خوان گوآیدو کیست و چه می‌خواهد؟
تاریخ انتشار: ۱۵ اردیبهشت ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۳۶۶۲۷۵۸
خوآن گوآیدو رهبر اپوزیسیون دولت مادورو که اکنون خود را رئیس جمهور موقت ونزوئلا خوانده است، تا این اواخر چهره‌ای نسبتا ناشناخته محسوب می‌شد.
به گزارش یورونیوز، او که در ماه جاری میلادی به عنوان رهبر مخالفان به مقام ریاست پارلمان ونزوئلا رسید، پیش‌تر در دوران دانشجویی اعتراضات علیه حکومت سوسیالیستی هوگو چاوز را رهبری می‌کرد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
رسیدن او به مقام ریاست پارلمان ونزوئلا، به مخالفان دولت این کشور که دستگاه سرکوب مادورو طی سال‌ها آن‌ها را فرسوده و چندپاره کرده بود، جانی دوباره بخشید.
خوآن گوآیدو که ۳۵ سال سن دارد، به همراه دولت ایالات متحده آمریکا و شماری از ناظران بین‌المللی اینگونه استدلال می‌کند که از آنجا که انتخابات ریاست جمهوری برگزار شده در ماه مه گذشته، انتخاباتی غیرواقعی و ساختگی تنها برای حفظ قدرت نیکلاس مادورو بوده است بنابراین ریاست جمهوری آقای مادورو بر این کشور از مشروعیت قانونی لازم برخوردار نیست.
او با این استدلال، روز چهارشنبه ۲۳ ژانویه در میان جمع گسترده‌ای از مخالفان نیکلاس مادورو خود را رئیس دولت موقت ونزوئلا اعلام و تاکید کرد که بر اساس قانون اساسی این کشور، حق دارد تا زمان برگزاری انتخابات ریاست جمهوری، ریاست دولت موقت را برعهده داشته باشد.
آقای گوآیدو پس از ادای سوگند قول داد که با رهبری دولت انتقالی، زمینه را برای برگزاری یک انتخابات آزاد فراهم کند. او همچنین از نظامیان کشور خواست که دیگر از فرمان‌های دولت مادورو اطاعت نکنند.
اعلام ریاست جمهوری خودخوانده او در زمانی است که موج گسترده‌ای از اعتراضات علیه عملکرد نیکلاس مادورو در پی بحران اقتصادی، تورم افسار گسیخته و کمبود شدید کالا‌های اساسی، سراسر ونزوئلا را فرا گرفته و حدود ۳ میلیون نفر از جمعیت ۳۲ میلیون نفری این کشور را آواره کشورهای همسایه کرده است.
فقر در حالی سراسر ونزوئلا را گرفته که ۹۵ درصد از درآمد دولت این کشور، حاصل از درآمد‌های فروش نفت است.
تنها دو روز پیش از اعلام ریاست جمهوری آقای گوآیدو ۲۷ تن از سربازان گارد ملی ونزوئلا در یکی از ایستگاه‌های نگهبانی در کاراکاس، دست به شورش علیه دولت مادورو زدند و در جریان اعتراضات دو روز سه‌شنبه و چهارشنبه در این کشور نیز ۱۴ نفر کشته شدند.
نیکلاس مادورو در سال ۲۰۱۳ میلادی بر مسند قدرت نشست و در ماه جاری میلادی نیز برای آغاز دومین دور ریاست جمهوریش سوگند یاد کرد. گفته می‌شود علاوه بر واکنش شدید آقای مادورو به اعلام ریاست جمهوری خوان گوآیدو، تعدادی راهپیمایی نیز در شهر‌های مختلف این کشور در حمایت از او برگزار شد، اما این راهپیمایی‌های دولتی، در مقیاسی بسیار کوچک شکل گرفت.
سازمان ملل طرفین را به گفتگو دعوت کرد
آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل متحد روز پنج‌شنبه ۲۴ ژانویه خواستار گفتگو میان طرفین برای جلوگیری از تشدید درگیریها شد. او که در نشست اقتصادی داووس سخنرانی می‌کرد گفت: «ما امیدواریم که امکان گفتگو در ونزوئلا فراهم شود تا از تشدید تنش‌هایی که منجر به درگیری و در پی آن وقوع فاجعه‌ای برای مردم این کشور و منطقه می‌شود، جلوگیری شود.»
اسپانیا نیز تنها راه حل را برگزاری انتخابات در ونزوئلا دانست. همچنین اعلام شد که نخست‌وزیر این کشور پس از رایزنی با مقامات کشورهای آمریکای لاتین در حاشیه نشست داووس سوئیس، با خوآن گوآیدو تماس خواهد گرفت.
