به نقل از «ایرنا»

چرخه خشونت را متوقف کنید

تاریخ انتشار: ۳۰ اردیبهشت ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۳۸۲۵۳۰۱

تهران- ایرنا- کم نیستند افرادی که زیبایی، جوانی و زندگی آنان در چند ثانیه در آتش خشم‌های اسیدی برای همیشه سوخته و تباه شده است. افزایش موارد اسیدپاشی و همچنین خلاء‌های قانونی این قضیه، بهارستانی ها را بر آن داشت پس از بررسی این طرح، قانون 60 ساله مجازات اسیدپاشی در کشور اصلاح و به تصویب برسد تا بعد از این قانون جدید که به گفته طراحانش بازدارندگی بیشتری دارد، اجرا شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

گروه اطلاع رسانی ایرنا در راستای ایفای رسالت آگاهی بخشی به انعکاس برجسته ترین گزارش های روزنامه های مختلف با عناوینی چون «چرخه خشونت را متوقف کنید، ایران‌ هراسی درمهمانی مکه، منع دوچرخه ‌سواری بانوان؛ چالش تازه، برنامه برق‌ آسای ساخت سانتریفیوژ، نوکیسه‌های پر مدعا، روش‌ های بدون معلم نماندن و تهدید پنهان پساسیل» پرداخته است در ادامه به بازتاب گزیده ای از این مطالب می پردازیم:

** چرخه خشونت را متوقف کنید
روزنامه «همدلی» در گزارشی با عنوان «چرخه خشونت را متوقف کنید» می نویسد: کم نیستند افرادی که زیبایی، جوانی و زندگی آنان در چند ثانیه در آتش خشم‌های اسیدی برای همیشه سوخته و تباه شده است. کم نیستند کسانی که انتشار اخبار و تصاویر دهشتناک اسیدپاشی و چهره‌های رنجورشان، برای چند روزلرزه بر پیکره جامعه و برای یک عمر لرزه بر اندام آنان انداخته است. انزجار از این جرم و ضرورت جلوگیری از تکرار آن، مجلسی‌ها را بر آن داشته که مجازات مرتکبان این عمل قبیح را بیش از پیش تشدید کنند. درجلسه علنی دیروز مجلس شورای اسلامی طرح تشدید مجازات اسید پاشی بررسی شد. همزمان با در دستور کار قرار گرفتن طرح مقابله با اسیدپاشی، جمعی از قربانیان اسیدپاشی به همراه اعضای انجمن حمایت از قربانیان اسیدپاشی در جلسه علنی مجلس حضور یافتند.

اکنون قانونی که در مورد اسیدپاشی در کشور اجرا می‌شود مصوبه سال 1337 است، قانونی که بازدارندگی لازم را ندارد. در طول این 60 سال که از تصویب این قانون می‌گذرد تحولات اجتماعی زیادی در کشور رخ داده است، تحولاتی که به روز کردن این قانون وگنجاندن قوانین سختگیرانه‌تری در آن را ضروری می‌ساخت. افزایش موارد اسیدپاشی و همچنین خلاء‌های قانونی این قضیه، بهارستانی‌ها را بر آن داشت تا بعد از 60 سال این قانون را مورد بازنگری قرار دهند. بنابراین طرح تشدید مجازات اسیدپاشی با هدف تشدید سخت‌گیری‌ها نسبت به جرم اسیدپاشی و برداشته شدن خلاءهای قانونی برای احقاق حق قربانیان و حمایت از بزه‌دیدگان ناشی از اسید پاشی در مجلس مطرح شد و در جلسه علنی دوشنبه هفته گذشته یک فوریت این طرح با 161 رای موافق 14 رای مخالف و 3 رای ممتنع از مجموع 199 نماینده حاضر در مجلس به تصویب رسید، تا پس از بررسی طرح در کمیسیون‌های مربوطه، قانون 60 ساله مجازات اسیدپاشی در کشور اصلاح شود. تا بعد از این قانون جدید که به گفته طراحانش بازدارندگی بیشتری دارد، اجرا شود. این طرح که با حاشیه‌هایی نیز همراه بود دیروز در صحن علنی مجلس بررسی شد.

