به نقل از «ایرنا»

اشتباه محاسباتی و سردرگمی کاخ سفید در مورد ایران

تاریخ انتشار: ۳۱ اردیبهشت ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۳۸۴۰۷۲۳

تهران- ایرنا- برخی تحلیلگران و رسانه های آمریکایی رویکردهای «دونالد ترامپ» در قبال ایران را نشانه ای از سردرگمی کامل کاخ سفید می دانند که از درک نادرست تحولات یا برآورد غلط از تجربیات پیشین حکایت دارد.

به گزارش گروه تحلیل، تفسیر و پژوهش های خبری ایرنا، ماجرای حمله راکتی به منطقه سبز بغداد و خسارت به یک ساختمان در نزدیکی سفارت آمریکا در این شهر بار دیگر تحلیل های گوناگونی را از افزایش تنش میان تهران و واشنگتن باعث شد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

از سوی دیگر برخی از رسانه ها نیز در ماهیت این حملات ابراز تردید می کنند و آن را دسیسه « گروه بی »می دانند که در تلاش هستند تا آتش جنگ در خاورمیانه را روشن کنند. در راس این گروه برخی مشاوران دونالد ترامپ و حکام سعودی و اماراتی در کنار مقام های رژیم صهیونیستی قرار دارند که خواسته نهایی آن ها رو در رویی نظامی ایالات متحده با ایران است.
«محمد جواد ظریف» وزیر امور خارجه کشورمان روز گذشته در توئیتی خطاب به رئیس جمهوری آمریکا نسبت به توطئه آفرینی برخی افراد در واشنگتن و خاورمیانه هشدار داد. وی در واقع با این پیام به صورت تلویحی هر گونه دخالت ایران در حمله موشکی به منطقه امن بغداد را رد کرد و آن را در راستای منافع جنگ طلبان در آمریکا و منطقه توصیف کرد.
درحالی که تحلیل های گوناگونی از رویکردهای کاخ سفید و حتی راه اندازی جنگ روانی علیه ایران وجود دارد، انتقادها از یکجانبه گرایی آمریکا و شناخت ناکافی ترامپ از تحولات کم نیستند.
رئیس جمهوری ایالات متحده نسبت به حادثه بغداد واکنش های متناقضی را بیان داشت. با اینکه وی در یک توئیت ایران را رسما تهدید به نابودی کرد اما تقریبا همزمان در مصاحبه ای با شبکه خبری «فاکس نیوز» از بی علاقگی کاخ سفید به درگیری نظامی با ایران سخن گفت و تاکید کرد هدف دولت وی آن است تا از طریق جنگ اقتصادی ایران را وادار به مذاکره کند. به اعتقاد تحلیلگران این رویکردهای کاملا متفاوت می تواند ناشی از مشاوره های نادرست نزدیکان رئیس جمهوری آمریکا باشد یا اینکه ترامپ از درک شرایط منطقه ناتوان است.