نیوکلاس مادورو کیست؟
نیکولاس مادورو معاون هوگو چاوز که در زمان بیماری وی زمام امور ونزوئلا را در اختیار داشت، از انقلابیون اصیل این کشور و همراه وفادار چاوز به حساب می‌آید.
نیکولاس مادورو، فعالیت سیاسی خود را از زمان نوجوانی با حمایت از جنبش انقلابی بولیویاری آغاز کرد و از زمانی که راننده اتوبوس بود به نمایندگی از کارگران در اتحادیه صنف حمل و نقل در کاراکاس رسما وارد سیاست شد. وی یکی از بنیان گذاران حزب سیاسی است که بعد‌ها حزب چاوز از دل آن بوجود آمد.
مادورو در سال ۲۰۰۰ نماینده شورای ملی بود و دفاع جانانه او از سیاست‌های چاوز، او را به یکی از حامیان مورد علاقه وی تبدیل کرد. وی از سال ۲۰۰۶ وزیر خارجه ونزوئلا بوده و پس از برگزاری انتخابات ماه اکتبر به معاون اولی رئیس جمهور ارتقا یافت.
مادورو در دوران تصدیش در وزارت خارجه، مدافع جدی ایده‌های چاوز بود و همراه با چاوز منتقد سرسخت مسائل جهانی با رویکرد حزب چپ بشمار می‌رفت.
وی که پیش از تصدی وزارت خارجه رئیس قوه مقننه بود، پس از وزارت، پست قبلی خود را به همسرش سیلیا فلوره واگذرا کرد. فلوره اولین زنی است که در فاصله سال‌های ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۱ ریاست شورای ملی را به عهده گرفته است.
در سال ۱۹۹۲ که چاوز در پی کودتای نظامی ناموفق خود به زندان افتاد، فلوره با هدایت تیم قضایی توانست وی را پس از دو سال، از زندان آزاد کند. فلوره در حال حاضر دادستان کل کشور است.
مادورو از اولین روز‌های درمان سرطان چاوز در نیمه سال ۲۰۱۱، همراه وی بوده و اغلب با او به هاوانا سفر می‌کرده است.
در طول برگزاری انتخابات ریاست جمهوری اکتبر ۲۰۱۲ در ونزوئلا، مادورو در اقدامی که نشان از وفاداری داشت، رانندگی اتوبوس حامل چاوز و همراهانش را شخصا به عهده گرفت.
پیشینه عضویت وی در اتحادیه کارگری سبب شده است نظر طرفداران چاوز به وی مثبت بوده و احترام زیادی برای او قائل باشند. از نظر دیپلمات‌های خارجی، مادورو بسیار خوش برخورد است و در میان همه اطرافیان چاوز بهتر می‌توان با وی ارتباط برقرار کرد.
هوگو چاوز، مادورو را به عنوان جانشین خود در حزب و ریاست جمهوری معرفی کرده بود و طبق قانون اساسی ونزوئلا، اگر رئیس جمهور نتواند دولت را اداره کند معاون اول وی به طور موقت جانشین او خواهد شد.
چاوز قبل از مرگ به طرفدارانش تاکید کرده بود در دور بعدی انتخابات ریاست جمهوری، مادرور کاندیدای حزب متبوع‌اش خواهد بود و از مردم خواست برای تداوم انقلاب بولیویاری به مادورو رای بدهند.
نیکولاس مادورو پس از مرگ هوگو چاوز، ششم مارس سال ۲۰۱۳ به عنوان رئیس‌جمهور موقت ونزوئلا انتخاب شد.
منبع: تابناک
کلیدواژه: خوان گوآیدو ونزوئلا آمریکای لاتین رئیس جمهور نیکولاس مادورو هوگو چاوز پارلمان ونزوئلا معامله قرن افزایش قیمت بنزین دادگاه لاهه سید عباس موسوی حملات غزه
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tabnak.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تابناک» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۳۶۶۲۷۵۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
مهاجری خطاب به ذوالنور: از رئیسی و دولت حساب‌کشی کنید
به گزراش «تابناک»، محمد مهاجری در روزنامه اعتماد نوشت: آقای ذوالنور به افول جایگاه مجلس اشاره کرده و به عنوان نمونه، دخالت‌های بیرونی در قانونگذاری را برشمرده است. با اینکه طبق قانون اساسی، قانونگذاری منحصرا در اختیار مجلس قرار دارد، اما سال‌های زیادی است که نهاد‌هایی همچون شورای انقلاب فرهنگی، شورای عالی فضای مجازی و... دستورالعمل‌هایی را ابلاغ می‌کنند که در حکم قوانین لازم‌الاجراست. آقای ذوالنور نخستین چهره سیاسی نیست که چنین انتقادی را بیان می‌کند. پیش از او نمایندگان دوره‌های قبل مجلس - به خصوص آقای علی مطهری - بار‌ها این موضوع را گفته‌اند، اما دوستان اصولگرا همچون جناب ذوالنور حاضر به پشتیبانی از این ایده نشدند.
