به نقل از «پارسینه»

چگونه با کودکان اوتیسمی برخورد کنیم؟

تاریخ انتشار: ۲۸ اردیبهشت ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۳۸۱۰۲۱۸

 در خود ماندگی یا اوتیسم نوعی اختلال رشدی(از نوع روابط اجتماعی) است. هسته مرکزی اختلال درخود ماندگی، اختلال در ارتباط است؛ معمولا کودکان مبتلا به اوتیسم در ارتباطات کلامی و غیر کلامی، تعاملات اجتماعی و فعالیت‌های مربوط به بازی مشکل دارند. تاخیر در زبان گفتاری، ناتوانی در من گفتن، ناتوانی در ارتباط برقرار کردن با همسالان، فقدان تقابل هیجانی یا اجتماعی، دل‌مشغولی دایم نسبت به برخی از اجزای اشیا، چسبندگی ظاهرا انعطاف‌ناپذیر به عادت‌ها، اشکال در بازی انتزاعی تخیلی، تمایل نداشتن به زندگی اجتماعی و نداشتن انگیزه، کج خلقی و رفتارهای پرخاشگری( اغلب)، ضریب هوشی پایین(گاهی اوقات) و.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

.. از جمله نشانه های این اختلال است.

این بیماری سخت، در دراز مدت قابل کنترل است به همین دلیل خانواده ها باید با صبر وشکیبایی در تربیت بیشتر کودک‌شان کوشا باشند. هم اکنون علت مشخصی برای این بیماری از نظر علمی پیدا نشده و نظریه هایی مانند گسترش زندگی ماشینی و آپارتمان نشینی، پیشرفت صنعت و تکنولوژی، هوای آلوده، مسافرت، سزارین، چاقی مادر، وضعیت اقتصادی، اجتماعی، سبک زندگی و سطح تحصیلات والدین از نظر علمی رد شده است؛ نقش محیط هم بارز نیست و این اختلال در هر قشر خانواده ای وجود دارد و به طبقه خاص اجتماعی تعلق ندارد.

درخودماندگی بیشتر یک نشانه ژنتیکی قوی دارد که اغلب به وسیله تقابل بین ژنی (گروهی از ژن‌ها) یا گاهی جهش ژنی ایجاد می‌شود. در واقع تفاوت در بعضی ژن ها این اشکال را به وجود می آورد. والدین در وهله نخست باید برای کنترل و پیشگیری از این بیماری یک محیط کاملا آرامی برای کودکان ایجاد کنند. دوم اینکه آنها باید از روانپزشکان اطفال یا متخصصان روان پزشک راهنمایی بگیرند و در کلاس های مربوطه که اغلب توسط انجمن های اوتیسم برگزار می‌شود شرکت کنند تا مهارتشان در برخورد با این کودکان افزایش یابد. همچنین والدین باید کتاب هایی پیرامون این مساله بخوانند. از سوی دیگر والدین باید واقعیت را بپذیرند که دارای چنین فرزندی هستند و به جامعه بقبولانند که این مساله نشانه ضعف و گذاشتن انگ و برچسب گذاری بر این کودکان نیست.

موسیقی درمانی، بازی درمانی، نقاشی، قصه گویی، کتابخوانی و وادار کردن آنها برای شرکت در گروه های همسالان یکی از روش های موثر در برقراری ارتباط با این کودکان است. این کودکان باید به تدریج وارد بازی شوند و با گروه همسالان خودشان ارتباط برقرار کنند. این کودکان از تغییر می ترسند. والدین باید ترس از تغییر در کودک شان را کم کنند و این کودکان را آهسته و به تدریج با تغییرهای محیط اجتماعی آشنا و وقت بیشتری را نسبت به این کودکان صرف کنند. در عین حال والدین نباید نسبت به تربیت کودک دیگر خانواده غافل باشند. پدر و مادرها باید دو سوم وقت خودشان را صرف این کودکان کنند و یک سوم وقت‌شان را به دیگر کودک‌شان اختصاص دهند. والدین می توانند همزمان دو کودکشان را در بازی شرکت دهند.

