به نقل از «خبرگزاری دانشجو»

مرادی: راه کار قطعی حل مشکلات کشور ایستادگی است/ مسئول رسیدگی به این ولنگاری ارزی چه کسی است؟

تاریخ انتشار: ۱ خرداد ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۳۸۶۰۴۵۴

راه کار قطعی حل مشکلات کشور، ایستادگی و نوگرایی است. ما اگر توانستیم تهدید جنگ را به فرصت امنیت و اقتدار تبدیل کنیم، اگر توانستیم از کمبود کادر و امکانات درمانی به پیشرفت علمی و تربیت نسلی از دانشمندان متخصص برسیم.

به گزارش خبرنگار دانشگاه خبرگزاری دانشجو،پیام مرادی،نماینده اتحادیه انجمن‌های اسلامی دانشجویان مستقل عصر امروز در دیدار رمضانیه سال ۹۸ دانشجویان با رهبر انقلاب، به نمایندگی از دانشجویان مستقل به سخنرانی پرداخت.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!     متن کامل این سخنرانی به شرح زیر است:
بسم الله الرحمن الرحیم

سلام و عرض ارادت اعضای دفاتر اتحادیه انجمن‌های اسلامی دانشجویان مستقل دانشگاه‌های سراسر کشور را خدمت حضرت عالی اعلام می‌دارم. مبتنی بر منطق نقد حکومت آری، نفی حاکمیت هرگز نکاتی را پیرامون فرصت‌های پیش روی نظام اسلامی در یک دهه آینده مطرح می‌کنم.

در شرایطی به گفتگو نشسته‌ایم که ملت ایران در ابتدای یک گام جدید قرار دارد. در این موقعیت تاریخی، برای رسیدن به اهداف انقلاب اسلامی باید گذشته را به خوبی ارزیابی کنیم. این آگاهی تاریخی کمک می‌کند ایران را با همه فرصت‌های پیش رویش در یک دهه آینده بشناسیم. ما پس از ۴۰ سال، دیگر زمانی برای آزمون و خطا نداریم و برای رسیدن به قله پیشرفت باید بدون تسامح، «فرصت‌سازی» را جایگزین «فرصت‌سوزی» کنیم. سوال اینجاست که چرا نتوانسته‌ایم به برخی اهداف خود آنگونه که شایسته است، برسیم؟ واکاوی جریان مدیریتی و اجرایی کشور که جز ایامی محدود در اختیار یک نحله فکری خاص بوده است، ما را به پاسخ این سوال نزدیک می‌کند.

جوانی من و این جمع در دوره مدیریت کسانی سپری شد که استادتمام فرصت‌سوزی هستند! جریانی که با ایده مرکزی «همگرایی با غرب» نزدیک به سه دهه بخش مهمی از مناسبات سیاسی و اقتصادی را معطل نگاه داشت. برجام آخرین دستاورد این مدعیان عقلانیت بود.

آقایان! ۴ سال از برجام گذشت، به اندازه عمر یک دولت گذشت و ما همچنان منتظریم! و چه فرصت‌هایی که در این انتظار بیهوده از دست رفت. با این همه عجیب است که همین جماعت «با فلانی تا ۱۴۰۰» حالا با توهم تفکیک لیبرالیسم از امپریالیسم، منتظر انتخابات ۲۰۲۰ نشسته‌اند!

همین جماعت در ادامه تناقض‌هایشان از «پرواز مستقیم تهران- نیویورک» به ترساندن مردم از حضورِ «ناو لینکن» در خلیج فارس رسیده‌اند! نتیجه این مارپیچ خطرناکِ ناکارآمدی، فرافکنی و بن‌بست‌نمایی، شرطی شدن جامعه در برابر تحریم‌های آمریکا و آسیب‌هایی است که در حوزه اقتصادی و خصوصاً در بخش نفت و پول نمایان شده است که در ادامه به آن می‌پردازم:

فرصت سوزی اقتصادی

۱-نفت
میزان اثرگذاری تحریم بر اقتصاد یکی از سوال‌های مردم کوچه و بازار است. وابستگی تاریخی بودجه به نفت، زمینه‌ساز تحریم‌های نفتی و پاشنه آشیل دولت‌ها شده است. وزارت نفت در این جنگ اقتصادی یکی از سنگر‌های جبهه خودی است که باید آماده باشد. وزیر محترم نفت می‌گوید این وزارت‌خانه یک‌سال است که آرایش جنگی گرفته است، اما در خفا! باید پرسید جناب همیشه وزیر نفت! چرا نتایج این آرایش جنگیِ مخفیانه در زندگی مردم محسوس نیست؟ خروجی عملکرد وزیر کرسنت، توتال و IPC، وزیر حذف کارت سوخت، وزیر استخدام رانتی نمایندگان مجلس و آقازاده‌ها در وزارت نفت، فرصت‌سوزی بزرگی به نام خام‌فروشی بوده است که تناسبی با شرایط تحریمی و جنگ اقتصادی ندارد. شاهد این مدعا این است که در تمام دوران وزارت آقای زنگنه ساخت هیج پالایشگاهی آغاز نشده است. این در حالی است که ما در حوزه نفت، فرصت بزرگی به نام ساخت پتروپالایشگاه‌ها، تولید فرآورده‌های نفتی و افزایش مشتریان نفت کشور را دراختیار داریم که می‌تواند تحریم‌های نفتی را کم اثر و حتی بی‌اثر نماید.

۲-پول ملی
کاهش ارزش پول ملی به کمتر از یک چهارم در کمتر از یک‌سال و کاهش قدرت خرید به نحوی که تهیه برخی کالا‌های عادی به آرزو تبدیل شده، در شرایطی اتفاق می‌افتد که دولت میلیارد‌ها دلار ارز دولتی را بدون نظارت میان عده‌ای تقسیم کرده تا با آن غذای سگ و لوازم آرایشی بخرند و یا جنس وارد کنند و با قیمت آزاد به مردم بفروشند! بساطی درست شده است که از جیب کارگر و کارمند میلیارد‌ها تومان با همین بازی‌های ارزی به جیب عده‌ای نوکیسه واریز شود.

مردم با دیدن این نابسامانی‌ها از خود سوال می‌پرسند مسئول رسیدگی به این ولنگاری ارزی چه کسی است؟ وقتی رئیس‌جمهور که خود در این زمینه مسئولیت مستقیم دارد مانند مردم از تقلب واردکنندگان گلایه می‌کند، باید به کجا شکایت برد؟ چرا نمایندگان مجلس در برابر عرضه مبهم ۵۰ تن طلا و قریب به ۳۰ میلیارد دلار ذخایر ارزی کشور سکوت کرده‌اند؟ چرا باید شأن نظارتی مجلس به خاطر اشتراک منافع سیاسی رئیس مجلس و رئیس دولت تا این اندازه کاهش یابد؟

گویا در این شرایط ریاست محترم‌جمهور به تازگی فهمیده‌اند اختیار کافی برای اداره امور مملکت را ندارند؛ بعد از این همه انعطاف نظام اسلامی در مواجهه با ایده‌های دولت یازدهم و دوازدهم، صحبت کردن از کمی اختیارات حقیقاً نمک‌نشناسی است. این در حالی است که جنابعالی با تشکیل شورای عالی هماهنگی اقتصادی چنان اختیاراتی به رئیس دولت داده‌اید که حتی حامیان آن‌ها هم تعجب کرده‌اند! در مواجهه با این بی اخلاقی‌ها سوال اساسی‌تر این است که چرا باید چنین مدیرانی به سطح کلان سیاست‌ورزی در جمهوری اسلامی برسند؟ پاسخ این سوال را باید در اشکالات موجود در ساختار سیاسی و اجتماعی کشور جستجو کنیم.

فرصت سوزی سیاسی
مسئولیت ناپذیری و فرافکنی گروه‌های سیاسی، فرصت‌سوزی آشکاری است که به کشور آسیب زده‌است. فی‌المثل جماعتی که تا دیروز حمایتشان از جناب روحانی را تَکرار می‌کردند، امروز می‌خواهند خیلی یواشکی با دولتی‌ها فاصله‌گذاری کنند و بهانه‌شان نظارت استصوابی شورای نگهبان است، می‌گویند این یکی، آن که ما می‌خواستیم نبود و میان بد و بدتر انتخاب کردیم و گزینه مطلوبی نداشتیم! خوب است آقایان پاسخ بدهند اولاً اعضای شورای اسلامی شهر تهران که بدون نظارت استصوابی انتخاب شدند به جز بازی اسم و فامیل چه دستاوردی داشته‌اند؟ ثانیاً مگر در همین دولت، اکثریت کابینه را تصاحب نکرده‌اید؟ مگر وزرایی، چون ربیعی، نعمت‌زاده، آخوندی و زنگنه، وزرای دولت مطلوبتان نبودند؟

