به نقل از «ایران آنلاین»

عشق و پساعشق

تاریخ انتشار: ۲۳ خرداد ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۴۰۴۲۰۵۴

درباره فیلم «نبات» ساخته پگاه ارضی (که فرجام قصه از همان بیست دقیقه ابتدای فیلم مشخص بود) شاید بتوان گفت، این اثر ازکارگردانی و موسیقی و پردازش نماها به درستی بهره گرفته است. ابراهیم عمران

آلزایمری که «سایه» (با بازی قابل قبول نازنین فراهانی) به‌ آن دچار شده و به همین دلیل برای دیدن دخترش نبات به ایران آمده موضوع اصلی این فیلم است؛ هرچند فیلم بواسطه ریتم کند و شخصیت‌های کمِ داستانش نمی‌تواند مخاطب را راضی از سالن سینما خارج کند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

از آن گذشته، شهاب حسینی هم آنچنان که باید و شاید در کاراکترش فرو نرفته؛ شخصیتی که به نبات دخترش گفته مادرش در یک سالگی او از دنیا رفته و هر هفته بر سر خاکش می‌روند. داستان فیلم موضوع تازه‌ای در سینمای این روزهای ایران نیست اما نمی‌توان منکر شد که مخاطب با دیدن نام شهاب حسینی، مشتاقِ تماشای آن می‌شود؛ غافل از آنکه حفره‌های فیلم تا پایان دست از سر مخاطب پرسشگر بر نمی‌دارد. سؤال‌هایی از این قبیل که چگونه سایه از ایران به ایتالیا رفت و به چه شکل شهاب حسینی نوزاد یک ساله را بزرگ کرد و چرا در اطراف سعید و نبات فردی نیست که گره داستان را -شاید- کمی بازتر کند؟ یا اینکه اصولاً چرا به عمد اینگونه پرسش‌ها با حذف کاراکترهایی که در ذهن تماشاگر می‌تواند وجود داشته باشند پاسخ داده نمی‌شوند. بیشتر داستان در خانه با میزانسن و دکوپاژی شلوغ می‌گذرد و مشخص نیست این طرز چیدمان برای پدر و دختری که تنها زندگی می‌کنند؛ چه سودی در نماهای فیلم دارد و چه میزان در فهم چرایی داستان به کمک می‌آید؟ هر چند همان‌طور که در ابتدا آمد نماهای درست و فیلمبرداری اصولی و موسیقی زنده‌یاد «ناصر چشم آذر» از نکات قوت فیلم است ولی از این پارامترهای خوب در کلیت داستان استفاده چندانی برده نمی‌شود و فیلم در سکانس‌هایی حتی به مستند پهلو می‌زند و ریتم کند آن و تعلیقی که وجود ندارد؛ مخاطب گریزپای را به سختی تا انتها می‌کشاند. از طرف دیگر فیلم آن قدر در تصویر و نما غرق می‌شود که فراموش می‌کند شخصیت‌هایش را بدرستی معرفی کند. حتی شهاب حسینی که شرکتی مهندسی دارد؛ هم نمی‌تواند بیرون از خانه، این وجه کاری‌اش را نشان دهد. نماهای تکراری و استفاده گل درشت از حمام و سرویس بهداشتی نیز چرایی‌اش مشخص نمی‌شود. نگاه شود به خلوت پدر و دختر در دو سکانس داخل حمام. فیلم هر چند با همه این ضعف فیلمنامه، از تسلط کارگردان بر صحنه بهره می‌برد و سکانس‌هایی می‌آفریند که از کاربلدی مؤلفش خبر می‌دهد. هر چند بواسطه سوراخ‌‌های زیاد فیلمنامه این عنصر مؤثر نیز به گوشه‌ای پرت می‌شود. مشکل دیگر فیلم نیز پایان‌بندی آن است که به دو شخصیت سعید و نبات نمی‌خورد که چنین فضایی را بیافرینند. عجیب اینکه دخترک 12 ساله مانند فردی 20 ساله رفتار می‌کند و بعد از دیدن پرتره مادرش، در می‌یابد رؤیا «سایه» مادرش است و سعیدی هم که دل در گرو همسر سابقش دارد (سکانسی که حلقه ازدواج را می‌بیند و ناگهان بغضش می‌ترکد) نمی‌تواند برای مخاطب باورپذیر باشد. داستان تلاش می‌کند روایتی سر راست از زندگی سه نفر را بازگو کند؛ تلاشی که فرجام هدفمندی در پس آن مشاهده نمی‌شود و دل دادگی نبات هم به رؤیایی که مشخص نیست چگونه سر از کارگاه سفالگری درمی آورد، ساخته و پرداخته نمی‌شود و مانند بیشتر نماهایی که مؤلفه‌های علت و معلولی آن درست از آب در نیامده، این بده و بستان عاطفی هم ناتمام می‌ماند.
خلاصه اینکه شیرینی زیاد نباتی که کارگردان در اولین فیلمش به سینمای ایران پیشکش می‌کند، دل را می‌زند! هر چند می‌توان به کارگردانش امید داشت که فیلم‌های بعدی‌اش مخاطب را راضی‌تر روانه خانه کند؛ چرا که پگاه ارضی نشان داده است که با عشق و پساعشق بخوبی آشناست.

