جوانگرایی؛ وعده جامانده روحانی/ ژن‌های خوب یا جوانانِ متخصص بدون پارتی، مساله این است!
تاریخ انتشار: ۱۴ اردیبهشت ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۳۶۴۳۵۲۷
به گزارش خبرنگار حوزه دولت گروه سیاسی باشگاه خبرنگاران جوان، رهبر انقلاب اواخر سال گذشته با صدور «بیانیه گام دوم انقلاب» مسیر آینده کشور را ترسیم کردند که به گواه اکثر کارشناسان، جوانان مخاطبان اصلی این بیانیه لقب گرفتند. جوانانی که در عرصه‌های مختلف خوش درخشیدند اما امروز جایگاه چندانی در مناصب رسمی کشور ندارند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
نکته قابل توجه است این است که برخی از وزرای دولت به اندازه سن جوانان متولد دهه هفتاد؛ سابقه مدیریتی داشته و به همین بهانه راهی را برای جوانان نمی گشایند چرا که معتقد هستند آنان تجربه کافی را ندارند و عجیب آن است که آنان نیز در سنین جوانی به این مناصب رسیده‌اند.
در دولت دوم حسن روحانی نیز تغییر محسوسی دیده نشد و حتی حضور آذری جهرمی در وزارت ارتباطات نیز نتوانست موج انتقادات علیه عدم جوانگرایی در دولت روحانی را خاموش کند. این در حالی است که جامعه جوان انتظار داشت با این انتصاب راه برای سایر جوانان نیز باز شود اما حواشی آقای وزیر جوان آنقدر زیاد بود و هست که حالا برخی معتقدند «وزیر پیر بی حاشیه بِه ز جوان پرحاشیه»!
جوانگرایی؛ وعده جامانده ای از روحانی
اوج توجه دولت روحانی به جوانان را می‌توان در همین یک جمله معاون اول رئیس جمهور دریافت، همان روزی که گفت: «دهه شصتی‌ها هرجا که پا می‌گذارند مشکل ایجاد می‌کنند.»
اظهارات آقای معاون اول درباره دهه شصتی‌ها در حالی است که حسن روحانی در روزهای تبلیغاتی ریاست جمهوری بارها برضرورت بکارگیری جوانان در عرصه‌های مختلف تاکید کرد بود: «جوان‌ها باید بیایند و مدیریت‌ها را به عهده بگیرند. نسل جوان، مدیران آینده کشور هستند و لیاقت‌های بسیار خوبی دارند. در هیأت وزیران هم هر کجا از نیروی جوان‌تر استفاده کردیم، نه تنها پشیمان نشدیم، بلکه راضی و خشنود هستیم. به خوبی و پرتلاش کار می‌کنند. البته یک جاهایی هست که تجربه و سابقه در یک شرایطی مورد نیاز باشد، اما همین مدیران هم باید مدیران جوان را سر کار بیاورند یعنی معاونین و مشاورینی که معرفی می‌کنند از نسل جوان باشند و از آنها استفاده کنیم.»
علی رغم این صحبت ها که اتفاقا مخاطب بایدهایش رئیس دولت و همکارانش است، شاهد اقدام عملی در جوانگرایی نبوده و نیستیم.
« آقاي روحاني پيگير وعده هاي خود در طول دوران انتخابات به مردم، زنان و جوانان هستند که حتما محقق شود و مهم ترين گره هاي انقلاب اسلامي به دست جوانان باز شد، موتور اصلاحات جوانان بودند. مسائلي که مسئولان و مردم را آزار مي دهد با اتکا به جوانان قابل حل است. به جهت سياست گذاري براي جوانان عقب هستيم و متاسفانه مديريت کشور تا حدي مسن شده است و شکاف نسلي در مديريت زياد شده و تا حدودي گرفتار پيري هستيم.»