جریان اصولگرایی هم، اما از این قاعده مستثنی نیست. اگر اصلاح‌طلبان با تلقی لیبرال از مفهوم آزادی نسبت خود را با گفتمان انقلاب اسلامی از دست داد، جریان اصولگرایی نیز سال‌هاست که با برخورد منفعلانه با مفهوم آزادی و گرفتار شدن در قبیله‌گرایی سیاسی، سطح سیاست‌ورزی خود را به جلسات محفلی پشت در‌های بسته، تقلیل داده در حالی که عرصه سیاست، میدان فعالیت اجتماعی است. از این رو معتقدیم دوگانه منسوخ اصلاح‌طلبی و اصولگرایی، مدت‌هاست که منطبق بر واقعیت‌های جامعه نیست و تداوم آن یک فرصت‌سوزی آشکار است.

تجربه نشان داده است وجود یک دولت لیبرال، با شاخصه‌های ضد عدالت، به‌طور طبیعی گفتمان عدالت را بازتولید می‌کند. عدالت شاخصه اصلی پایگاه گفتمانی جریان انقلابی است و آنچه از این پس اهمیت مضاعف می‌یابد، جلوگیری از شکل‌گیری نسخه‌های انحرافی و دکان خودنمایی و جلوه‌فروشی با برند عدالتخواهی است. ساختارشکنی، برخورد عصبی و یا زیر سوال بردن نهاد‌های مجری عدالت، فرصت عدالت‌خواهی مسئله محور و ساختارمند را از بین خواهد برد.

بر اساس آنچه گفته شد، فرصت بازسازی ساختار سیاسی کشور، تنها با ورود جوانان به حلقه بسته و خسته سیاست‌مدارانِ پا به سن گذاشته و به رسمیت شناختن صورت‌بندی‌های جدید سیاسی ممکن است.

فرصت سوزی فرهنگی
رسیدن به این هدف خود می‌تواند حلال بسیاری از مشکلات باشد؛ به عنوان مثال شورای عالی انقلاب فرهنگی امروز از حضور جمعی از ابوالمشاغل‌هایی رنج می‌برد که به علت تعدد مسئولیت‌ها و عضویت همزمان در ده‌ها شورای مشابه، تمرکز کافی برای سیاست‌گذاری فرهنگی ندارند. گرچه این شورا دچار ضعفِ در عملکرد بود؛ اما پیش از این شأن قانونی آن رعایت می‌شد. نیک مستحضرید که مدت‌هاست جلسات شورا به دلیل اختلاف نظر سیاسی رئیس آن با برخی اعضا، تشکیل نمی‌شود. وقتی عالی‌ترین نهاد فرهنگی کشور به دلیل رفتار‌های متفرعنانه تعطیل می‌شود، نتیجه‌اش مجوز‌های بی‌حساب و کتابِ ارشاد و سلبریتی‌پروری غیرحرفه‌ای و کاسبی ستاره مربعی سازمان صداوسیماست!

رهبر عزیز انقلاب
در این موقعیت تاریخی سرنوشت انقلاب اسلامی تحت‌الشعاع نزاع میان دو گفتمان قرار گرفته‌است و نسل امروز در معرض تنازع «عقلانیت انفعالی» و «عقلانیت انقلابی» قرار دارد. از یک سو گفتمان همگرایی با غرب تلاش می‌کند با شعار عقلانیت، باور‌های انقلابی را استحاله کند. در نگاه این جریان دهه پیش رو دهه تهدیدهاست و ما در یک بن‌بست قرار داریم که تنها راه خروج از آن، معامله با آمریکاست. در مقابل، اما گفتمان انقلاب اسلامی قرار دارد که عقلانیت را از ارکان اساسی اندیشه امام خمینی (ره) می‌داند و دهه پیش رو را دهه فرصت‌ها می‌نامد.