منبع: ایران آنلاین

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ion.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۰۴۲۰۵۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

چرا «بچه زرنگ» رویداد برتر هنر انقلاب شد/ به کاربلدها اعتماد کنیم

خبرگزاری مهر-گروه هنر -عطیه موذن؛ سینمای کودک اگرچه این سال ها رکود عجیبی را سپری می کرد اما یکی دو سالی است که انیمیشن های سینمایی رونق شگفت انگیزی به فیلم های کودک بخشیده اند. پدیده سال گذشته سینما، انیمیشن «بچه زرنگ» به تهیه کنندگی حامد جعفری بود که توانست رکوردهای مختلفی را از ابتدای اکران جا به جا کند و در سالی که چندین فیلم کودک به اکران رسیدند در راس این آثار بایستد. «بچه زرنگ» در پایان سال در حالی که چندین فیلم کمدی به اکران سینمایی در سال ۱۴۰۲ درآمدند عنوان سومین فیلم پرمخاطب سال را هم از آن خود کرد. نکته ویژه این است که این انیمیشن در عین سرگرمی سازی برای کودکان و فضای ماجراجویانه در بستری داستانی دغدغه هایی دینی را هم طرح کرده است و به گونه ای این دغدغه ها را به تصویر کشیده که چیزی سنجاق شده به داستان نباشد.

هفته پیش در آیین گرامیداشت و اختتامیه دهمین دوره هفته هنر انقلاب اسلامی و معرفی «چهره سال ۱۴۰۲ هنر انقلاب اسلامی»، این انیمیشن به عنوان برترین رویداد سال گذشته انتخاب شد که به همین بهانه با تهیه کننده این اثر گفت‌وگوی کردیم که در ادامه می‌خوانید.

*انیمیشن «بچه زرنگ» به عنوان رویداد ویژه هنر انقلاب در سال گذشته انتخاب شد نفس چنین انتخابی چقدر می تواند در پروژه های بعدی گروه هنر پویا تاثیرگذار باشد؟

هنرپویا بر اساس یک برنامه بلند مدت و یک راهبرد مشخص، سال‌هاست که در حوزه تولید انیمیشن فعال است و از سال ۱۳۹۲ نیز به طور ویژه متمرکز بر تولید آثار سینمایی و تکمیل چرخه شخصیت پردازی آثار سینمایی است، آثاری که خوشبختانه تا امروز پر مخاطب ترین انیمیشن‌های سینمای ایران بوده‌اند و همگی («شاهزاده‌روم»، «فیلشاه» و «بچه‌زرنگ») بیش از یک میلیون مخاطب را جذب سینماهای کشور کرده‌اند، طبیعتا رویدادهای فرهنگی-هنری مختلفی که در کشور برگزار می‌شود، نگاهشان متمرکز بر آثار است تا کمپانی‌هایی که در حقیقت نخ تسبیح اتصال آثار و اثرگذاری آنهاست، لذا به نظرم اگر بخواهیم صادقانه نگاه کنیم، توجه هفته هنر انقلاب به اثر «بچه‌زرنگ» به نوعی بیانگر توجه ویژه این جشنواره و مدیران حوزه هنری انقلاب اسلامی به این اثر و موفقیت‌های آن است و طبیعتا ما نیز به عنوان فعالان هنر-صنعت انیمیشن کشور، قدردان این نگاه و توجه بوده و هستیم.

