دانستنی های وقت و ویزا و مهاجرت کشور سوئد
تاریخ انتشار: ۲ خرداد ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۳۸۶۳۵۲۴
امروزه افراد زیادی در کشور خواهان مهاجرت به سوئد هستند و برای این اقدام خود دلایل موجهی از قبیل، کار، تحصیل و یا زندگی دارند. جهت مهاجرت به سوئد مهمترین مسئله اخذ ویزای کشور سوئد می باشد که مستلزم طی کردن مراحل مختلفی است. با گرفتن وقت سفارت سوئد و گردآوری مدارک لازم برای اخذ ویزا می توان در زمان مناسب نسبت به گرفتن ویزا و مهاجرت به کشور سوئد اقدام نمود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
قوانین و شرایط مهاجرت به سوئد
یکی از راهکارها جهت سفر به کشورهای خارجی، مهاجرت به آن به صورت موقت یا دائم می باشد. سوئد یکی از کشورهای واقع در شمال اروپا است که از نظر اقتصادی، سیاسی و فرهنگی در سطح پیشرفته ای قرار دارد. از این رو افراد مختلفی خواستار مهاجرت به این کشور هستند. افراد هنگام مراجعه به سفارت برای مهاجرت به کشور سوئد به صورت دائم یا موقت انگیزه ها و دلایل مختلفی را مطرح می کنند.
در بین دلایل افراد برای مهاجرت به کشور سوئد می توان به مهاجرت به قصد کار یا اشتغال اشاره نمود. برخی از افراد برای دسترسی به موقعیت شغلی مناسب و بهبود وضعیت زندگی خود در پی مهاجرت به کشور سوئد هستند. از دیگر دلایل افراد برای مهاجرت به کشور سوئد تحصیل در دانشگاه های این کشور و ارتقاء رتبه تحصیلی می باشد. از آنجا که دانشگاه های واقع در کشور سوئد از نظر رتبه علمی در درجه بالایی قرار دارند افراد زیادی در قالب مهاجرت به کشور سوئد قصد تحصیل در این کشور را دارند.
کشور سوئد از جمله کشورهایی است که از امنیت لازم برای سرمایه گذاری اقتصادی برخوردار می باشد. از این رو کسانی که امکان سرمایه گذاری در زمینه های اقتصادی را دارا هستند می توانند از طریق مهاجرت به کشور سوئد اقدام به فعالیت های اقتصادی نمایند. با توجه به درآمد ناخالص بالای کشور سوئد کیفیت زندگی در این کشور خوب است و افراد از رفاه اقتصادی، بهداشتی و توسعه انسانی لازم برخوردار هستند. از این رو کسانی که خواهان رفاه اقتصادی هستند و در کشور خود به آن دسترسی ندارند جهت زندگی به این کشور مهاجرت می نمایند. برای مهاجرت به کشور سوئد به صورت دائم یا موقت انجام یکسری کارهای قانونی لازم می باشد که از آن میان می توان به درخواست ویزا اشاره کرد.
اخذ ویزای تضمینی وفوری سفارت سوئد
کسانی که قصد مهاجرت به سوئد را دارند در کنار کسب اطلاعات در مورد نحوه زندگی در این کشور باید اطلاعات لازم در مورد مدارک لازم برای درخواست مهاجرت را از منابع معتبر دریافت کنند. از جمله مهمترین مدارک مورد نیاز جهت سفر و مهاجرت به کشور سوئد اخذ ویزای مهاجرت کشور سوئد می باشد. برای گرفتن ویزای کشور سوئد مهمترین کار دریافت وقت سفارت سوئد خواهد بود. در هنگام مراجعه برای مصاحبه باید مدارک و اسنادی را به همراه هزینه به سفارت کشور سوئد تحویل داد.
همانطور که می دانید برای صدور هر نوع ویزا مخصوصا ویزای مهاجرت به سوئد نیاز به ارائه مدارکی به سفارت کشور سوئد می باشد. با اطلاع از مدارک لازم برای اخذ ویزا می توان به تسریع در روند صدور ویزا کمک کرد. از جمله مدارکی که برای اخذ ویزا جهت مهاجرت به سوئد لازم است پاسپورت با تاریخ اعتبار حداقل 6 ماه می باشد. مدارک شناسایی از قبیل کارت ملی و شناسنامه به همراه کپی و ترجمه آن، عکس رنگی تمام رخ مربوط به سال جاری و بیمه نامه مسافرتی بخشی از مدارک مورد نیاز برای دریافت ویزای سوئد است.