راه کار قطعی حل مشکلات کشور، ایستادگی و نوگرایی است. ما اگر توانستیم تهدید جنگ را به فرصت امنیت و اقتدار تبدیل کنیم، اگر توانستیم از کمبود کادر و امکانات درمانی به پیشرفت علمی و تربیت نسلی از دانشمندان متخصص برسیم، اگر توانستیم عقب‌ماندگی دانشگاه‌ها را تبدیل به رشد علمی نماییم، قطعاً می‌توانیم از بن‌بست تحریم‌ها فرصتی برای جهش تاریخی اقتصادی بسازیم. حتماً خواهیم توانست با فرصت جوانگرایی به معضل ناکارآمدی پایان دهیم. این دهه متعلق به ماست.

والسلام علیکم

منبع: خبرگزاری دانشجو

کلیدواژه: پیام مرادی دیدار رهبری با دانشجویان نماینده انجمن اسلامی مستقل مشکلات کشور

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت snn.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری دانشجو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۳۸۶۰۴۵۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

پاکستان، شریک استراتژیک/ فرصت ۱۰ میلیارد دلاری برای ایران

ظرفیت‌های بالای همکاری در حوزه‌های مهم انرژی، کشاورزی، کریدورهای حمل ونقل و امکان رشد مبادلات تجاری به سالانه ۱۰ میلیارد دلار، ایران و پاکستان را به دو شریک مهم استراتژیک تبدیل کرده و سفر امروز رئیس جمهور از این رو بسیار مهم است. - اخبار اقتصادی -

به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری تسنیم، در دولت سیزدهم سیاست همسایگی به عنوان یکی از راهبردهای اصلی حوزه سیاست خارجی دولت سیزدهم در دستور کار قرار گرفته است. ارتقا روابط اقتصادی با 15 کشور همسایه و استفاده از ظرفیتهای مشترک طرفین برای توسعه متوازن منطقه ای در یکی دو سال اخیر مورد توجه مسئولان دولت بوده و بر این اساس اقدامات زیرساختی مهمی نیز در حوزه هایی از جمله حمل و نقل و تجارت شکل گرفته است.

در ادامه همین سیاست همسایگی در روزهای نخست اردیبهشت ماه سال 1403 سفر هییت بلند پایه کشورمان به ریاست رئیس جمهور به کشور همسایه پاکستان انجام شده است.

در واقع دولت سیزدهم با الهام از اصل طلایی سیاست خارجی تحت عنوان «اول همسایگان» و بر اساس راهبرد توسعه روابط با کشورهای اسلامی، ارتقای روابط با پاکستان را در اولویت قرار داده است.  تحلیل گران تاکید دارند، وجود بیش از 900 کیلومتر مرز مشترک زمینی و اشتراکات فراوان تاریخی، فرهنگی و دینی عامل پایداری روابط دو کشور است.

جمهوری اسلامی ایران و پاکستان از زمان استقلال پاکستان تاکنون که بیش از 75 سال از آن می‌گذرد و علی رغم وجود 10 هزار کیلومتر مرز مشترک میان دو کشور، هیچگاه مشکل مرزی و ارضی با یکدیگر نداشته‌اند، این در حالی است که بین پاکستان و افغانستان و همچنین بین پاکستان و هند اختلافات مرزی و ارضی وجود دارد.

به طور طبیعی در طول تاریخ اینگونه بوده که پاکستان همواره ایران را شریک استراتژیک خود دیده است و ایران نیز در پیش و پس از انقلاب پاکستان را تهدیدی علیه خود ندیده است. ممکن است دو کشور به دلیل برخی مشکلات اداری و بروکراتیک در زمینه هایی کم‌کاری‌هایی کرده باشند اما هیچگاه نسبت به یکدیگر بی اعتماد نبوده و یکدیگر را تهدیدی علیه خود نمی‌دانستند.

در طول سفر امروز آیت الله رئیسی به پاکستان توافقات مهمی به امضای سران دو کشور می‌رسد، این توافقات در زمینه توسعه همکاری‌های امنیتی، اقتصادی و فرهنگی، توسعه زیرساخت‌ها، همکاری‌های گمرکی، توسعه بازارچه‌های مرزی و ایجاد گذرگاه‌های جدید، بیمه قرنطینه‌های دامی و گیاهی، همچنین در زمینه تجارت و استاندارد است که در تمام این حوزه‌ها موافقت‌نامه‌هایی آماده و به امضای طرفین خواهد رسید.

