد کشاورزی، هر سال مستقر می کند تا از ورود زودهنگام عشایر جلوگیری کند.
وی به شرایط نامساعد و ناپایدار آب و هوایی بهار امسال نیز اشاره کرد و گفت: عشایری که زودتر از زمان قانونی کوچ کنند متخلف هستند و در صورت بروز مشکل جمعیت هلال احمر موظف نیست به متخلفان و نابودگران طبیعیت خدماتی ارائه کند.
مرادی با یادآوری تلف شدن حدود یکهزار رأس دام عشایر و روستاییان در سال گذشته خاطر نشان کرد: با ورود زودهنگام عشایر در روزهای ابتدایی اردیبهشت ماه 97، شاهد کاهش شدید دمای هوا، بارندگی و رگبارهای شدید در زمان کوچ و از بین رفتن این تعداد دام بودیم.
وی با اشاره به اینکه ورود دام ها در فصل بارش ورویش ، سبب نابودی گیاهان خودرو در مراتع می شود، گفت: این موضوع در بلندمدت درجه اول به ضرر خود عشایر تمام شده و در مرحله بعد محیط زیست را تخریب و نابود می کند.
رییس اداره امور عشایر سمیرم نیز در همین پیوند به خبرنگار ایرنا گفت: گرمای هوای شهرهای جنوبی عامل اصلی کوچ زودهنگام عشایر است.
به گفته علی اکبر نادری، قرُق شکنی عشایر اواخر فروردین ماه سال 97 بی سابقه بود اما امسال به وجود کاهش دمای هوا و تشدید بارش ها، هر چند باز هم تعدادی از عشایر زودتر به مرزهای عشایر رسیده اند اما هنوز قُرق آزاد نشده و مرزها بسته اند.
استان اصفهان دارای 9هزار و 605 خانوار عشایری است؛ عشایر کوچرو اصفهان که شامل 2 ایل قشقایی و بختیاری می شوند که بیش از 6 ماه از سال را در شهرستان ییلاقی و کوهستانی سمیرم و مناطق جنوب و جنوب غربی این استان زندگی می کنند.
عشایر سمیرم حدود 750هزار دام وارد این منطقه می کنند که بیش از نیمی از این دام ها مازاد بر مراتع و پوشش گیاهی منطقه است.
شهرستان سمیرم در 160کیلومتری جنوب اصفهان و 164 کیلومتری شمال یاسوج، واقع شده است.
6022/ 7147

منبع: ایرنا

کلیدواژه: اقتصاد عشاير كوچ سميرم

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۳۵۲۵۷۷۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

