فاجعه زیست محیطی عسلویه با چسب زخم درمان نمیشود
تاریخ انتشار: ۵ خرداد ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۳۸۹۴۶۴۷
فاجعه زیست محیطی منطقه عسلویه با توجه به روند فعلی و وضعیت موجود، غیر قابل برگشت است و تنها با صرف هزینه و اتخاذ روش هایی از جمله احداث تصفیه خانهها و گذاشتن فیلترها می توان از ادامه وضع موجود جلوگیری کرد و تنها چاره مسئولان، در جلوگیری از بدتر شدن وضعیت موجود شده است.
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از سپاس؛ طبق اصل 50 قانون اساسی در مورد ممنوعیت آلودگی محیط زیست شهروندان اشاره شده است "در جمهوری اسلامی، حفاظت محیط زیست که نسل امروز و نسلهای بعد باید در آن حیات اجتماعی رو به رشدی داشته باشند، وظیفه عمومی تلقی میشود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
اما رشد صنعتی در منطقه پارس جنوبی دقیقا بر خلاف این اصل قانون اساسی رخ داده است. مبنای این رشد صنعتی و اقتصادی، استفاده حداکثری از منابع زیر زمینی منطقه پارس جنوبی بوده است و در حال حاضر تبدیل به معضلی ملی و اولویت اول فعالان محیط زیست شده است.
اسماعیل کهرم مشاور سابق سازمان محیط زیست کشور درباره وضعیت آلودگی عسلویه در گفتگویی گفته بود "طرح استخراج منابع ملی و تولیدات گازی و شیمیایی ناشی از آن ها را در عسلویه، عاقبتی شکست خورده و لکه کثیف و ننگی برای کشور قلمداد کرده بود، که تنها به استخراج نفت و گاز از زیر پوسته زمین اکتفا شده است؛ و به همین سبب باعث شده عسلویه همچون غده ای چرکین بر آینده مملکت سایه افکند."
البته فاجعه زیست محیطی منطقه عسلویه با توجه به روند فعلی و وضعیت موجود، غیر قابل برگشت است و تنها با صرف هزینه و اتخاذ روش هایی از جمله احداث تصفیه خانهها و گذاشتن فیلترها می توان از ادامه وضع موجود جلوگیری کرد.
شدت میزان آلودگی هوا در این منطقه و به تبع آن، تاثیر ویرانگر آن بر محیط زیست، خاک، گیاهان، جانوران و مردم این مناطق آنقدر رو به فزونی است که علاوه بر نمودار شدن اعتراض های افکار عمومی، مسئولان محلی و استانی را نیز وادار کرده است لب به سخن و پاسخ از سر استیلا بگشایند هرچند دستاورد راه حل های ارائه شده، جلوگیری از ادامه روند فعلی است و درمانی وجود ندارد.
شهروندان عسلویه و شهرها و روستاهای توابع آن از اثرات زیانبار آلودگی ناشی از سوخت گازها و مواد شیمیایی و گوگردها بیش از شهروندان شهرستان های جم، کنگان و دیر در معرض بیماری های تنفسی و ریوی، قلبی و عروقی، پوستی، گوارشی و انواع سرطانها و و ناباروری و پایین آمدن متوسط عمر قرار دارند. اما مدتها است دامنه این آلودگیها با توسعه دیگر فازها و شرکتها به شهرستان کنگان و تا حدودی به دیر نیز رسیده است.
طبق گفته یکی از کارشناسان سازمان محیط زیست، با وجود تامین بیش از 40 درصد گاز ایران در فازهای پارس جنوبی، اما این فازها آلودگی 300 برابر حد مجاز استاندارد بر مردم این مناطق تحمیل می کنند.
بحرانیترین شاخص آلودگی هوا در منطقه پارس جنوبی، ترکیبات سولفور، پس از آن فلرینگها و در درجه سوم نشتیهای ناشی از سیستمها و بخشی از آلودگی ناشی از تکنولوژی مورد استفاده در صنایع و آلودگی پسماند و فاضلابها است.
اصلاح شرایط فعلی آلایندگی عسلویه به گفته رئیس سازمان محیط زیست کشور نیاز به هزینه ای 30 میلیارد دلاری دارد و البته وی در ادامه افزود: "کسی حاضر نیست سودآوری اش را رها کند و به فکر رعایت محیط زیست باشد."
اما مدتی است مسئله اصلی به حاشیه رفته و تمرکز بر موضوع حق آلایندگی است که به کدام استان ها و چند درصد می رسد. چندی پیش رسانه ها خبری مبنی بر تلاش مسئولان استان فارس برای گرفتن 25 درصد حق آلایندگی مشخصاً برای شهرستانهای مهر و لامرد منتشر کردند.