مدارک مورد نظر برای صدور ویزا باید به همراه فرم درخواست ویزا در وقت مصاحبه تحویل داده شود. از نکات مهم برای اخذ ویزای کشور سوئد اقدام به درخواست صدور ویزا در زمان مناسب حداقل 3 ماه قبل از سفر می باشد. ناقص بودن مدارک درخواست ویزا سبب به تعویق افتادن و توقف کارهای مربوط به صدور ویزا می شود. از این رو هنگام تحویل مدارک باید دقت عمل داشته باشید و مدارک را به صورت کامل به سفارت تحویل دهید. در کنار ارائه مدارک درخواست ویزا هزینه انگشت نگاری و نیز هزینه ویزا از طریق سفارت دریافت می شود.
درخواست و گرفتن وقت سفارت سوئد
همانطور که گفته شد یکی از مراحل اصلی اخذ ویزا جهت مهاجرت به سوئد دریافت وقت سفارت سوئد می باشد. برای رزرو وقت سفارت سوئد مهمترین کار اقدام به ثبت درخواست و پر کردن فرم مربوطه از طریق سایت اینترنتی است. وارد کردن اطلاعات و مشخصات فردی به صورت کامل و صحیح از جمله مواردی است که در هنگام پر کردن فرم درخواست باید مد نظر قرار داد. برای هر فرد باید به صورت جداگانه فرم وقت سفارت سوئد جهت تعیین زمان مصاحبه کامل و به همراه ایمیل معتبر ارسال گردد.
پس از پر کردن درخواست زمان مصاحبه تعیین و به ایمیل فرد ارسال می شود. البته باید در نظر داشت که در برخی از مواقع سال به دلیل افزایش درخواست مبنی بر صدور ویزا فرایند تعیین وقت و مصاحبه سفارت سوئد طولانی تر شود. حال در این مسیر چه نکاتی را در مورد وقت سفارت سوئد و انجام مصاحبه باید در نظر گرفت؟ از نکات مهمی که جهت وقت سفارت سوئد برای درخواست ویزای مهاجرت به سوئد باید در نظر داشت ارائه کامل مدارک بدون نقص می باشد. با تعیین وقت سفارت جهت مصاحبه این زمان قابل تمدید نیست و در صورت عدم حضور در زمان مقرر برای مصاحبه ثبت نام لغو می شود. بنابراین باید در زمان مناسب جهت دریافت وقت سفارت سوئد اقدام نمود.
هر فرد باید برای مصاحبه و انگشت نگاری به صورت شخصی به سفارت کشور سوئد مراجعه نماید. این قانون شامل همه افراد می شود. فرم درخواست ویزا، مدارک شناسایی معتبر به همراه کپی ترجمه آنها و پاسپورت از مدارک اصلی است که در هنگام مصاحبه توسط سفارت دریافت می شود. در هنگام مصاحبه و تحویل مدارک مربوط به درخواست ویزا هزینه های مربوط به انگشت نگاری و هزینه صدور ویزا توسط سفارت و به صورت نقدی دریافت خواهد شد.
مهاجرت به سوئد از طریق موسسات مهاجرتی
امروزه در جهت تسریع روند مراحل مربوط به مهاجرت به سوئد و انجام کارهای اخذ ویزا و وقت سفارت سوئد می توان از موسسات فعال در این حوزه کمک گرفت. موسسات مذکور تمام مراحل مربوط به اخذ ویزا، وقت سفارت و کارهای مربوط به مهاجرت را با قیمت مناسب انجام می دهند.
