به نقل از «آفتاب»

رنج بیماری، درد بی کسی

تاریخ انتشار: ۱۷ اردیبهشت ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۳۶۸۳۱۰۶

هفتم می به عنوان «روز جهانی یتیمان ایدز» نام گذاری شده است. کودکان ایدز، کودکان بی گناهی هستند که نه تنها رنج یک بیماری را به دوش می کشند، بی سرپرست هم هستند. آنها به ذره ای امید از سوی جامعه نیاز دارند. آفتاب‌‌نیوز : این جمله که «کودکان بی گناه اند»، را بارها شنیده ایم. این قشر از جامعه آسیب پذیر هستند و همواره نیاز به حمایت دارند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

مثل کودکان ایدز. کودکانی که از بدو تولد این بیماری را یدک می کشند و به خاطر انگ، نادیده گرفته شده و به مرور از جامعه طرد می شوند. 
کودکان ایدز، کودکان بی گناهی هستند که ناخواسته درگیر این بیماری شده اند و از آن تلخ تر زمانی است که بی سرپرست باشند. یعنی کودکی که هم ایدز دارد و هم پدر یا مادر خود را بر اثر این بیماری یا به هر دلیل دیگری از دست داده است. 
حال هفتم می به عنوان «روز جهانی یتیمان ایدز» نام گذاری شده است. روزی که همه باید دست به دست هم دهند تا برای مرااقبت از تمام کودکان مبتلا یا متاثر از ایدز اقدام کنند. 
این روز اما در ایران نیز از جایگاه مهمی برخوردار است. انجمن احیا و توانیاب، یکی از مجموعه های غیردولتی است که برای نهادینه کردن این روز پیشگام شده است. 
این گروه در تلاش اند تا در روز جهانی یتیمان ایدز که مصادف با 17 اردیبهشت ماه می شود، نشان بدهند این کودکان و خانواده هایشان نیاز به حمایت و احترام از سوی جامعه دارند و باید مثل خیلی از ما به زندگی عادی و دور از تنش و نگرانی ادامه دهند. 
به همین دلیل امروز همراه با انجمن احیا و تعدادی از مادران حامی سلامت «مادرانی که مبتلا به بیماری ایدز هستند» وفرزندان آنها که عده ای به خاطر درمان و مراقبت های به موقع سالم متولد شده و عده ای دیگر متاثر از ایدز هستند به دفتر یونیسف در تهران و شورای شهر رفتیم تا پای صحبت های این قشر از جامعه بنشینیم و در حرکتی نمادین روز جهانی یتیمان ایدز را به جامعه معرفی کنیم.
*حقوق برابر برای همه
ساعت حدود 9 صبح است. دفتر یونیسف اما شلوغ تر از هر روز دیگری است. آنها امروز میزبان مادران و کودکانی اند که متاثر از ایدز هستند. در اتاق کنفرانس، آقای ذوالفقار علی خان قائم مقام نماینده یونیسف در ایران، مهتاب کرامتی بازیگر و سفیر صلح و حسن نیت یونیسف، جمعی از کارمندان یونیسف و خسرو منصوریان مدیر موسسه توانیاب و احیاء ارز ش ها حضور دارند. بچه ها شاخه گل هایی را که نماد صلح و دوستی است به نمایندگی از انجمن احیا ارزش ها، به بزرگترهایشان اهدا می کنند. 
حضور کودکان در اتاق همه را به ذوق آورده است. اغلب کودکان یتیم ایدز هستند و نیاز به حمایت و همراهی دارند. 
ذوالفقار علی خان، قائم مقام نماینده صندوق کودکان سازمان ملل (یونیسف) در ایران می گوید: کودکانی که متاثراز HIV یا مبتلا هستند، یکی از الویت های ما هستند. حمایت از آنها یکی از پروژه های اصلی و بسیار مهم یونیسف در ایران و سرتاسر دنیا است. 
وی با اشاره به اینکه جمهوری اسلامی ایران یکی از کشورهایی است که به صورت گسترده در حال پیشگیری و کنترل انتقال HIV،ایدز از مادر به فرزند است ادامه می دهد:این موضوع در کشور ایران به صورت گسترده در بیمارستان ها ومراکز بهداشت از سوی وزارت بهداشت اجرا و کنترل می شود. 
در این میان آقای علی خان به نکته جالبی اشاره می کند و می گوید: در یونیسف و در دیگر آژانسهای سازمان ملل ، در سراسر دنیا افرادی هستند که HIV مثبت دارند اما به راحتی در کنار افراد دیگر مشغول کارند و هیچ مشکلی برایشان وجود ندارد. آنها به راحتی به کار و زندگی شان می پردازند. 