**متحدان و تناقض های کاخ سفید
شبکه خبری «ان.بی.سی نیوز» در مورد مقاومت ها در مقابل ترامپ آورده است که رویکردهای تهدیدآمیز دولت وی علیه ایران مورد اعتراض برخی مقام های خارجی به ویژه در اروپا قرار گرفته است. یکی از مهمترین اظهارات از سوی ژنرال بریتانیایی در ائتلاف جهانی علیه داعش ابراز شد. ژنرال «کریس گیکا» در واکنش به اظهارات «جان بولتون» مبنی بر آمادگی آمریکا برای مقابله با حملات به منافع آمریکا در عراق عنوان داشت که نیروهای نزدیک به ایران در عراق حضور دارند و در طول سالیان گذشته نیروهای ائتلاف با این موضوع کنار آمده اند.
این ژنرال در واکنش به موضعگیری مقام های کاخ سفید گفت که در عراق و سوریه وی شاهد هیچگونه افزایش تحرکات تهدیدآمیزی نبوده است.
از طرف دیگر «هایکو ماس» وزیر امور خارجه آلمان نیز در دیدار با «مایک پومپئو» همتای آمریکایی خود راهبرد یکجانبه واشنگتن در افزایش فشار علیه ایران را نادرست دانست و افزود: همیشه فشار حداکثری خطر درگیری ناخواسته را با خود به همراه دارد.
این مقام ارشد آلمانی اعتقاد دارد اگر به نقاط پرمناقشه دیگر در جهان توجه شود این نتیجه حاصل می شود که باید صبر و راه حل های دیگر را مورد توجه قرار داد.
بنابر تحلیل این رسانه آمریکایی اختلاف میان آمریکا و اروپا جدی و آشکار است و واشنگتن نسبت به ادامه روابط بروکسل با تهران اعتراض دارد. «سنم وکیل» تحلیلگر اندیشکده چتام هاوس لندن بر این اعتقاد است که اروپا به آمریکا در مورد لزوم اتخاذ رویکرد محتاطانه تر در مقابل ایران هشدار می دهد. یکی از دلایل کشورها اروپایی نزدیکی جغرافیایی آن ها با خاورمیانه است.
این تحلیلگر تاکید کرد اروپایی ها در نهایت اعتقاد دارند که دولت ترامپ بحرانی را ایجاد کرد که آن ها پیش از این توانسته بودند مانع آن شوند. وقوع چنین شرایطی حاصل خروج ایالات متحده از توافق هسته ای با ایران بود حال آنکه تعامل با ایران در شکل خوبی در جریان بود.

** اشتباه محاسباتی واشنگتن و درک غلط از تحولات
بسیاری از تحلیلگران رویکردهای کاخ سفید در مورد ایران را سر درگم و نامشخص می دانند. به نظر کارشناسان این وضعیت یا ناشی از شناخت نادرست تحولات است یا اینکه تجربیات پیشین آن ها را به نتیجه گیری غلط سوق داده است. نشریه «آتلانتیک» در گزارشی نسبت به سیاست های واشنگتن در مسیر افزایش تنش با تهران هشدار داد و آورد ترامپ و نزدیکان وی در طول هفته گذشته نشان دادند که در یک راستا و هماهنگ رفتار نمی کنند. این در حالی است که نباید همان سیاست (راه اندازی جنگ) را که در مورد عراق دنبال شد در ایران پیاده کرد زیرا دو کشور مشابه هم نیستند.
طبق گزارش این نشریه تهدیدها علیه نیروهای آمریکا در یک درگیری با ایران جدی هستند و این موضوع از سوی سناتورها و نمایندگان مجلس آمریکا اعتراف شده است. اما هنوز مشخص نیست که چه اقدام ویژه و فوق العاده ای از سوی ایران رخ داده است که آمریکا در هفته های اخیر بر حضور نظامی بیشتر خود در منطقه تمرکز کرده است. به اعتقاد روزنامه «وال استریت ژورنال» وقوع این تحولات ناشی از درک نادرست آمریکا و ایران از یکدیگر است و درواقع ایران خود را برای مقابله با حملات آمریکا آماده می سازد. در روزنامه «نیویورک تایمز» هم آمده است که از سوی دیگر ایالات متحده نیز همین ارزیابی دارد زیرا تصاویری از حمل موشک های ایران توسط قایق ها در خلیج فارس را مشاهده کرده است.
اما در هر صورت به نوشته آتلانتیک، وقوع درگیری با ایران در طول هفته گذشته کمتر از قبل شده بود به ویژه آنکه خبر روزنامه نیویورک تایمز مبنی بر آماده سازی 120 هزار نظامی آمریکایی برای ورود به منطقه از سوی مقام های کاخ سفید رد شد.
از نگاه دیگر برخی تحلیلگران این رویکرد ترامپ را ناشی از تجربه کاخ سفید از تعامل با کره شمالی می دانند. شبکه خبری «سی.ان.ان» آورده است که جنگ لفظی میان تهران و واشنگتن به صورت مستقیم از سیاست های کاخ سفید از پرونده کره شمالی ناشی می شود زیرا درگیری لفظی مشابهی میان دو کشور در سال 2017 وجود داشت.
دولت ترامپ دستور کار قبلی را در پیش گرفت و تلاش می کند با راه اندازی فشار حداکثری تهران را در همان مسیر پیونگ یانگ قرار دهد؛ سپس دشمنی را در جعبه ای کنار بگذارد و به مذاکره بپردازد. رئیس جمهوری آمریکا سپس با کم کردن تنش از طریق گفت وگو ادعای پیروزی می کند.
براساس این تحلیل ها تهدیدهای ترامپ علیه ایران در همین چارچوب قابل ارزیابی است. به گفته «وان جکسون» از مقام های ارشد دفاعی در دولت «باراک اوباما» و نویسنده کتابی در مورد تهدید هسته ای کره شمالی و گفت وگوهای کیم و ترامپ اعتقاد دارد رئیس جمهوری آمریکا در مورد کره شمالی وارد قمار بزرگی شد و از آنجاکه که هیچ هزینه ای را برای این بازی پرداخت نکرد اکنون خود را قمارباز قهاری می داند. وی هیچ شناختی از بحران کره شمالی نداشت و همین بی اطلاعی باعث تکرار این رویه و وقوع اشتباهات احتمالا فاجعه بار خواهد شد.
پژوهش**9130**1552

