به نقل از «تسنیم»

امام جمعه رشت: سوگند به جان پیامبر اسلام(ص) در قرآن نشانه فضیلت ایشان به سایر پیامبران است

تاریخ انتشار: ۲۹ اردیبهشت ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۳۸۲۰۵۷۸

امام جمعه رشت گفت: اینکه خداوند در قرآن به جان پیامبر اسلام(ص) سوگند یاد کرده است یعنی آنکه ایشان نسبت به سایر پیامبران فضیلت دارند. ۲۹ ارديبهشت ۱۳۹۸ - ۱۶:۵۸ استانها گیلان نظرات - اخبار استانها -

به گزارش خبرگزاری تسنیم از رشت، آیت‌الله رسول فلاحتی امروز در جلسه تفسیر آیه 72 سوره حجر قرآن در رشت با اشاره به مست شدن قوم لوط در گناه اظهار داشت: قوم لوط در گناه و ظلم خود سردرگم و گیج بودند و هیچ ترسی از انتقام الهی در دل آنان نبود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

نماینده ولی‌فقیه در استان گیلان گفت: خداوند متعال در قرآن به جان هیچ پیامبری قسم نخورده است و تنها به جان پیامبر عظیم‌الشان اسلام قسم یاد کرده و این نشان‌دهنده فضیلت و عظمت پیامبر(ص) نسبت به دیگر پیامبران است.

وی امکان تحریف قرآن را رد کرد و ابراز داشت: طبق روایات، زمانی که امام زمان(عج) ظهور کنند، یکی از کسانی که با مشکلات عدیده مواجه می‌شوند، حافظان قرآن هستند زیرا امام زمان(عج) آیه‌ها را طبق قرآن امام علی(ع) تنظیم می‌کند.

امام جمعه رشت: افراد فرهیخته از الگو شدن اعمال بد در جامعه جلوگیری کنندامام جمعه رشت: اولویت پرداخت در زکات فطریه با اقوام نیازمند استامام جمعه رشت: پوشش برخی زنان در معابر شرم‌آور است

امام جمعه رشت تاکید کرد: قرآنی که امروز مسلمانان به عنوان کتاب آسمانی خود از آن استفاده می‌کنند، همان قرآنی است که بر پیامبر(ص) نازل شد؛ مذهب شیعه امکان تحریف در قرآن را به هیچ وجه قبول ندارد.

آیت‌الله فلاحتی به عذاب درنظر گرفته شده از سوی خداوند برای قوم لوط اشاره و خاطرنشان کرد: خداوند متعال سه عذاب را برای مجازات قوم لوط نازل کرد تا آنان را به سزای اعمال کثیف و زشتی که مرتکب می‌شدند، برساند.

نماینده ولی فقیه در استان گیلان اظهار داشت: نخستین عذاب خداوند نسبت به قوم لوط "صیحه" بود؛ صیحه می‌تواند به شکل زمین لرزه و رعد و برق تحقق پیدا کند و این صیحه جمعی از قوم لوط را نابود کرد.

آیت‌الله فلاحتی گفت: قوم لوط در گمراهی و ظلم و تعدی از دستورات خدا و پیامبر زمان خود، پافشاری کردند و هلاکت و عذاب خداوند را به جان خریدند؛ خداوند هیچ قومی را بدون دلیل عذاب نمی‌کند و قوم لوط نیز نتیجه اعمال کثیف خود را دیدند.

رئیس ستاد احیاء امر به معروف و نهی از منکر گیلان گفت: انسان وظیفه دارد که از بدو تولد تا پایان زندگی، مراقب اعمال و رفتار خود باشد تا دچار وسوسه شیطان نشود زیرا غفلت چیزی جز خسارت و پشیمانی، به همراه نخواهد داشت.

انتهای پیام/ن

R7877/P/S6,71/CT11

منبع: تسنیم

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۳۸۲۰۵۷۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

شخصیت و جایگاه حضرت حمزه سید الشهدا(ع) و عزاداری برای او به دستور رسول الله(ص)

حمزه(ع) یکی از شخصیت‌های بزرگ تاریخ اسلام است. ایثار، جهاد، هجرت و دفاع جانانه‌اش از پیامبر (ص) در مکه بی‌بدیل است و از نظر مفسران اسلامی آیاتی در قرآن در شأن آن حضرت نازل شده است. از جمله «وَالَّذِینَ آمَنُوا وَهَاجَرُوا وَجَاهَدُوا فِی سَبِیلِ اللّه، وَالَّذِینَ آوَوا وَنَصَرُوا أُوْلَئِکَ هُمْ الْمُؤْمِنُونَ حَقّا لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَ رِزْقٌ کَرِیمٌ» در شأن او و جمعی دیگر از مخلصان اصحاب پیامبر(ص) است. آیات زیادی در قرآن در شأن اوست که مفسرین ذیل آیات اشاره نموده‌اند اما آیه السابقون السابقون اولئک المقربون و چند آیه دیگر به تصریح برای تبیین شخصیت حمزه(ع) کافی است که چه نقش بزرگی در دین در دوره دعوت و استقرار و دفاع از حریم رسول الله(ص) ایفا کرد.