قائم مقام نماینده یونیسف در ایران معتقد است HIV،ایدز مثل بیماری های دیگر است. «یکی ممکن است دیابت یا بیماری قلبی یا قند خون داشته باشد و یکی ایدز. این به معنای منع ادامه زندگی نیست. هر فرد در هر شرایطی باید به بهترین نحو زندگی کند». 
وی می گوید: خیلی از ما می توانیم به بیماری های سخت و مشکلات غلبه کنیم اما چیزی که خیلی بد است و فرد را از پای می اندازد ناامیدی است. باید به زندگی با امید، انرژی و تعهد ادامه دهیم. 
وی ادامه می دهد: ما به عنوان یونیسف قول می دهیم با عشق و احترام به شما رسیدگی کنیم. 
*تلاش برای انگ زدایی
فضا دوستانه است و قائم مقام نماینده یونیسف از دیدن بچه ها خوشحال است. در ادامه مهتاب کرامتی از آشنایی اش با انجمن احیا می گوید. «من چند سال پیش در یکی از جلسات یونیسف با گروه احیا آشنا شدم و بعد همراه یونیسف بازدیدی از این مجموعه داشتیم. به نظرم مجموعه احیاء ارزش ها مجموعه ای امیدبخش و فعال است که هم در زمینه کودکان توانیاب و هم در خصوص خانواده های متاثر از HIV،ایدز به خوبی کار می کنند. به همین دلیل همراهی من با این گروه ادامه پیدا کرد». 
کرامتی ادامه می دهد: به نظر من کار اصلی را این انجمن انجام می دهند. این جلسات یادآوری این مساله است که می توانیم در کنار هم کارهای مثبت تر و پویاتری انجام دهیم و یادمان باشد که در کنار هم می توانیم خیلی مفیدتر باشیم. 
خانم بازیگر می گوید: وظیفه تک تک ما است، چه من بازیگر که مردم می شناسند، چه اصحاب رسانه، بتوانیم در این جامعه انگ زدایی کنیم. انگ زدایی یکی از اهداف ما در زمینه افراد متاثر و مبتلا به HIV است. باید بپذیریم و این باور را در جامعه به وجود بیاوریم که فرد مبتلا به ایدز این حق را دارد، یک زندگی عادی داشته باشد. 
سفیر صلح و حسن نیت یونیسف در ایران معتقد است«وظیفه جامعه هم این است که امکانات موردنیاز این افراد را فراهم کند و با آنها نیز دقیقا مثل یک فرد عادی رفتار کند. هیچ فرقی وجود ندارد. ایدز هم مثل بیماری های دیگر است. برای مثال صاحبان مشاغل نباید به این دلیل که فردی مبتلا به HIV، ایدز است، باعث شود او را در نظر نگیرد». 
وی می گوید: این افراد نیاز به حمایت ویژه دارند. این موضوع شعار نیست. حتی من به عنوان سلبریتی باید تمام تلاشم را بکنم که فراتر از شعار این راه را ادامه بدهم. در ادامه خسرو منصوریان با اشاره به روز 7 می گوید: این روز، روز حمایت از کودک یتیم ایدز در دنیا است. ما از سال ها پیش تصمیم گرفتیم زنانی که بچه های یتیم ایدز دارند را تحت حمایت قرار دهیم. وی ادامه می دهد: با توجه به انگ هایی که در جامعه به این افراد زده می شود، انجمن احیاء ارزش ها، در کنار کمک های مالی تصمیم گرفت این افراد را از لحاظ روانی اجتماعی نیز باید آماده کند تا در جامعه پذیرفته شوند.
*تولد فرزند سالم حالا خیلی از این مادران و کودکان در جمع حضور دارند. آنها با وجود اینکه ماه ها و سال ها است بیماری خود را پذیرفته و تحت حمایت های احیاء قرار گرفته اند اما هنوز با مشکلاتی مواجه اند. یکی از این خانم ها حدود 8 سال می شود با این بیماری درگیر است اما خوشبختانه پسر 3 ساله اش سالم متولد شده است. او در جمع می گوید: خوشحالم به خاطر مراقبت های دوران بارداری توانستم فرزندم را سالم به دنیا آوردم. مینا زن جوان دیگری است که همراه دو نفر از فرزندانش به این مراسم آمده است. او سه فرزند دارد و می گوید: فرزند اولم به خاطر اینکه از این بیماری آگاهی نداشتم مبتلا به ایدز به دنیا آمد اما دو فرزند دیگرم سالم هستند. 
