Web Analytics Made Easy - Statcounter

به گزارش خبرنگار ایلنا، «علی‌محمد علیخان‌زاده» (مدیرعامل اسبق مرکز مطالعات شهرسازی و معماری ایران) در یادداشتی، از ویژگی‌های ممتاز آرامگاه «یعقوب لیث صفاری» در استان خوزستان نوشته و خواستار ایجاد مجموعه آرامگاهی در شان و منزلت این شخصیت شده است.

امسال در سفری به خوزستان آسیب دیده از سیل توفیق دیدار از آرامگاهی در محدوده روستای «شاه‌آباد» در پانزده کیلومتری جنوب شرق دزفول دست داد که طبق شواهد و اسناد تاریخی مدفن یکی از ایران‌دوست‌ترین پادشاهان ایران به نام «یعقوب لیث صفاری» است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

جوانمردی که در تاریخ ایران به تلاش و مجاهدت برای آزادسازی این سرزمین پاک از زیر یوغ متجاوزین، مروت، استواری، خردورزی و تدبیر شهره است. پادشاهی که نه تنها بخش‌های بزرگی از خاک کشور را تحت فرمان خود درآورد و تا فتح بغداد به قصد سرنگونی خلیفه عباسی پیش رفت، بلکه »صحبت کردن به زبان تازی را ننگ می‌دانستی و مواضع وی در ممنوعیت کاربرد زبان بیگانه در دیوان، محرکی در سرودن شعر پارسی و سرآغاز گسترش آن در دوره‌های بعد از وی گردید.

اینک این مرد «غریبانه و گمنام» در آرامگاهی با گنبدی زیبا و مضرس (که نمونه‌هایی از آن را در مقبره دانیال نبی شوش و «رودبند» دزفول می‌توان مشاهده کرد) خفته است که معماری و رنگ و بوی ظاهر آن هیچ‌گونه تناسب، سنخیت و ارتباط معناداری با آن دوره از تاریخ ایران زمین ندارد و معرف شخصیت والا و درخور شان این بزرگمرد نیست و هم اوست که در قبری بی‌نام و نشان و در فضایی محقر و بنایی فرسوده آرمیده است. چشم‌انداز دل‌انگیز پیرامون مقبره به فراخنای جهان و محل تلاقی زمین سبز و آسمان آبی و سکوت و سکون  پیرامون آن آرامش‌بخش و ترنم بلبلان و عطر دل‌انگیز سبزه‌زار روح‌نواز اینجا می‌توانست برای ایران و ایرانی عاشق فرهنگ و تاریخ کشور یکی از جذاب‌ترین مراکز و قطب‌های گردشگری باشد چراکه ظرفیت و جاذبه‌های محیطی، تاریخی و فرهنگی این مکان بیش از حد تصور است.

معماری، زبان فرهنگ و معرف گذشته و حال ملت‌ها به آیندگان است. شاید به همین دلیل باشد که در بسیاری از کشورهای جهان، ایجاد بناها و یادمان‌های با معماری باشکوه و بعضا پر رمز و راز برای معرفی مشاهیر خود (و حتی وقایع مهم تاریخی) در قالب و مفهوم معماری مقابر (Tomb Architecture) چنین مورد توجه قرار گرفته است. بناهایی مانند تاج محل در آگرا هند، مقبره همایون در دهلی نو، آرامگاه‌های سعدی و حافظ در شیراز، فردوسی در طوس، نادرشاه در مشهد، اهرام مصر، مجسمه‌های سفالی چین، مجموعه آرامگاهی و مسجد سلیمانیه استانبول و موارد متعددی از این دست مرجع و منبعی برای معرفی بخش‌هایی از تاریخ و فرهنگ ملت‌ها و ایجاد قطب‌های جاذب گردشگری در بسیاری از کشورهای جهان است.

سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری، مسئولان و مدیران توسعه منطقه‌ای و محلی، جامعه مهندسان معمار، جوامع فرهنگی و سایر انجمن‌های صنفی مشابه که دل در گرو تاریخ، فرهنگ و معماری این سرزمین دارند به این نقطه از کشور که بقایا و آثاری از  شهر گندی شاپور در کنار آن همچنان مشهود است، سفر کنند و شرایط آرامگاه واقع در آن را از نزدیک لمس کنند. بر مقامات استان و خصوصا شهرستان دزفول فرض و بلکه واجب است که با دعوت از مجامع صنفی و حرفه‌ای مذکور و اتخاذ سیاست‌های تسهیل‌گرانه و جلب حمایت‌ها و مشارکت‌های مردمی برای احیا و باز زنده‌سازی شهر باستانی گندی شاپور و خصوصا طراحی و ایجاد مجموعه آرامگاهی در شان و منزلت یعقوب لیث صفاری همت کنند و ضمن معرفی بخش‌هایی از تاریخ و فرهنگ این سرزمین کهن به گردشگران داخلی و خارجی، موجبات رونق اقتصاد گردشگری در این شهرستان را فراهم آورند.

منبع: ایلنا

کلیدواژه: خوزستان یعقوب لیث صفاری

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.ilna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایلنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۳۵۴۴۵۱۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

حمید سهیلی سرباز سینما بود/ راش‌هایی که اسناد تاریخی مهمی هستند

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از روابط‌عمومی موزه سینما، مستند «مرمت آثار باستانی» به کارگردانی زنده‌یاد حمید سهیلی و با حضور پژمان مظاهری‌پور، مستندساز و اسکندر مختاری، پژوهشگر و استاد معماری و مرمت و جمعی از هنرمندان و علاقه‌مندان به این عرصه در قالب برنامه «شب‌های مستند» موزه سینما روی پرده رفت. پژمان مظاهری‌پور مستندساز گفت: جای حمید سهیلی در میان ما خالی است. او آثار ماندگاری از خود باقی گذاشت. سهیلی فعالیت حرفه‌ای خود را با سمت مدیر تدارکات و مدیر تولید در سریال «آتش بدون دود» به کارگردانی زنده‌یاد نادر ابراهیمی آغاز کرد. او سپس پژوهش‌های مرتبط با ایران‌شناسی را در موسسه «ایران پژوه» که توسط آقای ابراهیمی اداره می‌شد آغاز کرد.

وی ادامه داد: در این گروه سهیلی با محمدرضا مقدسیان و عزیزالله حاجی مشهدی کار می‌کرد. آن‌ها کار پژوهشی مجموعه «سیاحت ایران» که قرار بود داریوش مهرجویی آن را تهیه و کارگردانی کند انجام می‌دادند. یک قسمت از این مجموعه که درباره «قلعه الموت» است به تولید رسید اما از نگاتیوهای آن اطلاعی در دست نیست. حمید سهیلی تصاویری به صورت هشت میلیمتری از روزهای تولید آن بخش را در اختیار داشت و تعلق خاطر او به مستندسازی در اینجا مشخص می‌شود. او اولین فیلم مستند خود را در مجموعه «سفرهای دور و دراز هامی و کامی» تجربه می‌کند که در ارتباط با مراحل استخراج ذغال سنگ است.

آثار سهیلی اسناد تاریخی معتبری به شمار می‌روند

مظاهری‌پور همچنین گفت: او پس از انقلاب اولین مجموعه مستند خود با نام «دست آفریده‌ها» را ساخت که در اتباط با کارگاه‌های صنایع دستی است. سهیلی فرد بسیار دقیق و منظبتی بود و در ساخت آثار خود با پژوهشگران تراز اول هر رشته مشورت می‌کرد. سال ۵۸ شش فیلم درباره تاریخ خط ساخت و به سراغ دکتر مهرداد بهار از اسطوره‌شناسان مطرح رفت. این مجموعه دارای یکی از مصاحبه‌های مهم بهار است. او در «مرگ یزدگرد» به عنوان مدیر تدارکات و تولید با بهرام بیضایی نیز همکاری کرد و سپس مجموعه «به سوی سیمرغ» را در قالب ۱۲ فیلم کار کرد که مربوط به تاریخ نقاشی ایران است و آیدین آغداشلو در اثر همراه او بوده است.

این فیلمساز سینمای مستند افرود: سهیلی از سال ۶۲ تا ۷۰ مجموعه «معماری ایرانی» را کارگردانی کرده است که پژوهشگر اصلی آن نیز خودش بوده است. حمید سهیلی فردی بسیار متواضع بود به همین دلیل فیلم‌های او تیتراژ ندارند.

