از«سحرخوانی» و «روزه سری» تا برپایی مراسم وداع در سوادکوه/سنت‌ها به ماه خدا رنگ می دهند
تاریخ انتشار: ۲۶ اردیبهشت ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۳۷۸۳۳۵۶
هنوز در سوادکوه و برخی محلات قدیمی مازندران، رسم و رسوم ویژه ماه رمضان همچون سحری خوانی و روزه سری پابرجاست، رسومی که ریشه در فرهنگ و اعتقادات مردمان منطقه دارد.
به گزارش بلاغ،در مناطق کوهستانی استان مازندران و در روستاهای دوردست شهرستان سوادکوه و کوه‌های 2 هزار شهرستان تنکابن و منطقه بندپی شهرستان بابل و به‌ویژه در چهاردانگه و دودانگه و روستاهای بهمنان، اتو، لاجیم، ولوپی، پیرنعیم، امیرکلا، ولوکش، سی پی سوادکوه و روستاهای دیگر، رسم و رسوم ویژه ماه رمضان همچنان ادامه دارد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
مردم سوادکوه در این ماه صله‌رحم را به‌جای آورده و به فقرا، محرومان و آشنایان افطاری می‌دهند.
*استقبال از ماه رمضان
علی کاظمی، کارشناس فرهنگ و هنر طی گفت وگویی با خبرنگار ما اظهار کرد: یکی از رسوم قدیمی سوادکوهی‌ها در ماه مبارک رمضان به استقبال رفتن این ماه مبارک است که عمدتاً سه روز آخر ماه شعبان را به استقبال ماه رمضان می‌رفتند و اگر سه روز به علت گرما یا طولانی بودن روز، مقدور نمی‌شد، یک روز را به‌طور حتم به استقبال می‌رفتند که این سنت حسنه همچنان ادامه دارد.
*سحری خوانی
وی خاطرنشان کرد: سحری خوانی از جمله رسومی است که طی آن، سحری خوانان با حرکت در کوچه پس‌کوچه‌های روستا، مردم را برای سحر بیدار می‌کنند.
*روزه سری
کاظمی به برخی رسوم دیگر اشاره و اظهار کرد: در ماه مبارک رمضان، نوجوانانی بودند که به سن تکلیف می رسیدند همانطور که آموزش و پرورش برای بچه‌های سن تکلیف، جشن تکلیف برگزار می کند؛ پدران و مادران قدیم ما نیز به تقویت انگیزه عبادی بچه‌ها، نظر مثبت داشتند و برای آنها، جوایزی را در سال اول روزه داری تعیین می کردند که به گفته سوادکوهی‌ها "روزه سری" است.
وی افزود: برای پسران به تکلیف رسیده معمولا گاو و گوسفند و برای دختران، گوشواره طلا یا انگشتر طلا جائزه تعیین می شد که این به یادگار نسل به نسل می ماند و معمولا این داستان توسط فرزندان به دوستان خود و آیندگان منتقل می شد.
*غذاهای محلی در ماه رمضان
این کارشناس فرهنگ و هنر با اشاره به غذاهای محلی در ماه رمضان، گفت: پختن حلوا، آش و نان‌های مخصوص در تنور خانگی یکی از سنت‌های دیگر سوادکوهی‌ها در ماه ضیافت الهی بود که همان کلوچه مرسوم امروزی‌ها است و معمولا با تخم مرغ و کره محلی، پخته و با سبزی ریحان بو داده می شد که طعم خاص ماه رمضان را داشت و سفره‌های افطار را تزیین می کرد.
کاظمی افزود: شیر آش، راغون دشو، شکر پلا، اوحلوا، کوکو، شامی سبزی، تخم‌مرغ و برنج و در قدیم نیز قرقناق از غذاهای محلی مازندران بود که اعتقاد داشتند خوردن این غذاها در طول روز مانع گرسنگی و ضعف می‌شود.
وی خاطرنشان افزود: سوادکوهی‌ها می‌دانستند با درنظرگرفتن شرایط آب و هوایی و با توجه به کار سخت کشاورزی، دامداری و طولانی بودن روز در زمان روزه‌داری از کدام مواد طبیعی با چه ترکیبی خوراک تهیه کنند تا تحمل این ایام برای آنان آسان شود.
