تجاری‌سازی ایده ساخت آسانسور بین زمین و ماه
تاریخ انتشار: ۲۶ خرداد ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۴۰۸۲۵۳۲
به گزارش گروه علم و فناوری ایسکانیوز، ایده ساخت آسانسوری برای سفر به فضا در دهه ۱۹۶۰ میلادی مطرح شد که به دلیل فقدان فناوری‌های لازم، این ایده چندان مورد استقبال قرار نگرفت. هرچند مطرح شدن این ایده، مسیرهایی برای ایده‌‌پردازی برای چگونگی انجام کار را به دنبال داشت به‌طوری که در مقاله‌ای که جان ایزاک درسال ۱۹۶۶ در مجله ساینس منتشر کرد طرح نخ‌های بسیار نازک و مستحکم را پیشنهاد داد که می‌توانند سازه‌ای را از ایستگاه فضایی معلق نگه‌دارند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
اما اتفاقی در سال ۱۹۹۱ رخ داد که دوباره توجه دانشمندان به سوی این نخ‌های مستحکم جلب شد. با کشف نانولوله‌های کربنی در ژاپن، طرح ساخت رشته‌های مستحکم با نانولوله‌های‌کربنی برای استفاده در آسانسور فضایی وارد مرحله تازه‌ای شد. توجه جامعه عملی به سوی پتانسیل‌های نانولوله‌های کربنی برای ساخت رشته‌های مستحکم جریانی در تحقیقات این ماده ایجاد کرد.
برای پیاده‌سازی این ایده لازم است نانولوله‌های کربنی به هم بافته شوند تا طنابی مستحکم ایجاد شود، هرچند شبیه‌سازی‌های انجام شده توسط یک گروه تحقیقات هنگ‌کنگی نشان داد که تنیده شدن رشته‌های نانولوله‌های کربنی به هم موجب کاهش استحکام آن می‌شود. مطالعات نظری نشان می‌دهد که در یک نانولوله کربنی استحکام کششی ۱۰۰ گیگاپاسکال است اما شبیه‌سازی این گروه نشان می‌دهد اگر از این نانولوله‌ها برای تنیدن الیاف بزرگ استفاده شود، طنابی به دست می‌آید که استحکام آن تنها یک گیگاپاسکال است که دلیل آن ایجاد نقص‌های ساختاری و نوعی پیچش در بدنه نانولوله‌های کربنی است که با افزایش آن میزان افت استحکام افزایش می‌یابد.
اما تلاش‌های برای ارائه راهبردهای مختلف به منظور استفاده از نانولوله‌های کربنی ادامه دارد. در سال ۲۰۱۳یک گروه تحقیقاتی از دانشگاه سینگوا شرایط بهینه برای رشد نانولوله‌های کربنی طویل را یافتند به‌طوری که با این روش می‌توان نانولوله‌های کربنی به طول نیم‌متر تولید کرد. در سال ۲۰۱۸ محققان این دانشگاه طنابی از جنس نانولوله‌های کربنی ساختند که یک سانتی‌متر آن می‌تواند وزن ۱۶۰ فیل را که بیش از ۸۰۰ تن است، تحمل کند این درحالی است که وزن این رشته تنها ۱٫۶ گرم است. به اعتقاد محققان این پروژه، چنین رشته‌ای می‌تواند برای ساخت آسانسور فضایی استفاده شود.
ایده ساخت آسانسور فضایی شاید در ابتدا یک داستان علمی تخیلی بود، اما طی دهه‌های اخیر، دستاوردهای دانشمندان موجب شده تا این ایده به واقعیت نزدیک شود. آژانس فضایی آمریکا از سال ۲۰۰۵ رقابتی برای توسعه مواد مستحکم برای ساخت چنین آسانسوری را راه‌اندازی کرده است. شرکت‌هایی نیز براساس این ایده شروع به فعالیت کرده‌اند. شرکت اوبایاشی در ژاپن اعلام کرده برنامه‌ای برای ساخت آسانسور فضایی تا سال ۲۰۵۰ دارد. این شرکت قصد دارد برای این کار کابلی از نانولوله‌های کربنی برای ساخت آسانسوری با ظرفیت ۳۰ نفر با سرعت ۲۰۰ کیلومتر در ساعت تولید کند. موتور مغناطیسی و پنل خورشیدی از جمله اجزاء تامین‌کننده نیروی محرکه این آسانسور خواهند بود.
