نحوه مصرف داروی ایبوپروفن (+عوارض مصرف و علائم مصرف بیش از حد)
تاریخ انتشار: ۱۲ اردیبهشت ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۳۶۳۱۴۷۷
ساعت24 -مصرف ایبوپروفن شاید موجب سوء هاضمه در شما گردد که می‌توانید آن را بعد از مصرف غذا و یا با شیر مصرف کنید.
ایبوپروفن یک داروی ضد التهابی غیر استروئیدی شناخته می‌شود که در صورت مصرف بیش از حد آن فرد به حالت تهوع، استفراغ، دل درد یا حتی بیهوش شدن دچار می‌شود.
ایبوپروفن چیست؟
ایبوپروفن (Ibuprofen) که با نام‌های تجاری ادویل (Advil)، جنپریل (Genpril)، میدل آی بی (Midol IB)، مورتین آی بی (Motrin IB)، پروپرینال (Proprinal) و غیره، نیز شناخته می‌شود، یک داروی ضد التهابی غیر استروئیدی است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
نحوه کارکرد ایبوپروفن به این شکل است که هورمون‌هایی را که در بدن باعث التهاب و درد می‌شوند را کاهش می‌دهد.
مقدار و نحوه مصرف ایبوپروفن
ایبوپروفن را می‌توان روزی ۳ الی ۴ بار مصرف کرد؛ حداکثر دوز مصرفی ایبوپروفن بدون نسخه پزشک روزی ۱۲۰۰ میلی‌گرم است.
این دارو را نباید برای درمان درد به مدت بیش از ۱۰ روز و برای درمان تب به میزان بیش از ۳ روز مصرف کرد، در صورت ادامه درد و تب باید به پزشک مراجعه کرد. پزشک می‌تواند در صورت صلاح‌دید ایبوپروفن را با مقادیر تا ۳۲۰۰ میلی‌گرم و یا به مدت بیشتر تجویز کند.
توجه کنید؛ دارو را در ساعات مشخصی از روز مصرف کنید تا احتمال فراموش شدن یک وعده کم شود با این حال در صورتی که مصرف یک وعده از ایبوپروفن را فراموش کردید به محض به یاد آوردن آن را مصرف کنید و در صورتی که زمان به یاد آوردن، همان زمان مصرف وعده بعدی باشد دوز مصرفی را دو برابر نکنید و فقط به مصرف دوز فعلی بسنده کنید.
نکاتی که در ارتباط با مصرف ایبوپروفن باید بدانید
ایبوپروفن در دوران بارداری جزو گروه B است یعنی برای جنین ضرری ندارد، اما باید طبق دستور پزشک مصرف شود، اما در ۳ ماهه سوم بارداری این دارو جزء گروه D قرار می‌گیرد که نباید استفاده شود و مصرف آن باعث بروز اختلالات جنینی می‌شود.
در صورتی که مصرف ایبوپروفن موجب سوء هاضمه در شما می‌شود می‌توانید آن را بعد از مصرف غذا و یا با شیر مصرف کنید.
قبل از مصرف ایبوپروفن به پزشک خود بگویید چه داروهای دیگر حتی داروهای گیاهی را مصرف می‌کنید. این داروها ممکن است با ایپوپروفن تداخل اثر داشته باشند.
پس از خوردن قرص‌های ایبوپروفن برای جلوگیری از آسیب و تحریک ۳۰-۱۵ دقیقه از خوابیدن یا دراز کشیدن اجتناب کنید.
سالمندان بیشتر از سایرین در معرض خطر مشکلات گوارشی و خونریزی دهنده هستند.
اگر ایبوپروفن را برای درد یا تب می‌خورید و درد ظرف ۱۴ روز و تب ظرف ۳ روز بهتر نشده یا حتی بدتر شده است با پزشکتان مشورت کنید.
ایبوپروفن را دور از دسترس کودکان، دور از گرما، نور مستقیم یا حرارت مرطوب نگهداری کنید (در این شرایط ایبوپروفن فاسد می‌شود).