برزخ دانشجویان هنگام ورود به دانشگاه ها

با شروع «طرح نور»، طرح‌های کنترل حجاب در دانشگاه‌ها نیز اجرا می‌شود که ظاهراً در دانشگاه‌های مختلف شکل و شمایل متفاوتی دارد.   به گزارش خبرآنلاین، اینکه اجرای مشابه طرح‌های کنترل حجاب در دانشگاه‌ها چطور و بر اساس چه برنامه‌ای اجرا می‌شود، ظاهرا در دانشگاه‌های مختلف شکل و شمایل متفاوتی دارد. در این گزارش، اما ما سراغ دانشگاه تهران و تجربه این روز‌های دانشجویان این دانشگاه رفته‌ایم و روایت آن‌ها را بیان می‌کنیم.   مثلاً زینب یکی از دانشجویان دانشکده مدیریت است، او می‌گوید: «نگاه یکی از حراستی‌ها مرا بسیار معذب می‌کند این درحالی است که از نظر خودم هیچ وقت بی حجاب نبوده‌ام.»   یگانه هم تجربه مشترکی دارد، او دانشجوی مقطع کارشناسی ارشد است و می‌گوید: «اینکه یک مرد هر روز سر تا پایم را بررسی کند حس بدی به من منتقل می‌کند، شاید خیلی از اوقات که من به دانشگاه می‌روم دوستانم یا دانشجویان دیگر متوجه نوع پوشش و لباس‌های من نشوند، درحالی‌که حراست آقا در ۵ ثانیه پوشش مرا بررسی و قضاوت می‌کند.» رفتار‌های متظاهرانه و مصنوعی اگر از تجربه دانشجویان با حراست مرد بگذریم، به‌نظر می‌رسد برخورد حراست زنان نیز چندان برای دانشجویان قابل پذیرش نبوده، برخی از دانشجویان معتقدند به نیرو‌های حراست، مخصوصا حراست زنان، این سیاست آموزش داده شده که از در دوستی وارد شوند، اما ظاهراً در این کار چندان موفق نبوده‌اند. «ز» از دانشجویان دانشکده روان‌شناسی تجربه خود در این باره را اینگونه شرح می‌دهد: «در حال صحبت با دوستانم بودم و چند دقیقه‌ای بود که متوجه نگاه‌های معذب‌کننده یکی از حراستی‌ها شدم، وقتی با دوستانم راه افتادیم جلوی مرا گرفت و به خاطر پوشش به من تذکر داد. لحن محترمانه‌اش هنگام تذکر در کنار آن نگاه‌های آزاردهنده چند دقیقه قبل، برای من فقط نشان‌دهنده مصنوعی بودن احترام او بود و این فریبکاری مرا دوچندان آزار می‌داد.»   مریم، دانشجوی مقطع کارشناسی ارشد است، او هم تجربه مشترکی دارد و می‌گوید: «این خانم‌ها، چون از در دوستیِ خیالی وارد می‌شوند به خود اجازه می‌دهند که هر چقدر که می‌خواهند به حریم خصوصی ما تعرض کنند.»   برخی دانشجویان معتقدند مسئله اصلی آن‌ها امکان برخورد حراست دانشگاه با پوششان است، این‌که این برخورد‌ها گاهی مواقع هم محترمانه می‌شود چندان نمی‌تواند تغییری در صورت مسئله ایجاد کند، ضمن این‌که آن‌ها می‌گویند شاهد رفتار‌های غیر محترمانه هم بوده‌اند، مثلا سمیه که دانشجوی مقطع کارشناسی ارشد است می‌گوید: «یک بار به همراه دوستم در حال ورود به دانشگاه بودیم که حراست خانم با پای خود به پای دوست من کوبید و فریاد زد که شلوارت چرا کوتاه است؟» استاندار‌دهای نامشخص؛ معیار‌های حجاب بالاخره چیست؟ جدا از نوع برخورد حراست دانشگاه با پوشش دانشجویان، یعنی این‌که گاهی محترمانه و در مواقعی هم به دور از احترام با آن‌ها برخورد می‌کنند، نبود یک سیاست واحد برای دانشجویان آزار دهنده شده است، مشخص نبودن معیار‌های پوشش سبب شده دانشجو با لباسی که دیروز از نظر حراست ایرادی نداشته امروز برای همان لباس باید پاسخگو باشد.   زهرا دانشجوی کارشناسی مشاوره است، او می‌گوید که: «بار اول که به من تذکر داده شد به‌خودم مسلط باقی ماندم. من لباس آن روز را تغییر دادم و دیگر نپوشیدم. یک مانتوی بلندتر انتخاب کردم و کاملا مطمئن بودم دیگر مورد بررسی این افراد قرار نمی‌گیرم همین اتفاق هم افتاد، آن روز تذکری به من داده نشد و من با خودم گفتم، بسیار خوب همین را می‌پوشم و تمام! مدام این را تکرار می‌کردم که اصلا حوصله اعصاب خردی را ندارم، اما روز بعد مجدد برای همین پوشش با من برخورد شد و این بار دیگر جواب دادم: این!، الان دقیقا چه مشکلی دارد و آن‌ها گفتند: ما تا به حال چندین بار به تو تذکر داده‌ایم و ... بدون اینکه توانایی گفتن علتی را هم داشته باشند.»   