*این اتفاق چه مسئولیت هایی برای تیم سازنده «بچه زرنگ» در بر خواهد داشت و با توجه به اینکه نسخه دوم این اثر هم قرار است به تولید برسد چقدر در داستان تفاوت خواهد داشت؟

طبیعتا توجه دهمین دوره هفته هنر انقلاب به اثر «بچه زرنگ»، بار مسؤولیت ما را در ادامه مسیر دو چندان می‌کند، اما باید توجه داشت که ما براساس دغدغه‌ها و دلبستگی‌های خودمان به این فضا ورود کردیم و علی‌رغم ناملایمات، همچنان در این عرصه فعال هستیم و به نظرم همین درونی بودن این موضوع هم است که به لطف الهی به اثرگذاری آن کمک کرده و باعث شده است تا هیات انتخاب دهمین هفته هنر انقلاب نیز اثر «بچه‌زرنگ» را به عنوان یک رویداد شاخص مورد توجه و تقدیر دهد. ما تلاش می کنیم با همان دغدغه‌ها و دلبستگی‌ها و با احساس مسؤولیت دوچندان به مسیر خودمان ادامه دهیم، هر چند اگر ما مورد تقدیر قرار نمی گرفتیم هم، همین مسیر را ادامه می‌دادیم، چون از سر دغدغه‌ای واقعی به عرصه کودک و نوجوان قدم گذاشته‌ایم.

اثر «بچه‌زرنگ ۲» هم بر اساس سیاست‌های مجموعه هنرپویا در ریل طراحی قصه برای فیلم‌نامه قرار دارد و امیدواریم به زودی و مطابق زمانبندی‌هایی که داریم، این مرحله را با موفقیت پشت سر بگذاریم.

*بهترین رویداد هنر انقلاب از نظر خود شما چه ویژگی هایی دارد؟

بهترین رویداد هنر انقلاب از نگاه من، آن رویدادی است که هم در چارچوب فکری انقلاب و آرمان‌های کشور قرار داشته باشد و هم توانسته باشد بیشترین تاثیر را بر مخاطبان خود بگذارد، یعنی از نگاه من آثار شعار زده‌ای که از جذب مخاطب عاجر باشد نباید در این جمع قرار گیرد، از این حیث به نظرم می‌رسد توجه به اثر «بچه‌زرنگ» در رویداد یادشده، حتما به درستی صورت پذیرفته است چرا که اثر سینمایی «بچه‌زرنگ» علاوه بر آن که یک اثر موفق است دربرگیرنده مفاهیم عمیق مبتنی بر فرهنگ ایرانی-اسلامی نیز است و توانسته با جذب دو میلیون مخاطب در سینماها در جایگاه سومین فیلم پرمخاطب سال بایستد و اثرگذاری فرهنگی هنری ویژه‌ای بر گروه مخاطب داشته باشد.

*تصویر بسیاری از نهادها و ارگان ها نسبت به هنر انقلاب کارهایی سفارشی و گل درشت در عرصه هنر است فکر می کنید چطور باید از این فضا دور شد؟

همان طور که در پاسخ به سوال قبل نیز عرض کردم، من فکر می کنم باید اثر و رویدادی به عنوان بهترین در ساحت هنر انقلاب انتخاب شود که هنرمندانه توانسته باشد مفاهیم را منتقل کرده و بر مخاطب اثر گذاشته باشد، یعنی در عین دربرداشتن مفاهیم مبتنی بر اصول دینی و ملی، توان جذب مخاطب را نیز داشته باشد. ناگفته پیداست که آثار گل درشت، شعارزده یا سفارشی که از درون تیم خالقش نجوشیده باشد، از چنین توفیقی محروم است، لذا فکر می کنم برای دور شدن از فضایی که گفتید، باید به گروه‌های کاربلد و متعهد و امتحان پس داده‌ اعتماد کرد تا آنها بر اساس آنچه از درونشان جوشیده می‌شود، آثاری موفق خلق کنند، یعنی ما باید برویم سراغ تیم‌های هنرمندی که متعهد و متخصص باشند. طبیعتا کوشش‌های گل درشت و شعارزده نیز از توفیق جذب مخاطب و اثرگذاری بر مخاطب محروم خواهند بود.