در حین مصرف این دارو نباید مشروبات الکلی بنوشید زیرا احتمال آسیب به معده بیشتر خواهد شد. همچنین نباید تا مشخص شدن پاسخ بدنتان به دارو رانندگی یا در فعالیت‌های خطرناک شرکت کنید زیرا این دارو در برخی از افراد موجب گیجی، سرگیجه، یا خواب آلودگی می‌شود.
ایبوپروفن را بدون توصیه پزشک به کودکان کوچکتر از ۱۲ سال ندهید.
از مصرف استامینوفن یا آسپرین همزمان با ایبوپروفن اجتناب کنید.
چنانچه بیشتر از میزان مورد نیاز، ایبوپروفن را مصرف کردید، به موارد اورژانسی در مورد مصرف زیاد این دارو مراجعه کنید و یا از پزشک کمک بگیرید.
علائم مصرف بیش از حد ایبوپروفن
حالت تهوع، استفراغ، دل درد، خواب‌آلودگی، مدفوع سیاه یا خونی، سرفه به همراه بالا آوردن خون، تنفس سطحی و کم عمق، غش کردن یا بیهوش شدن از علائم مصرف بیش از حد ایبوپروفن است.
از چه مواردی در دوره مصرف ایبوپروفن باید خودداری کرد؟
از نوشیدن الکل خودداری کنید؛ زیرا ممکن است خطر خونریزی معده را در شما افزایش دهد.
از مصرف آسپرین در دوره مصرف ایبوپروفن خودداری کنید. اگر در حال مصرف آسپرین برای پیشگیری از سکته مغزی یا حمله قلبی هستید، از مصرف ایبوپروفن خودداری کنید؛ زیرا ایبوپروفن باعث کاهش تاثیر آسپرین در محافظت از قلب و رگ‌های خونی می‌شود. در صورتی که مجبورید که هر دو دارو را مصرف کنید، ایبوپروفن را حداقل ۸ ساعت قبل یا ۳۰ دقیقه بعد از آسپرین، مصرف کنید.
قبل از مصرف هر گونه داروی سرماخوردگی، آلرژی یا مسکن، از دکتر یا مسئول داروخانه در مورد امکان مصرف همزمان این داروها بپرسید. زیرا بسیاری از داروهایی که به صورت آزاد به فروش می‌روند، حاوی آسپرین هستند و یا بسیار به ایبوپروفن شبیه است.
مصرف این داروها به همراه هم، می‌تواند باعث شود که شما یک ماده دارویی را به میزان زیاده از حد وارد بدن خود کنید. قبل از مصرف این داروها بررسی کنید که آیا حاوی آسپرین، ایبوپروفن، کتوپروفن یا ناپروکسن هستند یا خیر.
عوارض مصرف ایبوپروفن
علائم گوارشی مانند سوء هاضمه، سوزش سردل، معده درد و… از علائم شایع داروهای NSAIDs است که برای کاهش آنها مصرف دارو پس از غذا توصیه می‌شود. در صورت ادامه دار شدن این عوارض با پزشک خود مشورت کنید.
برای بهبود اسهال ناشی از مصرف این دارو، مصرف وعده‌های غذایی ساده و مایعات به مقدار کافی توصیه می‌شود.
احساس تهوع ناشی از این دارو با مصرف وعده‌های غذایی سبک و پرهیز از غذاهای پرچرب و پرادویه کاهش می‌یابد.
در صورت مشکلات تنفسی و هرگونه علائم حساسیت دارویی (مانند ورم صورت و دهان) به پزشک خود مراجعه کنید.
در صورت مشاهده دفع خون یا مدفوع تیره، استفراغ حاوی خون یا شکم درد شدید، مصرف دارو را قطع و به پزشک خود مراجعه کنید.
منبع: ساعت24
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.saat24.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ساعت24» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۳۶۳۱۴۷۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
سندرم درس (DRESS) چیست؟ / چرا ایجاد می شود، چگونه درمان می شود و عوارض ماندگار آن چیست؟
عصر ایران- بثورات دارویی همراه با ائوزینوفیلی و علائم سیستمیک یا سندرم DRESS یک واکنش حساسیت شدید به برخی از انواع داروها به شمار می رود. علائم این بیماری شامل تورم پوستی، تب، ناهنجاری های خونی و درگیری اندام های مختلف است.
