طلای کثیف چیست؟
تاریخ انتشار: ۳۱ اردیبهشت ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۳۸۴۸۷۰۵
ما انسانها معمولاً به چیزهای با ارزش طلا میگوییم، پس به همین دلیل است که به فلز طلا هم طلا میگوییم! اما اجسام و یا مواد دیگری هم هستند که به دلیل ماهیتی که دارد امکان نسبت دادن عبارت طلا به آنها وجود دارد. البته به این معنی نیست که ارزش آنها همانند فلز طلا است.
به این معنی است که در ردۀ خود دارای ارزشی هستند که یا از دید پنهان مانده است و یا کارآییهای مستقیم و غیر مستقیم زیادی دارند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
ابتدا باید گفت که طلای کثیف یک ماده یا جسم است که اصطلاح طلا در آن به معنای با ارزش بودن آن است. اما کثیف صفت خاص این ماده است که باعث میشود از مواد با ارزشی که ما آنها را با نام طلا خطاب میکنیم متمایز گردد.
به معنای مفهومی، طلای کثیف همان زبالههایی هستند که به روشهای مختلف، عمدتاً ناشی از مصارف مواد و کالاهای خاص در زندگی روزمره، تولید میشوند. یعنی همان چیزی که داخل سطح زبالۀ خانهها یا اتاقهای ما است. اما باید دانست که زبالههای دیگری هم وجود دارند که معمولاً با نام زبالههای صنعتی از آنها یاد میشود و بخش مهمی از زبالههای انسانی را شامل میشوند؛ که در نهایت ما به همۀ آنها زباله یا طلای کثیف میگوییم.
آیا براستی زباله طلای کثیف است؟
زباله تا چندین سال پیش به عنوان موادی بود که قابل استفاده نبود و دور ریخته میشد، ولی بتدریج با پیشرفتهایی که صورت گرفت مشخص شد که از آنها میشود استفاده کرد و مجددا وارد چرخه صنعت کرد.
تجربه نشان داده اگر زباله به درستی مدیریت شود عملیات بازیافت و بازیابی آن به گونهای علمی صورت بگیرد و انرژی آن مهار شود، آنگاه از این راه سود اقتصادی به دست میآید و در این صورت ممکن است زباله طلای کثیف نباشد، ولی نقره کثیف خواهد بود.
پس بالاخره طلا یا نقره ناب میتوان از آن استخراج کرد؟
در ایران، زباله خانگی بیشترین سهم ترکیب زباله را به خود اختصاص میدهد که بالغ بر ۷۰ درصد آن پس ماندههای غذایی و مواد فساد پذیر است که میتوان از آنها کمپوست یا مواد آلی مورد نیاز تهیه کرد.
از ۳۰ درصد بقیه در حدود ۲۰ درصد درصدش قابل بازیافت است. پس فقط در واقع ۱۰ درصد زبالههای تولید شده ما دور ریختنی و غیر قابل استفاده است و از زباله میتوان هم به لحاظ انرژی و هم به لحاظ موادی که کاربردی و مورد نیاز صنعت است، بهره گرفت.
پس دیگر نمیتوان گفت که زباله یک ضایعه است و به نوعی ممکن است یک برکت باشد؟
اگر علمی به قضیه نگاه کنیم، معنی اش این است که یک سری مواد داریم که صرفا دور ریز محسوب نمیشوند و حتی میتوانند مورد استفاده دوباره قرار گیرند. از طرف دیگر یک سری هزینههای پنهان داریم که عموما در محاسباتمان در نظر گرفته نمیشود؛ مثل هزینههایی که در آینده در اثر دفع ناقا زباله بر ما تحمیل میشود تا محیط زیست را پاکسازی کنیم و اگر ما نتوانیم مدیریت پسماند را به شیوه صحیح و علمی انجام دهیم در آینده با محیطی آلوده، هزینههای سرسام آور و ... مواجه خواهیم شد.
زبالههای جامد: در زبالههای جامد
۱) کاغذ و مقوا یک منبع تجدیدپذیر و زیست تخریب پذیر است.
۲) مواد پلاستیکی که از نفت به دست میآیند، تجدید ناپذیرند و زیست تخریب شدن آنها بسیار آهسته است.
۳) شیشه و آلومینیوم از منابع تجدیدناپذیرند. از این مجموعه، کاغذ ومقوا، مواد پلاستیکی، شیشه و آلومینیوم قابل بازگردانی اند. امروزه برای کاهش هزینهی بازگردانی این اقلام، در کشور ما و بسیاری از کشورهای دیگر از خانوادهها خواسته میشود که به هنگام دور ریختن زبالههای خود، کاغذ و مقوا، مواد پلاستیکی، شیشه و قوطیهای فلزی موجود در آن را به طور جداگانه در ظرفهای ویژهای بریزند که به این منظور در سطح شهر نصب شده اند.