** ایران‌ هراسی درمهمانی مکه
روزنامه «اعتماد» با انتخاب گزارشی با عنوان «ایران‌هراسی درمهمانی مکه» نوشت: همزمان با تلاش گروهی از سیاستمداران امریکایی برای تنش‌آفرینی در خلیج‌فارس، عربستان‌سعودی اقدامات دیپلماتیک خود را برای تشدید جو روانی ضدایرانی در میان متحدانش تشدید کرده است. درست در روزهایی که فلسطینیان آماده می‌شوند تا خبر طرح سازش تحمیلی تازه‌ای را از سوی واشنگتن دریافت کنند و انتظار می‌رود تا ایالات‌متحده امریکا بیش از گذشته به اشغال سرزمین‌های عربی توسط رژیم اشغالگر سرزمین‌های فلسطینی مشروعیت ببخشد، مقام‌های سعودی دنبال منحرف کردن افکار عمومی به سمت ایران و ایجاد تنشی تازه در منطقه هستند. پادشاه سعودی نیمه‌شب شنبه نامه‌ای برای سران کشورهای عربی فرستاده تا دو نشست سران شورای همکاری خلیج‌فارس و اتحادیه عرب را به صورت اضطراری برگزار کند، اما برخلاف انتظار موضوع این جلسات طرح «معامله قرن» امریکا نیست، بلکه تهدیدهای ادعایی ایران است.

حملات اخیر به چهار نفتکش در سواحل امارات‌متحده‌عربی، دستاویز جدید برای مقام‌های ریاض و متحدان منطقه‌ای‌اش شده است تا برای اظهارنظرهای خصمانه علیه ایران بهانه‌جویی کنند. سخنگوی وزارت خارجه جمهوری اسلامی ایران ضمن محکوم کردن حادثه در بندر فجیره امارات، خواهان «روشن شدن ابعاد دقیق حادثه» شده و آن را «دسیسه بدخواهان برای برهم زدن ثبات و امنیت در منطقه» توصیف کرده ‌بود. امارات‌متحده‌عربی هنوز نتیجه رسمی تحقیقات خود در مورد این حادثه را منتشر نکرده است، اما برخی رسانه‌های عربی و غربی تلاش می‌کنند تا برای نسبت دادن این حادثه مشکوک به جمهوری اسلامی ایران، زمینه‌سازی کنند.

** منع دوچرخه ‌سواری بانوان؛ چالش تازه
روزنامه «آرمان» با درج گزارشی با عنوان «منع دوچرخه‌سواری بانوان؛ چالش تازه» نوشت: جنجال بر سر دوچرخه ‌سواری زنان همچنان وجود دارد هرچند مدیران شهری استفاده از دوچرخه برای همگان را عامل کاهش ترافیک می‌دانند اما در برخی شهر‌ها با دوچرخه‌ سواری زنان مخالفت شده است. در این رابطه دادستان اصفهان در 24 اردیبهشت‌ ماه عنوان کرده است که دوچرخه‌سواری بانوان در فضای عمومی فعل حرام است. در این میان اما نظرات انتقادی نیز بر این اقدام وارد شده است که قشر مذهبی جامعه بخش اعظم آن را تشکیل می‎دهند و بر این قول هستند که این اقدام خلاف آداب و رسوم و فرهنگ‌ حاکم بر جامعه است و برخی هم دوچرخه‌سواری بانوان را به شرط رعایت پوشش و حجاب مناسب می‎پذیرند و همچنین برخی نیز بی‎نظمی ایجادشده ناشی از پراکنش دوچرخه ‎سواران در سطح شهر و پارک‌ها را نپسندیده و خواستار در نظر گرفتن محلی معین به ‌عنوان پیست مخصوص دوچرخه ‎سواری برای بانوان هستند.