وی با بیان اینکه مجموعه «معماری ایرانی» در استودیو گلستان ساخته شده که متعلق به شبکه یک تلویزیون است، بیان کرد: سهیلی در این اثر نیز از کارشناسان مطرحی استفاده می‌کند که در معماری ایران افرادی معتبری هستند. محمد کریم پیرنیا و اسکندر مختاری که در این برنامه حضور دارد از جمله این افراد بودند.

وی ادامه داد: سهیلی در این مجموعه به بافت‌های شهرهای ایران می‌پردازد و کار بسیار سنگین و پیچیده‌ای را صورت می‌دهد. او ۳۳ فیلم در این مجموعه تولید می‌کند که هر یک در حکم یک سند معتبر است. گفتار ماندگار متن فیلم را آقای میرفخرایی خوانده‌اند که این موضوع نیز از ویژگی‌های این مجموعه به حساب می‌آید. مستند «مرمت آثار باستانی» دارای پشتوانه معتبر پژوهشی است. حمید سهیلی فردی بسیار متعهد، امانت‌دار و اخلاق‌محور بود و جوایزی را که برای فیلم‌های خود دریافت می‌کرد، به نهاد حامی فیلم‌هایش تقدیم می‌کرد. او ۱۰۴ فیلم ساخته است که در تاریخ سینمای مستند ایران ماندگار است؛ سهیلی دارای نشان درجه ۲ هنری بود اما لیاقت او بسیار بالاتر از دریافت نشان درجه یک بود.

شخصیتی استثنایی در سینمای مستند

در ادامه این نشست اسکندر مختاری از استادان حوزه معماری و مرمت نیز گفت: حمید سهیلی یک انسان استثنایی بود، چراکه همواره به دانش‌اندوزی می‌پرداخت و از فرصت‌های پیش آمده برای خود استفاده می‌کرد. من در جریان فیلم‌های «معماری ایرانی» با او آشنا شدم. او پیش از ساخت هر فیلم مطالعات زیادی انجام می‌داد. به همین دلیل یک کتابخانه شخصی مختص به خود داشت.

وی ادامه داد: سهیلی اعتقاد داشت که تفاوت میان کارشناسان و فیلمساز این بود که یک کارشناس به صورت تصویری به موضوع نگاه نمی‌کند و به همین دلیل نحوه نگاه او با ما تفاوت داشت. او خود نسبت به هر موضوع اشراف داشت و مصاحبه شونده زمانی که مقابل او قرار می‌گرفت متوجه این موضوع می‌شد.

مختاری با بیان اینکه سهیلی عالم را از عالم‌نما تشخیص می‌داد، ادامه داد: پس از ساخت فیلم، زمانی که صحبت‌های ما را می‌شنید، اگر از موضوعی در اثر خود نمی‌توانست دفاع کند، آن را تغییر می‌داد و اصلاح می‌کرد. او نریشن بیشتر مجموعه «معماری ایرانی» را خودش نوشت و من نیز در چند قسمت او را همراهی کردم. نکته مهم این است که سهیلی در نریشن و موسیقی به دنبال تاثیر عاطفی بر مخاطب نبود. من معتقدم اگر سهیلی فردی دانشگاهی در اروپا بود، به عنوان یکی از مهم‌ترین افرادی که در راستای پیشرفت‌های علمی کشور خود گام برداشته بود شناخته می‌شد.

وی اظهار کرد: دوره‌های تاریخی هنر ایرانی که سهیلی در آثار خود به تصویر کشیده است، در حکم یک دایره‌المعارف جامع است. این فرد استثنایی معایبی هم داشت و آن اینکه خود و همکاران را در تیتراژ فیلم معرفی نمی‌کرد. او تمام راش‌های استفاده نشده خود را به مرکز اسناد میراث فرهنگی تحویل داد که امروزه از اسناد تاریخی مهم به شمار می‌روند. مجموعه «مرمت آثار باستانی» امروزه بخشی از تاریخ معماری است.