زبالههای پلاستیکی کارخانههای پلاستیک سازی در سراسر جهان به منظور افزایش کیفیت فرآوردههای حاصل از بازگردانی پلاستیکهای پرمصرف، کدهای ویژهای را برای هر یک از آنها معین کرده اند. این کد را درون یک مثلث مینویسند و در زیر وسایل تولیدی خود حک میکنند.
تفکیک زبالههای پلاستیکی به کمک این کدها بسیار آسانتر است و سبب میشود که تنها یک نوع ماده پلاستیکی بازگردانی شود. در این صورت است که محصول بازگردانی، از کیفیت بالایی برخوردار خواهد بود. بازگردانی کاغذ اگر به جای استفاده از چوب درختان برای تولید کاغذ از کاغذهای باطله استفاده شود، ۹۰ درصد در مصرف آب و ۵۰ درصد در مصرف انرژی صرفه جویی میشود.
همچنین ۷۵ درصد از آلودگی هوا، جلوگیری به عمل میآید. بنابراین، به صرفه است که زبالهی کاغذ و مقوا را بازگردانی کنیم. در هر حال، در کشورهای پیشرفته نیز تنها حدود ۲۰ درصد از کاغذهای باطله بازگردانی میشوند.
صنعتی پولساز با طلای کثیف
میتوان از صنعت بازیافت بهعنوان یکی از صنایع پولساز در دنیا نام برد که کشورهای پیشرفته با آگاهی از این موضوع درصد قابلتوجهی از زبالهها و ضایعات دورریختنی خود را با استفاده از فناوریهای پیشرفته و مدرن و از زبالههای عادی، چون پلاستیک، فلز و ... و زبالههای الکترونیکی مانند تلفن همراه و امثالهم بازیافت کرده و مجدد مورد استفاده قرار میدهند.
به تعبیری، این کشورها به زبالههای دورریختنی نگاهی اقتصادی داشته و در پی کسب درآمد از آن هستند. در واقع درآمدزایی کشورها از این صنعت بهاندازهای بالاست که تعدادی از کشورها دست به واردات زباله میزنند تا آنها را بازیافت کرده و به دیگر کشورها صادر کنند. برای مثال سی سال است که کشور چین بیش از هر کشور دیگری به بازیافت کالاهایی، چون بطریهای پلاستیکی، جعبههای مقوایی و کامپیوترهای قدیمی اقدام میکند و به بزرگترین وارد کننده زباله در جهان تبدیل شده است.
طبق برخی آمار منتشرشده، ارزش بازیافت زباله در چین ۴۰ میلیارد دلار است، درواقع باتوجه به جعیت بالای چین، طبیعی است که حجم بالایی از زباله در این کشور تولید شود و بنابراین بازیافت امری اجتناب ناپذیر تلقی میشود. آنچه مهم است، این است که چینیها تنها به بازیافت زبالههای تولیدی خود اقدام نمیکنند، بلکه دست به واردات زباله زده و بدین ترتیب درآمد خوبی را نصیب کشور خود کرده اند.
آنچه اهمیت این صنعت را بیش از پیش آشکار میسازد، این است که خروجی چین در بازیافت زباله بسیار چشمگیر و قابل ملاحظه است. درواقع، منطقه زبالههای الکترونیکی چین ۲۰ تن طلا در سال از لوازم الکترونیکی قدیمی استخراج میکرد که این میزان تقریبا برابر با ۱۰ درصد از استخراج طلای از معادن آمریکا است.
البته کشور چین در تازهترین اقدام خود به سازمان تجارت جهانی اعلام کرده که در پی ممنوع کردن واردات انواع زبالههای قابل بازیافت است. براین اساس، شرکتها در سراسر جهان که پیش از این زبالههای خود را به منظور بازیافت به این کشور میفرستادند، به دنبال مقصد جدیدی برای زباله هایشان هستند.
در این میان، از آنجایی که شرکتهای ژاپنی به جد دنبال توسعه انواع فناوریهایی هستند که برای سالیان متمادی در کشور چین به کار گرفته میشد، میتوان از آنها به عنوان مقصد بعدی زبالهها و ضایعات صنعتی کشورهای جهان نام برد.
در این میان، شرکت میتسوبیشی بیش از ۱۰۰میلیون دلار برای ایجاد کارخانههای تصفیه فلزات گرانبها از قراضههای الکترونیکی سرمایه گذاری کرده است و در نظر دارد تا در آیندهای نزدیک تصفیه لیتیوم در باتریهای خودرو را هم دنبال کند. میتسوبیشی فعلا بر توسعه این کارخانه در ژاپن تمرکز کرده است، اما قصد دارد که کارخانهای در هلند تاسیس کند تا قراضههای الکترونیکی اروپا را که پیش از این بیشتر به چین میرفت، مدیریت کند.