تحقیقات نشان داده است پدر نسبت به مادر نقش مهمتری در امر آموزش این کودکان دارد. علت این امر هنوز مشخص نیست اما مطالعه ها نشان داده که مهارت کودکان اوتیسمی که پدرشان در آموزش شان نقش داشته اند بیشتر از کودکانی است که توسط مادران شان آموزش دیده اند. مادر بیشتر در نقش عاطفه این کودکان دخالت دارد.

منبع: سیناپرس

منبع: پارسینه

کلیدواژه: اوتیسم درخودماندگی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.parsine.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «پارسینه» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۳۸۱۰۲۱۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

اوتیسم؛ اختلالی که ناشناخته ماند

این اختلال در بیماران اوتیستیک باعث می‌شود که مغز فرد مبتلا به اوتیسم نتواند در زمینه رفتار‌های اجتماعی و مهارت‌های ارتباطی به‌درستی عمل کند و مزاحم او برای یادگیری چگونگی ارتباط و تعامل با دیگران به‌طور اجتماعی می‌شود.

به گزارش ایسنا، کودکان و بزرگسالان دارای اختلال طیف اوتیسم در زمینه ارتباط کلامی و غیرکلامی، مهارت‌های شناختی معمول، رفتار‌های اجتماعی، فعالیت‌های سرگرم‌کننده و بازی دارای مشکل هستند.

۴۷۷ فرد دچار اختلال اوتیسم زیرپوشش بهزیستی استان اصفهان

ناصر چاووشی، مدیرکل بهزیستی استان اصفهان با بیان اینکه اختلال اوتیسم به‌عنوان یکی از گروه‌های هدف است، اظهار کرد: طیف اوتیسم یا درخودماندگی یک اختلال عصبی است که مشکلات جدی در تعاملات اجتماعی، ارتباطات کلامی و غیرکلامی، وجود رفتار‌های تکراری و علایق محدود در فرد را به همراه دارد، واکنش‌های غیرمعمول به محرک حسی و تأکید فرد بر حفظ ثبات و روال‌هایی خاص در زندگی نیز از نشانه‌های دیگر شایع این اختلال هستند.

وی، با بیان اینکه سن طلایی تشخیص و آگاه‌سازی اوتیسم در کودکان در سنین ۲ تا ۵ سالگی است، افزود: وجود حرکات یا اصوات تکراری و کلیشه‌ای، نقص در برقراری ارتباط با دیگران، چه به‌صورت کلامی و چه غیرکلامی و مشهود بودن علایم اختلال از حدود ۱۸ ماهگی از خصوصیات قابل‌توجه این اختلال است.

مدیرکل بهزیستی استان اصفهان بیان کرد: در استان اصفهان حدود ۱۳ مرکز شناسایی، غربالگری و توان‌بخشی همچنین اقامت موقت اختلالات طیف اوتیسم در مجموع با ظرفیت ۵۵۰ نفر فعال است. همچنین حدود ۴۷۷ فرد دچار اختلال اوتیسم زیرپوشش بهزیستی استان اصفهان هستند.

شناسایی ۲ هزار و ۶۱۳ کودک دارای اختلال اوتیسم در اصفهان

پژمان پورشبانان، معاون امور توان‌بخشی اداره کل بهزیستی اصفهان نیز با اشاره به شناسایی ۲ هزار و ۶۱۳ کودک دارای اختلال اوتیسم در اصفهان، اظهار کرد: حدود ۴۷۷ نفر کودک از خدمات ۱۳ مرکز روزانه توان‌بخشی طیف اوتیسم استفاده می‌کنند. یک مرکز شبانه‌روزی بستری موقت برای این بیماران فعال است، اما سیاست بهزیستی مبنی بر افزایش مراکز شبانه‌روزی نیست، زیرا معتقد به استفاده از مراکز روزانه و آموزش از طریق خانواده است.