منبع: https://safarito.net/
منبع: افکارنيوز
کلیدواژه: درآمد سرمایه گذاری سوئد مهاجرت
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.afkarnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «افکارنيوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۳۸۶۳۵۲۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
شروع کار سفارت در هتل و مذاکرات سفیر برای خرید جنگنده از اتیوپی
خبرگزاری مهر _ گروه فرهنگ و ادب: کتاب «سفیر انقلاب؛ خاطرات سفرای جمهوری اسلامی ایران در دهه اول انقلاب اسلامی» نوشته الله‌کرم مشتاقی بهمن‌ماه ۱۴۰۲ توسط انتشارات ایران منتشر و راهی بازار نشر شد. این‌کتاب دربرگیرنده خاطرات ۱۰ سفیر جمهوری اسلامی ایران در دهه اول انقلاب است و شرایط سفارتخانه‌های ایران در آن‌برهه زمانی را تصویر می‌کند. این‌تصاویر چالش‌ها و دشمنی‌های خارجی جمهوری اسلامی ایران را هم در مقطع زمانی مورد اشاره نشان می‌دهند.
سفیرانی که خاطراتشان در این‌کتاب ثبت و ضبط شده به این‌ترتیب‌اند: حسن زمانی سفیر ایران در فرانسه، علی اکبر فرازی سفیر ایران در مجارستان، بهمن حسین‌پور سفیر ایران در تانزانیا و اتیوپی، احمد اجل‌لوئیان سفیر ایران در رومانی و یونان، سیدجلال ساداتیان سفیر ایران در انگلستان، سیدرضا حاج زرگرباشی سفیر ایران در بلغارستان و نیکاراگوئه، سید محمدباقر سخایی سفیر ایران در دبی و قطر، رضا سعیدمحمدی سفیر ایران در کره شمالی، احمد دستمالچیان سفیر ایران در لبنان و محمود موحدی سفیر ایران در برزیل.
تا به‌حال سه‌قسمت در مرور و معرفی خاطرات سفرای حاضر در این‌کتاب در مهر منتشر شده که در پیوندهای زیر قابل دسترسی و مطالعه‌اند؛
* «خاطره برگزاری مراسم نوروز توسط سفارت ایران در لندن/می‌گفتند فکر می‌کردیم سفارت شکنجه‌گاه دارد»
* «روایت ناکامی ضدانقلاب در بهمن ۶۳ از حمله به سفارت ایران در لندن»
* «خاطره فشار فرانسه به زنان ایرانی برای استفاده از عکس‌های بی‌حجاب»
در ادامه قسمت چهارم مرور کتاب «خاطرات سفیر» را می‌خوانیم؛
* وضعیت نامناسب بهداشت و درگذشت دختر سفیر
علی‌اکبر فرازی از مرداد ۱۳۶۱ تا دی ۶۵ سفیر جمهوری اسلامی ایران در مجارستان بوده است. او می‌گوید مجارستان در سیاست خارجی اجراکننده مطلق سیاست‌های کمونیستی مسکو نبود. او روایت می‌کند: «در دهه ۶۰ که مسکو و بسیاری از کشورهای بلوک شرق در جنگ تحمیلی عراق علیه ایران، جانب صدام را گرفته بودند، کاردار روابط خود را با نظام انقلابی ایران حفظ کرد و کمک‌های مهمی در زمینه‌های صنعتی، کشاورزی و حتی نظامی به ایران انجام داد. بسیاری از سفرهای مقامات نظامی ایرانی به مجارستان تا سال‌ها محرمانه باقی ماند و جزییات قراردادها منتشر نشد. (صفحه ۱۲۶)
یکی از سختی‌های فرازی در ماموریت مجارستان، مربوط به درگذشت دختر خردسالش است که پس از تولد از دنیا رفت. او می‌گوید مجارستان در آن‌برهه وضعیت بهداشت و درمانی مناسبی نداشت و فرزندش به همین‌دلیل از دنیا رفت: «مجارستان از لحاظ بهداشتی وضع خوبی نداشت. فقدان امکانات موجب شده بود که یک‌سرنگ را پس از مصرف، به الکل آغشته کرده و برای تزریق‌های بعدی هم استفاده می‌نمودند.» (صفحه ۱۳۲)
از دیگر سختی‌ها و چالش‌های این‌سفیر جمهوری اسلامی ایران در خارج از کشور، مساله دست‌ندادن با زنان بوده که آن را مانند دیگر راویان کتاب «خاطرات سفیر» مطرح کرده و می‌گوید این‌مساله در دهه ۱۳۶۰ گریبانگیر سفرا و دیپلمات‌های ایرانی بود اما امروز همه جهان به آن واقف‌اند. او برهمین‌اساس، از دست‌دادن با همسر رییس‌جمهور مجارستان خودداری کرد.