در این لحظه منصوریان در تکمیل صحبت های مینا می گوید: مینا وقتی پیش ما آمد یک فرزند مبتلا داشت. همسرش از ایدز فوت شده بود. مینا افسرده و تمایلی به ادامه زندگی اش نداشت. تیم مددکاری انجمن به او کمک کرد که به زندگی ادامه بدهد و فرزندش را در شرایط بهتری بزرگ کند. او نباید تنها زندگی می کرد. به همین دلیل پس از بهبودی با مردی که شرایط خودش را داشت آشنا و ازدواج کرد. حالا دو فرزند سالم از ازدواج دومش دارد. 
مدیرعامل انجمن احیاء ارزش ها معتقد است زناان مبتلا به ایدز می توانند صاحب فرزند شود. اگر مراقبت ها را به خوبی انجام دهند، سزارین کرده و فرزندشان را از شیر مادر تغذیه نکنند، فرزندشان هیچ وقت مبتلا نمی شود. خیلی از مادران تحت حمایت انجمن احیاء، امروز به زندگی برگشته و حال و روز بهتری دارند. از بیماری شان وحشتی ندارند و سعی می کنند درباره بیماری شان اطلاع رسانی کنند تا دیگران گرفتار آن نشوند. 
*ایدز از طریق خالکوبی 
حالا کار گروه در دفتر یونیسف به پایان رسیده. مقصد بعدی شورای اسلامی شهر تهران است. 
در شورای اسلامی شهر تهران، محمدجواد حق‌شناس، مجید فراهانی، سید حسن رسولی از اعضای شورا به استقبال مادران حامی سلامت و فرزندانشان آمده اند. 
منصوریان مدیرعامل انجممن احیاء ارزش ها می گوید: اینجا خانه شهرتان است. اینجا جایی است که نماینده های شهر حضور دارند و مردم آنها را انتخاب کرده اند تا به مشکلاتشان رسیدگی کنند و شهر سالم و خوبی داشته باشیم. 
وی با اشاره به کودکان حاضر در اتاق ادامه می دهد: این بچه ها تعدادی از شهروندان این شهر هستند که با ایدز متولد شده اند. 
منصوریان در توضیح وضعیت زنان مبتلا به ایدز می گوید که خیلی از این زنان به صورت ناخواسته و از طریق همسرانشان مبتلا به ایدز شده اند. همسران بعضی از این خانم ها در زندان حضور داشته به خاطر استفاده از سرنگ آلوده مبتلا ایدز شده اند و این بیماری را به شرکای جنسی شان منتقل کرده اند. 
«زمانی هروئین به زندان می رفت اما سرنگش نمی رفت. به همین دلیل بعضی از افراد مبتلا و خانواده هایشان را نیز متاثر از این بیماری کردند. حتی همسران بعضی از این خانم ها نه معتاد بودند نه تزریقی ولی با سوزن آلوده اقدام به خالکوبی کرده و مبتلا شده اند. آنها این بیماری را به همسرشان انتقال داده و اگر به موقع از بیماری شان مطلع نشوند، فرزند مبتلا به دنیا می آورند. چون مراقبت های بارداری و پس از آن را انجام نمی دهند».
در ادامه مجید فراهانی عضو شورای شهر هم می گوید: یکی از مهم ترین مشکلات تهران مشکل فرهنگی درباره این بیماری است. تصورات اشتباه در ذهن مردم باعث می شود، مردم از این افراد دوری کنند. آنها اطلاع ندارند که با بچه مبتلا به ایدز می شود همکلاس شد و بازی کرد و فکر می کنند این بیماری قابل سرایت است. 
وی ادامه می دهد: باید از ابزارهای تبلیغاتی استفاده و مردم را با این بیماری آشنا کنیم. این بچه ها باید زندگی عادی مثل افراد دیگر داشته باشند و متاسفانه رسانه ملی در اطلاع رسانی این بیماری کم کاری می کند. ما به عنوان مدیران شهری وظیفه اطلاع رسانی درباره این بیماری به مردم را داریم. 
*تست ایدز اعضای شورای شهر 
در جلسه شورای شهر وقتی صحبت از اطلاع رسانی به مردم شد یکی از مادران حامی سلامت پیشنهاد داد به همراه دوستانش که مبتلا به ایدز هستند، حاضرند در مراسم های مختلف شرکت کرده و درباره این بیماری میان مردم اطلاع رسانی کنند. 
محمدجواد حق شناس نیز در پایان این جلسه پیشنهاد جالبی داد. او از اعضای شورای شهر درخواست کرد تا بعد از ماه مبارک رمضان موبایل کلینیک انجمن احیاء ارزش ها را به شورای شهر دعوت کرده و در حضور رسانه ها آزمایش HIV بدهند تا مردم با دیدن این تصویر از نمایندگان شهر برای تست ایدز اقدام کنند. 
منبع: خبرگزاری ایرنا

