۳ اشتباه رایج درباره پرده در دکوراسیون و روش حل مشکل
تاریخ انتشار: ۲۸ خرداد ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۴۱۱۱۵۳۴
پرده به عنوان زینت و آرایش نقش اساسی در دکوراسیون داخلی هر فضایی دارد از پرده در دکوراسیون به عنوان المانی دکوری یا برای افزودن حریم خصوصی بیشتر و مانع دید در دکوراسیون یا برای کم کردن نور وارده به اتاق و یا گرمتر نمودن فضا استفاده می شود بنابراین قبل از انتخاب پرده فراموش نکنید نیاز های ضرورری را بررسی کنید و بعد از تعیین اولویت ها پرده مورد نظر را انتخاب کنید زیرا همانطور که انتخاب صحیح پرده تاثیر زیادی بر بهبود دکوراسیون و ایجاد فضایی کاربردی دارد انتخاب نادرست می تواند مانعی برای زیبایی و عملکرد مناسب فضا محسوب شود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
اشتباه ۱: عدم تناسب ابعاد پنجره و پرده
ابتدا اطمینان حاصل کنید که پرده های شما به اندازه کافی گسترده هستند تا پنجره های خانه را پوشش دهند زیرا در صورت ابعاد خیلی بزرگتر یا کوچکتر از لحاظ زیبایی شناسی مشکل ایجاد کرده و هم از لحاظ کاربردی مناسب نمی باشد برای جلوگیری از این اشتباه قبل از خرید یا انتخاب پرده ها، پنجره خود را اندازه گیری کنید. پنل های پرده باید حدود دو برابر عرض پنجره ای که مدنظر شماست طول داشته باشند.
اشتباه ۲: ارتفاع نادرست پرده
پرده های با برش کج و شیب دار و یا با ارتفاع نامناسب از نظر بصری ظاهری ناخوشایند ایجاد می کند برای مثال پرده های با قد کوتاه تناسب را در فضا از بین می برد و با کوتاه تر نشان دادن سقف ها فضا را کوتاهتر نشان می دهد همینطور پرده هایی که روی زمین کشیده می شوند به راحتی گرد و غبار را جمع می کنند برای اجتناب از این موضوع و به منظور پیدا کردن طول پرده درست، با اندازه گیری کف تا میله آویز پرده یکی از سه روش زیر را انتخاب کنید:
۱-در این حالت که بیشتر برای پرده های آشپزخانه استفاده می شود:
ارتفاع پرده = ارتفاع پنجره + ۱۰ سانتی متر + ۱/۵ سانتی متر
۲-این حالت بیشتر برای اتاق خواب مخصوصا تا بالای تخت استفاده می شود :
ارتفاع پرده = ارتفاع پنجره + ۱۰ سانتی متر + ۱۵ سانتی متر
۳-این اندازه بیشترین کاربرد را در پرده های پارچه ای دارد:
ارتفاع پرده = فاصله قسمت بالای پنجره تا زمین + ۱۰ سانتی متر – ۲ سانتی متر
اشتباه ۳: مکان قرارگیری اشتباه میل پرده
ضروری است که میل پرده را در جای مناسبی نسبت به فریم پنجره قرار دهید میله ای که خیلی نزدیک به پنجره باشد، می تواند فضا را کوچکتر از ابعاد واقعی نشان دهد اگر آن را چند سانتی متر بالاتر از پنجره قرار دهید اتاق خود را به صورت بصری بلندتر جلوه گر می کنید. همچنین انتخاب یک میله پرده ای که از پنجره شما گسترده تر است ضروری است زیرا اجازه حرکت پرده به کنار و نمود فضایی بزرگتر را سبب می شود. برای انتخاب جای مناسب لازم است میله ۲۰-۳۰ سانتی مترطولانی تر از عرض پنجره و ۱۰-۱۵ سانتی متر در بالای قاب پنجره نصب شود.
منبع: دکوبوم
منبع: پارسینه
کلیدواژه: مد و دکوراسیون دکوراسیون داخلی دکوراسیون منزل پرده
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.parsine.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «پارسینه» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۱۱۱۵۳۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
(تصاویر) اسکناس دوره ناصرالدین شاه قاجار چه بود و ارزش آن چقدر بود؟
زیسان: واحد اصلی پول قاجار تومان، قران و شاهی بود. تومان واژه‌ی ترکی ایغوری است به معنی ده هزار که در تقسیمات لشکری هر ده هزار سرباز تومان و فرمانده‌ی آنها امیرتومان نامیده می‌شد.
به گزارش زیسان؛ تا پیش از قاجار از این واحد پولی استفاده نمی‌شد. در دوره‌ی مغول ده هزار دینار را برابر تومان می‌دانستند. کسروی یک تومان مغول را برابر صدهزار تومان امروز می‌داند. تونان طلا اولین بار در زمان فتحعلی شاه قاجار ضرب شد.
وزن آن در ۱۲۲۴ قمری (۱۱۸۸ شمسی) یک مثقال و یک ششم مثقال بود. در سال ۱۲۹۸ قمری در زمان ناصرالدین شاه، وزن طلای تومان کاهش یافت و ارزش آن برابر ده قران نقره یا ده هزار دینار شد. اما سکه‌ای به نام دینار وجود نداشت. در سال ۱۳۰۸ شمسی که آحاد پول ایران تغییر کرد، تومان به معنای ده ریال شد که هنوز هم این لفظ رایج است.
در زمان فتحعلی شاه، سکه‌ی نقره‌ی جدید، یعنی "قران" متداول شد، که معادل یک دهم تونان و پنج عباسی یا بیست شاهی بود. در این زمان شاهی به صورت سکه‌ی مسی در آمده بود؛ بنابراین سه شکل سکه در ایران رایج بود:تومان‌های طلا، قران نقره و شاهی مسی. ولی پول رایج سکه‌های نقره بود.
پول دوره‌ی قاجار تا اوایل دوره‌ی پهلوی رایج بود. اما طلا پشتوانه‌ی پول نبود. در سال ۱۳۰۸ شمسی طلا پشتوانه‌ی پول شد. مسکوک نقره‌ی یک ریالی به نمایندگی ریال طلا در کشور رایج و قران برچیده شد؛ مسکوک نقره، نیم ریالی، دوریالی و پنچ ریالی شد.
ریال در اصل واژه‌ی اسپانیایی است و آن نام سکه‌ی نقره‌ای رایج در آن سرزمین بود که به معنی "شاهی" است. این واژه مترداف "رویال" (Royal) انگلیسی و "رگالیس" لاتین است که آن هم به معنای شاهی است و از ریشه "رکس" (Rex) یعنی شاه است.
از مسکوکات قانونی طلا در ایران در دوره‌ی رضاشاه، سکه‌ی پهلوی است که بر اساس قانون مصوب سال ۱۳۱۰ شمسی در مجلس شورای ملی، که برای تعیین واحد و مقیاس پول ایران به تصویب رسید، سکه پهلوی طلا به ارزش صدریال ضرب شد. این سکه دارای عیار ۹۰۰ در هزار بود و با عکس شیر و خورشید و پادشاه مزین شده بود.
نمونه‌هایی از اسکناس‌های دوره ناصرالدین شاه قاجار
منظور از «خانم بازیگر» در اعترافات تتلو که بود؟