*چطور می توان در عرصه هنر، آثاری در حوزه سینما و تلویزیون خلق کرد که در عین مردمی بودن معیارهای دینی و انقلابی را هم در بستر قصه داشته باشد؟

من فکر می‌کنم به جای حقنه کردن سیاست‌گذاران در بیان و انتقال مفاهیم مدنظرشان به مخاطبان، باید در سینما و تلویزیون به تیم‌های خلق کننده آثار و استودیوها و کمپانی‌های موفق و امتحان پس داده‌ای که دغدغه‌هایی از جنس سیاست‌های ملی-دینی دارند، اعتماد کنند و به اصطلاح کار را به کاردان‌های امتحان پس داده بسپارند. برایم جالب است که مسؤولان کشور مثلا در واگذاری امور کم اهمیت‌تری مثل ساخت یک ساختمان، سراغ شرکت‌هایی که کاربلد و امتحان پس داده هستند، می روند ولی به عرصه خطیر فرهنگ و هنر که می‌رسند، به امید تحقق نظراتشان، از شروط اساسی و لازم برای فعالیت در چنین عرصه‌ای می‌گذرند. یعنی به جای اینکه بروند سراغ تیم‌های موفق و کاربلد، می‌روند سراغ اشخاص یا گروه‌هایی که به آنها چشم بگویند و نتیجه هم می‌شود آثار بی خاصیت یا کم خاصیت و کم تاثیر. می‌خواهم بگویم توجه به این بدیهیات چندان سخت و دور از ذهن هم نیست. همانطور که می بینید خروجی های اثرگذار عرصه سینما و تلویزیون و شبکه نمایش خانگی هم همگی از دل استودیوها، تیم‌ها و شرکت‌هایی بر می‌آید که نسبت به موضوعات آن آثار، دغدغه‌های درونی شده‌ای دارند و لاجرم آنچه از دل بر می آید بر دل می‌نشیند و جریان ساز هم می‌شود.

*نگاه و دغدغه شما همیشه جوهره ای از دغدغه های دینی را هم در آثارتان آورده است چقدر این نگاه مورد توجه نهادها برای حمایت بوده است؟

واقعیت این است که ما برای خوش آمد این و آن یا جذب حمایت از دستگاه‌های مختلف راهمان را انتخاب نکرده‌ایم، اما چون آثارمان بر اساس دغدغه‌هایی است که از درون ما جوشیده است، به سبب لطف الهی اثرگذار هم بوده و موفقیت های اقتصادی هم در پی داشته است و همین امر هم سبب شده است تا متصدیان امر و مسؤولان مختلفی که عاقلانه در حوزه خود کار می کنند، رفته رفته دلشان بخواهد به مجموعه هنر پویا اعتماد کنند و طبیعتا بازخورد موفق آن را هم دریافت می‌کنند.

جالب است بدانید که ما انیمیشن «شاهزاده‌ روم» را که سومین فیلم پرمخاطب سینمای ایران در اکران سال۱۳۹۴ بوده است با دست خالی ساختیم و از قضا در زمان ساخت آن شاید سراغ خیلی از نهادهای فرهنگی و هنری هم رفتیم اما خوب متاسفانه هیچ کس حاضر به حمایت از مجموعه هنر پویا و اثر «شاهزاده‌ روم» نشد، چون رانتی هم برایمان وجود نداشت لذا ما دغدغه مندانه و با دست خالی وارد این عرصه شده و این مسیر را تک و تنها طی کردیم اما بعد که به لطف الهی موفقیت «شاهزاده‌ روم» در اکران تحقق یافت، رفته رفته نهادهای مختلف هم به ما روی خوش نشان دادند. این را هم بگویم که ما تا امروز تلاشمان این بوده است که هر مجموعه یا نهادی که دوست دارد با ما همکاری داشته باشد را صرفا به سمت سرمایه‌گذاری اقتصادی در آثارمان سوق دهیم تا مجبور باشیم برای پروژه‌هایمان نفس بزنیم و موفقیتش را با تلاش و لطف خدا به دست آوریم.

کد خبر 6083452 عطیه موذن