حجت‌الاسلام رحیم همزبان، کارشناس مذهبی نیز در خصوص شرعی ‌بودن این اقدام اظهار کرد: حکمی در خصوص ممنوعیت راندن دوچرخه و یا هر وسیله‎ نقلیه‎ دیگری توسط بانوان در احکام شرعی و اسلامی صادر نشده است و بسیاری از احکام نیز طبق نیازهای جامعه بعدها صادر شده‌اند. پذیرفته‌شدن این عمل در هر جامعه‎ای به نوع فرهنگ شهر و مردمان آن منطقه بستگی دارد و رد آن به اسم موازین اسلامی درست نیست. تمامی موارد ذکر شده در اسلام به شرطی جایز است که بانوان تمام موازین اخلاقی را رعایت کرده و با پوشش مناسب و حجاب کامل اقدام به راندن دوچرخه یا هر وسیله‎ نقلیه‎ دیگری کنند. اصل رانندگی بانوان غلط نیست بلکه عدم رعایت پوشش مناسب و حجاب است که اقداماتی از این قبیل را نامناسب جلوه می‎دهد. طبق گزارش فوق، هیچ منع قانونی برای دوچرخه‌سواری بانوان وجود ندارد و بانوان می‎توانند با داشتن پوشش مناسب و قوانین راهنمایی و رانندگی دوچرخه ‌سواری کنند. همچنین نبود پیست دوچرخه‌ سواری مختص بانوان و فرهنگ ‌سازی به منظور ایجاد محیطی سالم از مواردی است که باید توجه ویژه ‎ای به آن نشان داد.

** برنامه برق‌آسای ساخت سانتریفیوژ
روزنامه «خراسان» با انتخاب تیتر«برنامه برق ‌آسای ساخت سانتریفیوژ» آورده است: بیش از یک سال از شبی که دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا اعلام کرد این کشور از توافق هسته ای میان ایران و 1+5 (برجام) کنار کشیده، می گذرد و ایران حالا در سالگرد این اقدام غیرقانونی و البته قابل پیش بینی از سوی آمریکای بدعهد، ضمن کاهش اقدامات برجامی خود وفق مواد 26 ، 36 و37 برجام در خصوص عبور از سقف تولید و ذخیره اورانیوم غنی شده و آب سنگین، 60روز به طرف 1+4 مهلت داده تا مطالبات نفتی و بانکی اش را برآورده سازد.

همه کارهای لازم و اقدامات داخل برجام و به شرط حفظ این توافق با کشورهای 1+4 است اما در صورت شکست این توافق و انجام نشدن مطالبات ایران از سوی 1+4 در فرصت باقی مانده، ایران با توجه به آمادگی بالای کارخانه مونتاژ سانتریفیوژ برای ساخت نسل های جدید ماشین های غنی سازی، در بازگشت پذیری نیز از دست بالایی برخوردار است چراکه چنین زیرساختی به خوبی نشان می دهد قطعا بازگشت پذیری ایران با یک نوع ماشین نسل اول نیست و ترکیبی از همه ماشین های پیشرفته را شامل خواهد شد. جمهوری اسلامی ایران تاکنون سعی کرده است با عقلانیت در رفتار و تصمیم گیری، در کنار صبر و دوری از جو زدگی عمل کند.

** نوکیسه‌های پر مدعا
روزنامه «شرق» با انتخاب عنوان «نوکیسه‌های پر مدعا» نوشت: «کشتم که کشتم، دیه‌اش رو می‌دم!». دو روزی می‌شود که این جمله غیر قابل هضم دختری که تصور می‌شد سوار بر پورشه بوده‌ و دوستش سوار بر پورشه‌ای دیگر در هنگام کورس‌گذاشتن در اصفهان علاوه بر تخریب چند ماشین منجر به قتل یک جوان شد، در فضای مجازی دست‌به‌دست می‌شوند. کنار این جمله و فیلم‌هایی از شب حادثه اصفهان که در تاریکی صدای فریادهای دختر به گوش می‌رسد که مدام از پلیس می‌پرسد: «می‌دونی قیمت ماشین چنده؟». اعلامیه جوان درگذشته نیز دست ‌به ‌دست می‌شود. پسری هم ‌سن ‌و‌ سال همان دختر و پراید سوار که چون دختر داستان می‌توانسته همان‌ جا نقدا پول خونش را بدهد، مرگش از نظر او چندان حادثه مهمی تلقی نمی‌شود؛ اما در اعلامیه جوان ناکام فرهاد طاهریان اشاره به نحوه مرگ او نشان می‌دهد خانواده از دیدن فیلم بیشتر قلبشان جریحه‌دار شده است.