این کارخانه صرفا برای خلق پول ایجاد نمیشود، بلکه میتسوبیشی برای ایجاد این کارخانهها هزینه میکند تا به کمبودهای آینده پاسخ دهد. البته تحقیق و سرمایه گذاری در این مورد نه با هزینه کم و نه در کوتاه مدت جواب نمیدهد.
میتسوبیشی انتظار ندارد که اولین کارخانه را با آخرین ظرفیت حتی تا سال ۲۰۲۱ رونمایی کند، اما زمانی که چنین اتفاقی بیفتد، مواد خام از این کارخانهها به سراسر جهان رفته و معامله میشود. سرمایه گذاری ژاپن در صنعت بازیافت این احتمال را به همراه دارد که مدالهای طلا، برنز و نقرهای که در المپیک ۲۰۲۰ به کار گرفته میشود، نتیجه بازیافت قراضههای الکترونیکی مردم ژاپن باشند. منبع:بیتوته
منبع: پارسینه
کلیدواژه: علم و فناوری علم و دانش دانستنی های علمی طلا طلای کثیف زباله
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.parsine.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «پارسینه» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۳۸۴۸۷۰۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
کاهش مصرف پلاستیک به سلامت مردم و حفظ محیط زیست کمک میکند
به گزارش خبرنگار مهر، اقبال حمیدی صبح سه شنبه در جمع خبرنگاران اظهار کرد: از سوم تا نهم اردیبهشت به نام زمین پاک نامگذاری شده و برنامههای مختلفی در این زمینه انجام میشود.
وی خاطرنشان کرد: در قالب ایران پاک در مناطق گردشگری برای پاسداشت زمین پاک برنامههایی اجرا میشود.
وی افزود: «مشارکت مردم، ایران در برابر پلاستیک و نجات زمین» شعار امسال برای حفظ محیط زیست است که باید واحدهای تولیدی مواد پلاستیکی مواد خود را با مواد تجزیه پذیر تغییر دهند.
مدیرکل محیط زیست کردستان با اشاره به آئین نامه کاهش مصرف پلاستیک بیان کرد: سازمان صنعت، معدن و تجارت در استانها مکلف هستند ظرف مدت پنج سال، ۲۰ درصد مواد مصرفی در واحدهای تولیدکننده انواع پلاستیک را با مواد تجزیه پذیر جایگزین کنند.
حمیدی با اشاره به اینکه سرانه مصرف پلاستیک روزی سه کیسه پلاستیکی با عمر استفاده ۱۰ تا ۱۲ دقیقه است، اضافه کرد: ایران بیستمین کشور تولیدکننده زباله پلاستیکی دنیا است و سالانه میزان مصرف کشور بیش از ۱۰ میلیون پلاستیک است.
وی ادامه داد: براساس آئین نامه مذکور وظایفی هم برای سازمانهای جهاد کشاورزی در استانها مبنی بر ترویج و آموزش نحوه استفاده از لولههای پلاستیکی در بخش کشاورزی به ویژه کشتهای گلخانهای تعریف شده است.
سرانه هر نفر را سه کیسه پلاستیک دانست و گفت: کشور ماه بیست و یکمین کشور تولید زباله و پنجمین کشور مصرف کننده پلاستیک در جهان هستیم و باید به سمت استفاده از مواد تجزبهپذیر پیش برویم.
حمیدی اذعان کرد: حوادث طبیعی از جمله آتشسوزی و حریق نیز از بین برنده تنوع زیستی است و آسیبرسان خواهد بود.
وی ورود فاضلاب روستاها به رودخانهها و آبراههها، فضولات دامی و واژگونی تانکر سوخت نیز از عوامل آلودگی خاک و محیط زیست است.
مدیرکل محیط زیست کردستان اعلام کرد: آلودگی هوا به دلیل خودروهای فرسوده نیز از معضلات استان بویژه شهر سنندج در آلوده کردن هوا و محیط زیست است.
حمیدی اعلام کرد: کردستان استانی صنعتی نیست که معضلی در محیط زیست ایجاد کند اما کانونهای گرد و غبارخیز خارج از استان هوا را آلوده میکند.
وی حجم بالای زبالهها و پسماند روستاها را مشکلساز دانست و گفت: ۳۰ درصد زبالهها توسط خانوارها قابل بازیافت است و اگر فرهنگسازی شود کمک بزرگی به امنیت محیط زیست خواهد بود.
کد خبر 6086292