وی با بیان اینکه بر اساس بررسی‌ها شمار این اختلال در حال افزایش و در پسر‌ها چهار برابر بیشتر از دختر‌ها رخ می‌دهد، افزود: در کنار ارائه خدمات مراکز بهزیستی، روش‌های متمرکز فردی و چهره‌به‌چهره و در برخی موارد برگزاری کلاس دو یا سه‌نفره به‌صورت گفتاردرمانی و کاردرمانی باهدف بهبود فرد صورت می‌گیرد.

وی گفت: سن ۲ تا ۵ سالگی دوران طلایی یک فرد اوتیسمی است که باید مداخلات درمانی و آموزشی برای فرد انجام شود که این امور از سال ۱۳۸۰ وارد فرایند توانبخشی بهزیستی و از آن زمان این اختلال درمان می‌شود.

پورشبانیان با اشاره به اینکه عمده برنامه‌های آموزشی بهزیستی متمرکز بر ایجاد تعاملات اجتماعی فرد است، بیان کرد: یکی از روش‌ها برنامه جامع (ABA) است که حوزه‌های مختلفی از جمله مهارت‌های آموزشی، مهارت‌های اجتماعی، شناخت، کارکرد‌های اجرایی، حرکت، مهارت‌های انطباقی، بازی و زبان را شامل می‌شود که اگر به تعداد ساعات لازم انجام شود، برای یک کودک مبتلا به اوتیسم کافی است و این کودکان نیازی به شیوه‌های دیگر ندارند.

ماهیانه ۱۵ میلیون هزینه خانواده‌های بیماران اوتیسم است

سعیده صالح غفاری، مدیرعامل انجمن اوتیسم نیز با بیان اینکه آمار مبتلایان به اوتیسم به لحاظ بروز و شیوع، یک نفر در ۱۰۰ نفر از موالیدی است که رخ می‌دهد، اظهار کرد: در پی افزایش تورم و کوچک‌شدن سبد معیشت خانواده‌ها، متأسفانه شاهد وضعیت سختی در میان خانواده‌های اوتیسم هستیم.

وی افزود: اکنون هزینه‌های توان‌بخشی همچون گفتاردرمانی، کاردرمانی، رفتاردرمانی یا ABA و یا روش‌های درمان‌های مکمل که درمان اصلی برای هر کودک تازه تشخیص تا سن اصلی ۷ تا ۸ سالگی ماهانه ۱۰ میلیون تومان افزایش‌یافته است. بر اساس تحقیقات هزینه‌های خانواده اوتیسم حداقل بین ۱۳ تا ۱۵ میلیون تومان است.

مدیرعامل انجمن اوتیسم ادامه داد: هر فرد و کودک مبتلا به اوتیسم چالش‌های بسیار زیادی دارد. بسیاری از مهدکودک‌ها هیچ شناختی نسبت به کودکان اوتیسم ندارند.

به گفته وی، ماهیانه ۱۷ میلیون تومان برای نگهداری یک فرد بزرگسال اوتیسم از طرف مراکز هزینه می‌شود، درصورتی‌که یارانه‌ای که بهزیستی به این مراکز پرداخت می‌کند بین ۴.۵ تا ۵ میلیون در ماه است و مابه‌التفاوت این هزینه را مراکز و خانواده‌ها نمی‌توانند پرداخت کنند.

در سال‌های اخیر به‌طور میانگین از هر ۶۰ کودک، یک کودک مبتلا به طیف اوتیسم است که آمار چشمگیری است؛ اما بااین‌وجود این اختلال به طور کامل شناخته شده نیست، ولی طبق تحقیقات عوامل ژنتیک، سن بالای والدین هنگام بارداری، وزن کم نوزاد به هنگام تولد و عوامل محیطی و مصرف بعضی دارو‌ها و مواد شیمیایی از مهم‌ترین عوامل ابتلا به اختلال اوتیسم است.

در حال حاضر هیچ درمان قطعی و مشخصی برای اوتیسم وجود ندارد، اما روش‌های زیادی برای کاهش علائم و افزایش توانایی‌های فرد مبتلا وجود دارد. به نظر می‌رسد تشخیص زودهنگام بیماری و شروع روش‌های درمانی تأثیرات مثبت بیشتری بر بهبود سریع‌تر وضعیت فرد داشته باشد.