نانومواد می توانند الکترونها را از حرارت زیاد محافظت کنند
تاریخ انتشار: ۲۱ خرداد ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۴۰۲۶۴۶۱
به گزارش گروه علم و فناوری ایسکانیوز، محققان دانشگاه « رایس » در ایالات متحده آمریکا موفق شدند یک نانو کامپوزیت جدید بسازند که می تواند به صورت انعطاف پذیر در وسایل الکترونیکی، دستگاه های ذخیره سازی انرژی و دستگاه های الکتریکی به کار رفته و به آنها کمک کند تا گرما را حفظ کنند. این نانو کامپوزیت، نانو فیبرهای پلیمری یک بعدی و نانولوله های نیترید بور دو بعدی را ترکیب می کند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
نانو فیبرها مواد خود گردآوری شده را تقویت می کنند در حالی که «گرافن سفید» یک شبکه گرمایشی را فراهم می کند که در وسایلی که دی اکتیو های معمولی را از بین می برد و عایق های قطبی شده آن در باتری ها به دستگاه های دیگر که الکترود های مثبت و منفی را جدا می کنند، اجازه می دهد تا گرما را در خود نگه دارد.
محققان امیدوار بودند که با کار بتوانند چالش های نسل بعدی وسایل الکترونیک را مطرح کنند: دی الکتریک هایی که باید نازک، سخت و انعطاف پذیر باشند تا بتوانند محیط های خشن را تحمل کنند.
« MM Rachman» یک دانشمند تحقیقاتی در آزمایشگاه «Pulickel Ajayan» در دانشگاه رایس می گوید: "سرامیک دی الکتریک کیفیت بالایی دارد اما از نظر مکانیکی شکننده است." این در حالی است که پلیمر یک دی الکتریک خوب با خواص مکانیکی بالاست اما تحمل حرارتی آن بسیار کم است. نیترید بور یک عایق الکتریکی است اما با حرارت زیاد پراکنده می شود.
رحمان در همین راستا می گوید: "هنگامی که نانولوله های پلیمری را با نیترید بور به هم متصل کردیم، یک ماده شیمیایی استثنایی و شیمیایی بسیار پایدار داریم."
طبق مطالعه محققان، موادی با ضخامت 12 تا 15 میکرون به عنوان یک مبدل حرارتی موثر تا 250 درجه سلسیوس (482 درجه فارنهایت) عمل می کنند. آزمایشات بر روی پلیمرهای نانوسیم های پلیمری-نیترید بور نشان دادند که چهار بار بهتر از پلیمر به تنهایی حرارت را در سطح پراکنده می کند.
در ساده ترین شکل ممکن، یک لایه نانو فیبر پلی ارامید با نیروهای وان دو والس به پاشیدن فلکه های نیترید بور، 10 درصد وزن محصول نهایی، متصل می شود. پوسته ها به اندازه کافی متراکم هستند تا بتوانند یک شبکه گران تسریع ایجاد کنند که کامپوزیت را قادر می سازد تا انعطاف پذیری و حتی قابلیت کشش خود را حفظ کند. بر طبق گفته محققان، پلی ارامید و نیترید بور می توانند مواد را ضخیم تر کرده و در عین حال به حفظ انعطاف پذیری آنها کمک کنند.
رحمان می گوید: "نانوفیبری پلی آرامید 1D دارای خواص جالبی به جز هدایت حرارتی است و نیترید بور یک ماده دو بعدی بسیار جالب در نوع خود است. این مواد مقیاس پذیر که در تولید به راحتی ترکیب می شوند، دارای خواص مستقل مختلفی هستند اما زمانی که با یکدیگر ترکیب شوند چیزی بسیار منحصر به فردی را تولید می کنند. "
انتهای پیام/
159 / 159منبع: ایسکانیوز
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.iscanews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسکانیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۰۲۶۴۶۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
شبه قمر زمین از ماه کنده شد
به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از اسپیس، یک شی نزدیک زمین به نام Kamo oalewa با قطر ۴۰تا ۱۰۰متر است که در نتیجه برخورد سیارکی با ماه حدود یک تا ۱۰ میلیون سال قبل به وجود آمده است. طی این برخورد دهانه ای با عرض ۲۲ کیلومتر به نام جیوردانو برونو روی ماه به وجود آمده است.
Kamo oalewa یا ۴۶۹۲۱۹ Kamoʻoalewa در سال ۲۰۱۶ میلادی به وسیله تلسکوپ تحقیق سیارکی Pan-STARRS۱ کشف شد که در هاوایی قرار دارد. این بخشی از دفاع سیاره ای ناسا برای کشف صخره های فضایی با احتمال برخورد با زمین بود.
بعدا مشخص شد Kamo oalewa همگام با زمین دور خورشید مدار می زند اما سرعت آن برای یک سیارک بسیار سریع است. این ویژگی های سردرگم کننده سبب شد محققان درباره منشا شبه قمر تحقیقاتی انجام دهند. تحقیقی در سال ۲۰۲۱ نشان داد ترکیبات این جسم آسمانی مشابه صخره هایی است که از ماه به دست آمده است و همین امر نشان می داد منشا آن همین سیاره بوده است.
پاتریک میشل محقق ارشد مرکز CNRS ، آژانس دولتی تحقیقاتی فرانسه در این باره می گوید: یافته های ما نشان می دهد منشا این صخره از ماه است و به کمربند سیارکی تعلق دارد، ما مانند کارآگاهان از تمام اطلاعات موجود درباره آن و همچنین سطح ماه استفاده کردیم تا سناریویی برای منشا این شی بسازیم و نقطه آغاز تحقیقات ما برخوردی بود که دهانه جیوردانو برونور را به وجود آورد.
محققان با استفاده از مدل های رایانشی جهت تقلید نوع برخوردی که صخره فضایی مشابه این شبه قمر را به وجود آمده، Kamo oalewa را به دهانه جیوردانو برونو مرتبط کردند. میشل در این باره می گوید: نتایج تحقیق ما نشان دادKamo oalewa احتمال بخشی از سطح ماه باشد که ارتباط مستقیم با دهانه مورد نظرمان دارد.
او در ادامه توضیح داد: مدار Kamo oalewa با ثبات نیست و همین امر سبب شد محققان آن را به دهانه ای که چندان قدیمی نیست و احتمالا بین یک تا ۱۰ میلیون سال قبل به وحود آمده است.
کد خبر 6087259
منظور از «خانم بازیگر» در اعترافات تتلو که بود؟