ماشین تولیدکننده کار کودک باید متوقف شود
تاریخ انتشار: ۲۵ خرداد ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۴۰۶۲۲۷۹
خبرگزاری میزان- وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی در یادداشتی همزمان با روز جهانی مبارزه با کار کودک اعلام کرد که ۵۰ درصد کودکان کار را در کشور مهاجران تشکیل میدهند و معتقد است، برای حل این مسائل باید سیاستگذاری مشارکتی مدنظر قرار گیرد.
به گزارش گروه جامعه خبرگزاری میزان محمد شریعتمداری در پیامی نوشته است:روز جهانی مبارزه با کار کودکان بهانهای است است تا جامعه جهانی را نسبت به خطراتی آگاه کند که کار کودکان میتواند بر روح و جسم آنها باقی بگذارد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
تفاهم نظری و هماهنگی اجرایی دو عامل کلیدی برای موفقیت سیاستهای معطوف به کنترل و کاهش کودکان کار هستند که باید اذعان کنیم در هردوی این موارد نیازمند هماهنگیها وتلاشهای جدی تری از سوی همه قواست. باید همه دستگاههای مسئول با رویکردی واحد و متفاهم با پدیده کارکودکان روبرو شوند. نباید کودکان کار را تنها یک تهدید برای جامعه تلقی کرد بلکه باید این کودکان را بعنوان انسانهایی که دارای حقوق مسلم شهروندی تضییع شده هستند و حق شهروندی آنها مورد تعرض قرار گرفته است به آنها نگریست. رویکرد عائله محوری به آسیب دیدگان اجتماعی که کودکان کار یکی از مصادیق آنها هستند باید در تمام در دستگاهها و نهادهای مسئول نهادینه شود. در کنار ایجاد تقویت و تجهیز ساختارهای حمایتی آموزشی، پرورشی، مشاورهای و پرهیز از موازی کاری و برخورد قهری باید با ارتقاء عملکرد نهادهای نظارتی و امنیتی مبارزه با آندسته از باندهایی که کار کودکان را دستاویز منافع خود قرار داده اند نیز برخورد شود.
کودکان حق دارند از استانداردهای مطلوب زندگی برخوردار باشند و لذا سرمایه گذاری برای توسعه جامعه به این معنی است که بر روی مهمترین سرمایه آن یعنی سرمایه انسانی و به گونهای بسیار ویژه بر روی کودکان سرمایه گذاری کنیم. همواره تاکید کرده ام، که صدای رسای فقرا و گروههای خاموش خواهم بود. اشاره کردم که هم گوش شنوا و هم شنونده همراه و همدل برای اقشار آسیب پذیر و فقرا خواهم بود. همراه با آنها و با گفتگو و شنود با این عزیزان مسایل و مشکلات آنها را احصاء و پیگیری خواهم کرد. در همین چارچوب هم بود که همزمان با روزجهانی کار کودک با کودکان کاری که در مرکز نگهداری کودکان کار یاسر بهزیستی زندگی میکنند دیدار و گفتگو کردم. ویژگی خاصی که پدیده کار کودک در ایران را از سایر کشورها جدا میکند اینست که در قرنطینهی اولیه در مراکز کودکان کار در مییابیم که بیش از پنجاه درصد (برخی آمارها تا هفتاد درصد را بیان میکند) انها را کودکان کار از کشورهای افغانستان عراق پاکستان بنگلادس وحتی برخی کشورهای دور دست بخود اختصاص میدهد هر چند توجه به حقوق کودکان ملیت نمیشناسد و یک تعهد در جامعه بشری است، اما حضور کودکان کار از حدود پانزده کشور جهان در ایران بر پیچیدگی و در نتیجه ضرورت اتخاذ راههای متنوع برای مقابله با این پدیده میافزاید. همکاری وزارت کشور و خارجه در باره کودکان کار مهاجر بعنوان یک پدیدهی جانبی مهم در دستور کار و برنامه عملیاتی ماست.
گفت و شنودها با گروههای آسیب پذیر، با فعالین مدنی و با NGOهای مرتبط ادامه خواهد داشت، چرا که به باور اینجانب دوره سیاست گذاری آمرانه به پایان رسیده است و باید برای حل مسائل و آسیبهای اجتماعی سیاست گذاری مشارکتی داشته باشیم. بیان این مطالب بویژه با این هدف میباشد که رویکرد وزیر تعاون کارورفاه اجتماعی در مواجه با مسائل اجتماعی صریح و شفاف در حوزه عمومی بیان شود. حضور و همراهی فعالان حقوق کودکان، نخبگان و پژوهش گران در کنار سیاستمداران، فعالیت به دور از حاشیه نهادهای مدنی، آگاهی بخشی به جامعه توسط نهادهای مدنی، تلاش خیریهها و اگاهی بخشی به جامعه در کنار انسجام و هماهنگی نهادهای مسئول میتواند مسیری روشن برای مقابله با کارکودک را تضمین کند. نکته آخر اینکه ما وظیفه داریم شرایطی فراهم کنیم که کودکان به جای کار در محیطهای نامناسب به سمت تحقق رویاهایشان گام بردارند.