فرازی ضمن روایت خاطراتش، به مساله مدرک‌گرایی در کشور و سازمان‌ها و نهادهای مختلف هم انتقاد کرده و می‌گوید در دهه ۶۰ همه ازجمله نیروهای وزارت خارجه، مانند نیروهای بسیجی در خدمت انقلاب و آرمان‌های اسلامی بودند. ضمن اینکه در آن‌دهه، تب مدرک‌گرایی هنوز به شکل امروزی در کشور رواج نداشت. او در بخشی از خاطراتش گفته: «متاسفانه بعدا همین‌مدارک به‌عنوان ملاک سنجش برتری در نظر گرفته شد و کسانی که توانسته بودند با شیوه‌هایی به مدارک تحصیلی با کیفیت بسیار پایین و نامعتبر برسند در صدر مسئولیت‌ها قرار گرفتند.» (صفحه ۱۳۵) فرازی در بخش دیگری از روایت خود از دوران خدمتش می‌گوید: «سربسته بگویم که این‌فشار اداری و اجتماعی برای کسب مدرک و مبنا قرار دادن آن به‌عنوان سنجش برتری یکی از عوامل جدی آسیب به دستگاه مدیریتی کشور است که برخی تلاش می‌کنند با کسب آن ضعف‌های اساسی خود را پوشش بدهند.» (صفحه ۱۳۶)
* شروع کار سفارت در هتل
بهمن حسین‌پور سفیر ایران در تانزانیا و اتیوپی بوده است. او مامور اولین‌بازرسی سراسری پس از انقلاب از نمایندگی‌های سیاسی ایران در خارج از کشور بود و به همین‌دلیل پیش از آن‌که سفیر شود، به این‌ماموریت در آفریقا رفت. او می‌گوید تابستان ۱۳۶۰ بیشتر کارمندان مرد وزارت خارجه با کراوات و زنان نیز بدون حجاب تردد می‌کردند.
رابطه جمهوری اسلامی ایران با آفریقای جنوبی به‌دلیل حاکمیت سیستم نژادپرستانه آپارتاید قطع بود اما ایران، یک‌دفتر حفاظت منافع در این‌کشور داشت که طبق روایت حسین‌پور یک‌مرد میانسال مجرد سرپرست این‌دفتر بود. او می‌گوید مسئول دفتر حفاظت منافع ایران، دفتر را به ملک شخصی خود تبدیل کرده بود که پس از برقراری روابط رسمی ایران و آفریقای جنوبی، از وزارت خارجه استعفا داد. این‌مرد که از ماموریت حسین‌پور برای بازرسی از نمایندگی‌های خارج از کشور اطلاع نداشته، یک‌مهمانی خارج از عرف جمهوری اسلامی ایران ترتیب داده بود. با ورود حسین‌پور به مهمانی، جلسه مورد اشاره به هم خورد و سرپرست دفتر نیز از در پشتی خارج شد.
حسین‌پور به تنهایی به تانزانیا سفر کرد و با اجاره یک‌سوئیت در هتل کلیمانجارو که با وجود امکانات کم به‌عنوان بهترین هتل آن‌کشور شناخته می‌شد، آنجا را به سفارت ایران تبدیل کرد. او می‌گوید «هتل کلیمانجارو تنها سه‌چهارساعت در روز برق داشت. استفاده از هتل به‌عنوان دفتر نمایندگی در آن‌کشور مرسوم بود و برخی از کشورهای اروپایی نیز این‌کار را کرده بودند.»حسین‌پور ضمن روایت سفرهایش به کشورهای آفریقایی برای بازرسی نمایندگی‌های وزارت خارجه، می‌گوید در زئیر نیز وضع بهتر از آفریقای جنوبی نبود و رفتار کاردار موقت به‌گونه‌ای بود که گویی کماکان در دوران پهلوی سیر می‌کند! سفیر نیز با پیروزی انقلاب، فرار کرده و کار را به نفر دوم یعنی این‌مرد سپرده بوده است.