رها دانشجوی کارشناسی فلسفه است، او دراین‌باره می‌گوید: «یک بار در پردیس مرکزی از در ورودی قدس برای دامن پوشیدن به من تذکری داده نشد و از در شانزده آذر به خاطر همان پوشش با من برخورد کردند.» دانشجوی دختر، دانشجوی مضطرب آن‌چه هویدا است اینکه دانشجویان از نوع مواجهه حراست با پوششان رضایت ندارند، این عدم رضایت سبب شده که گاهی بگو مگو‌های کلامی میان دانشجو و نیروی حراست شکل بگیرد، البته خیلی‌ها هم به دلیل نگرانی از محرومیت و تعلیق از پاسخ دادن به عوامل حراست خودداری می‌کنند، اما این انصراف نمی‌تواند مانع از ایجاد اضطراب همیشگی میان دانشجویان شود، طوری‌که آن‌ها معتقدند سطحی از اضطراب را به خاطر این برخورد‌ها تجربه می‌کنند. مثلا معصومه که از دانشجویان مقطع کارشناسی ارشد است، می‌گوید: «زمان‌هایی که در کتابخانه دانشگاه باید تمرکزم بر مسائل درسی باشد دائما نگران این هستم که یکی از افراد حراست سر و کله‌اش پیدا شود و در مورد پوشش، شال، نحوه نشستن یا هر چیز دیگری با من برخورد کند.»   مینا دانشجوی مقطع کارشناسی ارشد است، او از اضطراب رفتن به دانشگاه می‌گوید: «خیلی روز‌ها که می‌خواهم به دانشگاه بروم در کنار دغدغه‌های تحصیلی و امثال آن، این موضوع ذهن من را درگیر می‌کند و نگران هستم که چه پوششی داشته باشم که هم از دست حراست در امان باشم و هم حس آزادی در پوشش خودم را داشته باشم. گاهی فکر می‌کنم طوری پوشش خود را تنظیم کنم که بعد از اینکه حراست دانشگاه را رد کردم، در سرویس بهداشتی دانشکده پوشش خود را تغییر دهم و آن طور که دوست دارم لباس بپوشم.»   برخی دانشجویان هم علیرغم همه این اضطراب‌ها تصمیم می‌گیرند پاسخ عوامل حراست را بدهند هرچند اگر نتیجه مطلوب نگیرند، گلاره دانشجوی مقطع کارشناسی ارشد است، او می‌گوید: «من در ابتدا خیلی سعی می‌کردم که شجاعت به خرج دهم و سعی داشتم از خودم دفاع کنم و بابت این موضوع نیز حس کفایت نسبت به خودم داشتم. مثلا یک بار بعد از ایستادگی من در مقابل تذکرات حراست که کارت دانشجویی مرا خواستند با اعتماد به نفس جواب دادم؛ حالا چرا اینقدر مرا معطل کردید، از خودم می‌پرسیدید اسم و نشانی‌ام را می‌گفتم. یا یک بار که تذکر گرفتم با لحنی طعنه‌آمیز گفتم امیدوارم سیاست جدیدتان جواب بدهد!»   واکنشی که گلاره می‌گوید برخی از دوستانش او را در این‌باره همراهی نکردند: «این حرف‌ها به من تلنگری بود که اگر بابت دفاع از حقوق خود و دانشجویان مجازاتی شامل حال من شود، قرار نیست حتی حمایت اجتماعی مناسبی هم دریافت کنم و این مسائل مرا در برخورد‌های بعدی با حراست مطیع‌تر کرد.» این همه هزینه، نتیجه چه شد؟ بدون تردید یکی از دلایل اقدامات حراست درباره پوشش دانشجویان برای ترویج فرهنگ حجاب است، اما وقتی از دانشجویان درباره تغییر نگاه‌شان به حجاب می‌پرسیم به نظر می‌رسد حداقل این بخش از اهداف دانشگاه محقق نشده است. مثلاً «د» از دانشجویان دانشکده فنی است، او می‌گوید: «حتی نگاه‌ام به افراد محجبه تغییر پیدا کرده، وقتی یک خانم محجبه می‌بینم نمی‌توانم از قضاوت‌های منفی دست بکشم درحالی که این نوع قضاوت می‌تواند نادرست باشد.»   دیگر دانشجویان هم تقریباً نظر مشابهی داشتند، آن‌ها معتقدند این خیلی بیهوده است که ما در ورودی دانشگاه پوشش خود را مطابق نظر حراست رعایت می‌کنیم، اما وقتی وارد دانشگاه می‌شویم شبیه چیزی که خودمان دوست داریم می‌شویم، «هر چند که آن موقع‌ها هم اضطراب اینکه نکند یکی پیدا شود که به ما تذکر بدهد در ذهن ما هست.»   گپ و گفت با دانشجویان نشان می‌دهد عذاب وجدان و حس حقارت از دیگر تجربیات مشترک آن‌ها است، عذاب وجدان از اینکه چرا از حق خودم آن طور که می‌خواستم دفاع نکردم؛ و حس حقارت از اینکه مجبورم به شکل ظاهری، موقت و بدون میل قلبی از آن‌ها تبعیت کنم. مثلا «م» دانشجوی کارشناسی علوم‌تربیتی است، او می‌گوید: «سر کلاس، موقع برگشتن، شب موقع خوابیدن یا هر وقت دیگری ذهنم درگیر سناریو‌های مختلفی می‌شود که می‌توانستم موقع برخورد حراست از خودم نشان بدهم و بعدش این افکار شدیدا من را خشمگین و از خودم متنفر می‌کند.»   با این وجود ذکر این نکته قابل اهمیت است که اظهار نظر با اطمینان در مورد آسیب‌های اجتماعی این برخورد‌ها و محدودیت‌ها در فضای دانشگاه، نیاز به پژوهش‌های علمی و گسترده دارد که البته صحبت در این باره که چقدر امکان پژوهش در حوزه چنین آسیب‌هایی، انتشار آنها، آگاهی بخشی و اقدام مناسب در مورد آن‌ها وجود دارد خود موضوع قابل بررسی دیگری است. کانال عصر ایران در تلگرام بیشتر بخوانید: دادستان : پرونده قضایی برای بانوان در عفاف و حجاب تشکیل نمی‌شود دفاع تمام قد وزیر کشور از عملکرد گشت ارشاد در خیابان ها رئیسی : موضوع عفاف و حجاب تکلیفی شرعی، قانونی و سیاسی است