توجهشعاریبهزبانفارسیدرصداوسیما
تاریخ انتشار: ۱ خرداد ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۳۸۵۲۰۹۷
به گزارش خبرگزاری بسیج، سید مهدی زرقانی در خراسان نوشت:
رهبر انقلاب اسلامی در جمع شاعران درباره زبان فارسی و بیتوجهی به آن در رسانه ملی ابراز نگرانی کردند. اهالی رسانه ملی، چه مجریها و چه کسانی که در سطوح بالاتر کار میکنند، با زبان فارسی آن چنان که باید آشنایی ندارند.
این آشنا نبودن در سطح مفردات کلمات نیست، در سطح ساختارهای نحوی درست است؛ یعنی وقتی صحبت میکنند، از ساختارهای نحوی رسا و صحیح استفاده نمیکنند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
مشکل دیگر در صدا و سیما، استفاده از واژگان غیر ضروریِ فرنگی است؛ برخی کلمات آنقدر با زبان فارسی آمیختهاند که ما آنها را بیگانه حساب نمیکنیم. گاهی کلمهای در زبان فارسی داریم که سالها از آن استفاده میشده و زیباست و فقط به علت احساس واخوردگی نسبت به زبان بیگانه، آن را کنار میگذاریم.
برای نمونه سالهای سال است که کلمه «دروازهبان» را در زبان فارسی داریم که جا افتاده است، ولی گزارشگران از کلمه بیگانه «گُلِر» استفاده میکنند. این تنها نوعی خودباختگی فرهنگی است که تصور کنیم استفاده از واژههای بیگانه برای مان شخصیت به همراه میآورد.
نکته دیگر، زیرنویسهای خبر تلویزیون است که ساختار دستور زبان فارسی در آنها رعایت نمیشود و این یعنی مسئله توجه به زبان فارسی در صدا و سیما، شعاری و تبلیغاتی است. وقتی از اهمیت زبان فارسی می گویند، خیلی خوب صحبت میکنند ولی هنگامی که باید برای آن سرمایهگذاری کنند، به آن بیتوجهی میکنند؛ مثلاً فیلم نامههای تلویزیونی، نیاز به یک متخصص زبان فارسی دارد که متن آنها از نظر ساختارهای زبانی، ارزیابی شود ولی متاسفانه جای این متخصصها در صدا و سیما خالی است.
همچنین، نوع ادبی ترانه و اینکه چه ترانههایی باید در تلویزیون پخش شود، از مسائلی است که باید بررسی و آسیب شناسی شود. دور افتادن نسل جوان و نوجوان از شخصیتهای فاخر ملی و شاعران برجسته مانند سعدی، مولوی و حافظ باعث شده است به ترانههای سخیف و نازل گرایش پیدا کنند. هم اکنون صدا و سیما با امکانات و قابلیتهای ادبیات فارسی بیگانه است.
صدا و سیما باید با دانشکدهها و گروههای ادبیات فارسی، ارتباط برقرارکند تا بتوانیم شعر فاخر و مناسب شخصیت و خانواده ایرانی را از دل گنجینه عظیم ادب فارسی بیرون بکشیم. رهبر معظم انقلاب در سخنانشان در جمع شاعران، به فردوسی و نقش او در سرافرازی زبان فارسی اشارههایی داشتند.
فردوسی، نماد هویت و ملیت ایرانیان است. شخصیتی است که هم به هویت ملی توجه میکند و هم به مذهب و دین. او شاعری است که با صراحت تمام میگوید: «چنان دان که خاک پی حیدرم» اما بعضی از کج سلیقگیها در مدیریت، باعث میشود تقابلی بین فردوسی و دینداری قائل شوند و این تلقی پیش بیاید که اگر کسی به فردوسی توجه کند، آدم دینداری نیست.
همانطور که رهبری به درستی گفتند، اگر ملتی هویت نداشته باشد، چیزی برایش نمیماند. ما با استفاده از فردوسی و دیگر شخصیتهای فرهنگی میتوانیم هویت، فرهنگ و روح ایرانی را در جوانی که امروز در معرض هجوم اطلاعات رسانههای بیگانه قرار دارد، احیا و شخصیت قومی، ملی و فرهنگیمان را تقویت کنیم.
منبع: بسیج نیوز
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت basijnews.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «بسیج نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۳۸۵۲۰۹۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
چرا زبان شکسپیر محو شد، اما سعدی نه؟ | زنجیرههای پیوستگی زبان فارسی!
آفتابنیوز :
شکیپیر، شاعری که گروهی او را اثرگذارترین نویسنده انگلیسیزبان میدانند و به احترامش چنین روزی، یعنی ۲۳آوریل را، به نامش زدهاند.
میگویند او مردی پرکار بوده و علاوه بر سرودن شعر، نمایشنامه هم مینوشته و اگر در اجرای نمایشنامههایش، نقشی هم خالی میمانده، خودش آن را بازی میکرده. اتللو، مکبث، هملت، شاهلیر و... حتما به گوشتان آشناست؛ اینها برترین نمایشنامههای اوست که به زبانهای رنگارنگ ترجمه و در تالارهای نمایش جهان بارها و بارها اجرا شده است.
این نابغه ادبیات حدود ۵۰۰ سال پیش زندگی میکرد و این موضوع بسیار روشن است که زمانه او با عصر مدرن ما کاملا متفاوت است. برخی نیز معتقدند او بیش از هزار و ۷۰۰ کلمه جدید و متفاوت به زبان انگلیسی اضافه کرده و همین موضوع باعث شده انگلیسیزبانان امروزی با واژگان جدید او که در طول این سالها، از آنها استفاده نشده، نتوانند ارتباط برقرار کنند و خلاصه این دو موضوع مهم و اساسی را، دلایل دشوار بودن نثر او میدانند.
اما مگر این اتفاق درباره شاعر بزرگی مثل فردوسی صدق نمیکند. فردوسی نه ۵۰۰ سال، که هزار سال پیش میزیسته و او هم در روزهایی که زبان عربی، در میان فارسیزبانان رسوخ کرده بود، واژگان فارسی ناب را در میان اشعارش بهکار برد؛ واژگانی که در آن روزگار، در کوچه و بازار، چندان هم مرسوم نبود.
پاسخ، سعدی جان است!
شنبهای که گذشت روز نثر فارسی و بزرگداشت سعدی بود و پاسخ سؤال ما، حتماً جناب سعدی است! و البته دیگر بزرگانی، چون حافظ و مولوی و جامی و نیما و سهراب و شاملو و...
شاید اتفاقی که در زبان فارسی افتاد و جناب شکسپیر بختبرگشته از آن محروم بود، حضور شاعران بزرگ در زبان فارسی است؛ نثر و نظمآفرینانی که واژگان شیرین زبان مادری را، که فردوسی و همعصران او در آثارشان بهکار بردهاند، بهگونهای شیرین در آثار خود بهکار بردند؛ آنقدر که حتی دل مردم کوچه و بازار را هم ربودند و ایرانیان، بعد از قرآن، یا روی طاقچههایشان، غزلیات حافظ داشتند یا بوستان و گلستان سعدی! به زبان دیگر، سخنسرایان فارسیزبان زنجیرههایی به هم متصل شدهاند تا پیوستگی ما ایرانیان با زبان مادری و کهنمان قطع نشود و همچنان از نثرها و نظمهای گذشتگانمان لذت ببریم.
منبع: همشهری آنلاین