اظهارات فوق ادبیات منتقدان دولت نیست؛ صحبت های معاون اول رئیس جمهور در نخستین همایش «جوانان, توسعه و تعالی»، کمی بعد از استقرار دولت دوازدهم در شهریور سال ۹۶ گفته شده که به صورت تلویحی به پیر شدن مدیریت کشور اذعان می کند. اما سوال اساسی این است که سیاست گذاری‌هایی را که جهانگیری نقد کرده، چه کسی باید اصلاح و درست کند؟ و اینکه این اتکا به جوانان باید دقیقا در کجای فضای مدیریتی انجام گیرد؟ و چه زمانی قرار است از تجربه بازگشایی گره‌های انقلاب به دست جوانان استفاده شده و با تدبیرهای نو، امیدی برای جوانان کشور ایجاد شود.
جوانان؛ از بی‌توجهی دولتمردان تا معجزه در دفاع مقدس
با توجه به فاصله ادعا تا عمل مقامات دولتی در استفاده از نیروی جوان به نظر می‌رسد نباید منتظر اتفاق ویژه‌ای در مبحث جوان گرایی در این دولت بود. همانگونه که گفته شد در بحث جوانگرایی تجربیات واقعی دوران دفاع مقدس وجود دارد. وقتی نگاهی گذرا به تاریخ دفاع مقدس کنیم متوجه می شویم اکثریت قریب به اتفاق فرماندهان ارشد نظامی را جوانان تشکیل می‌دادند و در آن روز‌ها توانستند عملیات‌های موفقی را رقم زده و باعث پیشبرد جنگ شوند که نشان میدهد روحیه جوانی می‌تواند با کمترین تجربه بهترین عملکرد‌ها را داشته باشد.
طیف سنی فرماندهان دفاع مقدس حدودا بین ۲۰ تا ۳۰ سال بود. به عنوان نمونه شهید حسن باقری که یکی از نوابغ جنگ بود که فقط ۲۴ سال در زمان شهادتش داشت و از این نمونه‌ها بسیار در آن دوران یافت خواهد شد.
نمونه های دیگر شهید محمد ابراهیم همت و جاوید الاثر حاج احمد متوسلیان هستند. این دو فرماندهان لشگر 27 محمدرسول الله که عملیات های بزرگی از جمله «الی بیت المقدس» که به فتح خرمشهر انجامید و خیبر در جزیره مجنون را با موفقیت فرماندهی کردند.
مهدی و محمد باکری؛ محمد بروجردی؛ محمود کاوه و خیل عظیم دیگری از فرماندهان هشت سال جنگ تحمیلی را جوانان تشکیل می‌دادند. جوانانی که یک روز به آنها اعتماد شد و با دست خالی مقابل تهدیدهای نظامی دشمن ایستادند. اما امروز و درجنگ سنگین اقتصادی، کسی نیست که به طیف جوان جامعه اعتماد کند؛ همان جوانانی که اتفاقا در سایه همین بی‌اعتمادی و بی‌توجهی قله‌های رفیع علمی و پژوهشی را فتح کرده‌اند.
دستاوردهای علمی, گل سر سبد اعتماد به جوانانبه گواه آمارهای بین المللی, جوانان ایرانی پس از دوران دفاع مقدس حتی در سایه بی‌توجهی‌ها و کم برخورداری از امکانات لازم نیز خوش درخشیدند. آنان در عرصه های علمی دستاورد های سطح بالایی را داشتند و در مسابقات نیز همیشه مدعی بوده و بارها افتخار آفریدند و این تلاش و افتخار رکن اساسی ژن برتر جوان ایرانی بوده است که از جمله آن می توان به مدالهای طلا یا نقره المپیادهای دانشجویی جهانی طی دو یا سه دهه گذشته اشاره کرد اما این تمام افتخارات نیست چرا که در عرصه ورزشی نیز جوانان ایرانی در برخی از رشته ها جزو مدعیان اول دنیا به حساب می آیند.