گروه لیفت‌پورت از دیگر شرکت‌هایی است که پروژه ساخت آسانسور فضایی را دنبال می‌کند. این شرکت در سال ۲۰۰۴ آزمایش‌هایی روی روبان‌هایی با استحکام بالا را انجام داد و در سال ۲۰۰۵ موفق به ساخت آسانسوری با این روبان‌های نانولوله‌ای شد که تا ارتفاع ۳۰۰ متر بالا می‌رود. در سال ۲۰۱۱ این شرکت اعلام کرد پروژه ساخت آسانسوری به فضا را دنبال می‌کند و بودجه‌ای نیز برای حمایت از تحقیقات افراد و گروه‌های مختلف در این مسیر درنظر گرفته است. این شرکت به صورت رسمی اعلام کرده تا چند سال آینده آسانسوری برای رسیدن به ماه خواهد ساخت.
علی‌رغم تلاش‌های محققان و شرکت‌ها و سرمایه‌گذاری‌های انجام شده هنوز آسانسوری برای ایجاد ارتباط میان زمین با ایستگاه فضایی یا ماه ساخته نشده است، هرچند دستاوردهای انکارناپذیری در این مسیر به‌دست آمده که می‌تواند رویای ساخت آسانسوری برای طی بیش از ۳۸۵ هزار کیلومتر میان زمین و ماه را عملی کند.
انتهای پیام/
169 / 159 آسانسور تجاری سازی دانشمندان ایستگاه فضایی نانو لوله کربنی فناوریمنبع: ایسکانیوز
کلیدواژه: آسانسور تجاری سازی دانشمندان ایستگاه فضایی نانو لوله کربنی فناوری
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.iscanews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسکانیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۰۸۲۵۳۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
زباله‌های فضایی ماهواره ناسا را در آستانه نابودی قرار داد!
در یک اتفاق هولناک، قطعه‌ای از زباله‌های فضایی روسیه به ماهواره ناسا موسوم به TESS نزدیک شد و این ماهواره را در آستانه نابودی قرار داد. این حادثه خطرناک به وضوح نشان می‌دهد که زباله‌های فضایی تا چه اندازه می‌توانند برای فضاپیماها خطرناک باشند. - اخبار ویژه نامه‌ها -
به گزارش خبرنگار فضا و نجوم خبرگزاری تسنیم، در یک اتفاق هولناک، قطعه‌ای از زباله‌های فضایی روسیه به ماهواره ناسا موسوم به TESS نزدیک شد و این ماهواره را در آستانه نابودی قرار داد. این حادثه خطرناک به وضوح نشان می‌دهد که زباله‌های فضایی تا چه اندازه می‌توانند برای فضاپیماها و ایستگاه‌های فضایی خطرناک باشند.
در تاریخ 23 آوریل 2024، ماهواره TESS ناسا که به منظور جستجوی سیارات فراخورشیدی طراحی شده است، با قطعه‌ای از زباله‌های فضایی روسیه به نام BL0002B به شدت نزدیک شد. این اتفاق می‌توانست منجر به برخورد و نابودی ماهواره TESS شود.
خوشبختانه، با انجام مانورهای اضطراری، ماهواره TESS توانست از برخورد با زباله‌های فضایی روس فرار کند. با این حال، این حادثه خطرناک زنگ خطری برای ناسا و دیگر آژانس‌های فضایی به شمار می‌رود.
زباله‌های فضایی شامل قطعاتی از ماهواره‌ها، موشک‌ها و دیگر اجرام ساخته دست بشر هستند که در مدار زمین رها شده‌اند. این زباله‌ها با سرعتی معادل 29 هزار کیلومتر در ساعت در مدار زمین حرکت می‌کنند و می‌توانند به شدت به فضاپیماها و ایستگاه‌های فضایی آسیب برسانند.
یک تکه زباله فضایی جمعه با ماه برخورد میکنددر حال حاضر، هزاران قطعه زباله فضایی با قطر بزرگتر از 10 سانتی‌متر در مدار زمین وجود دارد. میلیون‌ها قطعه زباله فضایی با قطر کوچکتر نیز در مدار زمین وجود دارند که اگرچه به تنهایی نمی‌توانند آسیبی جدی وارد کنند، اما در صورت برخورد با فضاپیما می‌توانند منجر به آسیب‌های جدی شوند.
ناسا و دیگر آژانس‌های فضایی در حال تلاش برای یافتن راه‌حل‌هایی برای مشکل زباله‌های فضایی هستند. یکی از راه‌حل‌ها، جمع‌آوری زباله‌های فضایی از مدار زمین است. راه‌حل دیگر، طراحی فضاپیماها و ایستگاه‌های فضایی به گونه‌ای است که در برابر برخورد با زباله‌های فضایی مقاوم‌تر باشند.
حادثه نزدیک شدن ماهواره TESS به زباله‌های فضایی روس، نشان‌دهنده خطرات فزاینده زباله‌های فضایی برای فعالیت‌های فضایی انسان است. یافتن راه‌حل‌های مناسب برای این مشکل، امری ضروری است تا از بروز فاجعه‌های فضایی در آینده جلوگیری شود.
انتهای پیام/
تعطیلی مدارس شهرستان زرند در روز چهارشنبه