متخصصین این آلرژی نادر دارویی را به طور بالقوه تهدید کننده زندگی می دانند که به دنبال واکنش بیش از حد سیستم ایمنی بدن به برخی داروها رخ می دهد. علائم ممکن است هفته ها پس از شروع داروی مشکل زا توسط فرد تظاهر یابند. درمان اغلب شامل قطع داروهای مشکوک و استفاده از داروهای تعدیل کننده سیستم ایمنی به منظور کاهش علائم است.
سندرم درسسندرم DRESS که تحت عنوان سندرم ازدیاد حساسیت القا شده به وسیله دارو (DIHS) یا سندرم حساسیت به دارو نیز شناخته می شود، یک واکنش شدید به تعدادی از داروهای تجویزی است. متخصصین سندرم DRESS را در قالب یک واکنش ازدیاد حساسیت نوع 4 طبقه بندی می کنند. این واکنش دارویی جدی، پوست و سایر اندام ها را تحت تاثیر قرار می دهد و میزان مرگ و میر آن تا 10٪ گزارش شده است.
بر اساس گزارش هیئت آمریکایی استئوپاتیک پوست، بروز کلی سندرم DRESS غیرمعمول است و ریسک ابتلا از 1 در هر 1000 تا 1 در هر 10000 نفر پس از قرار گرفتن در معرض داروهای محرک متغیر است. این بیماری معمولا ظرف 2 تا 6 هفته پس از اولین مواجهه فرد با دارو رخ می دهد و باعث ایجاد ویژگی های مشخص و در عین حال متغیری می شود که بر پوست و اندام های متعدد تاثیر می گذارند.
سندرم DRESS به دلیل واکنش بیش از حد سیستم ایمنی رخ می دهد که شامل فعال شدن سلول های T سیستم ایمنی و آزاد شدن سیتوکین ها است. با استناد به مقاله ای که از طریق وب سایت کتابخانه ملی پزشکی آمریکا قابل دسترسی است، داروهای رایج مرتبط با این سندرم عبارت اند از:
- داروهای ضد تشنج
- داروهای ضد ویروس
- آنتی بیوتیک ها
- آلوپورینول
- مگزیلتین
- تثبیت کننده های خلق و خو و داروهای ضد افسردگی
- عوامل بیولوژیک
شواهد همچنین حاکی از آن است که عوامل دیگری نیز در این امر نقش دارند:
- استعداد ژنتیکی برای ابتلا به سندرم DRESS
- ناتوانی کبد در متابولیسم برخی داروها
- فعال شدن مجدد برخی ویروس ها مانند ویروس اپشتین-بار (EBV) یا هرپس ویروس انسانی 6 (HHV6)
علائمبرخی از افراد ممکن است به سندرم DRESS به عنوان یک واکنش چند سیستمی نگاه کنند. این موضوع بدین واقعیت اشاره دارد که بیماری مذکور می تواند علائم مختلفی به همراه داشته باشد. هرچند بیماران ممکن است علائم متفاوتی را تجربه کنند، نام DRESS از مشخصه تعداد ائوزینوفیل های بالا، معروف به ائوزینوفیلی، و علائمی که معمولا در بدن ظاهر می شوند، گرفته شده است.
علائم معمول سندرم DRESS عبارت اند از:
- تب
- بثورات پوستی یا جوش
- ائوزینوفیلی
- لنفوسیتوز آتیپیک
- تورم غدد لنفاوی
- التهاب اندام های داخلی
تشخیصسندرم DRESS می تواند با علائم مختلف تظاهر یابد که آن را مشابه بیماری های دیگر از جمله سلولیت، هپاتیت ویروسی و لوپوس اریتماتوز سیستمیک می سازد. به همین دلیل این بیماری با احتمال بالا برای تشخیص اشتباه رو به رو است. به منظور تشخیص سندرم DRESS، فرد باید معیارهای زیر را داشته باشد:
- سابقه بستری شدن در بیمارستان
- راش حاد
- واکنشی که احتمالا مرتبط با دارو است
علاوه بر این، سه مورد از چهار فاکتور زیر نیز باید وجود داشته باشند:
- تب بالاتر از 38 درجه سانتیگراد
- بزرگ شدن غدد لنفاوی حداقل در دو محل
- درگیری حداقل یک اندام داخلی
- ناهنجاری در شمارش سلول های خونی
در این میان محققان ژاپنی نیز مجموعه ای از معیارها را پیشنهاد کرده اند که مشابه هستند، اما شامل فاکتور خاص فعال سازی مجدد HHV6 هم می شود.