حسین یزدی، خبرنگار اصفهانی ایران ‌تایمز، در گفت‌ وگو با «شرق» درباره جزئیات این حادثه می‌گوید: خانواده پسری که سوار پورشه بوده، از خانواده‌های نسبتا پولدار اصفهانی هستند. سؤالی که پیش می‌آید این است که این حجم از طلبکاری از مردم و جامعه که توسط قشر خاصی از طبقه مرفه پیش می‌آید که احتمالا صاحب پول و قدرت و نفوذ هستند، از کجا می‌آید؟ آذر تشکر، جامعه‌شناس، در پاسخ به این پرسش می‌گوید: در روزهای گذشته تحلیل‌های فراوانی درباره اتفاق اصفهان خوانده‌ام؛ آنها را به طبقه پولدارها وصل کرده‌اند؛ اما من می‌خواهم بگویم اینها اصلا طبقه نیستند، گروه کوچکی هستند که رانت‌های مختلفی گرفته‌اند و از طریق یک رانت گروهی کوچک که مبنای وجودی نامشخصی در جامعه دارد، از همه ‌چیز سوء استفاده می‌کنند.

** روش‌های بدون معلم نماندن
روزنامه «اعتماد» با درج گزارشی با عنوان «روش‌های بدون معلم نماندن» نوشت: «برای مهر 98 در بحث منابع انسانی با کسری نیرو مواجه هستیم ولی اجازه نمی‌دهیم کلاسی بدون معلم بماند. با روش‌های مختلف در تمامی کلاس‌ها معلمان حاضر می‌شوند و سال تحصیلی جدید به‌ موقع شروع می‌شود.» حرفی که روز گذشته از زبان سیدمحمد بطحایی، وزیر آموزش و پرورش بیان شد، تکرار یک خبر همیشگی است. اردیبهشت که می‌رسد و مدارس روزشمار پایان سال تحصیلی را شروع می‌کنند مسوولان آموزش و پرورش باید به فکر کمبودهای مهر پیش‌رو باشند. یکی از راهکارهای همیشگی هم همان حرف وزیر است: «با روش‌های مختلف در تمامی کلاس‌ها معلمان حاضر می‌شوند.» این روش‌های مختلف یکی از دلایلی است که سبب شده تا کیفیت آموزشی در برخی مناطق کشور افت شدیدی پیدا کند و حضور به هر نحو یک معلم، خود تبدیل به چالشی در موضوع عدالت آموزشی شود.

آموزش و پرورش با محدودیت‌های خودش سروکله می‌زند؛ محدودیت‌های قانونی و اداری و ضعف مالی و هر آنچه می‌شود با نگاهی به ساختار آن دریافت. در این میان انجمن ‌های مدنی هستند که بخشی از این کمبودها و محدودیت‌ها را کنار می‌زنند. یکی از نقاطی که بدون حضور این انجمن‌ها باید تا امروز شکاف آموزشی بیشتری را هم تجربه می‌کرد، سیستان‌وبلوچستان است. انجمن حامی توسعه از فضاهای آموزشی و فرهنگی می‌خواهد که این «حضور به هر قیمت معلم در سر کلاس» را کمی تعدیل کند؛ کاری که با تکیه بر شیوه‌های آنلاین آموزش انجام می‌شود.