جای این پرسش جدی وجود دارد که چرا چنین جراتی وجود دارد که جایگاه مجلس نادیده گرفته شود و شعار در راس امور بودن آن عملیاتی نشود؟ بگذارید از همین انتخابات اخیر مجلس در اسفند ۱۴۰۲ شروع کنیم. متاسفانه فرآیندی که از ماه‌ها قبل آغاز شد و مجلس یازدهم هم با اصلاح قانون انتخابات به آن کمک کرد، شرایطی را به وجود آورد که مجلس دوازدهم از هم‌اکنون با شائبه ناکارآمدی مواجه شود.
بخش بزرگی از نمایندگان مجلس یازدهم که شاید آقای ذوالنور هم جزو آن‌ها باشد مدتی قبل از انتخابات ریاست‌جمهوری سیزدهم از آقای رییسی دعوت کردند وارد میدان رقابت ریاست‌جمهوری شود. این اقدام اگر در قالب یک فعالیت تعریف شده حزبی صورت می‌گرفت کاملا قابل دفاع بود، زیرا وقتی یک حزب سیاسی از کاندیدایی حمایت می‌کند مسوولیت اقدام خود را هم می‌پذیرد. اما اقدام فردی نمایندگان مجلس یازدهم معنای اقدام حزبی نداشت، بلکه نمایندگان استقلال خود را به حراج گذاشتند و عملا چک سفید امضا به رییس دولت دادند و به همین دلیل همه نمایندگانی که آن نامه را امضا کردند، باید در برابر ناکارآمدی دولت سیزدهم پاسخگو باشند. انتخابات مجلس دوازدهم متاسفانه با مشارکت کم صورت گرفت و آرای نمایندگان نیز بسیار پایین بود و از جمله در تهران، نفر اول کمی بیش از ۵۰۰ هزار رای (معادل ۵ درصد رای واجدان شرایط شرکت در انتخابات) کسب کرد. در اکثر حوزه‌های انتخابیه نیز افراد منتخب کمی بیش از ۲۰ درصد آرا را به خود اختصاص داده‌اند.
حتما آقای ذوالنور توجه دارند که هر چه پایگاه مردمی مجلس (و البته ریاست‌جمهوری) ضعیف‌تر باشد، نهاد‌های دیگر حاکمیت تلاش می‌کنند نقش آن را در مقدرات کشور کمرنگ کنند. مجلس دوازدهم علاوه بر ضعف پیش گفته، به مدد شورای محترم نگهبان از چهره‌های خاصی برخوردار شده که برخی از آن‌ها به تنهایی قادر به نابودی حیثیت کل مجلس هستند.
جای شکرش باقی است که یکی از این افراد با تذکر رهبر معظم انقلاب، دست‌کم تا اطلاع ثانوی از تنش‌زایی و پرخاشجویی فاصله گرفت، اما باید منتظر ماند و با آغاز مجلس جدید، فصل تازه‌ای از هنرنمایی این گروه را به تماشا نشست. دقیقا آنچه را آقای ذوالنور از بابت پایین آمدن شأن مجلس نگرانش است، همان چیزی است که خود او حتی اگر در ایجادش موثر نبوده، در برابر آن سکوت تاییدآمیز داشته است.
با این همه اگر بخواهیم خوشبینانه به آسیب‌شناسی نماینده محترم قم بنگریم و فرض کنیم که او با این نگاه به دنبال اصلاح مجلس است، گریزی نیست جز اینکه امیدوار باشیم همین مجلس ضعیف کم رای، نقایص خود را با عملکرد مثبت جبران کند. حساب‌کشی جدی و دقیق از دولت، نظارت بر عملکرد دستگاه‌های اجرایی و برخورد بدون رودربایستی با وزرای ضعیف و شخص رییس‌جمهور و نیز آتش نزدن قرارداد‌های بین‌المللی (که حتما جناب ذوالنور آن را به یاد دارد!) می‌تواند کفاره‌ای برای جبران اشتباهات گذشته باشد. امید که آقای ذوالنور - که از الان در قامت کاندیدای ریاست مجلس- سخن می‌گوید، حتی اگر به چنین منصبی هم نرسید، در رفع آسیبی که آن را فهم کرده است، برآید.
همسر شهید آیت الله سیدمصطفی خمینی دار فانی را وداع گفت