انتهای پیام/
منبع: خبرگزاری میزان
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.mizan.news دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری میزان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۰۶۲۲۷۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
چگونه با کودکان در باره بیماری صعبالعلاج والدین صحبت کنیم؟
به گزارش گروه سلامت خبرگزاری علم و فناوری آنا، دکتر کلودیا گلد، متخصص اطفال در بیمارستان ماساچوست، در این باره میگوید: «هرچند خانوادهها ممکن است بخواهند به طور غریزی از کودک خود در برابر احساسات ترسناک ناشی از اطلاع یافتن از چنین مسائلی محافظت کنند، اما ارتباط واضح برای بچهها مفید است.»
این صحبت ولی چگونه باید باشد؟ هدلی مایا، مددکار اجتماعی بالینی در مرکز سرطان مموریال اسلون کترینگ، در این باره میگوید: «نحوه دقیق گفتگو در مورد سرطان بسته به هر کودک و خانواده متفاوت است، اما دستورالعملهایی وجود دارد که میتواند به بزرگسالان کمک کند.»
خانم مایا که همچنین یکی از هماهنگکنندگان گفتگو با کودکان در مورد سرطان است، اضافه میکند: «در خانوادههایی که با تشخیص سرطان مواجه هستند، این یکی از سختترین مکالماتی است که والدین و بزرگسالان در زندگی خود باید با کودکان داشته باشند.»
کارشناسان میگویند هنگام صحبت با یک کودک یا نوجوان در مورد تشخیص سرطان والدین، نخست باید سن او را در نظر گرفت.
پیشدبستانی و کوچکتر
به گفته انجمن سرطان آمریکا، کودکان سهساله و کمتر بیشتر نگران جدایی، رها شدن و تغییر در زندگی روزمره خود خواهند بود.
این انجمن در وبسایت خود آورده است: «اگر تغییری در روال معمول زندگی آنها ایجاد شود، نوزادان و کودکان نوپا ممکن است به راحتی گیج شوند، بیشتر به والدین خود بچسبند و ممکن است تغییراتی نیز در خواب، غذا خوردن یا سایر عادات روزانه خود پیدا کنند.»
کارشناسان میگویند نوازش و آغوش مکرر و همینطور نزدیک بودن فردی که کودک با او احساس راحتی میکند مهم است. رعایت این نکات اجازه میدهد تا ریتم زندگی کودک تا حد امکان عادی باشد. اجازه دادن به او برای دیدن والدین در بیمارستان از طریق ویدئو، تلفن یا سایر ابزارهای فناوری همچنین از روشهایی است که میتواند کودکان این سنی را آرام کند.
رده سنی مهدکودک و اوایل دبستان
برای کودکان بین ۴ تا ۶ سال، بیمار بودن اغلب معادل سرماخوردگی یا سایر بیماریهای مسری است. به گفته انجمن سرطان آمریکا، کودک ممکن است نگران شود که «سرطان بگیرد.» کودکان در این سن همچنین ممکن است حس کنند که غم و اندوه خانواده به نوعی تقصیر آنها است.
برای کودکانی در این رده سنی روال عادی زندگی همچنان بسیار مهم است و داشتن یک مراقب آشنا و قابل اعتماد نقشی مثبت ایفا میکند.
هنگام برقراری ارتباط با کودکان در این محدوده سنی، همیشه از زبانی واضح و ساده استفاده کنید. استفاده از زمان بازی و نقاشی را برای کمک به انتقال مفهوم سرطان به آنها در نظر داشته باشید. برای پرداختن به تصورات نادرست و برطرف کردن سوءتفاهمها، به هنگام بازی و از زبان اسباببازیها حرف بزنید.
کودکان در سنین ابتدایی
کودکان بین ۷ تا ۱۲ سال احتمال بیشتری دارد که مفهوم سرطان را درک کنند و بتوانند آینده را پیشبینی کنند. با این حال، آنها ممکن است احساسات خود را پنهان کنند تا باعث ناراحتی بیشتر عزیزانشان نشوند.
برای کودکان بزرگتر در صورت لزوم میتوان جزئیات بیشتری در مورد سرطان ارائه کرد. سعی کنید آنها را با اطلاعات زیاد بمباران نکنید، اما در پاسخ به هر سؤالی که ممکن است داشته باشند صادق و باز باشید.