** تهدید پنهان پساسیل
روزنامه «دنیای اقتصاد» در گزارشی با عنوان «تهدید پنهان پساسیل» آورده است: وقوع سیل در بهار سال‌جاری، باعث ایجاد خسارات مالی و جانی در استان‌های کشور شد. بررسی‌ها نشان می‌دهد که هزینه این سیل حدود 35 هزار میلیارد تومان بوده و 24 استان را درگیر کرده است؛ درحالی‌که در ماه‌های اخیر عمده بررسی‌ها و اظهارنظرها درباره آثار و راهکارهای اقتصادی و اجتماعی متمرکز بوده، مرکز پژوهش ‌های مجلس به یک وجه پنهان پس از وقوع سیل اشاره کرده است. براساس این گزارش، یکی از چالش‌ های آتی استان ‌های سیل‌ زده، رسوباتی است که همراه سیل آمده و در دشت‌های کشور ته‌ نشین می‌شود. در نتیجه پس از خشک شدن و تخلیه آب، این رسوبات تبدیل به منشأ ریزگردها می‌شود. بنابراین از نگاه گزارش مرکز پژوهش ‌های مجلس، یکی از بحران‌های آتی که باید برای آن آماده شد و برنامه‌ریزی کرد، مقابله با ریزگردهای احتمالی است و می‌توان از آن به‌عنوان وجه پنهان پساسیل یاد کرد. علاوه‌بر این، گزارش مرکز پژوهش‌های مجلس، با بررسی عوامل اصلی ایجاد سیل در کشور، تاکید می‌کند که اقدامات سازه‌ای نظیر ایجاد سد نمی‌تواند به‌ عنوان راهکار اصلی، کنترل سیل مدنظر قرار گیرد و حفظ اکوسیستم و فعالیت‌های همسو با طبیعت در مقابله با خطر وقوع سیل از وزن و اهمیت بیشتری برخوردار است.

پژوهشم**9117**9131

منبع: ایرنا

کلیدواژه: اجتماعي تحليل روزنامه ها اجتماعي و فرهنگي 30 ارديبهشت

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۳۸۲۵۳۰۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

«خشونت در خونم بود»؛ داستان تنها زنی که عضو یاکوزای ژاپن شد

فقط مرد‌ها می‌توانند عضو یاکوزا شوند. این یکی از اصول سفت و سخت حاکم بر مافیای ژاپن است که از بیش از ۲۰ گروه و سازمان جنایی در سرتاسر کشور‌های آسیایی تشکیل شده است.

به گزارش بی بی سی، در بیش از سه قرن تاریخ یاکوزا، تنها نام یک زن ثبت شده است که توانسته مراسم و مراحل عضویت در آن را به طور کامل پشت سر بگذارد.

نام این زن نیشیمورا ماکو است. او از سنین پایین عطش سیری‌ناپذیری به شورش و سرکشی داشت و خیلی زود عضو یکی از باشگاه‌های موتورسواران یاغی شد که در ژاپن با نام «بوسوزوکو» شناخته می‌شوند.

ملاقات او با یکی از اعضای جوان یاکوزا به نقطه عطفی در زندگی او تبدیل شد. او که مسحور دنیای جنایات سازمان‌یافته شده بود، خیلی زود وارد فعالیت‌های غیرقانونی مافیای ژاپن شد.

ظاهر ظریف نیشیمورا در تناقض آشکار با میل او به خشونت‌طلبی بود. او که الان ۵۷ ساله است، زمانی در مصاحبه با مارتینا بارادل، پژوهشگر دانشگاه آکسفورد -که بعد از سال‌ها تحقیق درباره یاکوزا موفق شده بود اعتماد نیشیمورا را جلب کند- گفته بود: «در جنگ و دعوا عالی بودم. هیچ وقت از یک مرد شکست نخوردم.»

سابقه جنایی او که از درگیری با دار و دسته‌های رقیب تا قاچاق مواد مخدر و قاچاق زنان برای روسپی‌گری را در بر می‌گیرد، و همین طور شخصیت جسور و بی‌رحم او دری را به روی او باز کرد که تا پیش از آن به روی زنان بسته بود.