آیت‌الله سید ابراهیم رئیسی رئیس‌جمهور ظهر امروز پس از دیدار و گفت‌وگو با شهباز شریف نخست‌وزیر پاکستان و بعد از آیین امضای اسناد همکاری بین مسئولان دو کشور، ضمن قدردانی از دولت پاکستان برای میزبانی از هیئت ایرانی گفت: سطح روابط تجاری قابل قبول نیست و این روابط در گام اول به 10 میلیارد دلار برسد. ما مرز را بین دو کشور یک فرصت می‌دانیم و این فرصت می‌تواند در جهت رفاه دو کشور بکار گرفته شود.

ظرفیت 10 میلیارد دلاری تجارت ایران و پاکستان

یکی از اقدامات سازنده دولت در حوزه سیاست خارجی، تقویت همکاری‌ها با کشورهای همسایه و منطقه ازجمله پاکستان، ترکمنستان، تاجیکستان، عراق و... بوده است. در همین راستا در دو سال اول دولت تحرکات مثبتی برای ارتقای سطح رابط تجاری با تعدادی از کشور همسایه در دستور کار قرار گرفت و حالا نوبت به استفاده از ظرفیهای تجاری و اقتصادی مغفول در کشور پاکستان رسیده است.

به گزارش تسنیم،‌ اردیبهشت ماه امسال نمایشگاه اقتصادی اکو 2024 در تهران برگزار می‌شود و تاکنون بیش از 400 نفر از تجار و بازرگانان پاکستانی برای حضور در این رویداد بین‌المللی ثبت‌نام کردند. سال گذشته 300 نفر در این رویداد شرکت کردند و  هر دو کشور علاقه دارند که ظرفیت‌های مشترک را توسعه دهند.

آمارهای تجارت ایران و پاکستان چه می‌گوید؟

به گزارش تسنیم، آمارهای وزارت بازرگانی پاکستان نشان می‌دهد که صادرات ایران به این کشور در سه ماهه نخست سال جاری میلادی (فصل زمستان 1402) با رشد 16 درصدی به 286 میلیون دلار رسیده است. همچنین  واردات این کشور از ایران در سه ماهه نخست سال جاری میلادی با رشد 16 درصدی به 286 میلیون دلار رسیده است.

بر اساس این گزارش واردات پاکستان از ایران در سومین ماه 2024 با رشد 25 درصدی نسبت به مدت مشابه سال قبل مواجه شده و به 95.6 میلیون دلار رسیده است. پاکستان همچنین در ماه فوریه 86.2 میلیون دلار و در ماه ژانویه 104.2 میلیون دلار کالا از ایران وارد کرده است.

ایران نهمین منبع واردات پاکستان  بوده و  چین، عربستان و اندونزی به ترتیب سه رتبه نخست را از این نظر به خود اختصاص داده‌اند. بر اساس این گزارش در 12ماهه سال 2023 کل واردات پاکستان از ایران با رشد 13 درصدی نسبت به سال قبل از مواجه شده و به 944 میلیون دلار رسیده بود. پاکستان در سال 2022 بالغ بر 834 میلیون دلار کالا از ایران وارد کرده بود.

آمارها نشان می‌دهد طی سال‌های اخیر صادرات پاکستان به ایران روند ثابتی داشته، این در حالی است که واردات پاکستان از ایران روندی صعودی داشته است. در دولت سیزدهم واردات این کشور از ایران 2.5 برابر شده و از 372 میلیون دلار در سال 2020 به 944 میلیون دلار در سال 2023 بالغ شده است.

 

پاکستان یکی از مهم‌ترین شریک‌های تجاری ایران از سال 1397 تا کنون بوده به‌گونه‌ای که طی یک سال 3.6 میلیون تن کالا به ارزش 1.7 میلیارد دلار به پاکستان صادر و 446 هزار تن کالا به ارزش 527 میلیون دلار از آن کشور وارد شده است.