پس از ماموریت بازرسی از نمایندگی‌های ایران در آفریقا، حسین‌پور مامور به راه‌اندازی سفارت جمهوری اسلامی ایران در تانزانیا شد. این، اولین‌سفارت ایران بود که پس از انقلاب در آفریقا تاسیس می‌شد. حسین‌پور به تنهایی به تانزانیا سفر کرد و با اجاره یک‌سوئیت در هتل کلیمانجارو که با وجود امکانات کم به‌عنوان بهترین هتل آن‌کشور شناخته می‌شد، آنجا را به سفارت ایران تبدیل کرد. او می‌گوید «هتل کلیمانجارو تنها سه‌چهارساعت در روز برق داشت. استفاده از هتل به‌عنوان دفتر نمایندگی در آن‌کشور مرسوم بود و برخی از کشورهای اروپایی نیز این‌کار را کرده بودند.» (صفحه ۱۵۷)
اولین‌سفیر ایران در تانزانیا همه امور سفارت را به‌تنهایی در هتل کلیمانجارو انجام می‌داد. او ۸ ماه را به‌تنهایی و دور از خانواده زندگی کرد و به گفته خودش، قرارملاقات‌هایش را هم خود هماهنگ می‌کرد. حسین‌پور هم مانند دیگر راویان کتاب «سفیر انقلاب» ضمن اشاره به روحیه ایثار و از خودگذشتگی‌های دهه ۶۰، می‌گوید خود را رزمنده‌ای می‌دید که در خط مقدم گیر افتاد و باید صبور باشد. خط رویارویی با دزدان و غارتگران نیز ازجمله دل‌نگرانی‌ها و چالش‌های پیش‌روی این‌دیپلمات بوده است. او می‌گوید: «دارالسلام از لحاظ امنیت صفر بود. چندبار دزد با شمشیر و کمان و نیزه به رزیدانس حمله کرده بودند، اما چیز دندان‌گیری نصیب‌شان نشده بود. نگهبان نیز طبق معمول هنگامی که دزدها آمدند، فرار کرد.» (صفحه ۱۶۸)
در دوره‌ای که حسین‌پور در تانزانیا بود، حکومت این‌کشور تحت سلطه انگلستان قرار داشت و به‌صورت کمونیستی مائوئیستی اداره می‌شد. این‌دیپلمات ایرانی، با رایزنی با وزارت خارجه و وزارت جهاد سازندگی که به‌تازگی از قالب سازمان به وزارتخانه تبدیل شده بود، موفق شد دفتر این‌وزارتخانه را در دارالسلام راه‌اندازی کند. او ضمن بیان این‌خاطره که با افسوس و اندوه همراه است، می‌گوید «پس از مدتی در دوره‌های بعد از مسئولیت من در تانزانیا، این‌دفتر برچیده شد. جالب آن‌که رژیم صهیونیستی دهه‌های بعد، از همین دریچه یعنی کشاورزی وارد آفریقا شد و نفوذ خود را گسترش داد.»