منبع: ایرنا

کلیدواژه: سياسي دونالد ترامپ تجربه كره شمالي فشار حداكثري

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۳۸۴۰۷۲۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

جزئیات جدید از مذاکرات ایران و آمریکا به روایت ظریف: ترامپ برای مذاکره از من دعوت کرد

محمدجواد ظریف، وزیر پیشین وزارت امور خارجه برای بررسی شرایط سیاست خارجی ایران در سال ۱۴۰۲ به گفتگو پرداخته است.

به گزارش اقتصاد آنلاین، بخش‌های مهم این گفتگو را در ادامه می‌خوانید:

دنیا دیگر دنیای دوقطبی نیست، حتی موضوع قطبی بودن در جهان با چالش جدی رو به رو است؛ لذا باید این واقعیات را درک کرد. مهمترین عامل در نظام قطبی عامل وفاداریست و ما هنوز بر اساس این تصور به نظرم توهمی از روابط جهانی داریم و عمل می‌کنیم. بعد خیلی زود دلسرد می‌شویم که چرا روس‌ها یا چینی‌ها با ما اینگونه رفتار کردند؟ در صورتی که اگر درست تشخیص دهیم که امروز مبانی رفتار در روابط جهانی چگونه است حتماً نه چنین توقعاتی را خواهیم داشت، نه اقداماتی می‌کنیم که ایجاد چنین توقعاتی برای ما بکند. نه خودمان را فدا برای کسی می‌کنیم و نه توقع داریم که آن‌ها برای ما این کار را بکنند.

باید روابط سازنده با همه کشور‌ها داشته باشیم. معتقدم که بدون روابط سازنده نه با شرق می‌توانیم رابطه خوبی داشته باشیم نه با غرب. یعنی بدون اینکه با غرب رابطه داشته باشیم نمی‌توانیم با شرق رابطه داشته باشیم و برعکس هم همینطور است.

تا زمانی که ما با روسیه و چین رابطه نداریم، حتما غرب هم با ما رابطه فراگیر و همه جانبه نخواهد داشت. تا زمانی که در‌ها به روی غرب از سوی ایران بسته باشد، حتما روسیه و چین هم احساس می‌کنند که کنشگر این حوزه هستند و منافعشان را بر ما تحمیل می‌کنند بدون اینکه منافع ما را در نظر داشته باشند.

اگر قرار است جهان جنگ اقتصادی داشته باشد این جنگ باید بین چین و آمریکا باشد.

فرصت مذاکره با آقای ترامپ را ما از دست ندادیم. با همه احترامی که برای دوست و همکار عزیزم آقای احمدی قائل هستم، اعتقاد دارم که نیمی از قضیه را دیده‌اند. چرا که آقای ترامپ یک بخشی از معادله است و کل معادله نیست.