افول یاکوزا در دهه‌های اخیر و شرایط شخصی نیشیمورا (که مادر دو فرزند است) باعث شد او دنیای زیرزمینی را ترک کند و یک زندگی عادی را آغاز کند.

امروز او یک سازمان خیریه را اداره می‌کند که در آن به دیگر اعضای سابق دسته‌های مافیایی کمک می‌کند که می‌خواهند مثل خودش به جامعه برگردند.

مارتینا بارادل پژوهشگر ایتالیایی که شیفته داستان نیشیمورا و یاکوزا شده بود، شبکه‌ای ارتباطی برای خود ساخت تا بتواند با شخصیت‌های دخیل در جنایات سازمان‌یافته ژاپن ارتباط برقرار کند.

این ارتباطات به او اجازه داد که دوستی نزدیکی با نیشیمورا برقرار کند و به صورت مرتب با او دیدار کند.

بخش موندو بی‌بی‌سی ساعاتی بعد از یکی از ملاقات‌های بارادل با نیشیمورا در شهر گیفو در ۲۷۰ کیلومتری توکیو، با این محقق ایتالیایی گفتگو کرد.

از کجا می‌دانیم که ماکو تنها زنی است که به عضویت یاکوزا درآمده است؟

اگر زن دیگری هم بود، خبرش در می‌آمد. پلیس سابقه اعضای یاکوزا را دارد. زنان بسیاری به صورت غیر رسمی به مافیا کمک کرده‌اند، اما هیچ کس مثل او نبوده است.

رئیس او بود که این تصمیم بی‌سابقه را گرفت که او را به عضویت گروه در بیاورد. عضویت کامل او در یاکوزا اثبات شده است. او عکس‌هایی از مراسم ساکازوکی خود دارد که نشان‌دهنده ابراز وفاداری و تعهد او به مافیای ژاپن است.

چطور با او ارتباط برقرار کردید؟

شیفتگی من به یاکوزا در دوره کارشناسی دانشگاه شروع شد. در آن زمان به صورت اتفاقی در ساحلی در ژاپن اعضای یاکوزا را دیدم. ملاقات اول آنقدر برایم جالب بود که باعث شد تحقیقات دانشگاهی‌ام را به مطالعه درباره این سازمان اختصاص دهم.

تعداد افرادی که درباره یاکوزا تحقیق می‌کنند خیلی زیاد نیست، به همین دلیل توانستم با خیلی از آن‌ها از جمله روزنامه‌نگاران و پژوهشگران ارتباط برقرار کنم، و سنپا (مربی) من گفت که قرار است با نیشیمورا دیدار کند و به این ترتیب ما را به هم معرفی کرد.

اولین ملاقات چطور بود؟

یک برنامه خیریه بود برای بازپروری و بازگشت زندانیان سابق به اجتماع و او هم آنجا گروه خودش را داشت. رفتیم شام و بعد هم کارائوکه. او الکل نمی‌نوشید، سیگار نمی‌کشید و در اولین دیدار محتاط بود.

بعد باز هم با او قرار گذاشتم تا بیشتر صحبت کنیم و کم کم بیشتر با او آشنا شدم و با عمیق‌تر شدن گفتگو رابطه‌ای بین ما شکل گرفت.

چرا ماکو عضو یاکوزا شده بود؟

به من اعتراف کرد که از دوران کودکی میل عجیبی به خشونت داشته و از دعوا لذت می‌برده. به همین دلیل شروع به گشتن با دار و دسته‌های موتورسوار کرده و وارد دعوا‌ها و درگیری‌ها با دسته‌های دیگر شده، چیزی که او را به شدت جذب می‌کرده؛ و به تدریج متوجه شده با وجود این که قدش تنها کمی بیشتر از یک و نیم متر و وزنش حدود ۴۵ کیلو بوده، اما از نظر جسمی به شکلی غیر عادی قوی بوده است.