ماموریت حسین‌پور در تانزانیا ۲ سال و ۸ ماه طول کشید و در این‌مدت، مراحل تاسیس سفارت جمهوری اسلامی ایران در این‌کشور به پایان رسید. او ضمن این‌کار به کشورهای اطراف هم سفر کرده و کمک‌های ایران را به دست مردم محروم این‌کشورها می‌رساند. یکی از سفرهای او به موزامبیک بوده که حسین‌پور ضمن روایت وضعیت اسفناک مردمش می‌گوید: «جمهوری اسلامی واقعا بدون منفعت‌طلبی‌های مرسوم که بین کشورهای غربی و شرقی رایج بود، کمک می‌کرد. می‌توانستیم استفاده بسیار زیادی حداقل از حوزه فرهنگی از این‌کمک‌های انسان‌دوستانه ببریم اما متاسفانه چنین نشد.» (صفحه ۱۷۰)
* مذاکرات آقای سفیر برای خرید جنگنده دست دوم از اتیوپی
پس از پایان ماموریت تانزانیا و بازگشت به ایران، حسین‌پور به اتیوپی مامور شد و برای سفارت به این‌کشور رفت. ازجمله خاطرات او از این‌ماموریت، دیدار با منگیستو هایله رییس‌جمهور و دیکتاتور اتیوپی است. حسین‌پور درباره این‌دیدار روایت می‌کند: «هایله ماریام صراحتا گفت می‌تواند فضایی را در اختیار ایران قرار دهد که عملیات‌های خود علیه کشتی‌های عربی خصوصا کشتی‌های عربستان سعودی را گسترش دهد. در همان‌جلسه نیز مقدمات فروش جنگنده‌های هوایی به ایران به میان آمد و توانستیم از همین‌دریچه برای خرید جنگنده‌های اف چهار و اف پنج از این‌کشور در آینده استفاده کنیم.» (صفحه ۱۷۶)
سفیر کاستاریکا به سفارت ایران آمده و دفتر یادبود را امضا کرد اما پس از مدتی با شرمندگی و خجالت دوباره به سفارت مراجعه کرده و خواست امضای خود را پس بگیرد. وقتی حسین‌پور علت را جویا شد، سفیر کاستاریکا گفت «آمریکایی‌ها به کشورهای هم‌پیمان خود گفته‌اند مبادا در مراسم‌هایی که به‌مناسبت وفات رهبر ایران انجام می‌شوند شرکت کنید!»گپ و گفت‌های حسین‌پور با دیکتاتور اتیوپی منجر به این شد که ملاقات سفیر جمهوری اسلامی ایران با هایله که بنا بود ۱۵ دقیقه طول بکشد، به یک‌جلسه ۵۰ دقیقه‌ای تبدیل شد. پیش از حسین‌پور، سیدمصطفی سیدآقایی سفیر ایران در اتیوپی بود که ماموریتش از مهر ۱۳۶۵ تا آبان ۱۳۶۷ بود. سیدآقایی مذاکرات مقدماتی برای خرید جنگنده‌های دسته‌دوم از اتیوپی را انجام داده و از حسین‌پور خواسته بود پس از او، ماجرا را پیگیری کند. با این‌پیگیری‌ها، سفیر جمهوری اسلامی ایران و سپس ارتش موفق شدند جنگنده‌هایی را که قیمتشان ۲۲ هزار دلار بود، با کمتر از نصف قیمت خریداری کنند.
* سفیر کاستاریکا و منع آمریکا از عزاداری برای امام خمینی
یکی از خاطرات حسین‌پور از ماموریت اتیوپی، مربوط به روزهای درگذشت امام خمینی (ره) است که سفرا و دیپلمات‌های کشورهای دیگر به سفارت ایران آمده و دفتر یادبود تسلیت درگذشت امام (ره) را امضا می‌کردند. او می‌گوید سفیر کاستاریکا به سفارت ایران آمده و دفتر یادبود را امضا کرد اما پس از مدتی با شرمندگی و خجالت دوباره به سفارت مراجعه کرده و خواست امضای خود را پس بگیرد. وقتی حسین‌پور علت را جویا شد، سفیر کاستاریکا گفت «آمریکایی‌ها به کشورهای هم‌پیمان خود گفته‌اند مبادا در مراسم‌هایی که به‌مناسبت وفات رهبر ایران انجام می‌شوند شرکت کنید!» حسین‌پور در این‌خاطره درباره حالات سفیر کاستاریکا گفته است: «آن‌قدر ترسیده بود که حتی حاضر نشد حرفش را در سفارت بزند. او را به رزیدانس بردم. می‌ترسید در سفارت حرف بزند. مبادا استراق سمع شود که در مراسم شرکت کرده است.»