نمونه های بسیار زیادی را از جوانان موفق ایرانی می توان نام برد که در این مجال نمی گنجد، در این گزارش تنها از یک نمونه جوانان علمی به نام شهید مصطفی احمدی روشن نام می بریم. در سال 89 آمریکا به کمک رژیم صهیونیستی اقدام به طراحی ویروسی نرم افزاری به نام استاکس نت کرد. این ویروس سبب افزایش تعداد چرخش سانتری فیوژها و منفجرشدن دستگاه ها شده و می توانست فجایع زیست محیطی بسیاری را برای کشور ایجاد کند، شهید مصطفی احمدی روشن با همکاری کارشناسان جوان سازمان انرژی اتمی توانستند این ویروس را شناسایی و از بین ببرند، جالب است بدانید برای طراحی این ویروس هزینه های بسیاری با کمک دانشمندان هسته ای انجام شده بود که جوانان ایرانی توانستند قدرت علمی خود را به رخ جهانیان بکشانند.
به لطف اعتماد به جوانان در عرصه علمی کشور، ایران امروز یک درصد استنادات علمی دنیا را به نام خود کرده است، طبق آمار بین المللی جمهوری اسلامی ایران با ۲ میلیون. ۶۰۱ هزار استناد توانسته است ۱.۵ درصد استنادات علمی را به خود اختصاص دهد. بر اساس دادههای مستخرج از معتبرترین پایگاه استنادی جهان (ISI) که در سال ۹۷ منتشر شده است، جمهوری اسلامی ایران توانسته است برای نخستین بار، در زمره ۱۶ کشور برتر دنیا از منظر تولید علم قرار گیرد. طبق داده های مرکز wos پژوهشگران جمهوری اسلامی ایران تا پایان سال ۲۰۱۸ میلادی کماکان با بیش از ۵۱ هزار مدرک علمی و مشارکت حدوداً ۲ درصدی از کل انتشارات علمی دنیا جایگاه شانزدهم جهان را کسب کرده‌اند. تمام این نتایج علمی به علت حضور جوانان و اعتماد به آنان آن هم در شرایط تحریمی کسب شده است.علاوه بر مسائل علمی نام جوانان ایرانی در عرصه های مختلف ورزشی، هنری، اقتصادی در عرصه بین المللی زبانزد شده است. که ذکر نام آنان در این گزارش نمی‌گنجد.
برخی از کارشناسان معتقدند اگر هم جوانگرایی در مناصب دولتی انجام شده برای ژن‌های خوب وابسته به مقامات دولتی بوده و نوعی قبیله‌گرایی را در مدیریت کشور ایجاد کرده است.
هرچند دولت روحانی کمتر از دو سال فرصت دارد تا به وعده جوانگرایی جامه عمل بپوشاند اما براستی مردم باید به تحقق این وعده امید داشته باشند؟ قول و قراری که طی حدود شش سال گذشته عملی نشده، در دو سال باقیمانده از عمر دولت دوزادهم محقق خواهد شد؟! به بیانی دیگر آیا جوان‌سازی در دولت روحانی به جوانان بدون رانت یا نسبت سیاسی و خانوادگی خاصی خواهد رسید یا شاهد حضور بیشتر ژن‌هایی که خود را خوب می خوانند، در کشور خواهیم بود؟
انتهای پیام/
منبع: باشگاه خبرنگاران
کلیدواژه: روحانی رئیس جمهور جوانان
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۳۶۴۳۵۲۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
عباس عبدی: شاخص‌های ۳ سال اول دولت رئیسی عقب‌تر از ۳ سال اول دولت روحانی است
عباس عبدی در روزنامه اعتماد نوشت: امسال آخرین سال سند چشم‌انداز ایران است که در سال ۱۳۸۲ از سوی مقام معظم رهبری برای اجرا به نهاد‌های حکومت ابلاغ شد.