منبع: آفتاب

کلیدواژه: بیماری ایدز

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت aftabnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «آفتاب» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۳۶۸۳۱۰۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

همه چیز درباره انگ اجتماعی

 در سال‌های دور، روی پوست بدن برده‌های سیاه پوست و مجرمان داغ گذاشته می‌شد تا نسبت به سایر افراد متمایز باشند و این نشانه‌گذاری در لغت لاتین "انگ (Stigma) " گفته می‌شود! انگ اجتماعی هرگونه نگرش منفی، پیش‌داوری و تعصب یا باور‌های غلط مرتبط با ویژگی‌ها یا شرایط خاص افراد جامعه مثل ویژگی ظاهری، محل سکونت و بیماری روانی و جسمی در جامعه را شامل میشود! به طور کلی این نگرش‌ها، رفتار افراد جامعه را با فردی که گرفتار نوعی انگ اجتماعی است تعیین می‌کند.

از اینکه بگم بیماری روانی دارم، می‌ترسم

در این بین از برچسب گذاری‌ها، بیش از نیمی از افراد مبتلا به بیماری روانی برای اختلالات خود کمکی دریافت نمی‌کنند. آنها اغلب از رفتار و برخورد متفاوت دیگران و یا از این که شغل‌شان را از دست بدهند می‌ترسند! برای همین از درمان خودداری می‌کنند یا آن را به تعویق می‌اندازند. این به این دلیل است که انگ، تعصب و تبعیض علیه افراد مبتلا به بیماری روانی همچنان یک مشکل است. مهم نیست که چقدر آشکار و یا پنهان باشد و یا در چه ابعادی باشد این می‌تواند آسیب‌زا باشد!