* کمک‌های رومانی به صدام و گلایه سفیر
احمد اجل لوئیان از آذر ۱۳۶۱ تا فروردین ۱۳۶۷ در دو ماموریت سفارت در رومانی و یونان بوده است. دوره ماموریت او مربوط به زمان جنگ تحمیلی و دفاع مقدس است و بخشی از خاطرات این‌سفیر درباره چالش‌های کمک رومانی به عراق یا عدم کمک این‌کشور به ایران است. او می‌گوید مقامات رومانی بارها می‌گفتند موضع‌شان در جنگ ایران و عراق، بی‌طرفی مثبت است. روابط اقتصادی جمهوری اسلامی هم با رومانی بیشتر از روابط آنها با عراق بود. اما ریشه‌های سوسیالیستی حکومت صدام حسین از یک‌سو و سقوط شاه به‌عنوان یکی از دوستان نیکلا چائوشسکو باعث شده بود رومانیایی‌ها روی خوشی به تعمیق روابط با جمهوری اسلامی نشان ندهند.
پس از ورود اجل‌لوئیان به بخارست و شروع ماموریتش، رزمندگان ایرانی توانسته بودند یک‌نفربر ساخت رومانی را از نیروهای عراقی غنیمت بگیرند و شواهد دیگری نیز به دست آمد که رومانی از طریق کشورهای ثالث به عراق ادوات سنگین نظامی می‌فروشد؛ ازجمله ۲۰۰ تانک T54 که از طریق مصر به عراق رسیدند. سفیر ایران در رومانی، این‌موضوع را با گلایه و انتقاد به مقامات رومانی منتقل کرد و این‌انتقادات موثر واقع شدند. او می‌گوید: «آنها همانطور که پیش‌بینی می‌شد، تکذیب کردند و گفتند که فروش ادوات نظامی کاملا کذب است و احتمالا سایر کشورها که مشتری آنها هستند، ادوات را خریده و در اختیار عراق قرار داده‌اند.» (صفحه ۲۰۱)
مساله رعایت شان و عرف جمهوری اسلامی ایران در مقام یک‌دیپلمات هم مانند دیگر راویان «سفیر انقلاب» در خاطرات احمد اجل‌لوئیان آمده است. او می‌گوید
بسیاری از سفرای کشورهای اسلامی در رومانی، رفتاری در شان دیپلمات مسلمان نداشتند و مواضع و حرف‌های سبک‌سرانه، رفتار نامناسب با زنان، خوردن و نوشیدن‌های غیرشرعی و تشریفات عجیب و غریب بین بسیاری از آنها مرسوم بود. او در بین سفرای بی‌اخلاق و عشرت‌جو به سفیران نیجریه و ترکیه اشاره کرده و می‌گوید سفیر ترکیه که یک‌نظامی بازنشسته بود، علنی مشروب می‌خورد. اجل لوئیان می‌گوید «من در این‌دنیا از این‌شراب‌ها می‌خورم و جناب سفیر ایران در بهشت از شراب بهشتی!» (صفحه ۲۰۳)
* کمک رسانه‌های یونان به صدام
پس از رومانی، یونان محل دومین‌ماموریت سفارت احمد اجل لوئیان بود و او، دومین‌سفیر جمهوری اسلامی ایران در یونان بود و درباره روابط یونان با دشمن وقت ایران یعنی دولت بعثی عراق، می‌گوید زمان ماموریت او، کفه روابط به نفع عراقی‌ها سنگین‌تر بوده است. اجل لوئیان می‌گوید رسانه‌های یونان به‌واسطه کمک‌های نظامی که از دولت عراق دریافت می‌کردند، در اخبار و برنامه‌های خود جانب بغداد را می‌گرفتند. درمقابل، ایرانِ زمان جنگ، تسلیحات نظامی سبکی از یونان می‌خرید و این‌کشور برای تهیه قطعات یدکی نظامی معمولی که تهیه و تولیدشان در دهه ۶۰ دشوار بود، با ایران همکاری می‌کرد.
این‌سفیر جمهوری اسلامی ایران درباره فعالیت ضدایرانی رسانه‌های یونان در سال‌های دفاع مقدس جمله جالبی دارد که از این‌قرار است: «سمت و سوی عمده رسانه‌های یونان به گونه‌ای بود که گویی جمهوری اسلامی حاضر به توقف جنگ نیست. چند روزنامه نیز وجود داشتند که رسما جانب عراق را می‌گرفتند. سفارت عراق عملا آنها را حمایت مالی می‌کرد.» (صفحه ۲۱۶)
کد خبر 6083089
منظور از «خانم بازیگر» در اعترافات تتلو که بود؟