تراز تجاری 10 ماهه 1402 با پاکستان برابر 1.14 میلیارد است. عمده‌ترین اقلام وارداتی ایران از این کشور در مدت یادشده، کالاهایی همچون برنج کامل سفید شده، موز و سایر حیوانات از نوع گاو به جز مولد نژاد خاص بوده است.

پیاده سازی نقشه ارزی و تجاری ایران با توسعه همکاری با پاکستان
اقتصاد ایران و پاکستان در حوزه تجارت خارجی مکمل یکدیگرند بنابراین پاکستان می‌تواند نقش مهم و اساسی در پیاده‌سازی نقشه ارزی و تجاری کشور داشته باشد. در واقع توسعه تجارت خارجی با پاکستان می‌تواند به ایران برای خنثی‌سازی تحریم‌ها کمک شایانی کند. این موضوع در ارتباط با پاکستان نیز از طریق کمک ایران به تأمین امنیت انرژی این کشور برای پیگیری برنامه‌های توسعه اقتصادی مطرح است.

 قرارداد قدیمی خطوط انتقال گاز ایران به پاکستان احیا می‌شود؟

از سوی دیگر تعیین تکلیف خط لوله انتقال گاز به پاکستان در این سفر حائز اهمیت است، چراکه  ایران به تعهدهای خود در این زمینه عمل کرده و خط لوله انتقال گاز تا مرز پاکستان  رسانده شده است.

کارشناسان معتقدند،  اگر پاکستان گاز طبیعی را از طریق ایران به مصرف‌کنندگان کشورش برساند، بی‌شک رضایتمندی مطلوبی در داخل و به نفع دولت این کشور شکل خواهد گرفت؛ باید توجه داشت تأمین گاز پاکستان عمدتا از طریق گازمایع (ال‌پی‌جی) است که بسیار گران تمام می‌شود، این خط لوله می‌تواند در اقتصاد، رشد صنعت و آسایش مردم پاکستان مفید واقع شود.

هرچند از گذشته پیشنهادهایی برای عملیاتی‌کردن این خط لوله وجود داشته، اما بعضی از کشورهای ثالث خارج از منطقه با ایجاد موانع، دخالت‌هایی در این زمینه دارند که دولت پاکستان باید بدون توجه به آن‌ها منافع مشترک دو ملت را مدنظر قرار دهد.

لازم به ذکر است، نخست‌وزیر پاکستان امروز در مصاحبه ای "سرمایه‌گذاری و توسعه همکاری در بخش انرژی" را از برنامه‌های پاکستان برای توسعه همکاری‌ها با ایران اعلام کرد.

گفتنی است، قرارداد صادرات گاز ایران به پاکستان، پس از سال‌ها توقف می‌تواند یکی از مهمترین دستاوردهای دو کشور در این سفر باشد. این قرارداد  با نام خط لوله IP در قالب خط لوله صلح بین شرکت ملی صادرات گاز ایران و شرکت ISGS پاکستان در تاریخ 5 ژوئن 2009 (15 خرداد 88) به‌مدت 25 سال منعقد شده بود و تاریخ آغاز تحویل گاز طبیعی به پاکستان 31 دسامبر 2014 و میزان حجم گاز طبیعی صادراتی 8 میلیارد مترمکعب در سال تعیین شده بود.

به گزارش تسنیم،  در حال حاضر توجه پاکستان در زمینه عملیاتی شدن خط لوله گاز تاپی (TAPI) با سایر کشورهای واقع در مسیر این پروژه (ترکمنستان، افغانستان و هند) جلب شده است. هرچند با عملیاتی شدن «تاپی» نیاز پاکستانی ها به گاز انتقالی از خط لوله صلح کم رنگ خواهد شد، اما براوردهای اولیه نشان می دهد هییت ایرانی در زمینه نهایی سازی خط لوله صلح، نظر خود را به صورت قاطع مطرح کرده است.

کشاورزی ظرفیت مغفول توسعه روابط اقتصادی ایران و پاکستان

پاکستان همواره یکی از مبادی تامین نیاز برنج به عنوان یکی از کالاهای اساسی مورد نیاز مردم کشورمان بوده  اما چالشهایی مانند کاهش بارندگی در یکی دوسال گذشته باعث شد تا پاکستانی‌ها به دنبال تأمین میوه و سبزی و صیفی‌جات خود از ایران باشند تا بازار محصولات غذایی و کشاورزی این کشور متعادل شده و بیشتر از این دچار اختلال و گرانی نشود. 