انجمن سرطان آمریکا در این باره میگوید: «به سلامت و رفاه خود کودک توجه کنید. اگر کودک فهم آن را پیدا کرده که خود را برای بیماری والدیناش سرزنش نمیکند، مسئلهای نیست اگر گریه یا عصبانیت آنها را ببیند. سعی کنید به کودکان کمک کنید درک کنند که داشتن احساسات قوی طبیعی است و ابراز آنها خوب است.»
این انجمن همچنین توصیه میکند که در صورت امکان بگذارید کودک به مدرسه رفتن و انجام فعالیتهای فوق برنامه ادامه دهد و به معلمان، مربیان و کادر آموزشی مدرسه در مورد بیماری اطلاع دهید. این خبر را به خانواده دوستان خود بگویید و به کودک اطمینان دهید که خوشگذرانی هیچ مشکلی ندارد.
نوجوانان به اندازه کافی بزرگ هستند که اهمیت تشخیص سرطان و احتمالات آینده را درک کنند، ممکن است نوجوانان بیشتر نگران باشند و از این رو باید به آنها فهماند که کاری نکردهاند یا حرفی نزدهاند که باعث این بیماری شده باشد.
مانند کودکان کوچکتر آنها نیز ممکن است سعی کنند غم، عصبانیت یا ترس خود را پنهان کنند تا باعث درد بیشتر دیگران نشوند. حفظ روال عادی همچنان مفید است، همانطور که بهروزرسانیهای صادقانه و آشکار درباره بیماری والدین نیز مفید است.
انجمن سرطان ایالات متحده میگوید: «اطلاعات دقیقی در مورد وضعیت والدین، علائم، عوارض جانبی احتمالی درمان و آنچه که ممکن است انتظار داشته باشند به آنها ارائه دهید و اگر علاقهمند بودند اطلاعات بیشتری در اختیارشان بگذارید. خطوط ارتباطی را باز نگه دارید و به آنها بگویید که میتوانند در هر زمان با شما صحبت کنند و هر سوالی میخواهند بپرسند.»
در این سن دوستان و تأثیرات اجتماعی عواملی کلیدی هستند، بنابراین یک نوجوان ممکن است به اینترنت روی بیاورد یا از دوستانش کمک بخواهد. از یکی از دوستان یا خویشاوندان خود بخواهید که به نوجوان خانواده توجه ویژهای داشته باشند و به کودک اطمینان دهند که خوشگذرانی اشکالی ندارد و در مورد آن احساس گناه نکند.»
به گفته آژانس سلامت سرطان آمریکا، «نوجوانانی که احساس پریشانی میکنند ممکن است بدرفتاری نشان دهند، از دوستان و خانواده کنارهگیری کنند و احساس غمگین بودن کنند. به آنها اطمینان دهید که داشتن این احساسات اشکالی ندارد و آنها را تشویق کنید تا یاد بگیرند که چگونه با روشهای سالم واکنش نشان دهند و با موضوع کنار بیایند.»
یکی از سختترین و شاید فوریترین سؤالات یک کودک، وقتی متوجه میشود که عزیزش سرطان دارد، این جمله است که «حالت خوب میشه؟»
حتی در بزرگسالی نیز ممکن است پاسخ این سوال را ندانید، اما به گفته دکتر مایا «همیشه میتوانید بگویید: میدانی، من حالا آماده پاسخگویی به این سؤال نیستم، یا فعلاً نمیدانم، اما قول میدهم به محض دانستن در اولین فرصت تو را در جریان بگذارم.»
خانم مایا اضافه میکند: «مهمترین چیزهایی که باید در پاسخ به فرزندتان به او بگویید این است که مستقل از هر اتفاقی که خواهد افتاد، مورد محبت و محافظت قرار میگیرد. و اینکه اشکالی ندارد که او درگیر احساسات دشواری باشد. در واقع این مهمترین چیز است: اذعان به اینکه مواجهه با وضعیت نامعلوم واقعا سخت است و اینکه داشتن چنین احساسی ترسناک است.»
در این میان اما والدین اغلب دنبال یک سناریو برای انجام کار درست هستند. حقیقت ولی این است که فقط یک راه درست و کامل برای صحبت درباره چنین موضوعی وجود ندارد.
خانم مایا میگوید: «اغلب بهتر همین است که شما دقیقاً ندانید چه میخواهید بگویید و در عوض به دغدغههای فرزندتان گوش دهید و به آن پاسخ دهید. نگران این نباشید که در اولین گفتگو با کودک همه پاسخها را داشته باشید یا به هر احساسی بپردازید، زیرا این اولین مورد از شمار زیادی از مکالمهها است.»
او اضافه کرد: «نکته مهم این است که دغدغه اصلی فرزندتان را متوجه شوید و یک روی باز داشته باشید تا بدانند که همچنان میتوانند برای دریافت حمایت و محبت نزد شما بیایند.»
انتهای پیام/