فرهاد قلی نژاد مدیرکل محیط زیست استان بوشهر نیز در خبری اختصاص درآمد عوارض آلایندگی پارس جنوبی به استانهای همجوار را تکذیب کرد و عنوان کرد: "این موضوع در حد یک درخواست مسؤولان استان همجوار است و هیچ مصوبه یا تقسیم بندیای در این خصوص وجود نداشته است."
استاندار بوشهر نیز با اشاره به اعتبارات عوارض آلایندگی و لزوم توجه ویژه به شهرستان عسلویه گفت: "در حالی که آلایندگی موجود در شهرستان عسلویه سلامت مردم را به خطر انداخته است، برخی افراد با لابیگری قصد دارند اعتباراتی که حق مردم استان بوشهر به ویژه شهرستان عسلویه است به دیگر استانها تخصیص دهند."
وی از بزرگان و نمایندگان استان بوشهر در مجلس خواست نسبت به لابیگری برخی افراد از دیگر استانها نسبت به جذب اعتبارات عوارض آلایندگی واکنش نشان دهند.
هرچند گرفتن این بودجه، حق استان است و باید اختصاص یابد، اما مسئله در محل هزینه آن است. بودجه ای که به اسم مردم بومی متضرر از رشد صنعت نفت و گاز و پتروشیمی اختصاص داده شده است و حداقل حقی که باید برای کم کردن آلودگی هوا هزینه شود، به جایی دیگر و در محلی دیگر خرج شود.
غیر از مسئله نحوه هزینه کرد حق آلایندگی در صورت اختصاص و واریز، به نظر می رسد این دست کارها مثل چسبی است که بر زخمی عمیق می گذارند. فاجعه ای که در حق مردم و محیط زیست جنوب استان می شود با پایش روزانه و تصفیه پساب ها و هدایت آن ها و افزایش فضای سبز قابل برطرف شدن نیست. تجمیع تعداد بالایی پالایشگاه و پتروشیمی در منطقه جغرافیایی محدود از ابتدا اشتباهی بود که در حال حاضر تنها چاره مسئولان در جلوگیری از بدتر شدن وضعیت موجود شده است.
باید در صدور مجوز به تاسیس واحدهای صنعتی جدید در این منطقه تجدید نظر شود و برای فعالیت واحدهای فعلی نیز فکری جدی شود که جان و حیات انسان های بومی منطقه در اولویت چشم انداز رشد فزاینده صنعتی جنوب استان جایی ندارد.
انتهای پیام/
منبع: دانا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.dana.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «دانا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۳۸۹۴۶۴۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
از گرانی پاکت کاغذی تا سطل آشغالهایی به نام رودخانه
ایسنا/کرمانشاه یک فعال محیط زیست معتقد است: هفته زمین پاک را نباید صرفا به مسائلی مانند زباله محدود کرد، بلکه مجموعهای از عوامل در نهایت به آلودگی زمین میانجامد.
یوسف ابراهیمیان به مناسبت هفته زمین پاک (دوم تا هشتم اردیبهشت) در گفت و گو با ایسنا، با اشاره به عوامل متعددی که در دنیای امروز منجر به آلودگی زمین میشود، گفت: پسماندها یکی از اصلیترین عوامل آلودگی زمین هستند.
وی با بیان اینکه باید رویکرد مناسبتری در زمینه مدیریت پسماندها داشته باشیم، افزود: متاسفانه در حال حاضر حداقل در شهر کرمانشاه به صورت گسترده شاهد تفکیک زبالهها از مبدا نیستیم و صرفا کارهای مختصری در برخی از محلات شهر صورت گرفته است.
مدیر و موسس انجمن «حفاظت و احیاء محیط زیست» کرمانشاه معتقد است: نبود تفکیک مناسب پسماندها در مبدا از یک سو باعث میشود زبالههای قابل بازیافت در داخل محلات و توسط زبالهگردها تفکیک شود که این امر آلودگی فراوانی را وارد محیط زیست میکند و از سوی دیگر بخشی از پسماندهای ارزشمند و دارای قابلیت بازیافت از دست میروند.
وی ادامه داد: به علاوه در همین شهر کرمانشاه اگرچه کارهای بسیار خوبی در زمینه مدیریت پسماند از سوی شرکت بازیافت صورت گرفته، اما به دلیل نزدیکی سایت پسماند به شهر، بوی بد و آلودگی این سایت تا بالای کرمانشاه میرسد و میتواند سلامت مردم را به خطر بیندازد.
این فعال محیط زیست تصریح کرد: برای مدیریت صحیح پسماندها، از یک سو باید تفکیک زباله از مبدا صورت بگیرد و زبالهها به صورت تفکیک شده به شرکت بازیافت برود، از سوی دیگر جانمایی سایت مدیریت پسماند درست باشد.