چرا انگشت کوچکش را قطع کرده؟

این کار را وقتی خیلی جوان بوده انجام داده، اوایل عضویتش در یاکوزا، یعنی حدودا ۲۰ ساله بوده. مشکلی پیش می‌آید که او مسئولیتش را می‌پذیرد، مقداری مواد مخدر گم می‌کند یا چیزی شبیه این. بعد فکر می‌کند که نداشتن انگشت کوچک در ترکیب با خالکوبی‌هایش کاملا جواب می‌دهد، چون این دو از مشخصه‌های اصلی ظاهری در یاکوزا است.

علاوه بر این خودش می‌گوید که دردی احساس نکرده و بدش هم نمی‌آمده که انگشت کوچک اعضایی را که خودشان نمی‌خواستند این کار را بکنند، قطع کند. مهارت او در اجرای مراسم «یوبیتسومه» که در آن بند آخر انگشت کوچک را قطع می‌کنند، باعث شد به او لقب «استاد قطع انگشت» بدهند.

به عنوان یک عضو یاکوزا، چطور با جامعه عادی ارتباط برقرار کرده؟

او اولین بار وقتی حامله شد یاکوزا را ترک کرد. بعد از آن دنبال یک کار عادی می‌گشت، اما جامعه ژاپن او را نمی‌پذیرفت. دلیل اصلی آن هم خالکوبی‌هایش بود که نشان می‌داد عضو مافیا بوده

همیشه تلاش می‌کرد این خالکوبی‌ها را پنهان کند و لباس آستین بلند بپوشد، اما همکارانش بالاخره متوجه آن می‌شدند و به همین دلیل او دو بار از کار اخراج شد.

همین باعث شد که به مافیا برگردد؟

دقیقا. خیلی ناراحت بود، چون تلاش می‌کرد نقش یک مادر را داشته باشد، کار مناسبی پیدا کند و زندگی قبلی را کنار بگذارد، اما به دلیل تفاوت‌هایش در‌ها به روی او بسته بود. او فکر می‌کرد این وضعیت خیلی ناعادلانه است و به همین دلیل حتی از قبل هم افراطی‌تر شد.

این همان زمانی است که خالکوبی‌هایش را تا سر انگشتانش ادامه داد و خود را به دست تقدیر سپرد. او قبل از بازگشت، یک بار با یکی از اعضای یاکوزا ازدواج کرده بود که بعد‌ها رئیس شد، و به همین دلیل نقش همسر رئیس را هم داشت.

او بعدا به صورت کامل از مافیا جدا شد. آیا ترک یاکوزا کار آسانی است؟

اگر رئیست موافقت کند، می‌توانی با پرداخت مبلغی جدا شوی، و اگر موافقت رئیس را داشته باشی حتی گاهی همین کار هم لازم نیست. شرایط افراد مختلف متفاوت است، اما بیشتر وقت‌ها امکان جدا شدن بدون دردسر زیاد وجود دارد.

عجیب است، چون بالاخره قرار است از مافیا بیرون بیایی.

بله درست است که مافیا است، اما واقعیت این است که راز‌های زیادی برای برملا کردن ندارد. ساختار آن مشخص است و پلیس هم خبر دارد که چه کسی رئیس شما است، آدرس‌ها را می‌داند و می‌تواند هر وقت خواست به سراغ افراد برود.

مثل مافیای سیسیل نیست که در آن گانگستر‌ها ممکن است ۳۰ سال در خفا زندگی کنند.

علاوه بر این کسانی که از یاکوزا خارج می‌شوند به بقیه خیانت نمی‌کنند، چون کار شرافتمندانه‌ای به حساب نمی‌آید.

یاکوزا در مقایسه با کارتل‌های دیگر در ایتالیا، آمریکای لاتین و مناطق دیگر چگونه فعالیت می‌کند؟

چیزی که بین آن‌ها اشتراک دارد این است که پیشنهاد محافظت شخصی از آدم‌ها و کسب و کار‌ها را ارائه می‌کنند و کنترل تثبیت شده‌ای روی مناطق دارند که به آن‌ها اجازه می‌دهد هم بازار قانونی و هم غیرقانونی را در کنترل خود داشته باشند.