حقایقی در مورد انگ، تعصب و تبعیض

انگ اغلب ناشی از عدم درک یا ترس است. بازنمایی نادرست یا گمراه کننده رسانه‌ای از بیماری روانی در هر دوی این عوامل نقش دارد. بررسی مطالعات در مورد انگ نشان می‌دهد که اگرچه عموم ممکن است ماهیت پزشکی یا ژنتیکی یک اختلال سلامت روان و نیاز به درمان را بپذیرند، اما بسیاری از مردم هنوز دیدگاه منفی نسبت به مبتلایان به بیماری روانی دارند.

انگ عمومی شامل نگرش‌های منفی یا تبعیض‌آمیز است که دیگران ممکن است در مورد بیماری روانی داشته باشند. انگ ساختاری بیشتر سیستمی است و شامل سیاست‌های دولت و سازمان‌های خصوصی است که عمدا یا ناخواسته فرصت‌ها را برای افراد مبتلا به بیماری روانی محدود می‌کند. به عنوان مثال می‌توان به بودجه کمتر برای تحقیقات بیماری روانی یا خدمات بهداشت روان کمتر نسبت به سایر مراقبت‌های بهداشتی اشاره کرد. انگ نه تنها مستقیماً بر افراد مبتلا به بیماری روانی تأثیر می‌گذارد، بلکه بر نزدیکان از جمله اعضای خانواده‌ای که از آنها حمایت می‌کنند، هم اثرگذار است.

انگ، اختلاف اجتماعی می‌سازد!

کلیشه‌ها و پیش‌داوری‌ها در بسیاری از نقاط باعث شدند افراد مبتلا به بیماری روانی، خطرناک، بی‌کفایت، مقصر اختلال خود، غیرقابل پیش‌بینی، نالایق و خودسرزنشگر محسوب شوند. علاوه بر آن با تبعیض، کارفرمایان ممکن است آنها را استخدام نکنند، صاحبخانه‌ها ممکن است به آنها اجاره ندهند و سیستم مراقبت‌های بهداشتی ممکن است استاندارد کمتری از مراقبت ارائه دهد. انگ بیماری روانی جهانی است. گزارشی در سال ۲۰۱۶ در مورد انگ ننگ به این نتیجه رسید که "هیچ کشور، جامعه یا فرهنگی وجود ندارد که افراد مبتلا به بیماری روانی ارزش اجتماعی مشابهی با افراد بدون بیماری روانی داشته باشند. "

تاثیرات مخرب انگ اجتماعی بر مردم

انگ و تبعیض علائم و احتمال درمان را بدتر می‌کند؛ کاهش امید، عزت نفس پایین‌تر، افزایش علائم روانپزشکی، مشکلات در روابط اجتماعی، کاهش احتمال ماندن در درمان و مشکلات بیشتر در کار از جمله این علائم است. بی میلی به دنبال کمک یا درمان و کاهش احتمال ماندن در درمان، ایزوله‌سازی اجتماعی، عدم درک خانواده، دوستان، همکاران یا دیگران، فرصت‌های کمتر برای کار، مدرسه یا فعالیت‌های اجتماعی یا مشکل در یافتن مسکن و قلدری، خشونت فیزیکی یا آزار و اذیت، این باور که هرگز در چالش‌های خاص موفق نخواهید شد یا نمی‌توانید وضعیت خود را بهبود بخشید از دیگر اثرات مضر انگ در اجتماع است.