در ادامه مظاهری‌پور درباره اهمیت گفتار متن در سینمای مستند نیز گفت: او در نوشتن متن بسیار دقیق بود و این کار را با حضور کارشناسان پیش می‌برد. او معتقد بود برخی از گفتارهای متن مجموعه «معماری ایرانی» برای مخاطب حوصله سربر است و از من می‌خواست در آثارم رویه‌ دیگری را پیش بگیرم. او عقیده داشت باید نریشن دارای وجهی قصه‌گو باشد تا بتواند توجه مخاطب را به خود جلب کند. میرفخرایی نیز تنها یک گوینده نبود بلکه فردی دانشمند، مولف و آشنا با علم بود.

مظاهری‌پور با اشاره به اینکه مستند «مرمت آثار باستانی» به صورت ۱۶ میلیمتری ساخته شده است، افزود: در زمانی که سهیلی با تلویزیون کار می‌کرد، نظام تهیه‌کنندگی وجود داشت و او نمی‌توانست راش‌ها را با خود داشته باشد و آن‌ها بعد از قطع نگاتیو در آرشیو سازمان صدا و سیما نگه‌داری شدند. او با هوشمندی بخشی از موارد فیزیکی باقی مانده از آثار خود را به سازمان میراث فرهنگی تقدیم کرد.

سهیلی خود را سرباز سینما می‌دانست

در ادامه این برنامه ارد عطارپور مستندساز شناخته‌شده سینمای ایران که از افراد نزدیک به حمید سهیلی به شمار می‌رفت درباره او گفت: سهیلی فردی بسیار متواضع بود و من کسی را مانند او در سینمای ایران ندیدم. او خود را سرباز سینما می‌دانست و اگر از او کمکی می‌خواستید امکان نداشت از انجام آن دریغ کند. حتی اگر در حوزه‌ای اطلاعات کافی نداشت به مطالعه می‌پرداخت و آن را در اختیار سوال‌شونده قرار می‌داد.

وی ادامه داد: خط تولید فیلم مستند درباره تاریخ معماری ایران، تحت تاثیر فعالیت‌های حمید سهیلی است و افراد دیگری نیز از او الگوبرداری کرده‌اند. سهیلی زمانی به ساخت آثار مرتبط با تاریخ ایران مبادرت ورزید که آن زمان این اتفاق در کانون توجه نبود.

عطارپور یادآور شد: او با پافشاری کار خود را پیش می‌برد چراکه علاقه زیادی به وطن خود داشت. فیلم «مرمت آثار باستانی» دارای دقت، جزییات و دکوپاژی دقیق و برجسته است و توضیحات کاملی دارد. همچنین دارای پلان‌هایی بسته و تعلیقی جذاب است. این مجموعه به یونسکو عرضه شد و در آنجا به عنوان یک سند دیداری و شنیداری به ثبت رسید و افرادی در خارج از کشور نیز متوجه این گنجینه ارزشمند باقی مانده از او شدند.

وی در پایان بیان کرد: من در ماه‌های آخر عمر حمید سهیلی از او خواستم تا طرحی را برای ساخت ارایه دهد و جالب است تمام موضوعاتی را که در دست داشت درباره ایران بود.

برنامه «شب‌های مستند» با مشارکت انجمن صنفی تهیه‌کنندگان سینمای مستند در موزه سینما برگزار می‌شود.

کد خبر 6087717

دیگر خبرها

  • توجه به زیرساخت‌های حوزه امنیت غذایی یک ضرورت است
  • هفته‌ فرهنگی اصفهان فرصتی برای معرفی هنرمندان و اندیشمندان است
  • نشست تخصصی تاریخ معماری و هویت فرهنگی استان اردبیل
  • حمید سهیلی سرباز سینما بود/ راش‌هایی که اسناد تاریخی مهمی هستند
  • ترویج فرهنگ کارآفرینی در دانشگاه آزاد با ایجاد محیط‌های حمایتی
  • ضرورت توجه به زیرساخت‌های حوزه امنیت غذایی
  • تداوم فرهنگی ایران از دیدگاه اسلامی ندوشن
  • حمید سهیلی خود را سرباز سینما می‌دانست
  • شهر خلاق، فرصتی برای مشارکت مردم
  • تنها راه نجات جامعه توسعه فرهنگ همگرایی است