درمانتشخیص زودهنگام و قطع فوری دارو از مهمترین عوامل در درمان این بیماری به شمار می روند. این رویکرد ممکن است برای رفع علائم و هرگونه ناهنجاری خونی و همچنین جلوگیری از پیشرفت بیماری کافی باشد.
پس از این مرحله، درمان عمدتا حمایتی است و شامل مدیریت و تسکین علائم می شود. گزینه های مطرح می توانند متشکل از جایگزینی مایعات، تنظیم دما، تغذیه مناسب، مراقبت از زخم و کنترل عفونت باشند. سایر اقدامات حمایتی هم به اندام های آسیب دیده بستگی دارند.
کورتیکواستروئیدهای سیستمیک پرکاربردترین درمان برای این بیماری هستند. با این حال، هنوز هیچ اتفاق نظری در مورد دوز ایده آل، زمان و مسیر تجویز وجود ندارد. یک مطالعه در سال 2014 که از طریق سری مجلات انتشارات جان وایلی و پسران قابل دسترسی است، نشان داد که کورتیکواستروئیدهای سیستمیک می توانند به طور موثر در مراحل اولیه بیماری اقدام به مدیریت آن کنند.
علاوه بر این در مطالعه ای دیگر از ناشر بریتانیایی بایومد مرکزی در سال 2018 مشخص شد که ترکیبی از پالس تراپی کورتیکواستروئیدی و کورتیکواستروئیدهای خوراکی، یک درمان موثر برای بیماری محسوب می شود.
سایر درمان های موثر عبارت اند از:
- سرکوب کننده های سیستم ایمنی مانند سیکلوسپورین
- کورتیکواستروئیدهای موضعی برای تسکین بثورات پوستی
- ایمونوگلوبولین داخل وریدی
- پلاسمافرزیس
عوارضحتی پس از بهبودی، برخی از افراد ممکن است از پیامدهای طولانی مدت سندرم DRESS رنج ببرند، از جمله آسیب دائمی به اندام ها و ایجاد اختلالات خودایمنی.
یک نظرسنجی در سال 2015 نشان داد که اکثر افرادی که از سندرم DRESS بهبود یافته اند به بیماری های جدیدی مبتلا شده اند. بر اساس پژوهشی دیگر در سال 2017، بیماری های تیروئید مانند بیماری هاشیموتو، بیماری گریو، و تیروئیدیت بدون درد از جمله شایع ترین عوارض طولانی مدت سندرم DRESS هستند.
آسیب اندام ناشی از سندرم DRESS نیز با عوارض طولانی مدت همراه است. افرادی که آسیب شدید کبدی دارند، ممکن است به پیوند کبد نیاز داشته باشند. علاوه بر این افرادی که بیماری کلیوی زمینه ای دارند نیز ممکن است به همودیالیز طولانی مدت نیاز داشته باشند.
بیماری های عفونی یکی دیگر از عوارض شایع مرتبط با سندرم DRESS هستند. مطالعه ای در سال 2013 نشان داد افرادی که تحت درمان با کورتیکواستروئید قرار گرفته اند، ممکن است در معرض خطر ابتلا به بیماری های عفونی مانند هرپس و ذات الریه باشند.
تمامی این مطالعات از طریق کتابخانه ملی پزشکی آمریکا در اختیار علاقه مندان قرار گرفته اند.
کانال عصر ایران در تلگرام
همسر شهید آیت الله سیدمصطفی خمینی دار فانی را وداع گفت