آقای ترامپ حداکثر می‌تواند یک توافق دو صفحه‌ای مثل آن که با کره شمالی امضا کرد را امضا کند. آقای ترامپ نه توانش را داشت و نه ساختار آمریکا اجازه می‌دهد، همانطور که در کره شمالی اجازه ندادند که ایشان وارد یک توافق محتوایی جدید شود.

با توافق دو صفحه‌ای هم هیچ مشکلی از کسی حل نمی‌شود، فقط یک فرصت عکس انداختن فراهم می‌شود که ممکن است برای کره شمالی فرصت خوبی بود؛ چون همیشه رهبران کره شمالی دوست داشتند که با روسای جمهور آمریکا دیده شوند. چون این فرصت را پیدا نمی‌کردند بعد از اینکه روسای جمهور از کاخ سفید خارج می‌شدند معمولاً آن‌ها را دعوت می‌کردند و با آن‌ها عکس یادگاری می‌انداختند؛ لذا این پیروزی برای آن‌ها بود و یک پیروزی هم برای آقای ترامپ بود که خاصیت نارسیستی‌اش را آبیاری کند؛ لذا این قسمت از فرمایش آقای احمدی کاملاً درست است که ترامپ علاقه داشت که این کار را انجام دهد؛ اما قسمت بعدی‌اش که همانطور که در اجلاس ویتنام آمریکا و کره شمالی دیدیم این افراد دیگر هستند که تصمیم می‌گیریم.

آقای ترامپ از بنده چند بار دعوت به مذاکره کرد، ولی ما که اجازه برای مذاکره نداشتیم. اما آقای بولتون در کتاب «اتاقی که در آن اتفاق افتاد» کاملاً تشریح می‌کند که هربار ایشان تا مرز استعفا پیش رفت برای اینکه مانع از مذاکره شود. خیلی هم با آب و تاب توضیح می‌دهد که در هر دو مورد استعفا نامه‌اش را نوشت و وقتی مذاکره صورت نگرفت خیالش راحت شد. اما همین نشان می‌دهد، اگر بنده با آقای ترامپ مذاکره کرده بودم یا آقای دکتر روحانی مذاکره بودند، نهایتاً همین بولتون بودند که باید این مذاکرات را به نتیجه می‌رساندند.

بعضی‌ها ایراد می‌گیرند که آقای بولتون و پومپئو از ابتدای سال ۹۷ وارد کاخ سفید شدند، یعنی از آوریل سال ۲۰۱۸، لذا می‌گویند چرا از دوران آقای تیلرسون استفاده نکردید. من با آقای تیلرسون در جلسه ۵+۱ دیدار داشتم، به هیچ وجه آقای تیلرسون در ظرفیت مذاکره نبود و اعتماد لازم را از سوی آقای ترامپ برای این که مذاکره کند، نداشت. کاملاً مشخص بود و دیدیم که ظرف تقریبا یک سال از دولت آقای ترامپ خارج شد.

من معتقدم که ما اگر تشخیص دهیم که تهدیدی که برای جمهوری اسلامی وجود دارد تهدید امنیتی‌سازی است، در زمین این تهدید بازی نمی‌کنیم؛ لذا می‌توانیم سیاست فعال‌تری را داشته باشیم. البته این به معنا نیست که دست از مخالفت با آمریکا بکشیم، مخالفت با سلطه و مخالفت با استکبار می‌تواند برای کشور یک زمینه قدرتی فراهم کند، با توجه به اینکه الان قدرت دیگر صرفاً قدرت نظامی، سیاسی و اقتصادی نیست. البته قدرت‌های دیگری هم هستند مثل قدرت الهام بخشی.

آن‌هایی که میگویند برجام ایراد داشت خب چرا آمریکا به برجام استناد نکرد، اگر برجام یک طرفه بود آمریکا به یک جمله برجام استناد می‌کرد و از آن خارج می‌شد. آن وقتی که استناد کردند ۱۳ کشور در شورای امنیت علیه‌شان بودند، لذا دوستان ما مقداری به واقعیت‌ها توجه کنند بهتر است.