یاکوزا ابعادی از نظارت و کنترل را در دست دارد که می‌تواند در طول زمان آن را حفظ کند، شبیه موقعیتی که مافیا در ایتالیا و روسیه دارد و خدماتی مثل داوری برای حل اختلافات محلی ارائه می‌دهد و برای کنترل بازار پول محافظت و نظارت می‌گیرد.

یاکوزا که در قرن هفدهم میلادی به وجود آمد، در نیمه دوم قرن بیستم شکوفا شد، اما شرایط امروز و مبارزه پلیس با آن‌ها باعث افت فعالیت‌های این سازمان شده که در ابتدای دهه ۱۹۶۰ میلادی بیش از ۲۰۰ هزار عضو داشت، اما در حال حاضر تعداد اعضای آن به حدود ۱۰ هزار نفر کاهش پیدا کرده است

با در نظر گرفتن این که نیشیمورا یک استثنا بوده، نقش زنان به صورت کلی در یاکوزا چیست؟

آن‌ها معمولا از طریق رابطه یا ازدواج با اعضا وارد می‌شوند. با این که رسما عضو نمی‌شوند، اما بعضی از کار‌ها را بر عهده می‌گیرند. برای مثال اگر همسر یک رئیس باشید، نمی‌توانید خود را تنها به داشتن یک زندگی پر زرق و برق محدود کنید، بلکه انتظار می‌رود که به عنوان واسطه‌ای بین رئیس و اعضای جوان‌تر ظاهر شوید؛ و البته بهره‌کشی از زنان هم وجود دارد، چون یاکوزا در کلوب‌های شبانه، روسپی‌گری و صنعت سکس و پورن هم فعال است. نیشیمورا هم در این کار‌ها دست داشته است: او زنان را خریده، فروخته و از آن‌ها بهره‌کشی کرده است.

از مطالعه اعضای یاکوزا چه آموختید؟

دیدم که آن‌ها ممکن است اشتباهاتی مرتکب شده باشند، که حتما شده‌اند، چون دارند فعالیت‌های جنایی انجام می‌دهند، اما آن‌ها را به چشم آدم‌های بد ندیدم.

آن‌ها به دنبال چیزی بودند که به آن دسترسی نداشتند. بسیاری از آن‌ها از خانواده‌هایی می‌آیند که فرصت‌های زیادی پیش پایشان نیست. در ژاپن اگر تحصیل‌کرده نباشید یا خانواده شما را حمایت نکند، پیدا کردن شغل و پیشرفت کاری بسیار سختی است. به همین دلیل می‌توانم درک کنم که آن‌ها تلاش می‌کنند به شیوه‌ای که قانونی نیست، حسی از تعلق اجتماعی و انگیزه شخصی پیدا کنند؛ و برای بیشتر آن‌ها بهتر است که عضو یاکوزا باشند تا این که به دار و دسته‌های بی‌نام و نشان بپیوندند،، چون یاکوزا روی اعضای خود کنترل دارد و برای خودش نوعی مرام و مسلک دارد.

از ۹ سال پیش درباره یاکوزا تحقیق می‌کنید و با آن‌ها در ارتباط هستید. این کار خطرناک نیست؟

نه خیلی. سازمان‌های جنایی که یاکوزا را تشکیل می‌دهند در واقع -بر خلاف مافیای ایتالیا- غیرقانونی نیستند. در ژاپن عضویت در یاکوزا خلاف قانون نیست و به همین دلیل است که آن‌ها دفتر دارند و در جامعه هم شناخته‌شده هستند.

چون مخفیانه و غیرقانونی نیستند، ارتباط با آن‌ها خیلی خطرناک نیست. علاوه بر این معمولا ما به یک شخص ثالثی معرفی می‌شویم که مسئولیت کنترل وضعیت و رفتار دو طرف را برعهده دارد؛ و درباره من خارجی بودن و زن بودن یک امتیاز است، چون اگر اتفاقی برای من بیفتد برای خودشان خیلی گران تمام می‌شود.