آیات ایمان در شأن او و حضرت علی(ع)

حمزة بن عبدالمطلب را در رأس مؤمنان حقیقی مشاهده می‌کنیم. ایمان آوردن در وضعیت سخت، یاری‌کردن و پناه‌ دادن به رسول خدا(ص) در مقابل دشمنان آنگاه که همه مشرکان و دشمنان علیه او بسیج شده بودند و در آیه شریفه «لاَیَسْتَوِی مِنْکُمْ مَنْ أَنْفَقَ مِنْ قَبْلِ الْفَتْحِ وَ قَاتَلَ أُوْلَئِکَ أَعْظَمُ دَرَجَةً مِنْ الَّذِینَ أَنْفَقُوا مِنْ بَعْدُ وَقَاتَلُوا»، حمزه در اول این صف از مؤمنان است که قبل از فتح، جان خویش را در طبق اخلاص گذاشت.

حضرت حمزه (ع) با دشمنان به قتال و جهاد پرداخت و به خیل اولین شهدای اسلام پیوست. قتال و شهادتی که با مثله و قطعه قطعه شدن اعضای بدنش توأم شد و علف‌های بیابان بر پیکر خونینش کفن شدند. البته آیات متعدد دیگری هست که سیدالشهدا، حمزه مصداق روشن و نمودار بارزی از این آیات است.

اولین عزاداری در اسلام برای حمزه بود

پس از ایمان حمزه به پیامبر(ص) و در آمدن به جرگه دعوت‌شدگان، اسلام قدرتی گرفت و بسیاری به جهت ایمان حمزه به سوی اسلام گرویدند. شهادت او نیز برای اسلام گران بود، چون هیبتی داشت که دل دشمن را به ترس و اضطراب می‌انداخت. حمزه کسی است که پیامبر(ص) پس از شهادتش بر او بسیار گریست و زنان انصار و مهاجرین را فرمود تا برای او اقامه عزا و گریه کنند و این اولین عزاداری در اسلام برای عزیز پیامبر (ص) بود.

شهادت او فقدانی برای اسلام بود و برای پیامبر غمی جانکاه بود که هرگز جبران نشد. شیخ صدوق در ضمن حدیث مفصلی از سلمان نقل می‌کند: «در ایام بیماری رسول خدا(ص) در روزهای آخر زندگی، حضرت فاطمه زهرا(س) وقتی ضعف شدید را در پدر بزرگوارش دید گریست. رسول خدا(ص) برای تسلی و آرامش دخترش از عنایات و برکات خداوند بر اهل بیت (ع) سخن گفت.

حمزه سیدالشهدا اول است

در اسلام دو سید الشهدا هست یکی حمزه(ع) و دومی امام حسین(ع) هر یک از این دو شهید در حیات اسلام به نوعی نقش تعیین کننده دارند. پیامبر اکرم(ص) در گفتگو با دخترش فاطمه زهرا(س) بخشی از نعمت‌های خدا را که بر این خاندان ارزانی داشته است برشمرد تا بدین جا رسید: دخترم! ما اهل بیتی هستیم که خداوند 6 صفت و ویژگی را بر ما عطا کرده است که بر هیچ یک از گذشتگان و آیندگان عطا نکرده است. زیرا پیامبر ما سید انبیا و مرسلین است و آن پدر تو است و وصی ما سید اوصیا است و آن همسر تو است و شهید ما سیدالشهدا است و آن حمزة بن عبدالمطلب عموی پدر تو است. فاطمه(س) گفت: ای فرستاده خدا، آیا او فقط سید شهیدانی است که با وی به شهادت رسیده‌اند؟ پیامبر فرمود: نه، بلکه او سید شهدای اولین و آخرین، به جز انبیا و اوصیا است.

و در ادامه فرمود: ما فرزندان عبدالمطلب، سروران اهل بهشتیم. رسول الله، حمزه سیدالشهدا، جعفر ذوالجناحین، علی، فاطمه، حسن، حسین و مهدی (عج)، با اینکه پیامبر (ص) بیش از هفت عمو داشت، اما عمویی چون حمزه و ابوطالب نداشت، ابوطالب در دوره حیات خود و با تقدیم فرزندان خود به محضر پیامبر از دین حمایت کرد تا او زنده بود، کسی جرأت اذیت حضرت را نداشت. به همین خاطر سال وفاتش عام الحزن پیامبر بود. حمزه پس از ابوطالب بزرگ‌ترین پشتیبان پیامبر (ص) بود، لذا فرمود: «اَحَبّ اِخوانی اِلَیَّ علّی بن أبیطالب و أحَبّ أعْمامی‌ اِلیَّ حَمْزَة»؛ محبوب‌ترین برادرانم علی بن ابیطالب و محبوب‌ترین عموهایم حمزه است.

نام حمزه محبوب‌ترین ‌ها

یکی از اصحاب پرسید: یا رسول الله! خداوند فرزندی عنایت کرده نامش را چه بگذارم. فرمود: «سَمِّهِ بأحَبِّ الأسماء اِلیّ حَمْزه»، نام او را که همنام محبوب‌ترین نام‌ها نزد من است بگذار و آن حمزه است. ابن حجر عسقلانی نقل می‌کند که رسول خدا(ص) چون در کنار جسد مُثله شده عمویش حمزه نشست، خطاب به وی چنین فرمود: «رَحِمکَ اللّه أی عمّ، لَقَدْ کُنتَ وَصُولاً لِلرَّحِمِ فَعُولاً لِلْخیرات»، ای عمو! خدای رحمت کند تو را که در صله رحم و انجام‌دادن کارهای نیک فعال و کوشا بودی.