البته پاکستان خود صادرکننده محصولات کشاورزی است اما دولت این کشور می‌گوید اکنون باید به واردات از کشورهای همسایه از جمله ایران و هند فکر کند.
کشاورزی مهم‌ترین و بزرگ‌ترین بخش اقتصاد پاکستان است، نزدیک یک‌چهارم تولید ناخالص داخلی را تشکیل می‌دهد و نزدیک به 40 درصد نیروی کار در کشاورزی یا بخش‌های مرتبط شاغلند.

ارتقای ظرفیتهای مشترک حمل و نقل زمینی و کریدور گوادر به چابهار

امروز بخشی از هزینه‌های هر تجارتی،  هزینه‌های مرتبط با حمل و نقل است. ایران و پاکستان این ظرفیت را دارند که به واسطه حمل و نقل ارزان زمینی و هم به واسطه راه‌آهن آی.تی.آی (اسلام‌آباد-تهران-استامبول) از ظرفتهایی این حوزه برای ارتقای روابط تجاری و اقتصادی خود استفاده کنند. این زیرساخت فراهم است و دو کشور می‌توانند به این واسطه شاهد تحول بزرگ در حوزه اقتصاد و تجارت باشند، طبق اظهار نظر مسئولان دولتی این موضوع جز سیاست‌های مهم دولت سیزدهم است.

به زعم کارشناسان پاکستانی، مسئله مهم دیگر در روابط ایران و پاکستان، کانال ارتباطی و ترابری گوادر به چابهار است که باید در اولویت‌های دو کشور جای گیرد. دو کشور ایران و پاکستان با بیش از 300 میلیون جمعیت و موقعیت ژئوپلیتیک ویژه ای که دارند که خاورمیانه و خلیج فارس را به جنوب آسیا، اقیانوس هند و همچنین اوراسیای مرکزی متصل می‌کنند، ظرفیت های ویژه ارتباطی و ترابری دارند که متأسفانه مورد استفاده کافی واقع نشده است.

استفاده از ظرفیتهای مشترک اقتصادی برای  مقابله با تهدید تروریسم

کارشناسان معتقدند، یکی از مهم‌ترین مسائلی که هم ایران و هم پاکستان درگیر آن هستند، مسئله تروریسم است که نیاز است در این زمینه هر دو کشور در چند نقطه این مسئله را رصد و پیگیری کنند. تروریسم منطقه بلوچستان را هدف گرفته، چرا که این منطقه می‌تواند به همگرایی اقتصادی دو کشور بسیار کمک کند. ایران و پاکستان می‌توانند در تجارت برق و گاز همکاری گسترده‌تری داشته باشد. پتانسیل دیگری که برای همکاری میان دو کشور وجود دارد، بازارها و فروشگاه‌های مشترک مرزی است.

توسعه اقتصادی دو کشور به ویژه در مناطق مرزی و بهبود وضعیت معیشتی مردم بلوچستان می‌تواند امنیت را در طرفین ارتقا دهد؛ چرا که تروریسم دقیقا از همین مسئله سوءاستفاده می‌کند.

سازمان‌های منطقه‌ همچون سازمان همکاری اقتصادی (اکو) که بیش از نیم سده است که ایران و پاکستان عضو آن هستند، سازمان همکاری‌ شانگهای، کنفرانس تعامل و اعتمادسازی آسیا (سیکا)، برنامه همکاری اقتصادی منطقه‌ای آسیای مرکزی، سازمان همکاری‌های اسلامی، و حتی اتحادیه اقتصادی اوراسیا که اکنون ایران توافقات تجارت ترجیحی و آزاد را با آن دارد و پاکستان نیز در حال گفتگو برای تجارت ترجیحی با این سازمان است، همگی می‌توانند در راستای همگرایی دو کشور و در نتیجه بهبود شرایط امنیتی و اقتصادی دو طرف عمل کنند. حتی حوزه نوروز به عنوان میراث فرهنگی مشترک، می تواند عرصه تعامل و گفتگو میان طرفین را نزدیک‌تر کند.

انتهای پیام/