طبق چشم‌انداز بیست‌ساله، ایران کشوری است توسعه یافته با جایگاه اول اقتصادی، علمی و فناوری در سطح منطقه با هویت اسلامی و انقلابی، الهام‌بخش در جهان اسلام و با تعامل سازنده و موثر در روابط بین‌الملل... متکی بر اصول اخلاقی و ارزش‌های اسلامی، ملی و انقلابی، با تأکید بر مردم‌سالاری دینی، عدالت اجتماعی، آزادی‌های مشروع، حفظ کرامت و حقوق انسان‌ها و بهره‌مندی از امنیت اجتماعی و قضایی. برخوردار از دانش پیشرفته، توانا در تولید علم و فناوری، متکی بر سهم برتر منابع انسانی و سرمایه اجتماعی در تولید ملی. امن، مستقل و مقتدر با سامان دفاعی مبتنی بر بازدارندگی همه‌جانبه و پیوستگی مردم و حکومت. برخوردار از سلامت، رفاه، امنیت غذایی، تأمین اجتماعی، فرصت‌های برابر، توزیع مناسب درآمد، نهاد مستحکم خانواده، به دور از فقر، تبعیض و بهره‌مند از محیط‌زیست مطلوب. فعال، مسوولیت‌پذیر، ایثارگر، مومن، رضایت‌مند، برخوردار از وجدان کاری، انضباط، روحیه تعاون و سازگاری اجتماعی، متعهد به انقلاب و نظام اسلامی و شکوفایی ایران و مفتخر به ایرانی بودن. دست یافته به جایگاه اول اقتصادی، علمی و فناوری در سطح منطقه آسیای جنوب غربی (شامل آسیای میانه، قفقاز، خاورمیانه و کشور‌های همسایه) با تأکید بر جنبش نرم‌افزاری و تولید علم، رشد پرشتاب و مستمر اقتصادی، ارتقاء نسبی سطح درآمد سرانه و رسیدن به اشتغال کامل. دارای تعامل سازنده و موثر با جهان بر اساس اصول عزت، حکمت و مصلحت.»»
اکنون که در سال پایانی این سند مهم هستیم آیا می‌توانیم تصویری از تحقق این اهداف ارایه دهیم؟
اگر بلی آیا موفق شده‌ایم یا شکست خورده‌ایم؟ یا وضعیتی بینابینی است؟ گمان نمی‌کنم که رسیدگی دو و چند باره به شاخص‌های مندرج در این سند ما را به نتیجه‌ای جز این برساند که نه تنها در اغلب موارد نسبت به ۲۰ سال پیش جایگاه بهتری پیدا نکرده‌ایم بلکه و بدون تردید موقعیت ما در بیشتر جهات هم در مقایسه با گذشته خود و به ویژه در مقایسه با دیگران ضعیف‌تر هم شده است.
در واقع در مسیر معکوس حرکت کرده‌ایم. کافی است چند شاخص مهم آن یعنی؛ «رشد پرشتاب و مستمر اقتصادی، ارتقای نسبی سطح درآمد سرانه و رسیدن به اشتغال کامل» را بررسی کنیم.
هیچگاه نه رشد پرشتابی داشتیم و مهم‌تر از آن اصلا هم مستمر نبود، در نتیجه ارتقای نسبی سطح درآمد سرانه را نیز شاهد نبوده‌ایم. اشتغال کامل نیز امری شوخی است. با کاهش یا ثبات نرخ فعالیت اقتصادی و نیز افزایش مشاغل کم‌کیفیت و خویش‌فرما و خروج افراد از بازار کار، همچنان بیکاری بالا است و مهاجرت نیروی متخصص نیز به این روند‌های منفی افزوده شده است.
تقریبا همه اهداف این سند به جز موارد معدودی فاصله‌ای ژرف با واقعیت دارد. جالب است برای مواردی هم که به‌شدت هزینه و برنامه‌ریزی کردند مثل فرزندآوری نیز شکست فاحشی خوردند.