چرا نمیشود کیسه نایلونی را با پاکت کاغذی جایگزین کرد؟
موضوع دیگری که ابراهیمیان به آن اشاره کرد و محوریت روز زمین پاک امسال نیز هست سهم بالای پسماندهای پلاستیکی در آلودگی زمین است که این آلودگی قرنها در محیط زیست باقی میماند و تجزیه هر پسماند پلاستیکی چند صد سال به طول میانجامد.
وی تاکید کرد: در کنار برنامهریزی برای بازیافت پسماندهای پلاستیکی و جلوگیری از ورود آنها به محیط طبیعی، باید اقداماتی نیز به منظور کاهش تولید چنین پسماندهایی صورت بگیرد.
مدیر و موسس انجمن حفاظت و احیاء محیط زیست کرمانشاه از چند عامل اثرگذار در بالا بودن سهم پسماندهای پلاستیکی یاد کرد که یکی از مهمترین آنها سود خوبی است که فروش کیسههای نایلونی در برخی صنوف از جمله نانواییها دارد، بگونهای که گاهی سود فروش این کیسههای نایلونی برای نانواییها از خود نان بیشتر است و کیسه نایلونی را که کیلویی حدود ۸۰ هزار تومان میخرند، دانهای حدود دو هزار تومان به مردم میفروشند.
ابراهیمیان خاطرنشان کرد: از سوی دیگر این کیسهها در برخی فروشگاهها به صورت رایگان عرضه میشود، اما در صورت حذف آن هیچ جایگزینی وجود ندارد.
وی با اشاره به قیمت بالای پاکت های کاغذی و با بیان اینکه هر کیلو پاکت کاغذی حدود ۳۰۰ تا ۴۰۰ هزار تومان قیمت دارد، ادامه داد: قطعا با این قیمتها جایگزینی پاکت کاغذی با کیسههای نایلونی برای مغازهداران و فروشگاهها صرفه اقتصادی ندارد، مگر اینکه یارانهای در این زمینه به آنها داده شود.
به گفته این فعال محیط زیست، اینکه عرضه این کیسهها کلا ممنوع شود تا مردم مجبور شوند کیسههای چندبار مصرف برای خرید همراه خود بیاورند هم نیازمند اهرم قانونی است که اکنون در اختیار نیست.
آلودگی زمین فقط با زباله نیست
ابراهیمیان به موضوع دیگری اشاره که در بسیاری از مواقع در زمینه آلودگی زمین فقط به زبالهها توجه میشود و این در حالیست که در کنار زبالهها عوامل آلاینده بسیار دیگری هم داریم که از جمله آنها میتوان به آلودگی حاصل از صنایع و کارخانجات اشاره کرد.
وی با بیان اینکه هنوز بسیاری از صنایع فیلترهای لازم برای تصفیه خروجی هم در زمینه آلاینده هوا و هم پسابها را ندارند، این امر را یکی از مهمترین آلایندههای زمین اعلام کرد.
مدیر و موسس انجمن حفاظت و احیاء محیط زیست کرمانشاه تاکید کرد: در بخش کشاورزی نیز شاهد مصرف حجم عظیمی از سموم و کودهای شیمیایی هستیم که منجر به آلودگی آب و خاک میشود و تبعات آن تا چندین سال باقی میماند.
ابراهیمیان از آلودگی حاصل از خودروها نیز یاد کرد و افزود: هر خودرو مانند یک بخاری نفتی عمل میکند و هم آلودگی هوا دارد و هم به گرم شدن زمین دامن میزند.
این فعال محیط زیست سپس به سهم بسیار مهم عوامل انسانی در آلوده کردن زمین اشاره کرد و گفت: بارها میبینیم که مردم پسماندهای خود را به راحتی در محیط طبیعی و حتی رودخانهها خالی میکنند و برخی رودخانهها به معبری برای عبور زباله تبدیل شده است.
وی اظهار کرد: متاسفانه آموزش مناسبی در زمینه فرهنگسازی برای مردم با هدف جلوگیری از آلوده کردن زمین و محیط زیست ارائه نمیشود. رسانهها، فضای مجازی و خصوصا آموزش و پرورش و مدارس نقش بسزایی در این زمینه دارند و باید آموزشها در مدارس بگونهای ارائه شود که هر کودک یک سفیر محیط زیست در خانواده خود باشد.
ابراهیمیان اظهار کرد: همه دستگاهها باید دست به دست هم بدهند و هم در زمینه آگاهی دادن به مردم و هم مشارکت در حفظ زمین پاک پای کار بیایند و هیچ دستگاهی مسئولیت خود را بر گردن دیگری نیندازد.
انتهای پیام