انگ می‌تواند بر خانواده و دوستان تأثیر بگذارد

اعضای خانواده و دوستان که اغلب کمک و حمایت اساسی برای افراد مبتلا به بیماری روانی ارائه می‌کنند، می‌توانند انگ را تجربه کنند. آنها ممکن است ننگ را درونی کنند و خود را سرزنش کنند، یا ممکن است ترس داشته باشند که مردم آنها را به خاطر ایجاد بیماری یکی از عزیزانشان سرزنش کنند یا خانواده را از نظر اجتماعی طرد کنند. این انگ می‌تواند باعث کاهش حمایت عاطفی، انزوای اجتماعی و بی میلی به مراقبت از خویشاوندان شود.

انگ در محل کار

کارمندان با استرس‌های شغلی-زندگی، مسائل خانوادگی، نگرانی‌های مالی، مشکلات روابط یا نگرانی‌های قانونی، مقابله می‌کنند. یک نظرسنجی ملی در سال ۲۰۲۲ از انجمن روانپزشکی آمریکا (APA) نشان داد که انگ سلامت روان هنوز یک چالش بزرگ در محل کار است. حدود نیمی (۴۸درصد) از کارگران می‌گویند که می‌توانند صریح و صادقانه در مورد سلامت روان با سرپرست خود صحبت کنند که این نسبت از ۵۶درصد در سال ۲۰۲۱ و ۶۲درصد در سال ۲۰۲۰ کاهش یافته است.

راه‌های کاهش انگ

به گزارش وب گاه تبیان، شناخت یا تماس با فرد مبتلا به بیماری روانی یکی از بهترین راه‌ها برای کاهش انگ است. افرادی که صحبت می‌کنند و داستان‌های‌شان را به اشتراک می‌گذارند می‌توانند تأثیر مثبتی داشته باشند. وقتی کسی را می‌شناسیم که بیماری روانی دارد، کمتر ترسناک و واقعی‌تر و قابل ملموس می‌شود. بر اساس نظرسنجی ملی حدود چهار نفر از هر ۱۰ نوجوان گفتند که به دنبال افرادی با نگرانی‌های سلامت مشابه بوده‌اند. بسیاری از افراد مشهور مانند دمی لواتو، دواین "راک" جانسون، مایکل فلپس، تاراجی پی هنسون و لیدی گاگا داستان‌های خود را در مورد چالش‌های سلامت روان به طور عمومی به اشتراک گذاشته‌اند و بحث را بسیار بیشتر به رسانه‌های عمومی و گفتگو‌های روزمره آورده‌اند. جوانان به دنبال اطلاعات و این داستان‌های شخصی آنلاین هستند.

اقدامات فردی برای کاهش انگ

اتحاد ملی در مورد بیماری روانی (NAMI) پیشنهاداتی را برای کمک به کاهش انگ بیماری روانی ارائه می‌دهد:

علناً در مورد سلامت روان صحبت کنید، مانند اشتراک‌گذاری در رسانه‌های اجتماعی

به خود و دیگران با به اشتراک گذاشتن حقایق و تجربیات آموزش بدهید

از زبان آگاه باشید، به مردم یادآوری کنید که کلمات مهم هستند

برابری بین بیماری‌های جسمی و روانی را تشویق کنید - با نحوه رفتار آنها با فرد مبتلا به سرطان یا دیابت مقایسه کنید

نسبت به افراد مبتلا به بیماری روانی ابراز همدردی کنید

در مورد درمان صادق باشید - درمان سلامت روان را عادی کنید، درست مانند سایر درمان‌های مراقبت‌های بهداشتی.

به رسانه‌ها اطلاع دهید که وقتی از زبان تحقیرآمیز استفاده می‌کنند و داستان‌های بیماری روانی را به شیوه‌ای انگ‌زننده ارائه می‌کنند

توانمندسازی را به جای شرم انتخاب کنید - "من با انتخاب یک زندگی قدرتمند با ننگ مبارزه می‌کنم. برای من این به معنای مالکیت زندگی و داستانم است و از دادن اجازه به دیگران برای دیکته کردن من به خودم یا احساس من در مورد خودم، امتناع می‌کنم. "

منبع: ایرنا

باشگاه خبرنگاران جوان وب‌گردی وبگردی