به نقل از «بازار نیوز»

احتمال همکاری ایران و ژاپن در بخش خودروسازی وجود دارد؟

تاریخ انتشار: ۲۶ خرداد ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۴۰۸۴۲۵۷

محمدرضا نجفی‌منش، فعال اقتصادی و رییس انجمن صنایع همگن قطعه‌سازی می‌گوید: ما تمایل بالایی برای همکاری با ژاپن در بخش خودروسازی داریم اما آنها حتی پس از برجام منتظر گشایشی بزرگ‌تر بودند.

سفر اخیر نخست وزیر ژاپن به ایران پس از ۴۱ سال گرچه سفری سیاسی تلقی می شد اما در ذات خود می تواند زمینه های نزدیکی اقتصادی در کشور را فراهم اورد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

 ژاپن یکی از قدرتمندترین اقتصادهای جهان،در بسیاری از حوزهها امکان همکاری اقتصادی با ایران را داراست . یکی از زمینه های طمرح شده در این بخش البته خودروسازی است.صنعت خوردوسازی در ایران با مشکلات متعددی روبروست . هر چند بیش از نیم قرن از عمر این صنعت می گذرد اما نه در انتخاب شرکای استراتژیک به درستی عمل کرده و نه عمق ساخت داخلی را ایجاد نموده است .

 به عبارت دیگر وابستگی به واردات از یک سو و تکنولوژی قدیمی تولید از سوی دیکر سبب شده است آسیب پذیری این بخش بالا باشد.

سفر نخست وزیر ژاپن به ایر ان بهانه‌ای بود برای طرح دوباره موضوع همکاری ایران و ژاپندر بخش خودروسازی  محمدرضا نجفی‌منش، فعال اقتصادی و رییس انجمن همگان قطعه سازان گفتگویی داشتیم که در پی می‌آید.

آمدن شینزو آبه به ایران هر چند دلیل سیاسی داشت،ولی برخی معتقدند این نزدیکی سیاسی می تواند در حوزه های اقتصادی مورد بهره برداری قرار گیرد . بفرمایید آیا موضوع همکاری ایران و ژاپن در عرصه عمل نیز برای خودروسازان وجود خارجی دارد؟ یا تنها صرفا بحثی در محافل کارشناسی است؟ 
به شکل جدی موضوعی در این خصوص نشنیدم . همین حدس و گمان هاست.  بعید هم می دانم که طرف مقابل چنین قصد و حتی تمایلی داشته باشد. به هر روی آن ها در روزهای راحت تر از امروز حاضر به همکاری گسترده نبودند و مراودات اقتصادی خود را در سطح نفت با ایران نگه می داشتند، حال در شرایطی که وضعیت خیلی سخت تر شده از نظر من محال است که ژاپنی ها حاضر به همکاری باشند.

بسیاری از شرکت های ژاپنی در ایران دفتر دارند، مراودات ایران و ژاپن حالا به بالاترین سطوح سیاسی رسیده، این اتفاقات نمی تواند در ایجاد شرایط همکاری موثر باشد؟
ببینید ما همواره تمایل داشتیم که با ژاپنی‌ها همکاری اقتصادی، سرمایه گذاری مشترک و... داشته باشیم اما ژاپنی‌ها عقب می‌کشیدند. آن ها مثلا در گروه بهمن مزدا را داشتند ولی آن را هم رها کردند و رفتند. درنتیجه می‌توان گفت علی رغم اعلام تمایل اولیه، آنها حاضر به همکاری با ما نبودند. همان طور که گفتید بسیاری از شرکتهای ژاپنی، حتی شرکت های بزرگ آن در ایران دفتر دارند ولی حاضر به افزایش همکاری های خود با ایران نیستند.

به نظر شما صنایع ژاپنی کمتر از صنایع اروپایی می‌توانند به توسعه ایران یاری برسانند؟
قطعا می‌توانند، من شخصا به ژاپن رفتم و حتی در آنجا و اینجا سمینار برگزار کردیم و از ضرورت افزایش همکاری‌ها نیز صحبت شد ولی به هر حال هیچ وقت گفتگوها وارد ‌مراحل جدی‌تر نشد. حتی در دوران پسا برجام نیز تلاش‌هایی شد ولی بی‌نتیجه ماند چرا که طرف مقابل منتظر یک گشایش جدی‌تر بود. در هر حال یکی از ویژگی‌های ژاپنی‌ها این است که خیلی دیر تصمیم می‌گیرند ولی هنگامی که تصمیم بگیرند کاملا متعهد و جدی آن را اجرایی می‌کنند.

باید توجه داشته باشیم که ژاپن چه پتانسیل عظیمی دارد؛ این کشور سالانه تا نزدیک هزار میلیارد دلار اضافه بودجه دارند و اگر یک درصد این رقم در ایران سرمایه گذاری شود  کشور ما می تواند از نظر کیفی رشد معنا داری کند.