این شکست‌ها را نیز نمی‌توان معلول این دولت و آن دولت دانست. هر چند تفاوت‌های عملکردی میان دولت‌ها وجود داشته است. این روند را باید در ذیل کلیت جریان حکمرانی کشور تحلیل کرد.
البته دوره اصلاحات از این داوری استثنا است؛ به قول یرواند آبراهامیان تاریخ‌نگار برجسته ایرانی در آخرین کتاب خود: «بدون هیچگونه اغراقی خاتمی را باید موفق‌ترین رییس‌جمهور ایران بعد از انقلاب سال ۵٧ دانست، زیرا ایران در سال (١٣٨١/٢٠٠١) در شرایطی پا به قرن بیست و یکم گذاشت که اگر نگوییم در غرب آسیا، اما در خاورمیانه به عنوان قدرت اول منطقه در تمام زمینه‌ها شناخته می‌شد.»
اکنون می‌توان پرسید که اگر این روند مطلوب و یا حداقل با موفقیت‌های نسبی همراه بوده است، این نتیجه را به‌طور رسمی اعلام نمایند، تا مردم تکلیف خود را با چنین اسنادی و اهدافی بدانند و آنها را توخالی و فاقد اعتبار بدانند. پس اگر در تحقق این اهداف شکست خورده‌ایم، پیش از هر چیز باید یک تحلیل جامع از علل شکست ارایه و سپس نتیجه‌گیری شود که براساس این تحلیل چه تغییرات سیاستی باید داده شود؟ می‌توان تمام شاخص‌های مذکور در سند را بررسی کرد و نشان داد که نه تنها مطابق هدف تعیین شده محقق نشده‌اند، بلکه اغلب آنها فاصله بزرگی با هدف دارند و مهم‌تر از همه اینکه سرجمع نتیجه این اهداف که معادل جایگاه کلی کشور است، نشانگر پیشرفت رتبه ایران نیست، بلکه پسرفت هم هست. تحولاتی که در ۷ سال اخیر به ویژه در سه سال گذشته رخ داده، نه تنها به بهبود چشم‌انداز کشور کمک نکرده، بلکه امید را کم‌رنگ‌تر از گذشته کرده است.
کافی است که سه سال اول دولت روحانی را مقایسه کنید با سه سال اخیر، تا ببینیم هر چه در آن دوره چشم‌انداز مثبت و امیدبخش بود و حتی به رشد اقتصادی بالای ۱۴درصد و تورم تک‌رقمی هم رسید، در این دولت ماجرا معکوس است.
دولت روحانی که با چنان وضع امیدبخشی آغاز کرد؛ پایانش چنان شد که همه می‌دانیم. پایان این دولت چه خواهد شد که آغازش از پایان روحانی ناامیدکننده‌تر است.
آنچه که ناامیدی را دامن می‌زند، فقدان چشم‌انداز نسبت به آینده است. از این رو امسال را باید سال ضرورت تغییر ریل سیاست به سوی عقلانیت و به سود مردم برای ایجاد امید تلقی کرد. امید محصول نقد گذشته و برنامه‌ریزی علمی و منطقی و قابل قبول برای آینده است و ربطی به تلقینات و تبلیغات توخالی و پوچ رسانه‌های رسمی ندارد که همگی ناامید کننده هستند.
آینده کشور در صورت ادامه سیاست‌های موجود قابل پیش‌بینی است، همین مسیری است که از سال ۹۶ تاکنون آمده است و حتی ممکن است این روند تشدید هم بشود. به قول امام علی فرصت‌ها، چون ابر می‌گذرند، امسال را باید سال فرصت دانست. فرصتی که استفاده نشود، تبدیل به تهدید می‌شود.
tags # سید ابراهیم رئیسی ، حسن روحانی سایر اخبار
دومین جلسه رسیدگی به اتهامات تتلو برگزار شد