این کارشناس فرهنگ و هنر خاطرنشان کرد: سوادکوهی‌ها ترجیح می‌دهند با وجود تمام مشکلات اقتصادی افطارشان را هرقدر هم که ساده باشد، با خانواده ، فامیل و آشنایان شریک شوند و بنابراین در خانواده‌های گسترده سوادکوهی، تقریباً هر شب مهمانی افطار برپا است.
*قرائت قرآن
کاظمی گفت: خواندن قرآن حتی نگاه کردن به آیات شریفه این کتاب الهی در خانواده‌های بی‌سواد و کم‌سواد معمول بود بطوریکه انس با قرآن را جزء تکلیف خود می‌دانستند و خانواده‌هایی که فرزندانشان، قرآن را ختم می‌کردند از طرف روحانی مسجد و افراد مومن، مورد تحسین قرار گرفته و به آنها، جوائزی اهدا می‌شد.
*مراسم احیای شب‌های قدر
وی اظهار کرد: مراسم احیای شب‌های قدر نیز بسیار حائز اهمیت بود و همه در مسجدها، قرآن به سر می شدند و در مصیبت مولای متقیان امیرالمومنان علی(ع) به عزاداری و نوحه سرایی می‌پرداختند.
*تعزیه خوانی
این کارشناس فرهنگ و هنر خاطرنشان کرد: تعزیه خوانی هم در روستاهای مازندران در شهادت امام علی(ع)، مرسوم بود و شبیه خوانان با زنده کردن صحنه‌های مظلومیت مولا، آنها را از عظمت فاجعه، مطلع می کردند.
*وداع با ماه رمضان
کاظمی افزود: مراسم ختم قرآن از شب 27 رمضان در مساجد و تکایا جهت وداع با ماه مبارک رمضان، برگزار می‌شد و در سه شب آخر در بعضی از مساجد به صورت طولانی، آیات شریفه قرآن قرائت می‌شد و مومنین از خدا طلب مغفرت می‌کردند و یکی از دعاهای معروف آنها این بود که خدا، این بندگان را در پایان ماه رمضان ببخشاید و گناهان آنها را عفو نماید.
*دیدن ماه شوال
وی در پایان گفت: دیدن ماه شوال در آخرین روزهای ماه مبارک رمضان نوعی ستاره شناسی بود که بعضی از پیران و گله داران با رفتن به قله و کوه‌ها به دنبال دیدن هلال ماه بودند و از روستایی به روستای دیگر و از شهری به شهر دیگر به انسان‌های خبره و کارشناس در زمینه رویت ماه که به آنها "چشدار" می گفتند، مراجعه می کردند و رویت ماه را به روحانی مسجد اطلاع می دادند و معمولا با گفتن اذان و کوبیدن بر طبل و در بعضی از روستاهای دور با ساز دوهل و نقاره، رسیدن عید فطر را به یکدیگر اطلاع می دادند و نماز فطر را دسته جمعی در مساجد و تکایا برگزار می‌کردند.
به گزارش بلاغ، فرهنگ هم گذشته‌نگر و هم آینده‌نگر است و گذشته همیشه چراغ راه آینده قرار می گیرد چه خوب است که متولیان و سیاست‌گذاران فرهنگ عمومی جامعه و همچنین صداوسیما جهت زنده نگه داشتن این نوع برنامه‌ها، تلاش مضاعف کرده تا فرهنگ معنوی در جامعه پایدار و برقرار بماند.
انتهای پیام/
منبع: بلاغ مازندران
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.bloghnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «بلاغ مازندران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۳۷۸۳۳۵۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
نادر کاشانی پیشکسوت بسکتبال درگذشت | دلیل درگذشت نادر کاشانی چه بود؟
پیشکسوت بسکتبال پس از مدت‌ها تحمل بیماری، دار فانی را وداع گفت.
نادر کاشانی بازیکن و کاپیتان اسبق تیم ملی بسکتبال ایران امروز دار فانی را وداع کرد. مرحوم کاشانی طی چند سال گذشته با بیماری دست و پنجه نرم می‌کرد و مدتی هم در بیمارستان بستری بود. این پیشکوست بسکتبال ایران در بازی‌های آسیایی ۱۹۶۶، ۱۹۷۰ و ۱۹۷۴ هم حضور داشت سال ۱۳۵۷ از تیم ملی خداحافظی کرد.
تعطیلی مدارس شهرستان زرند در روز چهارشنبه