چه عواملی مانع همکاری میان ایران و ژاپن در بخش تولید می‌شود؟
ببینید ژاپنی ها مردمانی بسیار محافظه کار هستند که خارج از قاعده ای که برای آن ها وجود دارد، عمل نمی کنند. پس از جنگ دوم جهانی و اشغال این کشور توسط آمریکا، کاملا در کمپ این کشور قرار گرفتند و سعی می کنند از انجام هر کاری که آن ها را از متحدان خود در کاخ سفید دور می کند، جلوگیری کنند. به بیان دیگر آمریکا در این کشور نفوذ بالایی دارد و به همین دلیل ژاپنی ها نیز کاری خلاف تمایل آنها نمی کنند.

البته اینجا ژاپنی ها با چینی ها یک تفاوت دارند. چینی هایی که با آمریکا شراکت تجاری دارند و سهم شراکت با آمریکا برایشان سودآورتر است اغلب رسما از ایران بیرون می‌کشند ولی تحریم‌ها را دور می زنند. در سیاست خارجی و  اقتصاد نیز چینی ها نه تنها تحت سلطه آمریکا یا هر کشور دیگری نیستند بلکه در جایی که منافع آنها تهدید شود، سکوت نخواهند کرد.

با خروج رنو از ایران، معلوم شد در حوزه خودروسازی حتی امکان همکاری با اروپا هم وجود ندارد، از این رو لاطم است تدبیری دیگر اندیشیده شود،آیا در این خصوص برنامه ریزی شده است؟
قبول دارم . تاثیر امریکا بر اروپا به حدی مشهود است که من خودم به شوخی به فرانسوی ها می گفتم آمریکا پخ کند، شما در می روید. این در حالی است که فرانسوی ها هم خیلی به دمکراسی خود می نازند و هم مدعی مستقل بودن دارند ولی عملا در مقابل امریکا هیچ حرفی برای گفتن ندارند. این میان روسیه تنها کشوری است که با آمریکا مقابله می کند ولی هنوز نمی توانیم با آنها حداقل در زمینه خودروسازی کار چندانی کنیم.

این طرف و آن طرف وعده همکاری لادا روسیه مطرح است، چقدر این مساله می تواند واقعی شود؟
این تنها یک وعده و شوخی است چرا که مالک لادا، رنو فرانسه است که عملا اگر می خواست با ایران همکاری کند از کشور نمی‌رفت. من هم این حرف را شنیدم ولی فکر می کنم در چارچوب وعده بوده و عملی نیست.برای همکاری بین المللی به نظر می رسد فعلا باید صبر کرد.

 

خبرآنلاین

لینک کوتاه خبر: bzna.ir/000EGU برچسب ها: خودروسازی ، رنو ، شینزو آبه ، سرمایه گذار

منبع: بازار نیوز

کلیدواژه: خودروسازی رنو شینزو آبه سرمایه گذار

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت bazarnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «بازار نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۰۸۴۲۵۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

عضو «پنهان» النقب؛ واکاوی همکاری نظامی- امنیتی اردن و صهیونیسم

خبرگزاری مهر، گروه بین‌الملل: فارغ از مذاکرات دیپلماتیک یا بیانیه‌های سیاسی آنچه در روابط بین‌الملل حائز اهمیت است، اقدامات «اعمالی» نه «اعلامی» کشورها در عرصه میدانی است. پس از عملیات طوفان الاقصی کشورهای عربی منطقه به ویژه اردن به دلیل میزبانی از جمعیت قابل توجه فلسطینی‌تبار و در حال داشتن همجواری جغرافیا با کرانه باختری سعی کرده است تا چهره‌ای همراه با ملت فلسطین و مخالف با نتانیاهو از خود به نمایش بگذارد. ارسال هوایی کمک‌های بشردوستانه یا فراخواندن سفیر این کشور از سرزمین‌های اشغالی گوشه‌ای از پروپاگاندای امان برای فرونشاندن خشم عمومی اردنی‌ها نسبت به نسل کشی جاری در باریکه غزه بود.

برخلاف کارزار دیپلماتیک اردنی‌ها، آنچه در سیزدهم آوریل اتفاق افتاد همکاری عملی سیستم پدافند اردن با شرکای آمریکایی- فرانسوی برای محافظت از آسمان اسراییل بود. با آنکه برخی منابع خبری مانند وال استریت ژورنال و اکونومیست از همکاری اطلاعاتی ریاض- ابوظبی با تل‌آویو خبر می‌دهند، اما این اردن بود که در میدان عمل به کمک صهیونیست‌ها شتافت. در ادامه این یادداشت سعی خواهیم کرد تا با تمرکز بر مفاد مورد توافق در نشست امنیتی النقب به بررسی همکاری‌های نظامی- امنیتی اردن با رژیم صهیونیستی بپردازیم.

النقب؛ سنگ بنای ائتلاف عبری- عربی

بیست‌وهشتم مارس ۲۰۲۲، وزرای خارجه آمریکا، مصر، امارات عربی متحده، بحرین و مراکش در صحرای النقب جمع شدند تا درباره ایجاد سازوکار امنیتی- اقتصادی علیه محور مقاومت به بحث و تبادل نظر بپردازند. نکته جالب توجه آن است که در آن زمان ملک عبدالله برای دیدار با محمود عباس راهی کرانه باختری شده بود و ایمن صفدی نیز در دوحه حضور داشت. عدم حضور مقامات اردنی در آن نشست سبب شد تا برخی کارشناسان تصور کنند که اردن به دلیل بدبینی به عادی سازی روابط میان اسراییل و کشورهای حاشیه خلیج فارس یا بیم به خطر افتادن گفت‌وگوهای امنیتی با تهران از حضور در این نشست انصراف داده است. زمانی این گمانه‌زنی‌ها تقویت می‌شد که وزیر خارجه اردن بارها بر این نکته تاکید کرده بود که هرگز کشورش عضو سازوکاری ضدایرانی نخواهد شد. با این حال آنچه که از دید رسانه‌ها به دور مانده بود «نیاز حاکمیت اردن به همراهی با افکار عمومی داخلی» و «توافق ۱۵ ساله دفاعی میان آمریکا و اردن» بود.

پس از شکست ترامپ و قدرت گیری دموکرات‌ها در واشنگتن، اردن در کنار قطر تبدیل به شرکای غیرناتو آمریکا شده و و امان تبدیل به نقطه تمرکز نیروهای آمریکایی در حوزه شرق عربی شد. به عبارت دیگر اردن تبدیل به مرکز پشتیبانی، لجستیک و عملیات سنتکام در قبال کشورهای سوریه، عراق و فلسطین اشغالی شد. هم‌اکنون ۳ هزار نیرو آمریکایی در پایگاه الازرق حضور عملیاتی دارند. براساس توافق امضا شده میان اردن و دولت آمریکا، واشنگتن متعهد شد تا از مرزهای خاکی- هوایی این کشور عربی دفاع نماید. به عبارت دیگر اردن در ازای دریافت کمک ۴۲۵ میلیون دلاری از واشنگتن، آسمان خود را در اختیار سیستم‌های پدافندی- آفندی سنتکام و به دنبال آن رژیم صهیونیستی قرار داد. چنین توافقی به مقامات آمریکایی اجازه می‌دهد تا بدون احساس نیاز جدی برای دریافت مجوز سیاسی از امان وارد درگیری مستقیم با نیروهای مقاومت شوند. شکل‌گیری چنین ائتلاف نظامی میان اردن- آمریکا عملاً این کشور را تبدیل به بخشی از سازوکار امنیتی النقب کرده، بدون آنکه نیازی به حضور آشکار این کشور عربی در مقابل دوربین‌های تلویزیونی باشد.

لزوم ارسال سیگنال هشدار به امان

اردن به دلیل داشتن مرز مشترک با چهار کشور سوریه، عراق، پادشاهی سعودی و فلسطین اشغالی دارای ارزش ژئوپلیتیکی قابل توجهی برای هر یک از بازیگران فعال در عرصه منطقه است. شاید به همین دلیل آمریکایی‌ها با کاهش نیروهای نظامی خود در ترکیه- قطر و انتقال آنها به اردن سعی کردند تا در قلب منطقه شرق عربی مستقر شوند. با توجه به افزایش سطح تنش‌ها میان ایران و رژیم صهیونیستی لزوم اصلاح رفتار اردن بیش از پیش احساس می‌شود. مقامات اردنی مدعی اند که با هدف محافظت از جان شهروندان و جلوگیری از کشیده شدن دامنه جنگ به این کشور اقدام به مقابله با موشک‌ها و پهپادهای ایرانی کردند.

این ادعا در حالی مطرح می‌شود که این کشور عربی هیچ اقدام جدی برای محافظت از جان فلسطینی‌ها، حفظ حرمت مسجد الاقصی یا جلوگیری از تشدید شهرک سازی در کرانه باختری انجام نمی‌دهد. سوالی که مطرح می شود این است که چگونه دستگاه امنیتی اردن افراد علاقه مند به مقاومت را شناسایی و دستگیر می‌کند اما برای حمایت از مسلمانان غزه اقدام به ترک پیمان‌های امنیتی با تل‌آویو نمی‌کند؟ واقعیت آن است که حکام اردن در مقام گفتار درمانی سعی دارند تا خود را بازیگری «بی طرف» و حامی آرمان قدس نشان دهند اما در عمل پیاده نظام غرب و بخشی از پازل امنیتی سنتکام در برابر محور مقاومت هستند.

کد خبر 6085311